[Quest] Gross fosse!

Een vieze job had hij gekregen en wat voor eentje ook. Hij moest een Key stone uit de gracht halen en terug brengen naar de basis. Zonder er echt bij stil te staan of wat dan ook was hij in actie geschoten. Hij was nog maar sinds kort in Kalos en ook een grunt, natuurlijk gaven ze hem zo'n jobs... maar goed, hij had misschien wat anders verwacht. Zuchtend gooide hij de pokéball op van Kraker, die meteen verscheen voor zijn voeten en even een blij piepend geluidje maakte bij het zien van zij trainer. Hij had de Dewpider al van kleins af aan en het duurde hem ergens dat zijn ouders, of zijn breeder, hem als ei ergens hadden achtergelaten. Hij tilde de kleine bug type even op en zette het op zijn schouder, waar diens voetjes stabieliteit vonden. Net zoals zijn shiny Ducklett, Sérstakt, was hij altijd welkom op zijn schouder. De rest van zijn team paste er namelijk niet echt op. Maar kleine Kraker hier was maar een paar tientallen centimeters groot en dus perfect gemaakt om een gezellig plekje op zijn schouder voor zich te nemen. Zachtjes grinnikte hij even toen de waterspin een zacht tevreden geklik maakte. Als hij beter had geweten had hij het kopje van de Pokémon willen aaien, maar iets zei hem dat dat niet het strakste plan was en hij de waterbubbel beter zo liet.
Met vlugge passen aan een snelwandelend tempo marcheerde hij verder de straten door. Hij wou dit snel afronden. Een gracht was geen probleem voor de water trainer, die perfect zijn weg kon vinden als het daar om ging. Zijn hele team kon de steen eruit halen, behalve Naomi... Want die zou naar de bodem zinken en niks doen. Hij wist nog hoe hij zuchtend naar de schelp had gekeken toen hij haar had gekregen... Maar met zijn goed hart had hij het gewoon niet zo ver gekregen om echt iets te doen naar het arme ding... Het leefde ook en het verdiende meer dan genoeg de kans om ook een goed leven te hebben. Zijn rode ogen dwaalden wat rond, zoekende naar de gracht die hij zocht. In Lumiose City waren er vele, dus er waren meerdere plekken waar de zeldzame steen kon in gevallen zijn. Hij moest even lachen toen een snelle gedachte even bij hem opkwam. Hij kon altijd de steen voor zich houden als het echt teveel werd en zeggen dat het niet te vinden was... Hij had immers Sjors, een Pokémon die kon mega evolven. Jammer genoeg had hij de Pokémon nog niet lang genoeg om een key stone aan te vragen. Hij zou geduld moeten hebben... En over geduld gesproken...
Glimlachend keek hij recht neer naar het water van een fijn grachtje. Een stille waterval was te horen doordat het geluid tegen de wanden aankwam en door het hele trechtervormige ding was het ook nog eens versterkt. Zijn ogen hadden in het zwakke winterzonnetje iets zien glinsteren. Het was wel niet breed genoeg voor hem of zijn Pokémon om daar tussen te geraken... Hij keek even naar Kraker, die met een overtuigende interesse neer keek in het duister wordende grachtje. Het leek meer op een afloop ding waar water bij overvloed van binnen de steden werd afgevuurd naar andere plaatsen. Waarschijnlijk naar de badlands... Hm... Nja, wateroverlast leek hier niet vaak te gebeuren, dus de kans dat deze afvoergootjes of afvoergrachtjes nog in gebruik waren leken miniem... Het werd dus tijd om iets te vinden om erin te geraken... Hm...

Nadenkend was hij naast het fijne spleetje gaan zitten. Kraker was al van zijn schouder af geklommen en stak zijn poten tussen de spleten in, hij kon er met gemak inpassen, zijn lichaam dan, maar dan zou de waterbubbel poppen... De rest van zijn team was groter dan Kraker en zou dus geen kans maken om daar beneden te geraken. Het hele systeem was gemaakt zodat niemand er echt in kon vallen, de ingang was immers vrij dun, maar Chinma geloofde dat meer naar beneden toe er meer ruimte zou zijn. Hij dacht even na en knikte even rustig. Misschien moest hij even kijken waar deze in uitkwam, of waar deze vandaan kwam, misschien dat hij dan een kans maakte om bij de key stone te komen, dat was als het natuurlijk de key stone was. Hij floot even naar de Dewpider, die meteen opkeek en met snelle pasjes naar hem toe trippelde. Werkelijk waar adorable! Hij glimlachte even warm naar zijn bug, die terug plaats had genomen op zijn schouder, en begon langs het het spleetje te wandelen.
De kleine reis naar de ene plek toe was een korte wandeling waarin hij enkel kon denken waarom er geen afvoerbuizen waren gebruikt voor water weg te voeren. Misschien omdat het zo beter kon gekuist worden met Pokémon? Hm... Kon altijd, maar er waren ook genoeg POkémon die in afvoerbuizen konden gaan en zo verder konden doen. Toen hij even omhoog had gekeken had hij de lichte helling gezien van de straat, die duidelijk wat naar beneden ging, maar ook lichtjes naar de richel was gebogen in een stand waar de huizen wat hoger stonden dan de richel. Aha. Het zou dus wel echt voor overstromingen gebruikt worden... Het was een goed middel, maar Chin vroeg zich wel af hoe efficient het wel was... maar goed, genoeg gedacht, tijd om in actie te schieten.
Hij haalde knikte even naar zijn water insect, die meteen de ietwat breedere gracht insprong en onderwater verdween. Hij knikte even en hoorde plots een zacht gepiep verderop, gelijkende aan dat van Kraker. Toen hij zich dan ook omdraaide, wat passen verzette en naar beneden keek kon hij de Dewpider in het fijne ding te zien. Het zwaaide even met zijn poten en begon toen razendsnel te trippelen, opweg naar waar dan ook. Met snelle passen volgde de albino zijn Pokémon, die nu half onder grond zat... Hij was ergens wel bezorgd... En iets zei hem dat het ook niet veel hielp dat de kleine Dewpider daar nu was... het was immers maar een klein waterspinnetje. Hij woog amper 3 kilogram en dat moest een steen verplaatsen? Hm... Nja, hij moest niet zo negatief kijken naar de kwestie.. Zijn kleine Kraker vond vast wel een manier, echt wel. Hij glimlachte even toe een hoog gepiep van hoger op de straat klonk en hij begon sneller te wandelen en bukte neer bij het spleetje en kneep een oog toe. Het glinsterende ding bewoog en begon sneller te gaan... yes! "Goed zo Kraker!" zei hij. Hij vergat steeds hoe snel zijn kleine waterspin was. De meeste bug types waren verbazend genoeg snel als ze zo klein waren... Maar je wist wat ze zeggen, je moest de kleintjes niet onderschatten. Hij knipperde en besloot al terug te lopen... Hij moest een Pokémon hebben die de steen of wat dan ook kon opvangen. Hij liep snel terug en pakte de ball van Kayran waarna hij deze opgooide en in een flits de grote Tentacruel verscheen. Hij knikte even naar het tentakelmonster, die even wild met zijn verlengden begon te schudden en te glibberen. Hij grinnikte even en ging aan de rand staan, wachtende tot het rollende geluid luider zou worden. Hij wilde weten over het de arme Dewpider wel lukte. Stil keken zoal de reuzekwal als de jongen naar de ingang van het kleine grachtje, waar een zacht glijdend geluid door laagstaand water weerklonk. Hij knipperde even en keek toen even naar Kay. Hm... Hij slikte even, ging weer een stap naar achter en draaide zich om waarna hij starend naar het spleetje terug begon te zoeken naar de bug type, die het daarnet nog zo vlot en snel deed. Toen hij plots iets zag schitteren in het donkere, maar niet echt zag bewegen, kantelde hij zijn hoofd even en ging ie door zijn knieën. Hij legde een hand tegen de straat aan en leunde naar voren. "Kraker?" een instemmend gepiep weerklonk even. "Als het niet lukt moet je jezelf niet pushen, we vinden wel iets, kom maar terug voordat er iets met je gebeurd," zei de grunt even tegen zijn waterspin. Met een zachte gepiep hoorde hij de zachte stapjes van de ander, die nu enkel te horen waren omdat hij door het beetje water moest gaan in de smalle gracht. Even wreef Chinma over zijn achterhoofd heen, waarna hij zich omdraaide en even probeerde te kijken hoe ver het nog was van de grotere gracht af... Hij kwam traag overeind, draaide zich naar de grote gracht toe en begon in kleine stapjes te meeten hoe ver de key stone was van Kaydan. Zes meter... Dat was te ver voor de tentakels van de Tentacruel... Dat idee mochten ze dus mooi van hun lijst schrappen. Hij dacht even na en pakte vervolgens de ball van de Blastoise Sjors. Snel erna stond de starter naast hem en keek hem afwachtend aan. Hij knikte even naar zijn maatje en aaide hem even kort over zijn kopje heen. "Denk je dat je water kan spuiten daar?" zei hij wijzend naar een goede meter en half van de key stone af. Als hij de kleine goot kon volgooien met water en er wat druk achter kon steken kon de key stone misschien meer verplaatst worden. De waterschildpad brulde even zelfzeker en wandelde naar de aangewezen plek toe, waarna hij zich naar het doel richtte en zijn kanonnen ophaalde en toen richtte naar beneden. Een knal klonk waarna een grote hoeveelheid erin werd geschoten. Er spatte meteen water alle kanten op, waarbij de witharige meteen enkel passen naar achter zette en afwachtend keek naar de Blastoise. Deze bulderde nog wat luider, waarna het water uit zijn kanonnen er nog harder uitkwam. Het meeste water vloog er jammer genoeg naast, maar door de licht helling vonden ze zo een weg terug naar de kleine goot of gracht terug. Het was dus niet dat het veel schade aanbracht. Snel draaide de grunt zich om naar de gracht waar zijn waterspin en kwal wachtte. Hij wandelde er snel heen en keek even om naar Sjors. "Doe je goed! Doe zo verder!" zei hij op een luide toon zodat zijn stem boven het geluid van het water kon komen. Hij draaide zich daarna terug en ging meteen op zijn knieën om wat over de rand te kunnen kijken naar de ingang van de mini gracht. He... "Waar is Kraker?" klonk er meteen van de jongen af toen hij de waterinsectje niet zag. Zijn ogen schoten even snel naar Kaydan, die alleen maar naar hem terug kon staren met een veel te serieuze blik... Maar het was genoeg voor hem om te weten dat de jonge Pokémon dus nog niet terug was... maar dat betekende... "Stop!" zei hij meteen terwijl hij rechtschoot en zich omdraaide naar Sjors. De ruimte was te klein, de druk van het water van de kanonnen te groot... Wat als...? Hij hapte even naar adem... Hij zou er niet aan moeten denken. De Blastoise had jammer genoeg helemaal niet door dat hij moest stoppen en deed er zelfs nog een tandje bij. De man slikte even en schoot naar de starter toe, om even aan zijn arm te trekken, zodat hij misschien een beetje uit balans zou komen. "Stop Sjors!" zei hij op een fosrs sterke stem terwijl hij bijna boos keek naar de blauwe Pokémon. Deze had meteen de blik en woorden opgevangen en stopte met het water af te vuren, een licht bezorgde en verwarde blik in zijn zachte ogen. Wel meteen viel  Chinma op zijn knieën en probeerde hij door het spleetje te kijken, zoekende naar zijn Dewpider. "Kraker!" klonk er even waarna hij even zacht trillend zuchtte en een hand tegen zijn hoofd zette. Zijn vingers verstrengelde zich met zijn witte haren en wel meteen zag hij er twintig jaar ouder uit. Oh dear... Hij was vast dood en- Oh... Hij knipperde even en keek langzaam op toen hij plots twee tentakels zag verschijnen aan het einde van de straat. Een hield iets raars op, maar de ander hield iets levends op. Few... Hij zuchtte even en wandelde -vrij snel- naar de oever van de gracht toe, om de Kraker in ontvangst te nemen van zijn Tentacruel. "Thanks mate," zei hij even glimlachend tegen de reuzekwal. Deze bleef echter stil en gaf hem iets anders... Uh...? Toen Chin even goed keek wat het was maakte hij even een 'o' van zijn mond voordat hij knikte naar de ander en deze en Sjors liet terugkeren. Kraker piepte even enthousiast toen hij zag dat Chinma de -vrij vuile en helemaal natte- key stone in zijn handen had. Hij glimlachte even en knikte naar zijn jonge Pokémon. Zo, dat was niet zo moeilijk geweest, nu was het enkel even terugbrengen naar de basis, niet waar?