I have a little gift for you (Allison Lenier)

Onderwerp: I have a little gift for you (Allison Lenier) wo okt 22, 2014 5:20 pm

Marcus stapte zelfverzekerd door de deuren van de Team Rocket basis. Met een overheersende, boosaardige grijns om zijn gelaat liep hij door de stalen, koude gangen. Zijn gele ogen stonden vastberaden. De nagels van zijn Houndoom tikte op de vloer en onderbraken de stilte. Het was ver na middernacht toen hij aankwam en de meeste grunts sliepen of waren op jacht naar pokémon. De nacht was altijd een goede cover als je pokémon wilde stelen. Met zijn dikke bontkraag opgetrokken liep hij een met bourdeuxrode tapijt belegde trap op die zou leiden naar het kamertje van de elite leider Allison Lenier. Hij wist niet waarom maar iets zei hem dat ze wakker was. En zo niet, Arceus sta hem bij, zou hij haar gewoon wakker maken. Punt. Marcus had respect voor haar tot op zekere hoogte en aangezien hij de trap op liep was hij al hoger dan normaal. Eventjes keek Marcus rond of er geen andere grunts in de buurt waren. De hal was compleet verlaten. Boven aan de trap volgde zijn pad scherp naar links naar een deur aan het einde van de gang.

Marcus bleef even staan. Toen er geen geluid klonk van de andere kant trok hij de hendel naar beneden en liep naar binnen. Het eerste wat hij zag was dat, een schijnbaar schaarsgeklede Allison, die zich net aan het klaarmaken was een vreemde jurk aan te trekken. Hij bleef stokstijf staan en deed geen moeite om zijn ogen af te halen van wat hij zag. Ze droeg enkel een kort, roze gestreept broekje met daaronder roze stockings die vast zaten aan het broekje met een klip. Hij besloot daar op dat moment, zich ervan bewust dat hij waarschijnlijk iets naar hem toe gemeten kreeg, gewoon om een lolletje met Allison uit te halen. Hij trok zijn wenkbrauwen op, floot en lachte op zijn meest perverse manier. "Dat is een mooi uitzicht" Zei hij en hij begon boosaardig te lachen.

Member Allison Lenier Punten : 486 Age : - Icon :

Onlangs had de jonge vrouw haar halloweenkostuum aangeschaft, zodat zij in combinatie met haar Banette zich kon vertonen op het Halloweenfestival, waar het dit jaar verplicht was om te verschijnen in kostuum. Bewust van haar uiterlijk als de vrouw was, kon ze het niet helpen en wilde ze er wel… Opvallend uit zien. Het had dan ook enige tijd geduurd voor ze eindelijk een geschikte outfit had, maar met deze was ze zowaar… Tevreden geweest. Het had helaas wel moeten betekenen dat de Tepig de avond in zijn ball door moest brengen en Allison had hem hier dan ook alvast in terug laten keren, om de Banette vandaag haar vrijheid te gunnen. De geest pokémon dwaalde vrolijk rondjes door de kamer, terwijl Allison keek naar het pakje dat ze had opgehangen. Nieuwsgierig als de Banette was kwam deze even kijken, om goedkeurend te knikken. “Herken je het? Ik ga als jou,” glimlachte Allison, waarop de Banette even een trotse blik liet zien. Fetch had ze al aardig lang en ze was zeker gehecht geraakt aan de Pokémon. Als Shuppet was het niet bepaald angstaanjagend geweest, maar de Mega Vorm van de Banette was zeker iets om angst mee aan te kunnen jagen, mocht dit ooit nodig zijn. Stitch en Nilin waren namelijk alles behalve angstaanjagend en het zou nog wel even duren voor de Kabuto eindelijk wat indrukwekkender zou zijn. Ze had ook nog steeds geen naam voor het ding: het knopen van een persoonlijkheid aan het expressieloze fossielwezentje bleek harder dan verwacht. Misschien moesten de trainingen binnenkort eens gaan beginnen, zodat de Pokémon zou laten zien van waarde te zijn? Allison zuchtte een enkele keer. Trainen. De afgelopen tijd was ze enorm lui geweest en had ze hier niets aan gedaan. Met al het geld wat ze binnen had gehaald was ze wezen shoppen, uit eten geweest en andere dingen die helemaal niets te maken hadden met het zijn van een elite-leider. Laatst had ze een gesprek gehad met een hogere rang en die had verteld dat Giovanni zeer tevreden was met de gebeurtenissen in Kalos, dus echt het idee dat haar rang gevaar liep had de vrouw niet. Hij had haar daarbij wel verteld dat ze moest gaan opletten en een nieuwe elite moest opleiden. Iets waar ze tegenop keek, want voor nu was iedereen lager in rank dan zij. Maar, ze zou er maar mee moeten gaan leven. Immers was Giovanni’s wil wet en ze had er niets tegen in te brengen. Dan was het enkel nog een kwestie van een geschikte Eliteleider vinden om op te leiden. Ze was benieuwd wie zich de komende tijd zou gaan bewijzen. Hopelijk zou de eerstkomende eliteleider zich gedragen. Ze had in Unova gezien hoe het sommigen naar de kop kon stijgen en als Giovanni iemand stuurde om zo iemand… niet meer tot last te laten zijn, was dit meestal niet zo prettig voor diegene. Een enkele zucht kwam uit de mond van het meisje. Misschien moest ze ook maar weer eens wat harder gaan trainen en wat beter haar best doen, voordat Giovanni erachter zou komen dat ze haar rang helemaal niet zo waardig was als hij dacht…

Met een zuchtje trok de jonge vrouw haar jurkje uit, waardoor ze in haar ondergoed voor de spiegel stond, met het kostuum over de stoel heen hangend. Als eerste ging het roze broekje aan, welke bedekt was met verticale zwarte strepen. Ze moest heel eerlijk zeggen dat het best nog het type broekje was wat ze in het dagelijks leven aan zou doen, dus heel misschien dat dit ding zijn plek in haar kast zou verdienen na vandaag. Tussen alle witte en zwarte jurkjes, broekjes en topjes. Arceus, ze had echt meer variatie nodig maar haar haarkleuren streepten al zoveel mogelijke kledingsstukken weg omdat het vloekte…
Ze keek even naar haar lichaam in het broekje, maar pakte al gauw de felroze kousen die eronder gingen. Met enige onhandigheid trok ze de eerste over haar rechtervoet omhoog, om het ding met een klipje vast te klikken aan de korte broekspijp die erboven te vinden was. Ze had kort getwijfeld of ze de kousen er wel onderaan zou doen, maar na de weersverwachting voor vandaag te hebben gezien, wist ze zeker de kousen te kunnen gebruiken. En, hey, roze was toch wel haar kleur, anders had ze haar haren de kleur niet gegeven.
Met nog meer onhandigheid wist ze haar tweede kous omhoog te trekken en klikte ze het klipje vast aan haar broekspijp. Wat bedenkelijk keek ze in de spiegel. Gelukkig had ze niet al te brede benen, want de kousen zaten vrij strak. Ze was ook echt heel erg gek op dit soort dingen, maar vaak weigerde ze felroze kleuren te dragen omdat het te veel werd in combinatie met haar haren. Gelukkig was Halloween een dag waar te veel gewaardeerd was en haar broekje was net lang genoeg om het beschaafd te houden, dus ze was zeer tevreden met zichzelf.

Met de jurk in haar handen keek ze in de spiegel, om vanaf daar te zien hoe er iemand aan de andere kant van de kamer te vinden was. Het bloed trok meteen weg uit haar gezicht en langzaam draaide ze haar hoofd, om daar een bekende te zien. Het was hoeheettehij, een Team Rocketlid die meerdere jaren ouder was dan zij.
Langzaam begon het bloed terug te keren naar haar hoofd en kreeg deze een vuurrode kleur, terwijl haar wenkbrauwen omhoog schoten en tranen omhoog kwamen in haar ogen. Hij… Hij…! Hoe durfde hij te kijken hoe… Zou hij dit expres hebben gedaan? Was hij zo’n viespeuk die… Oh, Arceus, wat was dit nou weer? Niemand hoorde dit te zien, niemand mocht zien hoe…
“Ga weg!” riep ze uit, om hetgeen wat in haar handen te vinden was richting de roodharige man te gooien. Liet dit nou net de jurk zijn die ze toch maar beter even aan had kunnen trekken, aangezien ze nu nog steeds met een onbedekt bovenlijf stond. De felroze kousen leken niet echt de aandacht daar vanaf te leiden.

no notes needed

Marcus begon hardop te lachen toen Allison hem opmerkte. Eerst trok het bloed uit haar gezicht en keek ze hem aan met een geschokte blik. Als hij hier nou een foto van had kunnen maken. Nou ja, niet alleen haar gezicht dan. "Ga weg!" Riep ze deze keer met een rood aangelopen hoofd. Oh jee, misschien had hij niet een elite leider halfnaakt moeten bekijken als hij ooit een promotie wilde. Maar het was gewoon te leuk om te weerstaan. Ze pakte het jurkje vast wat ze in haar handen had geklemd en smeet het naar hem toe. Marcus ving het op en hield het tegen zijn borst aan geklemd. Zijn wenkbrauwen gingen omhoog en zijn ogen gingen automatisch weg van haar broekje naar alles wat er boven zat. Hij kon een echte, mannelijke meesmuil grijns niet onderdrukken en zuchtte dramatisch. Hij trok zijn ogen weg van haar mooie decolete en keek recht in haar blauwe ogen. Hij overhandigde haar het jurkje koeltjes en grijnsde breed. "Uw jurkje, my dear" Zei hij zoetjes en hij glimlachte nog breder. Hij stapte heel nonchalant enkele passen naar achteren en bleef bij de deuropening staan. Rustig sloot hij die zodat enige grunt niet Allison halfnaakt zou zien staan."Laat mij even wat advies geven als de aardige grunt die ik ben.. sluit de deur de volgende keer af, menig pervers gespuis kan binnen komen en minder-" Hij kuchte even en sloot zijn ogen alsof hij zichzelf in moest houden. "zichzelf in kan houden" Wijselijk hield hij zijn ogen op zijn voeten gericht maar de grijns was nog niet van zijn gezicht.

Member Allison Lenier Punten : 486 Age : - Icon :

Het was iets wat ze niet aan had zien komen. Het gebeurde immers niet vaak dat iemand niet op haar deur klopte voor deze binnen kwam en… Ze had zich er niet op voorbereid. Toen de man ineens daar had gestaan, had ze dan niet nagedacht toen ze hem het voorwerp had toegegooid en een hoog gilletje verliet haar mond toen ze het zich realiseerde. Haar armen hield ze gekruist voor zich en de Banette giechelde wat gemeen, terwijl ze toekeek hoe de man haar naderde en de jurk uit zijn handen griste toen hij deze overhandigde. Ze duwde het ding tegen haar voorkant aan, zodat alleen haar rug nog via de spiegel te zien was. Gelukkig was een rug niet zo speciaal.
De man had veel te zoet geklonken en dacht dat het intelligent was om haar advies te geven, maar de koelte om rustig te reageren had de vrouw niet. Daarom luisterde ze stilletjes toe hoe hij de woorden sprak die hij spreken wilde, waarna ze zachtjes snoof. “Daar is het zo te zien al te laat voor,” merkte ze op. Arceus, dit was niet oké.
Snel draaide ze zich om en werkte ze het jurk-achtige ding over haar hoofd heen, om het langs haar lichaam te laten glijden. Al was het kostuum zo bij lange na nog niet compleet, kon ze zich nu tenminste… Vertonen.
Met haar armen over elkaar heen geslagen en nog steeds een redelijk rode kop keek ze de man aan. “Kan ik je ergens mee helpen of stap je altijd zo iemand’s kamer binnen zonder reden?” vroeg ze. Oh, nee. Dit moment beviel haar niet. Arceus, het liefste gooide ze de hele inhoud van haar kamer tegen zijn grijns aan, maar ze moest zich inhouden.

no notes needed

Marcus haalde diep adem en schudde zijn hoofd. "Daar is het nooit te laat voor" Hij zette zijn ene voet tegen de deurpost aan en streek Vix tussen zijn horens. Die was trouw naast hem komen zitten en staarde met zijn intens rode ogen in die van Allison. Hij durfde een kleine blik haar kant op te werpen en zag dat ze nu zo'n beetje aangekleed was. Hij kruiste zijn armen semi terloops over elkaar en wachtte. Hij glimlachte toen hij zag dat ze nog steeds bloosde. Hij herinnerde zich weer waarom hij hierheen kwam. Hij zette zijn sporttas neer op de grond en haalde er één simpele pokéball uit. Hij opende hem en liet de Bulbasaur materialiseren. "Hopelijk kan ik hiermee mijn entree van net goedmaken" Rommelde hij. "Ik heb deze Bulbasaur gestolen van een trainer enkele dagen geleden.. hij is helemaal van jou" Zei hij koeltjes.

Member Allison Lenier Punten : 486 Age : - Icon :

De man sprak en Allison sloeg haar armen over elkaar heen, alsof ze elk moment vuur kon gaan spuwen. Oh, Arceus, ze hield er al niet van om zich in het nauw gedreven te voelen en op dit moment voelde ze zich echt totaal niet op haar gemak. Toen de man dan ook weer op haar af kwam lopen, moest ze zich inhouden om geen stap terug te zetten. Haar blauwe ogen stonden strak op hem gericht en ze fronste lichtjes toen hij zijn tas op de grond neerzette. Toen hij er één Pokéball uithaalde, moest ze echter toegeven licht geïnteresseerd te raken. Hij moest wel iets interessants hebben, anders was hij hier niet binnen gekomen, toch? Tenzij hij een viespeuk was. Die optie stond nog open.
Toen een Bulbasaur uit de ball kwam, veranderde haar blik compleet. Wat was dat ding enorm schattig! Ze zakte door haar knieën en hurkte voor het ding neer, met opgeheven wenkbrauwen naar het ding kijkend. Toen hij zei zijn entree hiermee goed te maken en vervolgde de Bulbasaur gestolen te hebben, knikte ze lichtjes. Gek zijnde van starters was dit inderdaad een goed begin.
Toen hij zei dat de Bulbasaur van haar was, keek ze hem even verbaasd aan, tot haar blik zich vervormde tot een frons. Oh, ja, elite-leider. Ze moest nog even wennen aan die spontane cadeaus van iedereen. Het was toch wel een beetje teleurstellend dat het nooit persoonlijk was, al zou ze een Bulbasaur nooit afslaan.
“Misschien maakt dit het wel een beetje goed,” gaf ze tegen haar zin toe. “Heeft het een naam?”

no notes needed

Marcus was toch wel een beetje opgelucht dat zijn cadeau gewaardeerd werd. Starters waren in zekere zin zeldzaam. Hij had enorm geluk gehad om tegen de Bulbasaur aan gelopen te zijn. Hij fronste en bedacht zich dat hij misschien ook die Totodile mee had moeten nemen. Ach ja. Daar kon hij nu niets meer aan veranderen. Toen ze door haar hurkte zakte keek Marcus toe hoe ze een .. best wel aparte blik in haar ogen had. Hij haalde zijn schouders op naar Vix en leunde weer tegen de deur.

Bij haar vraag dacht hij na. Had die jongen Bulbasaur een naam gegeven? Hij kon het zich niet meer herinneren. "Nee" Besloot hij toen maar. Hij vertrouwde er op dat ze vast wel een goede naam voor hem kon bedenken. "De volgende keer als ik nog een pokémon binnen breng zal ik kloppen" Voegde hij er nog even aan toe en hij keek Vix met een knipoog schuin aan. "Want ik ben van plan het niet te laten bij alleen deze Bulbasaur" Vertrouwde hij haar toe. Hij wilde dat ze op zijn minst wist dat hij niet stil zat.

Member Allison Lenier Punten : 486 Age : - Icon :

De man zei dat de Bulbasaur nog geen naam had en Allison keek naar het ding. Oh, Arceus, dat betekende dat ze weer iemand een naam zou moeten geven, want ze moest eerlijk zeggen het ding wel bij zich te willen houden. Immers had ze altijd een zwak gehad voor starters. Vooral de eerste vormen van de meeste starters spraken haar enorm aan, waardoor Stitch nog altijd niet geëvolueerd was.
Toen de man zei de volgende keer te kloppen snoof Allison zacht. “Dat mag ik toch wel hopen, ja,” bracht ze droogjes uit. Ja, hij moest de volgende keer echt kloppen. Toen hij ook nog zei het niet te gaan laten bij deze Pokémon, keek ze hem enigszins geïnteresseerd aan. “Dan ben ik zeer benieuwd naar de eerste keer dat je op mijn deur klopt,” sprak ze droogjes, bewust kiezend voor ‘eerste keer’ in plaats van ‘eerstvolgende keer’. Immers had hij vandaag niet geklopt en dat had ze gemerkt ook. Heilige Arceus.
“Ga je ook naar het festival?” besloot ze met een fronsje te vragen. De meeste Team Rocket leden waren zo… Saai en kil. Zelf was ze dat totaal niet en ze was benieuwd hoe de man was.

no notes needed

Marcus knikte fijntjes. Hij was zelf ook benieuwd wie zijn volgende slachtoffer zou worden. Als hij zijn handjes kon leggen op een zeer speciale pokémon zou het nog wel eens goed voor hem af kunnen lopen. 'Ga je ook naar het festival?' Deze vraag verbaasde hem wel. Eigenlijk had hij niet verwacht om zo'n vluchtige vraag te krijgen. Hij haalde zijn schouders op. "Daar heb ik niet echt over nagedacht nog" Gaf hij toe. Hij veerde op en trok een stoel naar hem toe. Hij ging zitten en keek Allison bedachtzaam aan. Het kwam pas nu bij hem op dat het apart gearrangeerde jurkje wel eens haar kostuum kon zijn. Hij kuchte droogjes. "Mooi kostuum, maar ik voel me iets te oud om me daarmee te bemoeien" Hij was nooit echt het typ geweest dat erg veel lol beleefde. Niet op die manier althans. De enige lol die hij kon hebben was leedvermaak. Daar maakte je totaal geen vrienden mee. Marcus ging verzitten. Hij zakte wat onderuit in de oncomfortabele stoel en maakte het zichzelf gemakkelijk. Met een vals grijnsje keek hij haar aan. "Als je weg bent naar het festival kan ik je positie wel even overnemen" Zei hij met de meest onschuldige blik op zijn gelaat als hij maar kon presteren.

Member Allison Lenier Punten : 486 Age : - Icon :

Toen de man zei dat hij er nog niet over had nagedacht, sloeg de vrouw haar armen over elkaar en keek ze hem afkeurend aan. Hoe kon je zoiets nou afslaan? Een Festival was allereerst leuk, maar ook dé plek voor een dief. Mensen verkleedden de Pokémon waar ze het trotst op waren en in de duisternis was het wegpikken van één zo’n Pokémon vaak niet lastig, mits je goed timede. Een mooie starter of zelfs een shiny wegkapen zou genoeg zijn voor een hele tijd. “Hmn,” was echter alles wat er uit haar mond kwam.
Toen de man zei zich te oud te voelen om zich met kostuums te bemoeien, kwam haar hoofd licht scheef te staan. “Meng je in de groep, Marcus. Immers nemen mensen daar hun mooiste, zeldzaamste Pokémon mee. Voor de… Show,” sprak ze met een onschuldig glimlachje, de man strak aankijkend. “Bovendien… Te oud ben je nooit. Te saai, te bitter, dat is een ander verhaal,” vervolgde ze liefjes, proberend de rollen weer terug op hun plaats te krijgen. Ze hield er niet van om zich ongemakkelijk te voelen door een ander. Iets wat logisch was, anders zou het wel gemakkelijk aanvoelen, maar goed.

no notes needed

Marcus wist dat haar woorden maar al te waar waren. Maar hij had niet gezegd dat hij niet ging gaan, enkel misschien niet in kostuum. Alhoewel, was er niet een soort dresscode? Dat je verplicht verkleed moest gaan. Ach, hij zal wel zien. "Te oud" Herhaalde hij duister en hij sloeg zijn handen in elkaar. "Misschien vind ik saai en bitter wel leuker" Vervolgde hij duister. Had hij ooit echt lol gehad? Het was te lang geleden om te herinneren. Met Cat had hij lol gehad. Cat. "Misschien kom ik wel even langs het festival. Ik kan me ook gewoon in de bosjes verstoppen en wachten tot er iemand met een zeldzame pokémon langskomt" Opperde hij niet al te serieus en hij begon te lachen bij het beeld dat hij van zichzelf zag. "Ik kan me ook verkleden als struik, dat werkt extra goed" Voegde hij er aan toe om het ijs een beetje te breken.

Member Allison Lenier Punten : 486 Age : - Icon :

De man herhaalde de woorden te oud, waarna hij zei dat hij saai en bitter misschien wel leuker vond. Geïnteresseerd hief Allison één wenkbrauw op. “Dus je bent zo’n stereotype teamlid, zoals ze ons op televisie willen doen voorstellen? Bitter, met een zwaar verleden,” sprak ze bijna spottend, haar blik vernauwd terwijl ze de man aankeek. Ze vond het absoluut niet oké dat dit het type lid was dat Team Rocket aantrok. Ze had niets aan gebroken mensen. Team Rocket… Het was een manier van leven. Sterke Pokémon hoorden bij sterke trainers zoals zij. Het doelloos verslaan van gyms had geen nut, in tegenstelling tot de onderzoeken die bij Team Rocket werden gedaan.
Toen de man een idee kreeg fronste Allison. “Dadelijk ziet iemand je aan voor een pervert, wat misschien nog niet eens zo ver uit de buurt is,” merkte ze op. Als iemand haar vanuit de bosjes zou bespieden, zou ze diegene toch wel met bosjes en al in de hens zetten.

no notes needed

Marcus haalde zijn schouders enkel op. Als ze eens wist waar hij doorheen was gegaan vroeger. Dan zou ze misschien haar mooie mondje wel houden. Maar hij liet zich niet uit zijn tent lokken en keek haar enkel aan alsof hij nog maar mild geïnteresseerde was. Hij bulderde echter van het lachen bij Allison's pervert idee. "Inderdaad, wie weet ben ik dat wel" Beaamde hij grijnzend. Hij wreef wat losse haren uit zijn gezicht en aaide Vix over zijn hoofd. Hij zuchtte en legde zijn handen achter zijn hoofd. Hij leunde casual achterover en sloot zijn ogen. "Stereotype kan ik mezelf niet noemen, maar mijn verleden was inderdaad niet plezierig" Vervolgde hij. Vix keek op naar Marcus en leek te begrijpen waar hij het over had. Hij duwde zijn neus tegen Marcus broek aan in een gebaar hem te laten weten dat hij er ook nog was. "Maar dat doet er niet toe, ik ben er nu nog en dat doet er toe. En het doet er ook toe dat ik in één ruimte ben met zo'n mooie elite leider als jij" Durfde hij er nog achteraan toe te voegen, de gehele situatie wat verlichtend. Hij opende één oog en glimlachte toen pervers.

Member Allison Lenier Punten : 486 Age : - Icon :

Met een vernauwde blik keek het meisje haar gezelschap aan, terwijl deze zei geen stereotype genoemd te worden, al scheen hij geen plezierig verleden te hebben. Allison keek even naar haar Banette, zich afvragend waarom ze keer op keer gelijk had. In Team Rocket zag je maar zelden mensen die vochten voor een doel. Vaak… Waren ze verbitterd en was dit hun manier om te leven. Een zuchtje kwam uit de mond van de jonge vrouw, al keek ze de roodharige man al snel weer aan.
Toen hij zei er nog te zijn en dat dat er toe deed, wilde ze iets zeggen maar zijn volgende woorden zorgden ervoor dat ze al snel haar mond weer sloot en haar lip tussen haar tanden nam, zoekend naar woorden die gepast zouden zijn, want de neiging om iets breekbaars naar zijn roodharige hoofd te gooien was bijna niet te houden. Maar, hij had haar een Bulbasaur gegeven en ze kon dus niet ontkennen dat hij resultaten boekte. Het was indrukwekkend en irritant op hetzelfde moment.
“Nou, verder nog wat te melden?” vroeg ze liefjes, hopend dat het voor vandaag wel weer genoeg was geweest en ze dit voorval snel kon vergeten.

no notes needed

Zijn amberkleurige ogen ontmoette die van Allison en hij verwachtte half en half iets naar zijn kop gesmeten te krijgen. Haar blik was prachtig. Toen ze vroeg of hij verder nog wat te melden had schudde hij zijn hoofd. Dat leek als het teken dat hij moest gaan. Hij duwde zich omhoog uit de stoel met een diepe zucht en rekte zijn spieren uit. "Nou, dan vertrek ik maar weer" Bij de deur draaide hij weer om en maakte hij een overdreven buiging. "Uwe elite-heid" Hij gaf haar ook nog een saluut voor hij de deur open trok en met een zachte klik achter zich dicht deed.
Hij was al ruim een halve basis weg van Allison toen hij zich iets herinnerde. Marcus sloeg zichzelf letterlijk tegen zijn voorhoofd en draaide om. Vix keek hem vragend aan. "Ik had wel nog wat te melden .. " Hij schreed snel de gang weer terug in op weg naar een korte route die naar het Pokémon Center zou leiden. Hij herinnerde zich weer dat hij die Magmar die hij van die groenharige gast gejat had daar had gelaten. Hij wist niet echt wat er mee te doen toen hij hem gehad had. Hij wilde hem eerst weer op krachten laten komen voor hij zou besluiten wat er mee te doen. Hij had hem willen ophalen vanochtend maar dat was hem dus ontschoten. Geen probleem, des te meer reden om nogmaals zonder kloppen bij Allison binnen te komen. Wie weet probeerde ze nu wel een kostuum van een Meowth uit. Via een achteringang die verscholen zat achter wat leek op een stalen muur kwam hij de straten op. Een koele bries waaide tegen zijn wangen aan. Hij trok de kraag van zijn jas wat verder omhoog en liep regelrecht naar het Pokécenter. "Blijf" Commandeerde hij zijn Houndoom die bij de deur bleef staan. Marcus had hem op een kiertje laten staan zodat hij niet weer de hele weg om hoefde te lopen.

Het Center was vrij vol. Uitgeputte reizigers waren neergestort op de vele bankjes en stoelen. Marcus nam ze kort in zich op om te zien of groenlokje er misschien bij zat. Toen dat niet zo bleek liep hij naar Nurse Joy. "Ik kom voor mijn Magmar die ik hier heb achtergelaten vandaag" 'Natuurlijk, ik ga hem achter halen' Ze verdween door de schuifdeuren achter haar en Marcus was weer alleen gelaten. Ongeduldig tikte hij met zijn vinger op de balie. Hij haatte wachten. Zeker op momenten als dit. Dat gaf hem altijd het vreemde gevoel dat als hij niet opschoot hij misschien iets mis kon lopen. Het duurde gelukkig niet al te lang voor ze weer verscheen en hem de rood met witte bal overhandigde. Marcus deed niet eens de moeite hem in zijn zak te stoppen en liep meteen naar buiten.
Als verwacht zat Vix te wachten bij de deur. Hij gaf hem een snelle aai over zijn kop en trok de deur toen weer open. Hij sloot hem achter zich en liep met een grijns op zijn gelaat weer terug naar het kamertje van eliteleider Allison. Ook nu waren de gangen bijna niet bewoond. Zo vond hij zijn weg weer naar de deur van Allison. Hij keek zijn Houndoom eventjes aan. Hij stak nog vlug een peuk op en knikte toen. Met veel geweld gooide hij de deur weer open en stapte naar binnen alsof het de allernormaalste zaak van de wereld was dat hij hier zo maar binnen kwam. "Yo" Zei hij met een grijns.

Gesponsorde inhoud

» Some women just like shiny things {Allison Lenier}
» Tidal Waves [+Nathan Malone & Allison Lenier]
» Queen of the Scene [+Allison Lenier]
» Taking the next step &Allison Lenier
» The aching in my heart, my enemy (Allison Lenier)