Closed - Out for a walk.

_{Het goede aan de avond klok was dat er ‘s avonds niemand meer buiten te zien was, of toch veel minder volk. Tegenwoordig werd er ook niet meer van hem verwacht dat hij zich moest bezig houden met het straffen van mensen die hun eigen regeltjes zaten te verzinnen. Dat liet hij mooi over aan de Grunts, dat die maar hun patrouilles deden.
Even keek Floyd kort naar de pokémon die boven hem in de lucht vloog. De Aerodactyl was die dag voor enkele uren in het lab geweest voor gebruikelijke testen, het was nadien zeker niet vreemd dat Viserys weer even zijn vleugels wilde strekken en wilde vliegen. Zolang dat de pokémon dan ook nog eens in Floyd zijn buurt bleef was het allemaal in orde. De reden dat de zwart harige vooral keek naar zijn pokémon was omdat die op één bepaalde plek heel de tijd cirkels aan het vliegen was, als een roofdier dat klaar was om naar beneden te duiken en zijn prooi te vangen. Om er zeker van te zijn dat er niks zou gebeuren waarvan hij later alleen maar in de miserie zat besloot Floyd maar eens te gaan kijken wat er nu precies aan de hand was en wat dat Viserys zijn aandacht had getrokken. Met zijn handen in de zakken van zijn zwarte ja wandelde hij erheen.}

Tijdens zijn patrouille vroeg de jongen zich af hoeveel andere leden bezig waren, waarschijnlijk niet al te veel, maar wel in ieder geval een paar. Toen Deimos ineens begon te grommen fronste hij kort, om daarna ook maar naar boven te gaan kijken, om daar de een of andere vogel te zien. Juist ja. Het was hem wel duidelijk geweest dat de vogel hem had gezien, want de hele tijd bleef het ding boven Nathan vliegen, nee liever niet. Hij verwachtte wel dat het een ander lid was, dus zorgen maken was zeker iets dat hij niet deed. Kort zuchtte hij even, leunde met zijn rug tegen de muur. Even een korte pauze van zijn eigen ronde zou geen kwaad kunnen, wist de jongen veel hoe lang het zou gaan duren tot de eigenaar van het beest zou komen.

_{Wanneer Floyd zich begaf in de omgeving waar Viserys omheen aan het cirkelen was viel hem meteen de persoon aan die er was samen met de Houndoom erbij. Het groene haar van de persoon samen met diens gezicht herkende hij, wat een wonder was. Meestal onthield hij mensen die hij tegen kwam maar die keer toch wel. Niet dat hij er een naam op kon plakken. Voor even bleef zijn blik hangen op de pokémon en dan keek hij naar de persoon. Dus het was een Lid van de organisatie geworden hé? ‘Team Rocket neem ik aan?’ sprak Floyd rustig. De reden van zijn conclusie was het uur dat hij buiten was en de pokémon die hij had. Wat hij wist van zijn vorige ontmoeting met de groene kerel was dat hij hem niet mocht. Waarom kon er nooit iemand tof in het Team komen? Als de groene al in het Team hoorden, anders kreeg hij een enkel ritje naar het kerkhof of zo.}

Ah, het was dat persoon. Dat hij daarvoor was blijven wachten, ja, het enthousiasme sprong er duidelijk vanaf. Hij keek het andere persoon rustig aan toen deze vroeg hij hij in Team Rocket zat "Jep." was Nathan's antwoord simpel. Hij wist nog wel dat hij de zwartharige twee keer was tegengekomen, een keer in Lumiose en een keer in ehm, Shalour? Geen idee eigenlijk meer. Maar het was wel nog in de tijd voordat de groenharige bij de organisatie hoorde. Ach, eigenlijk was het op een manier wel makkelijker te verwachten dat hij nu bij het Team hoorde, immers zouden regelbrekers meestal of uitschelden, of wegrennen of wat dan ook. Maar meestal hadden ze geen stalen zenuwen, waarvan het nu net leek alsof Nath die had. Hij kon zich niet echt een naam herinneren bij de oudere persoon, het zou wel nog eens heel erg goed kunnen dat die niet eens waren gezegd. Waarschijnlijk zou het dat wel zijn, niet echt iets waar hij dus echt op moest verwachten te onthouden.

_{Floyd had gelijk gehad, de groene zat inderdaad in het team en het was nu niet dat hij een vreugde sprongetje ging maken. ‘En wat ben je Grunt? Net Agent?’ vroeg hij aan de anderen, maar ondanks de vragen die hij stelde keek hij niet bepaald geïnteresseerd. Het was gewoon nooit slecht om te weten wat voor mensen er in je Team zaten en ze wat te kennen.
Achter hem lande de grote Aerodactyl vervolgens neer. Floyd zag hoe de pokémon heel de tijd van de pokémon naar de jongen keek, maar zijn aandacht ook al vrij snel verloor. ‘Ik kan me ook niet herinneren dat jij je ooit hebt voorgesteld,’ ging hij nog wel verder. Hij had weinig aan enkel een uiterlijk.}

Hij wist niet zeker of de jongen nou bepaald verrast moest zijn bij de verdere vragen die hadden geklonken, intresse? Betwijfelde Nathan. Het was ook namelijk zo dat hij en de ander de laatste keer beste vrienden waren.. dus niet. "Ben al een tijdje Agent nu." en ondertussen ook al bijna een promotie binnen, dat was hem nog wel vrij snel gelukt, maar heel erg moeilijk was het nou niet bepaald geweest nee. De Pokémon van de ander was bij hem geland, was dat niet zo een prehistorisch beest? Het leek er namelijk best wel vrij veel op. Maar natuurlijk zou hij niet altijd zeker kunnen zijn daarover. "Heb ik ook niet gedaan. Nathan is de naam." van plan om zijn ahcternaam te geven was hij toch niet, dus er zelf maar over te gaan beginnen was hij niet echt nee. Deimos bleef de paarsige Pokémon intens aankijken, alsof deze er wat van kon zien of het iets van plan was, die hond kon ook echt niet zonder he.

_{De groene zou dus een agent zijn. Was in ieder geval al wat beter dan een Grunt, misschien was hij dan wat nuttiger dan het gemiddelde lid van team Rocket. Niet dat Floyd daar al te hard op hoopte. ‘Hm,’ zei Floyd bedenkelijk waarna dat hij zijn schouders even kort op hield. ‘Met de aanpassing van de rangen kan het best dat je het bent.’ Floyd had nooit veel hoop in de leden van Team Rocket. Ze moesten zich echt altijd eerst kunnen bewijzen voordat hij er zeker van was dat ze nuttig waren. Gewoon sterke pokémon hebben en over komen als de bad guy deden het voor hem niet.
De naam die hij van de groene kreeg was Nathan, maar verder niks. Wilde hij de achter naam weten van de groene zou hij dat dus moeten doen of...eigenlijk wilde hij het voor het moment nog niet weten. Kort knikte Floyd dan. ‘Floyd,’ stelde hij zichzelf voor. 'En bespaar me even de moeiten en vertel gewoon die achternaam van je. Maakt alles een heel pak simpeler als ik je later zou nodig hebben voor iets,' vroeg Floyd toch, en nadat je elkaar enkele keren zag en dan in hetzelfde Team zat mocht je elkaars naam wel eens weten.
Vanuit zijn ooghoeken kon hij echter zien hoe dat Viserys een grom uit zijn keel liet komen maar zijn blik niet af hield van de pokémon die hem aan het aanstaren was.}

Oh ja, dat was nog waar ook ja, er was nu al een tijdje een aanpassing om in rang te gaan stijgen. "Als een tijdje voor deze veranderingen." verhelderde de groenharige even. Floyd, die sukkel genaamt Ciro had de naam ooit gezegd, er een heel drama van gemaakt en all. Persoonlijk vond Nathan de zwartharige nog wel meevallen, misschien dat hij ooit van mening daarover zou gaan veranderen, ooit. Hij later nodig zou zijn voor iemand? Oke dan. Het was trouwens wel heel subtiel gevraagd hoor naar zijn achternaam, dus niet. Maar eigenlijk maakte dat de jongen vrij weinig uit, immers kon hij ook op sommige momenten zo zijn. "Malone." ja, haha, heel grappige achternaam was het. Toch wel even zijn achternaam, of dat was in welk geval hetgeen dat hij vroeger had gekregen, dus hij liet het maar erbij zo. Zijn echte naam was toch onbekend, dus nu had hij in welk geval wel iets. Nou, zo te zien waren hun Pokémon al beste vrienden geworden, een hele staarwedstrijd houden.