Just a simpel walk

Omdat alle pleintjes op elkaar hadden geleken, had Lynn maar besloten om iets anders te gaan bekijken. Ze sloeg een zijstraatje in en zag dat er een soort markt aan de gang was. "Blijf bij me in de buurt, oké?" Zei Lynn tegen haar Purrloin, die knikte en schuin achter haar ging lopen. Aardig wat mensen stonden bij de kraampjes en pakten af en toe iets op, om het daarna aan of de verkoper of hun gezelschap te laten zien. Met de ervaring die het zwartharige meisje had opgedaan toen ze nog op straat leefde, liep Lynn met kalme passen langs de kraampjes. Ze zag schelpen en linten, middeltjes tegen de gekste kwaaltjes die waarschijnlijk niet werkten en doodnormale stenen waarvan geclaimd werd dat het evolutionary items waren. Bij het kraampje met de nepstenen bleef Lynn staan, kijkend of er minstens één echte steen tussen lag. Een grote schaduw viel over het kraampje en ze keek achterom. Een vliegende, groen met bruine Pokémon zweefde een stuk boven de grond. Een paar gele vruchten hingen aan de kin van de Pokémon en het zag er niet naar uit dat de Pokémon echt aandacht aan de mensen om zich heen besteedde. Volautomatisch trok Lynn haar Pokédex en richtte die op de zwevende Pokémon. "Tropius, the Fruit Pokémon. It flies by flapping its broad leaves and gives the sweet, delicious fruit around its neck to children. The bunch of fruit around its neck ripens twice a year and is delicious." Zara, die de hele tijd vlak achter haar maatje had gelopen en de omgeving in de gaten hield, keek omhoog naar de Tropius. De Purrloin trippelde wat dichter in de buurt van de Pokémon en bekeek hem aandachtig, een vrolijke begroeting miauwend. Lynn glimlachte en keek toe hoe haar maatje probeerde contact te maken met de Tropius, toen ze zich bedacht dat die vast bij een Trainer hoorde. Vluchtig keek het zwartharige meisje in het rond, de Trainer was vast in de buurt.

OOC: 'S okay c:

Lynn hoorde de bekende metaalachtige stem van een Pokédex en zocht naar de Trainer waar het geluid vandaan zou kunnen komen. Even later wurmde een meisje met lichtbruin haar zich door de menigte die zich om Zara en de Tropius had gevormd. Waarschijnlijk waren de mensen zo gaan staan om de laatstgenoemde Pokémon goed te kunnen bekijken, want Purrloins kwamen wel meer voor in Lumiose, had Lynn gemerkt. De mensen riepen allerlei vragen naar het meisje, die de Pokémon een aai gaf. Lynn keek toe hoe het meisje iets aan tegen de Tropius zei wat ze niet kon verstaan. Voor de zekerheid keek het zwartharige meisje nog even om zich heen, om te zien of er nog andere mensen in de buurt waren die eruit zagen als Trainers, maar dat was niet het geval. Toen ze haar ogen weer op de Tropius wilde richten, zag ze dat het meisje naar haar toe was gelopen. Met een glimlach werd haar gevraagd of ze iemand zocht, dus glimlachte Lynn een vriendelijke, maar kleine glimlach terug en antwoordde: "Ik was benieuwd bij wie de Tropius hoorde, en ik neem aan dat ik die persoon nu gevonden heb?". Nadat ze dat gezegd had, keek Lynn weer even in de richting van de Tropius, Zara en de menigte die nog steeds om de twee heen stond, en merkte grinnikend op: "Het lijkt erop dat je Pokémon beroemd aan het worden is, straks moet 'ie nog handtekeningen uit gaan delen.". Voor nu vond Lynn het nog wel best dat Zara ook een beetje in de aandacht kwam, maar zodra ze een verdacht iemand zag die misschien een Team Rocketlid zou kunnen zijn, zo nam ze zich voor, zou ze Zara meteen terugstralen. Normaal liet ze de Purrloin altijd gewoon met haar mee lopen, maar sinds ze het nieuws had gelezen over de Pokémon stelende groep, was haar oude waakzaamheid weer wat meer teruggekomen.

Het meisje vertelde haar dat ze opzoek was naar de eigenaar van de Tropius en Vivienne glimlachte wat verlegen. "Ja, hij's van mij. Cypher krijgt niet zo vaak aandacht, dus hij vind dit helemaal geweldig," legde ze rustig uit. Haar ogen richtte zich eventjes op haar pokémon en zag er weer die kat achtige pokémon bij stond. "Je Purrloin vind Cypher wel interessant lijkt het," zei ze met een kleine lach in haar stem. Vivienne stak haar hand uit en glimlachte. "Ik ben Vivienne trouwens en dat is dus Cypher," stelde ze zichzelf voor, terwijl ze met haar vrije hand op de Tropius wees. Ze hielt haar hand eventjes op naar het onbekende meisje, als teken dat ze eventjes moest wachten en wandelde naar de Tropius toe. "Ok mensen, genoeg aandacht, ik neem deze pokémon graag heelhuids weer mee terug," vertelde ze lachend, terwijl ze haar stem iets moest verheffen zodat iedereen haar kon horen. Ze haakte de pokéball van haar riem af en de rode straal slokte de pokémon weer op. Daarna wandelde ze terug naar het meisje en haalde haar schouders op. "Sorry voor de onderbreking," zei ze, iets wat verlegen.

[Sorry, dit topic ontschoot me telkens ]

"Ja, hij's van mij. Cypher krijgt niet zo vaak aandacht, dus hij vind dit helemaal geweldig," Werd er met een glimlach gezegd. "Dit is de eerste keer dat ik een Tropius zie," vertelde Lynn met een glimlachje "is een Flying- en Grasstype handig in gevechten?" Toen werd er gezegd dat Zara de Tropius wel interessant vond, waarop Lynn even lachte en antwoordde: "Ja, alles wat ze niet kent is interessant en als het dan ook nog eens een Pokémon is, wordt ze het liefst zo snel mogelijk vrienden." Het meisje stelde zichzelf en de Tropius voor als Vivienne en Cypher en stak een hand uit. Lynn nam die aan en schudde die, onbewust, wat stevig, omdat ze dat altijd al gedaan had. Vroeger, toen het meisje een jaar of dertien was geweest en ze voor een straatgevecht haar tegenstanders, die zeker vijf jaar ouder waren, een hand moest geven, kon ze dat natuurlijk niet op een slappe manier doen. Dan zou haar tegenstander weten dat ze nerveus was en zouden zij en Zara binnen de kortste tijd verliezen. "Lynn, en dat daar is Zara," Zei ze vriendelijk "Aangenaam."
Lynn keek rustig toe hoe Vivienne naar haar Tropius toeliep en lachend tegen de omstanders verkondigde dat ze graag haar Pokémon weer terugnam. Zodra de Tropius verdwenen was, liep Zara terug naar haar maatje en ging naast haar zitten, de omgeving scannend op iets anders interessants of iets wat een mogelijke dreiging kon zijn. De brunette verontschuldigde zich wat verlegen voor de onderbreking. Lynn glimlachte een "Geen probleem." en nam een moment om haar gesprekspartner wat beter in zich op te nemen. Haar lichtbruine haar was lang en ze had blauwe ogen. Lynn schatte haar twee à drie jaar ouder en het leek haar dat de brunette een goed verleden had gehad, of in ieder geval genoeg eten. Niet omdat ze dik was, maar omdat ze er volgens Lynn gezond uitzag. Een wat verlegen, maar vrolijk meisje met een redelijk goed verleden, oordeelde het zwartharige meisje. "En, zocht je iets speciaals hier op de markt?" Vroeg ze vriendelijk om het gesprek wat op gang te helpen.

OOC: 'S okay c: (x2!)

Vivienne haalde haar schouders op toen ze de vraag ter oren kreeg. "Meestal niet in gevechten. Een dualtype pokémon zoals een Tropius heeft een hele hoop weaknesses en daar moet je goed op letten bij gevechten. Daarom gebruik ik Cypher vooral bij contests," legde ze kalmpjes uit, terwijl ze met de pokéball speelde en deze daarna aan haar riep haakte.
Het meisje stelde zich voor als Lynn en haar pokémon heette Zara, leuke namen vond ze zelf en Vivienne glimlachte eventjes. De mensen begonnen gelukkig weer een beetje te verspreiden, waardoor het een stuk minder druk en benauwd werd. Ze haalde diep adem en zuchtte daarna opgelucht, ze was nooit echt geweldig blij met drukte om haar heen, maar als je hier met pokémon liep die mensen niet konden, kreeg je al snel dit effect.
Lynn vroeg nog aan haar of ze iets speciaals zocht en het bruinharige meisje schudde haar hoofd. "Nee, niet echt. Ik was gewoon wat aan het rondlopen, toen er opeens een mensenmassa rond Cypher begon te ontstaan. En jij, zocht jij nog iets bijzonders?" kaatste ze de vroeg daarna vriendelijk terug naar het andere meisje.

[Inspiratie? *Zoekt onder d'r bed*]

Er werd verteld dat de Tropius nogal veel zwaktes had en dat je daar bij gevechten goed op moest letten. Ook zei de brunette dat de Pokémon om die reden vooral bij contests gebruikt werd. Lynn knikte even en merkte toen met een vriendelijk glimlachje op: "Dan ben je vast een Coördinator, niet?". Om de voor de hand liggende tegenvraag voor te zijn voegde het zwartharige meisje daar al snel aan toe: "Ikzelf ben een Trainer, maar contests lijken me erg mooi om te zien; heel wat anders dan zo'n gevecht met stofwolken, rook en meer van dat soort dingen.". En toch had Lynn de voorkeur voor gevechten ontwikkeld, al had ze geen idee waarom. Haar eerste ervaring met een Pokémongevecht was nou niet echt leuk te noemen, dus dat kon de reden in ieder geval niet zijn. Waar het dan wel aan lag wist Lynn niet. Of, nog niet.
Het oudere meisje glimlachte even nadat ze zich voorgesteld had en kort daarna merkte Lynn dat het langzaamaan minder druk werd, waarschijnlijk omdat de Tropius verdwenen was. Het zwartharige meisje keek even toe hoe de mensen naar verschillende kraampjes liepen en weer helemaal vergaten dat er een moment geleden een grote Pokémon in de lucht had gezweefd. "Nee, niet echt. Ik was gewoon wat aan het rondlopen, toen er opeens een mensenmassa rond Cypher begon te ontstaan. En jij, zocht jij nog iets bijzonders?" Lynn richtte zich weer op het meisje voor haar en merkte dat ze haar zo goed als recht in de ogen kon kijken. "Nee, niet echt," Antwoordde ze "al zou ik, als ik wel iets zocht, hier liever niets kopen." Het kraampje met de neppe evolutie-items was ze nog niet vergeten, en als er één zo'n kraampje stond, dan waren er geheid meer. Zara had iets opgemerkt en tikte Lynn aan. Die keek haar maatje aan en zag dat de Purrloin naar een man gebaarde die hard zijn best deed niet op te vallen. Lynns ogen vernauwden zich iets terwijl ze de baan van de man volgden. Het leek erop dat hij hun kant op kwam. "Vivienne, let op je spullen, oké?" Zei Lynn met een fronsje, terwijl ze zelf haar handen in haar zakken stak en haar waardevolste bezitten vasthield. Alsof er niets aan de hand was, keek ze wat in het rond, afwachtend wat de verdachte man ging doen.

*Gooit 'De Verdachte Man' Quinty's kant op* Krijg inspiratie! D8<

Vivienne knikte en glimlachte. "Dat klopt, al doe ik momenteel meer aan trainergevechten, omdat contests niet echt regulier worden gegeven hier, heb ik gemerkt. Ik heb de bug-badge al binnen en ben hard aan het trainen voor de rock-badge, binnenkort," legde ze vrolijk uit. Ze luisterde geïnteresseerd naar wat Lynn allemaal te vertellen had en knikte kort. "Contests kunnen echt heel mooi zijn. De harmonie tussen een coördinator en de pokémon is echt bijzonder. Terwijl trainers letten op hoe sterk een pokémon is, letten wij juist meer op de schoonheid die erachter schuilt. Het is vooral erg leuk als je dingen kan combineren en zo je eigen aanvallen kan laten ontstaan. Iets wat trouwens ook weer handig is bij een gevecht, heb ik gemerkt," ze heeft wel eens een gevecht gewonnen door een van haar eigen combinaties in de strijd te gooien en zo het beste van haar pokémons naar boven te halen.
Ze grinnikte zachtjes toen ze hoorde wat Lynn te vertellen had. "Ja, er ligt heel wat troep bij hè, ik vraag me af of er mensen zijn die het serieus kopen," sprak ze rustig, terwijl haar blauwe ogen over de kraampjes heen gleden en ze een paar fake-items zag liggen. Ze keek eventjes vreemd op toen het jongere meisje zei dat ze op haar spullen moest letten en uit automatische controleerde ze of ze al haar spullen nog had. Maar net toen ze haar hand op een pokéball had gelegd, schoot de man naar voren toe, met de bedoeling om haar bij de keel te grijpen. Binnen een tel stond er een Weavile naast Vivienne die de man tegen hielt en met een ijzeren greep op de grond vastgeklemd hielt. "Florence, dank je," zuchtte het meisje, terwijl ze een paar tellen diep in en uit ademde om van de schrik af te komen. Daarna hurkte ze bij de man en haalde de pet van zijn hoofd af. "Wat was daar nou weer de bedoeling van?" vroeg ze hem, met een doordringende blik.

[Merci voor de inspiratie xD]

De brunette bevestigde dat ze een Coördinator was, maar dat ze nu meer aan trainergevechten meedeed dan aan contests en dat ze de eerste badge al binnen had. "Ah, gefeliciteerd!" Glimlachte Lynn "We waren vandaag aan het trainen voor de eerste Gym, maar toen stuitten we op Lumiose en dat leidde een beetje af." Vervolgde het zwartharige meisje terwijl ze even aan haar achterhoofd krabde. Na een kort knikje gegeven te hebben, vertelde de brunette over haar ervaring met contests. Het leek wel zo ongeveer te zijn zoals Lynn zich altijd voorgesteld had; het focussen op schoonheid en aanvalscombinaties leken haar echt iets wat meer bij contests hoorde dan bij reguliere gevechten. Nadat Vivienne had gezegd dat aanvalscombinaties ook handig konden zijn, knikte Lynn even. "Ja, dat gebruik ik ook wel eens. Bij dubbelgevechten is het bijvoorbeeld erg handig." Het zwartharige meisje dacht even terug aan een special straatgevecht waar ze een tijd geleden aan mee had gedaan. Ze had de stad in moeten gaan om een Pokémon te vangen om te gebruiken in het gevecht. Het was nog best lastig geweest om een Pokémon te vinden die bruikbare aanvallen had en goed bij Zara's gevechtsstijl paste, maar uiteindelijk had ze het toch tot de kwartfinale geschopt en dat vond Lynn best een prestatie gezien het feit dat er veel mensen mee hadden gedaan.
"Ja, er ligt heel wat troep bij hè, ik vraag me af of er mensen zijn die het serieus kopen," Daarop grinnikte het zwartharige meisje even. "Precies, maar misschien als je heel goed zoekt, dat je dan iets vindt wat de moeite waard is." Soms was dat de strategie van kraampjesmensen, had Lynn gemerkt. Dan legden ze één echt item neer en namen de kopers automatisch aan dat de rest ook wel legit zou zijn. Nou, mooi niet dus. Nog steeds met in haar handen de Pokéball van Zara en het weinige geld dat ze nog over had, keek Lynn met een schuin oog naar de man. Zijn kleding was sjofel en grauw en hij had een pet op. Je zou dus verwachten dat het een soort zwerver was, of zoiets maar het zwartharige meisje kon zien dat er geen stoppeltje te bekennen was op zijn gezicht. Dit kon òf betekenen dat deze man nooit een baard zou kunnen krijgen, òf, en dit was waarschijnlijker, dat hij zich kortgeleden geschoren had. Geen zwerver dus. Toen de man opeens versnelde en probeerde Vivienne bij de keel te grijpen, richtte Lynn haar volledige aandacht op de man, klaar om in te grijpen. Maar het was niet nodig; binnen een paar seconden stond een blauw-rode Pokémon bij de brunette en hield de man die geen zwerver was stevig tegen de grond gedrukt. Vivienne hurkte neer en haalde de pet van de man zijn hoofd af. Lynn liep naar de twee toe, maar bleef wel staan, zodat ze de man kon tegenhouden als hij op zou springen. "Wat was daar nou weer de bedoeling van?" Met half dichtgeknepen ogen tegen de zon keek de man verwoed om zich heen, zoekend naar een uitweg. Zijn ogen bleven even op de voor Lynn onbekende Pokémon hangen, waarna hij ze voor een paar tellen op de brunette richtte. De man keek naar de grond naast hem en begon te praten. "M-mevrouw, ik ben maar 'n arme zwerver, mevrouw. I-ik wilde gewoon.. Ik had geld nodig om.. Mevrouw, 'n mens moet toch eten? T-toch, mevrouw?" Hulpeloos keek de man Vivienne in de ogen. Lynn vertrouwde het niet. Iets in de blik van de man, plus het feit dat zijn geschoren gezicht niet bij zijn kleding paste, maakte zijn verhaal niet geloofwaardig. Ze sprak de man aan met een koude blik in haar ogen, een blik die niet echt bij haar leeftijd paste. "Mooi toneelstuk, goed uitgedacht. Wat kwam je echt doen?" De man schrok zichtbaar, herstelde zich en sloeg zijn ogen neer. "Mevrouw, wat bedoelt u toch? Ik ben maar 'n zwerver, mevrouw, ik moet aan eten komen." Lynn richtte zich tot Vivienne en schudde bijna niet zichtbaar haar hoofd. Er was hier iets mis.

Vivienne voelde nog steeds haar hart in d'r keel kloppen terwijl ze de man eens goed onder de loep nam. Blijkbaar dachten Lynn en zij precies hetzelfde, deze vent was niet te vertrouwen, maakte niet uit hoe erg hij ook zijn best deed. Hij gaf haar een beetje de indruk zoals die ene vent ook had gedaan, met zijn Houndour. Ze huiverde eventjes, ze wilde nu niet meer aan hem denken. Dat was verleden tijd, ze had nu wel belangrijkere dingen te doen. Zoals deze snotaap een slag op zijn neus geven. "M-mevrouw, ik ben maar 'n arme zwerver, mevrouw. I-ik wilde gewoon.. Ik had geld nodig om.. Mevrouw, 'n mens moet toch eten? T-toch, mevrouw?" De man deed een poging om haar zielig aan te kijken, maar Vivienne haalde alleen maar haar neus op en keek hem arrogant aan. Nee, ze zou zeker niet over zich heen laten lopen. Waarom zou ze? Kwamen alleen maar problemen van en ze wilde nu eventjes geen problemen hebben. Ze had er al genoeg problemen mee gehad immers, daar had ze nu eventjes geen zin meer in. "Mooi toneelstuk, goed uitgedacht. Wat kwam je echt doen?" De stem van Lynn was opvallend krachtig, ondanks dat ze jonger was dan Vivienne. Respect voor haar, ze moest hoe ze haar mannetje moest staan. Dat was inmiddels wel duidelijk geworden bij haar. "Mevrouw, wat bedoelt u toch? Ik ben maar 'n zwerver, mevrouw, ik moet aan eten komen." Ze ving de blik van Lynn en wist precies wat ze bedoelde. Het klopte gewoon niet. Vivienne had nog steeds de pet in haar handen en gaf 'm er een tik mee. "Je mag niet liegen van je moeder, krijg je dikke benen van," mopperde ze lichtelijk kwaad, terwijl ze de pet nog een keer omhoog deed, dit keer niet om te slaan maar om hem weg te gooien. "Kom op, zeg wat je echt komt doen. Anders zal Florence hier je rug eens leuk bewerken totdat je wel praat," sprak ze daarna geïrriteerd, dit begon haar echt te lang te duren. "Ik weet echt van niets, m-mevrouw. I-ik ben gewoon h-hongerig," sprak de man, die duidelijk niet blij was met het dreigement. Vivienne gromde geïrriteerd en kwam overeind, om daarna de man een zachte tik met de neus van haar laars te geven. "Niet. Liegen!" sprak ze daarna, duidelijk kwaad. Opeens kwam de man overeind, draaide zich om, greep Florence en gaf Vivienne een duw waardoor ze achterover viel. "Moeilijke meiden, dan maar zo," sprak de man daarna, terwijl hij zich omdraaide en aanstalte maakte om weg te rennen.

Lynn keek toe hoe Vivienne de man wat tikken gaf, maar zei verder niets. "Niet. Liegen!" Dat was blijkbaar de druppel. De man sprong op greep de onbekende Pokémon vast om vervolgens de brunette een duw te geven. Het accent dat hij had aangenomen was helemaal verdwenen. Eigenlijk had Lynn wel zoiets verwacht, maar toch was het moment nog onverwacht gekomen. De man begon weg te rennen, nog steeds met Vivienne's Pokémon in zijn greep. Lynn schudde haar hoofd kort en kwam in beweging. Ze rende achter de man aan, het spoor van opzij geduwde mensen volgend. De omstanders die weggeduwd waren, begonnen in hun verwarring luidkeels te roepen. Het zwartharige meisje schoot tussen de mensen door en concentreerde zich op de vale verschijning voor zich. Ze wist zeker dat Vivienne snel achter haar aan zou komen; immers was het haar Pokémon, maar die zou misschien wat vertraagd zijn door de duw. "Zara, Pursuit!" Meteen schoot haar maatje, die vlak voor haar had gerend, naar voren een beukte tegen de benen van de man aan. Die verloor daardoor zijn evenwicht en viel, maar kon zich op tijd herstellen en schoot weer weg. De afstand tussen Lynn en de man was nu wel verkleind. Lynn zette een sprint in, in de hoop die afstand te overbruggen voordat de man de hoek om zou slaan en in de drukke menigte op de hoofdstraat zou kunnen verdwijnen. "Rem hem af!" Opnieuw schoot de Purrloin naar voren en begon tussen de benen van de man door te zigzaggen. De dief begon langzamer te rennen, gehinderd door de Pokémon die tussen zijn voeten door schoot. Lynn was er bijna..

Door de duw werd Vivienne uit haar evenwicht gehaald en viel ze met een klap op de grond. Ze gromde zachtjes en kwam wat pijnlijk overeind. De man, en Lynn zo merkte ze nu, waren er al vandoor. Ze zuchtte, pakte haar tas op en rende er van door. Ze moest en zou Florence terug krijgen.
Vivienne was nooit echt een sprinter geweest, maar de adrenaline die door haar lichaam schoot zorgde ervoor dat ze de afstand tussen haar en Lynn in ieder geval aardig kon overbruggen. Ze had ondertussen weer een pokéball van haar riem af gehaakt en gooide deze in de lucht. Haar Tropius bleef in de lucht hangen en zweefde iets omlaag. Ze sprong op de pokémon en ging op zijn rug zitten, terwijl de pokémon zich afzetten en boven de mensen ging zweven. Op het moment dat ze bij Lynn was, stak ze haar hand uit. "Kom op," riep ze naar het meisje, in een poging om haar op de Tropius te laten komen. "Cypher, doe Gust om die vent te stoppen!" commandeerde ze ondertussen haar pokémon. Deze klapte met zijn vleugels en een kleine windvlaag schepte de man onderuit. Deze krabbelde snel weer overeind, maar was zijn snelheid verloren en deed een poging om de Weavile in bedwang te houden. "Florence!" riep Vivienne. De pokémon reageerde op de roep van haar trainer. Cypher, doe een stomp om de grond om de greep op Florence te verminderen. Kijk wel uit voor de Purrlion!" De Tropius knikte en hij landen stevig met vier poten op de grond, waardoor de man begon te wankelen op zijn benen. Jammer genoeg was zijn eerste prioriteit om de Weavile vast te houden en dat lukte hem wel aardig. Vivienne knarste met haar tanden, ze moest iets anders verzinnen. Maar wat?

Terwijl Lynn achter de man aanrende, verscheen er opeens de Tropius van Vivienne naast haar, met Vivienne zelf erop. Snel begreep Lynn wat de bedoeling was en al rennend pakte ze de hand van de brunette, waarna ze zichzelf op de rug van de grote, vliegende Pokémon gooide. De Tropius klapperde met zijn vleugels om een Gust te doen en het zwartharige meisje hield zich stevig vast. Ze had eigenlijk nog nooit gevlogen en het was dan ook raar om opeens op een Pokémon te zitten die kon vliegen en zich notabene snel voortbewoog, en ook nog eens extra met zijn vleugels klapperde. De man viel, stond snel weer op en probeerde de donkerblauw met rode Pokémon in bedwang te houden. De Trainer van de gestolen Pokémon gaf Cypher de opdracht om te landen en Lynn zette zich schrap. De dreun liet de man wankelen, maar hield nog wel de Pokémon van de brunette in bedwang. Het knarsetanden van de persoon voor haar zette Lynn in actie. Ze sprong van de Tropius' rug en landde stevig op haar benen terwijl ze Cypher even een klopje gaf om haar dankbaarheid te tonen. "Zara, Sucker Punch, knieën. Niet te hard, graag." Zei ze terwijl ze snel op de man afliep. De Purrloin schoot naar de achterkant van de man. Die had niet genoeg tijd om zich om te draaien omdat hij de donkerblauwe Pokémon in bedwang moest houden, waardoor de stoten van de katachtige Pokémon in zijn knieholtes konden landen. De man zijn knieën begaven het en hij kwam op de grond terecht. Met één in een verweerde sneaker gestoken voet ging Lynn op de arm staan die de onbekende Pokémon vasthield. Niet erg hard, want ze wilde hem ondanks dat hij had geprobeerd iemands Pokémon te stelen niet al te erg verwonden, maar wel met genoeg druk dat de man zijn arm niet meer kon bewegen. "Los." Met een neutrale blik keek Lynn de man in de ogen. Die begreep waarschijnlijk dat hij hier niet mee weg zou kunnen komen, en verzwakte zijn greep.

Blijkbaar had het zwartharige meisje begrepen dat ze ontzettend gefrustreerd was geraakt omdat de man haar Weavile gewoon niet los liet en zetten actie in. De Purrlion begon de man in zijn knieholtes te slaan, waardoor deze al snel weer op de grond lag en ditmaal geen poging deed op te staan. Iets wat sowieso nogal lastig zou zijn, aangezien Lynn op een van de armen was gaan staan en de man nu dwong om haar pokémon los te laten. "Florence, Feint Attack," sprak ze kalmpjes tegen de Weavile en de pokémon verdween uit de handen van de man. Deze keek eventjes somber naar zijn lege handen en legde zijn kin op de grond. Wat een schande. De Weavile verscheen weer naast Vivienne en ze ging op haar hurken zitten om te kijken of ze niet gewond was. Florence leek helemaal in orde te zijn en het bruinharige meisje gaf haar een ei over d'r kopje heen. "Goed gedaan," mompelde ze zachtjes tegen haar pokémon. Daarna kwam ze overeind en ging naast Lynn staan. Ze zuchtte zachtjes en hielt zich in om de man niet meteen een trap in zijn gezicht te geven. "Wat zullen we met 'm doen?" vroeg ze aan het zwartharige meisje, terwijl haar blauwe ogen strak op de man gericht bleven.