Quite the Climb

Flynn nam nog een teug van zijn sigaret en keek naar het stadje voor hem. Cyllage City, hij was hier al eens eerder geweest. Het stadje had wel wat. De rotsachtige kliffen met het stadje er bovenop echoden het eeuwige geruis van de zee. Veel fietsers en bikers hadden een grote voorliefde voor deze stad. Maar hij wist dat waar bikers waren er ook shady bars waren, zijn favoriet. Hij wierp zijn sigaret naarde grond en trad er op terwijl hij zich een weg baande naar de stad voor hem.
Hij liep de stad binnen en meteen werd hij bijna overreden door een fietser. Misschien zou dit stadje toch niet zo fijn zijn als hij zich voorgesteld had. Met een grom liep hij verder. Zijn veldfles was leeg en zijn maag ook, niet dat die twee zo veel verschilden maar ja. Hij liep langs een café en ging zitten. Hij had wat geld op kunnen sparen door wat missies en patrouilles te lopen. Plus het hielp wel dat hij als Team Rocket lid bijna niets hoefde te betalen in Lumoise City. Hij moest even wachten tot een serveerster hem bediende. Hij bestelde een simpele koffie en een broodje uitsmijter. Toen ze weg was ging hij lekker languit zitten en keek naar de straat. Een Wingull landde dicht bij hem een at de kruimels van eten wat andere gasten achter hadden gelaten. Flynn was hier om de gym uit te dagen. Van wat hij gehoord had specialiseerde deze gymleader in Rock-type pokemon, maar het kon geen kwaad om de zwaktes van andere pokemon te achterhalen. Hij scande de pokemon in met zijn pokedex en las:
“Wingull, the Seagull Pokémon. Wngull is a small, white Pokémon similar to a seagull. Its head makes up a large portion of its body, as it appears to lack a neck. It has thin, simplistic eyes, two triangular tufts on top its head, and an orange beak with a hooked, black tip. Three blue-tipped feathers give it a fan-like tail. Its small, orange feet have two webbed toes. Wingull has long, flat wings with light blue stripes near the tips. By extending its wings, it is able to glide across the sky. It builds its nests on steep sea clifs, and habitually hides prey and valuables in various locations.”
Hij kwam deze pokemon vaker tegen als hij dicht bij het strand was. Hoe lang was het ook al weer geleden dat hij aan het strand ontspannen was? Hij zuchtte tevreden toen hij zag dat zijn eten en drinken er aan kwam. Hij at rustig terwijl hij keek naar de mensen op straat. Een aanzienlijk aantal waren te fiets, eigenaardig. Hij keek op van de drukke straat naar een heuvel die net boven de gebouwen stak. Daar boven was het. Daar boven op die heuvel stond de Cyllage City Gym. De gym van de gymleader Grant en zijn Rock-type pokemon. Hij nam een slok van zijn koffie en slaakte een tevreden zucht, best lekkere koffie dat ze hier hadden.
Toen hij eenmaal klaar was betaalde hij keurig en ging weer verder. Hij sjokte door de straten heen terwijl fietsers om hem heen raceten. Hij gromde wat gevloek binnensmonds, maar probeerde niet op ze uit te flippen. Hij haalde nonchalant zijn schouders op en sjokte verder richting de gym. Hij had geen zin om zich in te spannen voor deze onnozele types als hij een gym gevecht moest doen. Niet lang daarna kwam hij aan bij de gym. Een indrukwekkend gebouw, maar als het ook maar een beetje leek op de vorige zou het er van binnen heel vreemd uit zien. Hij liep naar binnen en merkte meteen een gigantisch structuur op dat in het midden van de gym stond. Over om het structuur lagen dikke matten. Met een frons keek hij op, het was een klimmuur... Waarom een klimmuur? Tot zijn geluk zag hij een lift staan. Hij was niet van plan zich uit te putten voordat het gevecht begonnen was, of ooit.
Hij nam de lift en eenmaal boven aan de top van de indrukwekkende klimmuur zag hij het. De top van de klimmuur was een plateau met een pokemon arena er op. Hij grijnsde toen hij de gymleader al klaar zag staan. Het was een jonge man met... Heel vreemd haar. “Oh nog zo eentje die de lift neemt, hopelijk ben jij niet zo zwak als de vorige tegenstander.” Zei de gymleader arrogant. Flynn keek hem niet echt onder de indruk aan en schraapte zijn keel. Hij kwam hier niet om te bekvechten, maar om een gymleader te verslaan. “Mijn naam is Grant en die van jou, tegenstander?” Ging de gymleader gewoon verder. “Flynn.” Zei Flynn kortaf. De jongen leek hem wat arrogant en hij kon hoe graag hij ook wilde niet ophouden met over dat belachelijke kapsel van hem te denken. Wat bezielde hem? “Okey, Flynn. Klaar om een gevecht te verliezen?” Zei Grant enthousiast. Flynn grijnsde en antwoordde: “Kom maar op.” De scheidsrechter gaf het signaal dat ze beiden hun pokemon uit mochten kiezen. Grant wierp als eerste zijn pokeball op. Uit het witte licht kwam een pokemon tevoorschijn die Flynn nog nooit had gezien en hij reisde al een tijdje. Verrast haalde hij zijn pokedex tevoorschijn en scande de pokemon in. De pokedex las:
“Tyrunt, the Royal Heir Pokémon. Tyrunt are dinosaurian Pokémon, closely resembling theropods such as Tyrannosaurus. Their bodies are grayish-brown, with a lighter gray shade on their bellies and lower jaw. The back comes to a peaked hump, and the tail is short and pointed. They have tiny forelimbs with only two clawed digits, both white. The hind legs are more robust, and its feet feature three white claws and an adjoining rear claw; this fourth digit is stone colored. The front part of each leg also features two, armor-like plates, which are rectangular in shape.
Spiky, white structures, similar to the primitive feathering on many dinosaurs, extend from the back of the neck. Their heads are proportionally large, with a ridged snout and powerful jaws. They have two pointed teeth in the lower jaw, and the upper jaw features tooth-like projections on either side and a slightly-decurved hook at the end. Their large white eyes are semicircular with a black border along the lower curve. Orange, triangular horn-like crests extend from above each eye and point away from the snout, and a similar projection juts out of the tail.Tyrunt will throw tantrums and run wild if it encounters something it does not like, and its strong jaws have enough force to shred an automobile. This Pokémon lived 100 million years ago.”
Een prehistorische pokemon? Hij had een Onix of zoiets verwacht. Die Wingull van net, zo'n soort pokemon. Maar dit was iets heel anders. Het was een stevig gebouwd ding met enorm sterke kaken. Hij zou op moeten passen met deze. Hij was wel zwak tegen wat types die hem van pas konden komen. Hij wierp zijn pokeball op en uit het witte licht verscheen zijn Purrloin. Scythe stond trots op zijn achterpoten en keek uitdagend naar zijn tegenstander. Flynn grijnsde en dacht bij zichzelf, dit kan nog eens interessant gaan worden.


De scheidsrechter gaf het start signaal en het gevecht kon beginnen. Flynn wist niet zeker hoe hij zijn tegenstander moest inschatten door de prehistorische pokemon, dus besloot hij maar zijn tegenstander geen centimeter te geven. “Val aan met Fake Out!” Riep Flynn met een grijns. Scythe schoot naar voren richting de Tyrunt en sloeg met beide haar poten tegen het hoofd van de Tyrunt. Geschrokken flinchte de Tyrunt en deed hij een stap naar achteren. Grant bevelde hem om aan te vallen, maar blijkbaar was de Tyrunt een beetje uit het veld geslagen. Flynn grijnsde en riep: “Nu is je kans! Val aan met Fury Swipes!” Scythe sprong op de Tyrunt en haalde een paar keer met zijn scherpe klauwen uit. De Tyrunt deinsde achteruit na de snelle barrage van klappen, maar schoot weer naar voren toen Grant hem een bevel voor een Bite aanval gaf. Scythe was te dichtbij om nog te ontwijken dus hoe vervelend Flynn het ook vond, moest ze de klap op vangen. Flynn knarste zijn tanden terwijl de Tyrunt stevig in de schouder van Scythe beet. Ondanks dat dat ding een sterke kaak had en het misschien beter was om op een afstand te blijven, had dicht bij zijn ook zo zijn voordelen. Want Scythe had een troef achter de hand die perfect was tegen Rock-type pokemon. “Snel, val aan met Iron Tail!” Riep Flynn met een onverwacht enthousiasme. Geschrokken keek Grant op en riep dat Tyrunt ontwijken moest, maar het was te laat. De staart van Scythe kreeg een zilveren gloed en stalen attributen, voordat het met enorm geweld de Tyrunt sneed. Met een brul liet deze Scythe gaan en meteen deinsde deze naar achteren om wat afstand tussen hem en zijn tegenstander te maken.
Flynn grijnsde en zei: “Waar is je zelfvertrouwen nu?” Grant grijnsde en antwoordde: “Ik moet toe geven dat dat niet verkeerd was, maar onderschat mijn Tyrunt niet. Val aan met Ancient Power.” De Tyrunt brulde in akkoord en stompte stevig tegen de grond. De rotsen en losse stenen die her en der over de arena verspreid stonden werden op magische wijze opgetild en naar Scythe toe geslingerd. Scythe had niet echt aanvallen om van ver af te gebruiken, maar Flynn was ook niet van plan niets te doen. “Ontwijk die stenen en ren naar hem toe terwijl je Nasty Plot gebruikt.” Zei Flynn als antwoord op de Ancient Power. Met een gemene glinster in zijn ogen rende Scythe op zijn tegenstander af terwijl hij de rotsen ontweek. Toch kon hij het niet helpen om door wat stenen geraakt te worden. Scythe knarste met zijn tanden om door de pijn heen te komen en door te rennen. Een grote steen raakte hem op de schouder waar hij gebeten was en met een ijzige kreet zakte hij op zijn knieën. Met een gemene grijns wandelde de Tyrunt op zijn verzwakte tegenstander af. Grant zei simpelweg: “Gebruik Bite.” Pas op dat moment merkte hij de grijns op Flynn's lip. Nerveus keek hij naar de Tyrunt die te dichtbij was en riep: “Kijk uit, het is een val.” Maar het was te laat. Flynn met zijn gemene grijns riep: “Haal uit met Night Slash!” Een van Scythe's klauwen werd omringd met een duistere aura. Hij haalde uit en trof de arme Tyrunt recht op zijn neus.
Toch was Grant niet klaar en beviel de Tyrunt een Stomp aanval te gebruiken. Met een stevige stomp stond de Tyrunt plotseling bovenop Scythe. Met een pijnlijke kreet begon hij terug te vechten, maar de Tyrunt was te zwaar. Flynn hoorde hoe Scythe langzaam minder lucht kreeg. Zo'n kleine pokemon kon weinig als een zwaardere tegenstander hem vast had. Scythe worstelde en begon te krabben, maar het had geen zin. Bezorgd keek hij naar Flynn. Flynn keek zijn pokemon met oprecht vriendelijke ogen aan en zei: “Je kunt het.” De trotse Purrloin begon van binnen te gloeien en met een diepere brul dan eerder sloeg hij zijn tegenstander van zich af. De diepe brul werd een diep gegrom terwijl het witte licht om hem heen viel als een deken. Het spatte uiteen en in de plek van de Purrloin stond een stoere Liepard. Scythe was geëvolueerd en had zijn tegenstander van zich af weten te worstelen.


Flynn keek trots naar zijn pokemon en scande hem in met zijn pokedex. De pokedex las:
“Liepard, the Cruel Pokémon and the evolved form of Purrloin. Liepard is a slender, purple feline Pokémon speckled with yellow rosettes. Its fur patterning is considered attractive to many trainers. It has a pink "mask" marking over its eyes, a pink nose, and small yellow markings over its green eyes. It has two pairs of long yellow whiskers, and a tufted yellow underside. Its lower legs are yellow, and each small paw has a pale pink pad. It has a long, curving tail with a sickle-like shape toward the tip. Liepard has well-developed muscles that allows it to run silently and strike opponents from behind. It has also been known to vanish and reappear without warning.”
Flynn was trots op hem, maar wist dat hij deze kans niet kon missen. “Val aan met Iron Tail!” Riep Flynn met een blije grijns. Scythe schoot naar voren met enorme snelheid. Zijn spieren waren steviger en hij leek leniger. Hij schoot vliegensvlug naar de Tyrunt toe terwijl zijn staart weer gloeide met zilveren energie. Hij schoot langs de Tyrunt maar zijn staart boog als een stalen zeis. De klap die volgde was wreed en genadeloos. De Tyrunt viel achterover met een pijnlijke kreun. Grant keek bezord naar zijn pokemon en vroeg of alles nog ging. Zo te zien was deze Tyrunt even koppig als sommige van zijn pokemon. Niet dat hij namen zou noemen... Gael. Plotseling werd de aandacht van Flynn gegrepen toen Grant opdracht gaf om aan te vallen met Tacke. De Tyrunt sprong op Scythe af met een trotse kreet. Scythe leek kalmer dan hij voorheen was en bovenal leek hij veel sterker. Scythe ontblootte zijn tanden toen hij de Tyrunt aan zag komen. Hij nam de klap op en de voorheen steviger pokemon wist hem met moeite maar een beetje te verplaatsen. Flynn grijnsde toen hij merkte hoe hevig het gevecht in hun voordeel was gekanteld. “Retaliate met Assurance.” Zei Flynn met zijn eigen dosis aan zelfvertrouwen. Scythe maakte een schijnbeweging, spande zijn achterpoten en sprong op de Tyrunt met zijn klauwen uitgestoken. Hij krabde met wrede precisie en de kreet van de Tyrunt die voorheen zo vol trots was veranderde in een van pijn.
Ook Grant had door dat dit niet langer zo door kon gaan en riep: “Gebruik Bite weer op zijn schouder.” Oh Muk. Flynn had het gezien, maar hoopte dat Grant dat niet had gezien. De schouder van Scythe was door de klap van die steen en de beet van voorheen er redelijk slecht aan toe. Wat er ook gebeurde in dit gevecht, hij mocht niet weer in zijn schouder geraakt worden. De scherpe tanden van de Tyrunt naderden en met een handige actie van paniek wist Scythe de aanval op te vangen met zijn poot. Het gezicht van Scythe vertrok van pijn en boos gromde hij naar zijn tegenstander.
Flynn knarste op zijn tanden en riep: “Val hem aan met Night Slash!” Scythe liet zich van pijn zakken op zijn poot en haalde met zijn andere uit. De duister omringde klauw van Scythe trof de Tyrunt over zijn romp. In pijn viel hij achterover, knock out.
De scheidsrechter riep: “Tyrunt is uitgeschakeld, de uitdager's Purrloin heeft gewonnen.” Tijd voor ronde twee dus. Grant keerde zijn pokemon terug en bedankte hem voor een geweldig gevecht.

Grant keek op met een glimlach en zei opgewekt: “Jij bent gelukkig sterker dan de vorige die de lift nam.” Zat hij daar nog steeds over in? Wat boeide het hem of hij de lift had genomen? Toch kon Flynn het niet helpen trots te zijn op Scythe en blij om de overwinning van Grant's eerste pokemon. Grant grijnsde en wierp zijn tweede pokeball op. Wederom kwam er een pokemon tevoorschijn die hij nog nooit had gezien. Gefrustreerd door de onzekerheid van niet weten waar je tegen stond, scande hij deze pokemon in. De pokedex las:
“Amaura is a calm creature that lived long ago in a cold land without violent predators. It is a quadruped, dinosaurian Pokémon similar to sauropods. It has a long neck and a short, stubby tail. Above its large, deep blue eyes are two sail structures, which are yellow at the bottom fading into pink towards the tips. These sails have an iridescent appearance. Additionally, the sails change colors to reflect Amaura's mood (green when happy, blue when sad, and red when angry). It has a light blue body with a white belly. A single dark blue crystal adorns each side of its body; these crystals permanently remain at freezing cold temperatures, as demonstrated in Pokémon-Amie, where the crystal freezes the hand that touches it. While its forelegs lack claws or digits, the hind legs each have a single white nail. Amaura have the ability to create auroras.”
Weer een prehistorische pokemon. Maar wacht... Dit was een Rock/Ice type. Daar kon hij wel wat mee. Hij was vooruit aan het denken toen de scheidsrechter het start signaal voor de tweede ronde aan gaf.


Dit hielp hem niet echt. Grant was sneller om te reageren. “Val aan met Powder Snow!” Riep hij met een vechtlust in zijn ogen. De Amaura spuwde een golf sneeuw op Scythe af. De zwaar verzwakte Liepard zou het Flynn niet vergeven als hij hem terug keerde, dus riep Flynn maar: “Hou het tegen met Slash!” Scythe haalde uit met zijn goede poot en probeerde de hoop sneeuw die op hem af stormde te stoppen, maar hij was te verzwakt. De sneeuw overspoelde hem. Grant grijnsde en zei: “Je moet ieder obstakel tegemoet komen, maar je moet ook weten wanneer je klaar bent om zo'n obstakel te overbruggen.” Hij knikte naar de Amaura en vluchtig volgde een Aurora Beam. Het was duidelijk... Het trof Scythe en met een kreet viel deze neer. Hij bleef liggen. Hij was uitgeschakeld.
Grant zei arrogant: “Misschien had ik me vergist.” Flynn voelde hoe hij steeds meer de neiging kreeg deze jongen in te maken. Hij keerde Scythe terug en kraakte zijn nek. De scheidsrechter gaf hem het signaal weer door te gaan met een andere pokemon. Flynn dacht niet na over zijn keuze, dat had hij al besloten. Hij wierp de pokeball van Gael op en met een flits kwam de Toxicroak tevoorschijn. Flynn's ogen waren kil toen hij zei: “Wacht maar... Ik ben hier niet gekomen om verslagen te worden, ik ben hier gekomen om een gymleader in te maken.” De scheidsrechter gaf het start signaal terwijl Gael rustig kwaakte.


“Val aan met Mud Bomb.” Zei Flynn kortaf en vrijwel meteen spuwde Gael een hagel van modderige pellets op zijn tegenstander af. Grant was nu ook serieuzer, vooral nu dat Flynn hem uitgedaagd had en riep dat zijn Amaura het moest ontwijken. De super effectieve aanval was bijna niet te ontwijken, maar het lukte de Amaura wel om de grootste schade te beperken. Grant keek toe hoe zijn pokemon geraakt werd door de aanval en riep: “Val aan met Aurora Beam!” De Amaura zette zich schrap en vuurde haar straal ijzig licht op Gael af. Flynn grijnsde en riep: “Ren door de aanval heen en gebruik Revenge!” Revenge was een aanval die bijna twee keer zo veel schade deed als de aanvaller net pijn had gehad en daarnaast was de Amaura zwak tegen Fighting-type aanvallen, dus dit zou een stevige klap zijn.
Zoals verwacht kon de Amaura weinig bewegen terwijl ze de Aurora Beam af vuurde. Gael rende door de straal heen richting zijn tegenstander. Hij was stil en ving de klap op, hij kon wel wat hebben. Toen hij aan kwam bij de bange Amaura schreeuwde Grant dat ze weg moest komen, maar Gael was te snel. Hij trapte de pokemon in de romp, gaf haar een stoot tegen het gezicht en greep haar beet. Met woest geweld sloeg hij haar over zijn schouder heen. Met een pijnlijke kreun landde de Amaura tegen de grond. Gael keek met een gemene grijns naar zijn tegenstander die net zo pijnlijk beland was. Gael gebruikte zijn krachtige poot om de Amaura tegen de grond vast te drukken. Grant keek nerveus toe en riep: “Haal hem van je af met Icy Wind!” De Amaura haalde diep in een blies een ijzige wind uit naar de Toxicroak die boven op haar stond. De wind was krachtig en Gael moest zijn gezicht beschermen van de ijzige windvlagen die hem langzamerhand van de Amaura af dwongen. Gael stapte naar achteren terwijl hij de Icy Wind tegen probeerde te houden. De Amaura kwam overeind en stampte boos met haar poten tegen de grond.
Flynn grijnsde en riep: “Spring naar achteren en gebruik Poison Sting!” Gael knikte en maakte een grote sprong naar achteren terwijl hij vanuit zijn mond een hagel giftige naalden op de Amaura af vuurde. De naalden injecteerden gif in de Amaura die helemaal doorzeefd werden. Met een vergiftigde tegenstander was het makkelijker voor Gael om compleet misbruik er van te maken. Een vergiftigde tegenstander gaf na ervaring meerdere openingen in hun verdediging. Grant liet dit niet zomaar gebeuren en nu dat Gael op een afstand was kon hij roepen: “Amaura val aan met Ancient Power!” De ogen van de Amaura begonnen te gloeien met vreemde kracht terwijl losse stenen om haar heen begonnen te vliegen. Ze cirkelden om haar heen en met een brul vlogen ze op Gael af. “Gael ontwijk en val aan met Venoshock!” Riep Flynn als antwoord op de grote rotsblokken die op Gael af geslingerd werden. Gael knikte en rende weliswaar op de rotsen af. Hij dook on een en sprong met enorme kracht over een ander heen, maar werd toen geraakt in zijn maag door een steen en in zijn schouder door een ander. Hij viel neer met een kwaak. Grant grijnsde en riep: “Val hem nu aan met Take Down!” De Amaura rende op Gael af en begon steeds meer vaart te krijgen terwijl het gif zijn werking begon te hebben. Flynn's grijns werd opgemerkt door Grant die verrast op keek toe Gael overeind sprong en een barrage gifgroene vloeistof naar Amaura toe spuwde. Het bijtende gif van Venoshock was al pijnlijk, maar als de tegenstander al vergiftigd was deed de aanval extra schade. Het bijtende gif kwam op de Amaura terecht en meteen schreeuwde ze uit in pijn. Door de kleine afwijking in haar pad wist Gael opzij te springen en haar Take Down te ontwijken.
Ze rende langs Gael, maar Garnt was er snel genoeg bij en riep: “Keer om en val aan met Rock Throw!” De Amaura grof haar hielen in de grond, draaide behendig om en met de snelheid lanceerde ze een rotsblok die naast haar lag richting Gael. Flynn keek toe hoe de rotsblok op Gael af kwam en bedacht hoe hij verder moest. De Amaura was enorm verzwakt, maar ook Gael begon uit te putten. Flynn's natuurlijk ongeïnteresseerde ogen schoten open en hij riep: “Gael sla het rotsblok fijn met Sucker Punch en val de Amaura aan met Focus Blast!!!”
Gael twijfelde even, maar schoot naar de rots toe. Grant lachte en zei: “Nu al opgegeven? Het is dwaasheid om op mijn aanvallen in te rennen.” Gael's sprong werd gevolgd door een krachtige stoot van zijn linker vuist. De rots deed aanzienlijke schade, maar brokkelde uiteindelijk uit elkaar. Gael balde zijn rechter vuist terwijl deze omringd werd met pure vechtlust en energie. Grant gromde en riep plotseling uit het veld geslagen: “Gebruik Aurora Beam!” De Amaura keek naar Gael die nu op haar af aan het rennen was met zijn vuist klaar om er een eind aan te maken en plantte zich stevig in de grond. Dit was de laatste showdown. Ze vuurde haar kenmerkende straal van ijzig licht op haar belager af met een luide kreet. Grant glimlachte en riep: “Laat me eens zien wat je kunt!!!”
Het felle ijzige licht overspoelde Gael terwijl hij door rende. Hij deed hem pijn, maar Gael beet er door heen. Hij beende zich door de straal heen een weg naar zijn tegenstander terwijl Flynn en Grant hun pokemon aan het toejuichen waren. Gael rende door de Ice-type aanval heen, maar zijn vaart begon af te nemen. De kou was zijn tol aan het eisen. Zijn vaart nam steeds meer en meer af, hij moest nog een klein stukte. Hij hief zijn vuist, maar stond net buiten bereik van de Amaura. Grant grijnsde en Flynn keek nerveus toe. Flynn zag de frustratie en woede in Gael's ogen. Hij was zo dicht bij zijn prooi. Flynn riep medelevend: “Je kunt het!” Gael grijnsde, spande zijn spieren en zette een laatste grote stap om de kleine afstand tussen hem en de Amaura te overbruggen. Zijn Focus Blast kon op verre afstand gevuurd worden, maar Gael en Flynn gaven hun tegenstander het liefst de kleinst mogelijke mogelijkheid om te ontwijken. Gael zette zijn handen bijeen en reikte ze, niet meer dan een paar centimeter van de Amaura's romp, af. De puur fysieke energie barstte uit naar voren en overweldigde de Amaura.
Met een pijnlijke kreet werd deze verderop geslingerd. Fighting-type aanvallen waren haar sterkste zwakte en Flynn had het met haar te doen. Gael daar in tegen had ondanks zijn voordeel qua moves enorm wat schade opgelopen. Hij zakte op een knie en keek vermoeid naar zijn tegenstander die nog steeds op de grond lag. Was het hun gelukt?

Flynn keek toe hoe de pokemon van Grant stil bleef liggen en de scheidsrechter het signaal gaf. "De Amaura is uitgeschakeld, victorie gaat naar de uitdager." Zei de scheidsrechter. Grant grijnsde en zei blij: "Je hebt bewezen dat je obstakels te lijf kunt en je hebt bewezen dat je obstakels creatief kunt overbruggen. Bij deze overhandig ik aan jou de Cliff badge, als teken dat je mij verslagen hebt." Flynn glimlachte naar Gael en gaf hem een thumbs up.
Het was hun gelukt.