A Lost White Rabbit (+ Ragya Airon)

De rooodharige had de schaduw van het bos opgezocht. Echt, het was goud waard nadat ze een flinke tijd in de volle zon had rondgewandeld. Tevreden liep ze dus ook verder, haar rode blik rustig op zoek naar haar Ninetales en wat deze nu aan het doen was. Zoals vaker wanneer ze in rustigere gebieden lopen ging de vos gewoon vooruit en deed haar eigen ding, zo nu ook. Want terwijl zijzelf vooruit ging besloot Aldrei ergens af te slaan, en vond zo al snel gezelschap. Niet verwacht hebbend om een mens te zien en al helemaal niet in de behoefte hiervoor, draaide ze haar oren naar achteren en begon diep te grommen. Achter haar keel kon je al vuur zien branden, want nu haar trainster uit het beeld was wou ze haar ongemak wel duidelijk maken.

Toen de ander ineens haar naam zei kon ze het niet laten verbaast te fronzen. Ehem, kende ze elkaar? De witharige kwam omhoog en Ragya zette even een stap achteruit, zodat deze er de ruimte voor zou krijgen. Pas toen de onschuldige glimlach kwam en de ander zich nogmaals voorstelde viel het kwartje. "Vincent?" Zei ze met een lichte vorm van ongeloof in haar stem. Wou, iemand was veranderd. Nu ze hem eenmaal herkende moest ze toch grijnzen, voornamelijk omdat hij nog dezelfde uitdrukking droeg als bij de blind date. "Wow, tis dat je het zegt maar ik had je anders niet herkend" Gaf ze toch toe met een korte grinnik. Aldrei leek het weinig uit te maken of de jongen bekent of niet bekent was, ze bleef er humeurig naar staren.

Bij de beschaamde reactie grijnsde Ragya kort. Nieuwe look, zelfde Vincent zo bleek. "Staat je wel goed hoor, wit haar" Reageerde ze op een nonchalante manier. Het was wel waar, het maakte hem een interessanter zicht. Toen de ander zei dat hij Aldrei had herkent haalde ze haar hand kort over de humeurige vos heen. De reactie hierop was een klagend gegrom en een geïrriteerde blik haar richting op. "Ik denk niet dat veel Ninetales haar na doen" Zelf was er in ieder geval geen tweede tegengekomen. Maar goed, je moest er maar van houden. Ze werd hierna lichtelijk verrast door de volgende woorden, met name de manier waarop ze werden uitgesproken. Arme Vincent, dacht ze kort, al deed ze hierna haar best een op z'n minst vriendelijke glimlach terug te geven. "Vind ik ook"

Het was zo makkelijk de witharige aan het blozen te krijgen niet normaal. Voor een deel was het wel schattig, wat vreemd was aangezien de ander ouder was als zijzelf. Bij de vraag haalde ze haar schouders even op. "Gewoon aan de zon ontsnappen eigenlijk, niet zo spannend. En jij?" Hierna besloot ze maar te gaan zitten op de grond, aangezien staand blijven praten ook weer zo nutteloos was. Daarbij had ze geen problemen met even bijpraten met de ander. Wie weet had hij nog interessante dingen gedaan.

Ragya knikte bij het horen dat het allemaal goed ging. Al leek Vincent haar sowieso al niet het type om te gaan klagen of snel pessimistisch te zijn. Die indruk gaf hij over. Toen de ander ineens heel enthousiast reageerde keek de roodharige hem een beetje overdonderd aan. Well, dat was een reactie? Het was er zonder twijfel een die ze niet had verwacht. Vooral bij het volgende keek ze hem lichtelijk ontdaan aan. "Ehem, dat valt vast wel mee, technisch kan het allemaal beter.." Aldrei was bij de reactie gaan grommen, meer omdat ze ook de aandacht niet waardeerde. "Maar we zijn wel met de laatste gym bezig nu, dus dat is iets" Zei ze terwijl ze haar schouders ophaalde. De meeste waar ze mee omging waren daar nu, met met techniek in zich dan enkel alles verbranden, dus het wat logisch dat ze er zo min van dacht.