Closed - What is going on here?

_{Chester was absoluut nog niet lang in Kalos, maar het was een beetje een heel rare plek als je het hem vroeg. Zeker wanneer je ‘s avonds door Lumiose City liep, want er was helemaal niemand. Het had vast wel één of andere reden die hij niet begreep. Bijgelovige mensen die dachten dat het ‘s avonds niet veilig was om rond te lopen in de normaal zo drukke stad.
Maar het was in elk geval rustig buiten en niemand waar Chester mee rekening moest houden. Voor en Ranger liep hij er nooit bij als een Ranger. Zijn kledingstijl was zeer donker, wat afstak op zijn witte huid en donkere zwarte haren met zijn donkere ogen. Mensen hadden al eerder gezegd dat hij er soms bij liep als een vampier en hij zag de gelijkenissen, maar waarom zou het iets slecht zijn? Chester droeg wat hij wilde dragen.
Wanneer dat hij in de verte echter een schaduw zag opduiken bleef hij ter plaatse staan. Afwachtend keek hij naar de verschijning. Wie of wat was daar en zou het op hem afkomen.}

_{Chester was zich niet bewust dat er een avondklok was in Lumiose city. Wel had hij gehoord dat Team Rocket er heel actief was, dus dat je er zeker om de zoveel tijd eens heen moest gaan. Dan kon je misschien achterhalen wie er allemaal in het team zat. Het was altijd goed als je wist wie erin zat, dan kon je uitkijken naar die personen en hun gedrag observeren. Dat waren de wijze woorden geweest hij hij tijdens zijn opleiding voor Ranger kreeg.
Op straat was het echter bijzonder rustig en in de tijd dat hij er rond liep, was hij maar één iemand tegen gekomen. Een persoon in de verte die vermoedelijk een meisje was. Ze kwam recht op hem af toen hij haar was opgevallen. Omdat Chester niet besefte dat hij wat verkeerd deed, bleef hij staan en wachten hij tot het meisje hem benaderde. Ze vroeg hem wat hij deed en even keek hij om zich heen om vervolgens zijn schouders op te halen. ‘Ik heb geen idee?’ was zijn antwoord. Zelfs als hij zou weten wat hij verkeerd deed, zou het voor hem moeilijk zijn zich er voortaan aan te houden.}

_{Keurig had de jongeman zijn handen achter zijn rug gehouden met zijn handen in elkaar gehaakt. ‘Hazo,’ zei Chester, maar het klonk niet alsof hij het erg vind dat hij net een regel had gebroken. Hij was er nooit goed mee geweest. Vroeger had hij ook wel vaker regels gebroken, maar als ze hem er dan op pakte, was het moeilijk om juist te begrijpen wat hij verkeerd deed. Het meisje was echter wel duidelijk met haar woorden, dat was al iets. ‘In elk geval heb ik je nu werk gegeven, dat is goed toch?’ Chester was niet helemaal zeker of dat ze het leuk vond dat hij haar extra werk gegeven had, maar mensen klaagde altijd dat hun job zo saai was als ze niks te doen hadden. Dat de tijd dan veel te traag vooruit ging. Hij gaf haar nu wat te doen dus dat was goed. Daar ging Chester toch vanuit.}

_{Chester was er wel uit dat hij niet op straat moest zijn blijkbaar. Zoiets had hij vaag eens opgevangen in de base, maar hij had niet gedacht dat het ook echt zo was. Wie verwachten er nu ook dat er een avondklok was in één van de drukste steden? Normaal zou het moeten barsten van de feestjes waar de jeugd dronken heen ging en dronken van terug kwam. Maar in Lumiose City was dat blijkbaar niet het geval. Het meisje moest hem er nog op benadrukken wat precies haar taak was. Niet dat het hem echt iets uitmaakten. Al moest ze al clown over de straten lopen om mensen bang te maken. ‘Je moet ‘s avonds laat, in de koude, helemaal alleen ronddwalen door straten waar niets valt te beleven, maar je had het naar je zin?’ vroeg Chester aan het meisje. Hij kon zich nooit echt goed inleven in gevoelens van mensen, maar wat ze daar zei...daar twijfelde hij sterk aan. Er waren sowieso leukere zaken die je kon doen wanneer het avond was. Wat zij deed leek hem niet bepaald leuk. Maar hij kon zich daar sterk in vergissen.}

_{Terwijl dat het meisje haar opmerking maakte ademde Chester diep in om vervolgens traag te zuchten. Die reactie was ook niet nodig geweest. ‘Jou woorden, niet de mijne,’ antwoordde hij er kort op. Ze had zelf gezegd dat ze het prima naar haar zin had gehad. Veel anders dan wat hij had opgesomd was er waarschijnlijk ook niet te doen in de dode stad. ‘Ik zie niet in waarom ik mijn naam zou moeten vertellen tegen iemand die mij uit de stad wilt sleuren.’ Chester sloeg zijn armen over elkaar heen en keek het meisje aan met een kalme blik in zijn ogen. Misschien moest hij haar zo niet zitten ‘uitdagen’ en moest hij gewoon antwoordde op wat te vroeg, maar hij dacht er niet aan. Ze hoorde zijn naam niet te weten, al helemaal niet omdat ze bij Team Rocket hoorde. Ze zouden in principe nog steeds vijanden horen te zijn.}