Here's a little lesson in trickery

_{Nyx liet een duidelijk en vermoeide zucht horen waarbij dat hij zijn hoofd naar achter kantelde om naar de lucht te kunnen zien. ‘Serieusly?’ vroeg hij zacht, maar de vraag was vooral aan zichzelf. Waarom moest hij weer een meisje tegen komen dat er zo over in zat als ze schattig werd genoemd. Hij ging zelf ook weer normaal lopen, met zijn rug die keer naar het meisje toe gedraaid. ‘Je hebt vast al tienduizenden keren in een spiegel gekeken, dus ga me niet vertellen dat ik nog moet uitleggen waarom je schattig bent.’ Sowieso dat ze er verder nog lastig over ging blijven doen. Dat kon niet anders met iemand als haar. Nyx zou het nooit begrijpen waarom het erg was om schattig genoemd te worden, misschien omdat en dat nooit zei tegen hem.}

_{Het meisje was begonnen me spreken want ze moest en zou een uitleg krijgen. Want het was zo belangrijk om te weten waarom je er schattig uit zag. Zij kreeg echter de kans niet om haar zin af te maken en Nyx kreeg de kans niet om erop te reageren. Ze greep naar zijn arm en zo trok hij hem opzij. Hij kon gelukkig blijven staan, maar wist niet direct wat er was gebeurd, tot hij de geit voorbij zag rennen. Dat ding had hem willen tackelen? Meende die dat? ‘What the Muk?’ zei hij kwaad en verward terwijl hij zag hoe de geit zich weer omdraaide. ‘Waar heb ik dit aan te danken?’ vroeg hij aan niemand speciaal. Het was maar goed dat Arianna hem opzij had getrokken. Als de pokémon hem had geraakt, dan waren ze verder van huis. Eén slag van die hoorns was genoeg om een bot te breken bij hem.}

_{Nyx trok zijn arm los uit de arm van het meisje. Niet omdat hij het vervelend vond, maar omdat hij zijn arm nodig had. Hij nam met twee handen de baseball bat vast, klaar om toe te slaan. Het meisje wist ondertussen te zeggen dat ze geen antwoord had op zijn vraag en dat had hij eigenlijk ook niet verwacht. Of het een goed idee was om het tegen de pokémon op te nemen met een baseball bat wist hij niet, maar daar ging hij dadelijk achter komen.
De tweede keer dat de pokémon op hen afkwam, ging Nyx niet uit de weg. Hij bleef staan en hield ook de knuppel klaar. Dat verdomde beest ging nog wel leren wat mocht en wat niet. In een vloeiende beweging ging de knuppel richting de geit toen die nog geen meter verwijderd was. Het botsen van het hout en de hoorns maakten veel lawaai, maar hij had de pokémon toch tegen kunnen houden en geschokt door het gebeuren zetten het enkele stappen naar achter. ‘Dat zal hem leren,’ mompelde Nyx kwaad.}

_{Nyx schudde eerlijk zijn hoofd toen ze vroeg of hij een plan B had. ‘Nope, dit was het enige plan dat ik had,’ zei Nyx tegen haar. Zijn knuppel liet hij naar beneden hangen en hij zetten traag een paar passen naar achter. Wat konden ze nog meer doen tegen een doorgedraaide geit? Zijn baby pokémon erop af sturen was geen optie. Hij had enkel Lucille. Traag bewoog hij zijn hand richting zijn pokéballen om geen onverwachte beweging te maken. In diezelfde trage beweging nam hij de bal vast en liet hij de Flareon uit haar bal die even verbaasd rond keek. ‘Doe maar een ember of zo iets.’ Zoals gevraagd werd er een ember afgevuurd, maar dat zorgde er enkel voor dat de geit weer op de twee team rocket leden af schoot.}

_{Het was jammer dat zoiets weer tijdens zijn patrouille moest gebeuren. Een wilde pokémon die hen aanviel zonder ook maar één goede reden te hebben. Nyx had hem in elk geval nooit iets gedaan, maar misschien het meisje wel? Wie weet was ze wel eens op zijn hoef gaan staan en was hij nog altijd kwaad. Je wist maar nooit. Lucille had echter de geit enkel kwader weten te maken, maar de vreemde vulpix van het meisje zorgde voor een mistgordijn om de twee heen. De geit raasde zo voorbij hen heen. Voor even was de geit hen kwijt, het was enkel de vraag voor hoe lang.
Zijn beide Rockruffs waren ondertussen nergens meer te bekennen. Nyx keek zoekend om zich heen, maar zag ze niet. Uiteindelijk kon hij één van de twee wel zacht horen piepen. Zijn tanden klemde hij op elkaar en hij hoopte dat de geit er niet op af zou gaan.}

_{Nyx had het zelf ook pas door toen het bijna te laat was. De geit wilde Arianna langs achteren aanvallen, maar Lucille kwam tussen beide. Met een Quick Attack raakte ze net op tijd bij de geit en zo duwde ze hem uit de weg. De wilde pokémon vloog toch een eind verder om dan op de grond te vallen. Lucille deed er met een Ember nog een schepje bovenop. Ze wilde niet onderdoen voor de grote oranje pokémon die dat duidelijk sterker was dan haarzelf. ‘Dat verdient wel een bedankje, vind je niet?’ zei hij tegen Arianna met een grijns. Zijn pokémon had haar gered van een pijnlijke stoot, dat was een bedankje waard.
De geit wist echter toch weer recht te staan en schraapte enkele keren kwaad over de grond met één hoef. Zijn hoorns hield hij ook weer naar beneden, klaar om nog eens op het tweetal af te stormen. De pokémon wist echt van geen ophouden en Nyx liet een geïrriteerd geluidje horen.}

_{De geit wist van geen ophouden, maar hij kreeg wel verschillende rake klappen. Dat ging hem misschien een lesje leren en hopelijk één die hij niet snel zou gaan vergeten. In elk geval was dat de bedoeling. Nyx wilde niet nog een keer aangevallen worden door een geit, dat was voor niemand veilig. 'Eén van me tegoed? Dat zien we nog wel,' zei Nyx die vanuit zijn ooghoeken naar het meisje keek. Eer wilde hij onaangetast verder kunnen gaan zonder dat hij het ziekenhuis mocht bezoeken. Daar had hij dan toch geen zin in en wie kon het hem ook kwalijk nemen?
'Worden ze hier niet gewoon gebruikt om je mee door de stad te verplaatsen? Misschien zijn ze er één vergeten binnen te halen.' Nyx vertrouwde pokémon niet genoeg om er ineens op te gaan rijden, dus hij zou nooit op zo een geit kruipen. Er waren echter genoeg mensen die wel zo gek waren.
De krachtige Charizard van Arianna hielp op dat moment wel goed, want één aanval en de geit was er niet goed van. het moest moeiten doen om recht te blijven staan. Een grijns sierde zijn lippen en de greep om de knuppel verstevigde. 'Het is vast mishandeling als ik het beetje nu nog een klap verkoop, niet?' vroeg hij net iets te vrolijk aan het meisje.}