The climb. [GYMPOST]

Met een zucht stond Soul met zijn handen in de zij voor de gym. Of nou ja. Eigenlijk stond hij onder de gym, want hij moest nog één berg omhoog. Hij vroeg zich af waarom hij niet gewoon op Salamence naar hier gevlogen was of waarom hij niet gewoon een fiets had gehuurd bij de shop die zich een paar meter van het Poké Center vandaan bevond. Hij wist dat het een luie optie was, maar heel die bergen te voet bewandelen was gewoon niet te doen. Daar had hij niet genoeg conditie voor. Joke, want hij ging elke week trainen. Bijna elke week. Goed, om de twee weken dan. Maar hé, hij had een beginnende sixpack, dus Lima mocht niet klagen. Lima… Hij glimlachte lichtelijk terwijl hij aan zijn vriendin dacht. Ze hadden een hoop drama gehad toen hij weer terug naar Santalune City was gegaan, maar gelukkig was dat nu opgelost en was het weer goed tussen hun. Het was de zwaarste ruzie die ze hadden meegemaakt en Soul wilde het niet opnieuw meemaken. En dus had hij de berichten die hij van Amelia had ontvangen wijselijk verwijderd zonder ze te lezen. Hij wist niet zeker of hij tegen Lima moest zeggen of hij die berichten aankreeg. Was dat niet olie op het vuur gooien of zoiets? Dadelijk kregen ze weer ruzie. Nee, Amelia had genoeg gestookt tussen hun en zijn moeder kon de pot op. Hij zou binnenkort wel eens naar Lumiose City gaan zodat hij Amelia’s nummer kon blokkeren. Hoewel, Amelia kennende ging ze toch wel een nieuwe halen dan, dus hij had geen idee of dat veel zin had. Maar ja, bijna elke drie uurs een halfnaakte foto van iemand ontvangen die niet eens je vriendin was, was ook niet alles. Sommigen zouden hem misschien een lucky bastard noemen, maar hij vond er niks leuks aan. Hij wilde dit soort dingen helemaal niet, hij wilde niet dat er iemand tussen hem en Lima probeerde te komen, maar toch stapelden de problemen zich weer op vanaf de minuut dat hij Snowpoint City was. Zijn leven kon dan ook nooit eens een keertje vlekkeloos verlopen. Hij zuchtte en begon aan de laatste berg zodat hij naar de gym kon gaan, want hier de hele tijd staan twijfelen had ook geen zin. Bovendien wilde hij zijn gymbadge graag hebben voordat hij weer zou gaan horen of er Quests beschikbaar waren. En het maakte natuurlijk ook een goede indruk op Lima, not gonna lie about that.

Toen hij de gym binnenstapte, viel zijn mond half open. Hij had de Rangers erover horen praten in de Ranger’s Base, maar stiekem had hij gehoopt dat het niet waar was. Maar het was dus echt waar. Die bergen voor de gym waren alleen maar het begin van de ellende, want de rest volgde in de gym zelf. Soul zocht naar een deur waar hij door kon gaan zodat hij sneller bij het veld zou zijn, maar die was er niet. Hij liet zijn hand rusten op zijn voorhoofd en liet zijn hoofd in zijn nek zakken zodat hij naar boven kon kijken. En daar zag hij het: het veld. Dit meende je niet. Dit meende je écht niet. “Gegroet, trainer!” Alsof het allemaal nog niet erger gemaakt kon worden, stond er aan de top van de berg een kerel enthousiast naar hem te zwaaien. Waren die gymleaders allemaal zo verknipt of lag dat alleen maar aan hem? “Is er nog een andere route die ik kan volgen om naar dat veld te komen? Ik heb ontzettende buikpijn.” De kerel lachte alleen maar, zwaaide nogmaals en deed toen een paar stappen terug terwijl hij “Succes!” naar hem riep. Sukkel. Soul gromde en liep naar voren. Hij keek naar de muren en bestudeerde ze even. Toen had hij het pad gevonden die hij moest volgen. Want hij ging echt niet tien keer op en neer klimmen omdat hij het juiste pad niet kon vinden, hoor. Zo gek was hij nu ook weer niet. Hij trok zijn Holo Caster uit zijn zak, maakte een foto van zijn norse gezicht en achter hem de klimmuur en stuurde deze vervolgens door naar Lima. Had ze nog eens iets om mee te lachen, want hij kon hier absoluut niét mee lachen. Hij zuchtte, zette zijn voet op de eerste muur en greep met zijn handen vervolgens iets vast waarmee hij zich omhoog kon trekken. Zijn spieren protesteerden al toen hij zich de eerste keer optrok en zijn handen begonnen te zweten bij het idee dat hij naar beneden zou donderen omdat hij zichzelf niet goed genoeg vasthad. Sure, de muren waren niet zo hoog en er was zo nu en dan een klein platform voorzien waar hij kon uitrusten, maar moest dit nu echt? Hij had hoogtevrees. Niet echt, maar goed. Elk excuus was goed om niet aan deze klim te hoeven beginnen.

“Nog één muur! Je bent er bijna!” hoorde hij boven zijn hoofd. “Houd je klep en bereid je liever voor op het komende gevecht. Ik maak je áf.” Natuurlijk zei hij dat niet hardop – want hij was een Ranger en gymleaders verdienden respect en yada yada yada – maar het zou hem eerlijk gezegd niks geïnteresseerd hebben moest de gymleader het hebben gehoord. Het zweet druppelde ondertussen van zijn voorhoofd af en zijn spieren protesteerden heftig, maar hij was blij dat hij bijna bovenaan was. Hij dacht maar niet aan de klim die hij zou moeten doen als hij weer terug naar beneden moest gaan. Hij vond naar boven klimmen nog altijd gemakkelijker dan naar beneden klimmen. In elk geval bereikte hij de top en hij ging niet liegen: het zag er echt prachtig uit met die waterval die zich achter het veld bevond. Ook was het vanaf hier een mooi uitzicht om de gym in zijn geheel te zien. Soul wilde net iets zeggen toen zijn blik opzij gleed en hij de trappen zag die naar beneden leidden. “Dit meen je niet,” zei hij met een nors gezicht. De gymleader volgde zijn blik en begon toen hard te lachen. “Geloof me, het was je nooit gelukt om via die weg naar boven te komen. Ik heb speciale modderige, gladde heuveltjes laten plaatsen in mijn gym om te voorkomen dat trainers de gemakkelijke weg naar boven zouden verkiezen. Je moet wel wat moeite doen voor je badge, hè?” Soul keek de man ongelovig aan. “Dus je wilt zeggen dat als een trainer verliest dat hij heel deze klim weer opnieuw moet doen? Dat gaat echt te ver.” De man haalde lachend zijn schouders op. “In elk geval gefeliciteerd dat je de top bereikt hebt! Laat ik mezelf maar eens voorstellen. Ik ben Grant en ik ben gespecialiseerd in Rock-type Pokémon. Als je mij weet te verslaan, verdien je de Cliff Badge.” Soul knikte, want die informatie had hij van te voren al opgezocht. “Ik ben Soul en ik ben officieel gezien een Ranger, maar daag de gyms uit omdat ik dat leuk vind.” Grant knikte goedkeurend. “Goed, we hebben een twee op twee gevecht. Diegene die beide Pokémon kan uitschakelen, wint.” Soul grijnsde. “Wedden dat ik je met één Pokémon ook kan verslaan?” Grant keek hem even verbaasd zijnde aan, maar grijnsde toen ook. “Kom maar op!” Soul ging aan de ene kant van het veld staan en Grant aan de andere kant van het veld. Een scheidsrechter riep iets, maar Soul hoorde het al niet meer en keek Grant strak aan. Eindelijk ging het gevecht beginnen!

vs

Grant sent out Tyrunt!
Soul sent out Sceptile!
Sceptile used Agility!
Sceptile’s Speed stat went up!
Tyrunt used Ancient Power!
It missed!
Sceptile used Mega Drain!
It was super effective!
Tyrunt used Bite!
Sceptile flinched and couldn’t use a move!
Tyrunt used Stomp!
Sceptile used Detect!
Sceptile avoided Tyrunt’s attack!
Sceptile used Leaf Blade!
It was super effective!
Tyrunt used Bite!
Sceptile used Earthquake!
Tyrunt fainted.

Met een harde klap viel Tyrunt op de grond en Soul zag Grant even ongelovig kijken. Tja, wat had hij dan verwacht? Ze verschilden minstens vijftien levels en bovendien had Soul het voordeel dat Sceptile super effectieve moves had tegen Tyrunt. En waarschijnlijk ook tegen zijn volgende Pokémon. “Tyrunt is uitgeschakeld en kan niet meer vechten, Sceptile wint!” Sceptile stak tevreden zijnde het stokje weer terug in zijn bek en draaide zijn kop een kwartslag zodat hij naar Soul kon kijken. Deze gaf hem een tevreden knikje en Sceptile richtte zich weer terug naar voren. Hm. Misschien moest hij voor het volgende gevecht met de derde gymleader een Mega Stone fixen voor Sceptile. Dat zou de dingen sowieso interessant maken. Maar voor deze gym zou dat ietwat too much zijn geweest, want Grant leek nu al problemen te hebben met een Sceptile die nog niet eens geëvolueerd was. De Earthquake had hij ook totaal niet zien aankomen, maar dat was een move die Soul hem had aangeleerd vlak nadat hij geëvolueerd was geweest, juist om dit soort gevechten. Grant keerde Tyrunt terug en keek Soul met een glimlachje aan. “Misschien heb ik je onderschat,” zei hij vervolgens grijnzend. Soul trok bijna arrogant een wenkbrauw op. “Ik ben Red Ranger en heb al heel veel ervaring wat hectische situaties betreft, plus ik had al een gymbadge binnen. Waarom precies zou je me onderschatten?” Maar Grant schudde lachend zijn hoofd en haalde alweer een nieuwe Poké Ball tevoorschijn. Soul rolde met zijn ogen, maar ook om zijn lippen kwam een klein glimlachje tevoorschijn. Het was een vreemde kerel, maar eerlijk gezegd mocht hij Grant wel. Eens zien wie zijn volgende Pokémon zou zijn. Grant gooide met een zwier de Poké Ball naar voren en het ding klapte met veel geluid open.

vs

Een redelijk mooi geluid was te horen toen de Pokémon tevoorschijn kwam en Soul fronste even. Een Amaura. Hm. Dat kon wel eens in het nadeel van Sceptile werken. Zijn Pokémon zag er echter uit alsof hij geen last had van het type dat de Amaura beheerste en dat nadelig voor hem kon werken en rolde het stokje tussen zijn bek heen en weer, klaar zijnde om aan te vallen. “Aurora Beam!” riep Grant. “Detect!” riep Soul. De ijsstraal werd afgeweerd en even zuchtte Soul opgelucht. Daarna wees hij naar voren en riep: “Earthquake!” Grant schudde grijnzend zijn hoofd. “Gebruik Round om hem af te kappen en ga daarna nog eens voor een Aurora Beam!” Een hard geluid ging door de ruimte heen en Soul legde zijn handen over zijn oren. Sceptile had er ook moeite mee, want hij kon zijn Earthquake niet uitvoeren en werd daardoor vol geraakt door de Aurora Beam. “X-Scissor!” riep Soul. Voordat Amaura zich kon herstellen, was Sceptile al naar voren geschoten en botste met volle kracht tegen Amaura aan. “Ga nu voor een Mega Drain!” Ook deze aanval raakte en tot zijn tevredenheid zag Soul enkele verwondingen al lichtelijk helen. “Amaura, richt je Aurora Beam op de grond!” Eerst wist Soul niet zo goed waarom hij dat had gedaan, maar toen Sceptile naar achteren week en bijna van het veld gleed, wist hij waarom Grant zijn Amaura opgedragen had om het te doen. Maar daar kon hij wel wat mee. Hij grijnsde vals naar Grant en zag de gymleader verbaasd naar hem terug kijken. Daarna riep hij: “Gebruik Earthquake en vervolgens Detect!” Te laat had Grant in de gaten wat Soul hiermee wilde bereiken en raakten de ijsstukjes Amaura volop. Om nog maar niet te praten over de klap die de Pokémon moest voelen omwille van de trillende grond. Net zoals Tyrunt kwam ook Amaura hard op de grond neer, maar de Pokémon kwam weer terug overeind met een vastberaden blik in haar ogen. Soul sloeg zijn armen over elkaar heen en wierp een blik op Sceptile. De Mega Drain had zeker wonderen verricht, maar de twee battles achter elkaar maakten hem moe en dus was het het beste als hij dit gevecht zo snel mogelijk zou beëindigen.

“Amaura, gebruik Take Down attack!” Soul keek met een ruk naar Amaura toen deze vanuit haar positie naar voren bewoog. Omdat Sceptile echter al één Agility had gedaan, zou hij dit makkelijk kunnen ontwijken. “Ontwijk de aanval en gebruik dan Dual Chop!” Met het grootste gemak sprong Sceptile omhoog, maar het landen ging iets minder goed omdat sommige delen nog steeds glad waren. Het gevolg was dus dat er een vrij slordige Dual Chop werd uitgevoerd waardoor hij Amaura niet zo krachtig raakte als hij wilde. En hoewel het effect had op de rock and ice-type Pokémon, zag Soul ook wel in dat het niet voldoende was. “Gebruik Icy Wind!” riep Grant. “Leaf Blade om haar af te weren!” Een ijzige wind kwam opsteken en Sceptile haalde uit met zijn Leaf Blade. Zowel Amaura als Sceptile weken naar achteren en leken beiden schade ondervonden te hebben van zowel hun eigen aanvallen als de aanvallen die ze ontvangen hadden van de ander. Soul besloot dat het nu dringend tijd werd om zijn gevecht af te maken; het was niet omdat Sceptile een paar niveaus hoger was dan Amaura dat hij het ook automatisch allemaal aankon en hij geraakt kon blijven worden door ijsaanvallen. En dus wees Soul naar voren en zei met een strakke blik: “Sceptile, gebruik Earthquake om het af te maken!” De grond begon opnieuw hevig te schudden en deze keer was de aanval zo intens dat er een stofwolk omhoogkwam. Soul sloeg zijn armen over elkaar heen en wachtte af of het gelukt was.