He's a zombie and out to eat your brain

Haar Scolipede vond het werkelijk geweldig om niet in een pokeball gepropt te zitten. De duizendpootachtige pokemon stampte door de bloemen velden van Oldale en genoot van de aandacht die mensen hem gaven als het insect voorbij kwam. Deze aandacht was niet bepaald altijd bewonderend te noemen, want de meeste mensen schuifelden ongemakkelijk weg als ze de paarse pokemon zagen. Caroline trok zich daar echter niet veel van aan en liet haar pokemon gewoon haar gang gaan.
Dit ging allemaal prima, totdat er wat muntgeld voor haar voeten rolde en Piper zich verbaasd omdraaide omdat ze haar trainer niet meer achter zich hoorde lopen. De Scolipede kwam weer terug en boog haar nek om de geur rond het geld op te snuiven. Natuurlijk kwam daar een bekende geur vanaf. "Wat is het?" vroeg Caroline met een frons, omdat ze er zeker niet van gediend was om vreemd geld zomaar op te pakken. De Scolipede liet weinig merken en schoof het geld met een van haar voorpoten richting Caroline. Met een zucht besloot het meisje het dan maar op te rapen en gelijk daarna hoorde ze een schreeuw. Een stem die ze natuurlijk wel zou moeten herkennen. Het was echter niet de jongen die ze als eerste opmerkte, maar de pikachu. "Hey Sparklez!" glimlachte ze, niet wetende wat de pikachu zojuist bij zijn trainer had gedaan. "Ik neem aan dat dit van Jordan is?" zei ze en reikte het muntgeld aan richting de pikachu. Pas toen ze haar hoofd een slag draaide, zag ze de jongen uitgeteld op de grond liggen, blonde haren overeind en al. "Ow.." begon ze te grinniken en zag hoe Piper de jongen met haar voelsprietjes aan het onderzoeken was. "You okay?"

De jongen reageerde wel op het gepoke van Piper. De Scolipede maakte een tevreden geluid en stapte naar achteren, net op het moment dat Jordan haar waarschuwde voor het geven van kleingeld aan de muispokemon. Dit kleingeld was echter al lang en breed uit haar hand gegrist en de pokemon verborg zich tussen de lange grassprieten. Jordan kwam overeind en Caroline wierp een twijfelende blik op het gras. Ze wilde niet dat er zo koperen muntjes op haar hoofd werden gegooid..
Piper leek deze gedachten opgemerkt te hebben en begon zachte vijandige geluidjes te maken, maar nadat Caroline haar erop wees dat het oké was, stopte de grote pokemon daarmee. "Long time no see," Haar aandacht ging van de grote gele dreiging, naar de jongen, wiens haar nog altijd een beetje statisch overeind stond. "Inderdaad!" merkte ze vrolijk op en deed een paar stappen richting de jongen, om hem vervolgens te omhelzen. "Wat heb jij al die tijd gedaan dan? Je pikachu getraind?" grapte ze toch maar een beetje.

Erg gerustgesteld met de verdwijning van zijn pokemon leek Jordan niet, alsof hij verwachtte dat er straks vijf extra pikachu's uit de bosjes zouden springen, zo stond hij erbij. Caroline zag de ernst van de hele situatie er echter niet zo in, dus bleef ze de blonde jongen vrolijk aankijken. "Ik heb geprobeerd hem te trainen.." Nog steeds die houding. Aan de toon van de woorden kon ze al horen dat dat niet helemaal gelukt was. "Oh nee toch." murmelde ze maar als antwoord. "Het beste wat je kunt doen is bewijzen dat je een goede trainer bent door de rustboro gym uit te dagen, maar of Sparklez daar toe in staat is weet ik niet."
"Jij nog veel interessante dingen meegemaakt in de tussentijd?" Werd haar gevraagd en ze richtte haar blik op haar schoenen en schudde haar hoofd een beetje. "Na m'n tweede gymbadge ben ik een beetje blijven hangen op Dewford, maar ik wil de draad weer oppakken en die in mauville uit gaan dagen." antwoordde ze vervolgens. "Maar hey, als je de eerste gym wilt uitdagen, dan kan ik misschien helpen met hoe en met welke pokemon!"

"Besteed je aandacht gewoon aan die pokemon, misschien dat Sparklez dan wel de juiste energie toont om te vechten." De pikachu kon immers natuurlijk geprikkeld worden door jaloezie als zijn trainer besloot een van de grootste uitdagingen met andere pokemon te doen. Ja dat zou misschien nog wel werken in de pokemon psychologie!
Een grijns verscheen op Caroline's gezicht toen Jordan zich verbaasde over het feit dat ze twee badges boven hem stond. Trots was ze er natuurlijk op, maar ze had al gehoord van trainers die er alweer twee boven haar stonden en misschien nog wel meer. "Het kan nog steeds hoor! Zodra die pikachu van jou luistert heb je echt een hele sterke schakel in je team."
"Maar natuurlijk wil ik je helpen! Wat houdt de rest van je team in?" vroeg ze met een schuin gehouden hoofd.