[Quest] Picking Pickpockets

Vincent liep door de straten van Mauville City. Hij was eigenlijk aan het luieren langs het water net buiten Mauville City toen hij het bericht binnen kreeg dat er een zakkenroller actief was in de buurt. Vincent nam de missie maar al te graag aan. Hij was net een graduate ranger en was klaar om zich te bewijzen. Hij was direct Mauville City in gerent, maar na drie uur intensief zoeken had hij nog niet gevonden. Hij besloot maar even wat koffie bij te tanken bij een café aan een drukke winkelstraat. Van hier uit kon hij de straat goed in de gaten houden.
Hij wist dat een zakkenroller niet het makkelijkste was om te ontmantelen. Voordat slachtoffers zelfs door hadden dat ze beroofd waren was de dader al lang weg. Vincent bestelde rustig een cappuccino en ging languit zitten op een stoel buiten. Het was koud, maar gelukkig had dit café een verwarming buiten geïnstalleerd. Vincent was niet te dicht bij de warmte lamp gaan zitten en hield zijn jas dicht tegen zich aan. Niet omdat hij het koud had, maar omdat hij zijn uniform verborgen hield. Voordat de dader zich bekend had gemaakt of ontdekt werd wilde hij niet dat de zakkenroller wist dat er een ranger hem op de hielen zat. Vincent grijnsde bij de gedachte dat de arme zakkenroller niet wist dat naast hem ook Scarlet achter hem aan zou zitten.
Scarlet was een schatje, maar lang niet tegen iedereen. Hij nam een slok van zijn koffie terwijl zijn rode ogen over de menigte heen gleden. Hij merkte niets opvallends op tot een vrouw met een redelijk duur uitziende bonte jas door haar tas begon te zoeken. Ze leek duidelijk van slag. Ze wenkte haar man bij zich en begon met hem te praten. Samen doorzochten ze de tas, maar haar portemonnee was waarschijnlijk nergens te vinden. Vincent blies hard over zijn koffie en tikte het achterover, hij legde genoeg geld op het tafeltje en zette het op een lopen. Het was redelijk druk in de stad,want iedereen was inkopen aan het doen. De zakkenroller liet zich waarschijnlijk gewoon lijden door de stroming en menigte van mensen.
Vincent's rode ogen schoten door de menigte heen in een poging ieder gezicht te herkennen, maar het was veel te druk. Vincent wilde de moed opgeven toen hij zijn ooghoek een hand zag. Een hand die rustig bezig was de portemonnee uit de jas van iemand te pikken. Er stonden wat mensen voor dus kon Vincent niet meteen zien wie het was of hoe hij er uit zag, maar hij was hem op het spoor. Hij wilde ook niet meteen schreeuwen en de dief weg jagen. Rustig baande Vincent zich een weg naar waar het gebeurd was.
Het was dicht bij de stoep gebeurd. Vincent keek om zich heen en zag een steegje. Een enkele man in een lange jas liep er door heen op een rustig tempo met zijn rug naar hem gekeerd. Vincent waagde het gokje. Hij wist zich los te wurmen van de stroming aan mensen en liep het steegje in. Hij had zo'n hekel aan die drukte. De man was van een wat grotere bouw dan Vincent was,maar dat was niet moeilijk. Vincent liep snel, maar wilde de man niet af schrikken. De hielen van zijn schoen maakte een dof klikkend geluid door de verder verlaten steeg. Vincent versnelde een beetje. De man versnelde ook. Vincent versnelde opnieuw en naderde. Wederom versnelde de man zijn pas. Vincent grijnsde en sprintte nu terwijl hij riep: “Halt! Rangers!” De man keek niet om maar sprintte door het steegje.
Met een woeste vastberadenheid niet gevangen te worden greep de man naar wat prullenbakken en wierp die in de weg van Vincent. Hij sprong er over heen. Ondanks zijn uiterlijk was Vincent redelijk in conditie en nogal lenig. De man werd bijna in zijn gezicht geraakt door een deur die open ging. Een chef van een restaurant met een peuk in zijn mond liep naar buiten, maar deinsde verrast opzij toen hij de man zag. De man greep de chef beet en duwde hem richting Vincent, die nog altijd naderde. Vincent had een fonkel in zijn oog. Hij maakte een sliding onder de chef z'n benen door en rende door. De man was naar een verlaten trappen stelsel dat omlaag liep gerend en rende omlaag.
Vincent draaide de hoek om naar de trap en meteen rende de man hem voorbij. Vincent werd ruw opzij geduwd en botste zijn hoofd tegen de muur. Vincent bleef eventjes liggen en schudde zijn hoofd. De man rende een brandtrap omhoog. Hij was gladder dan Vincent dacht dat hij zou zijn. Vincent haalde Scarlet's pokeball tevoorschijn en wierp deze op. Met een flits van fel wit licht kwam zijn Scizor tevoorschijn met knijpende scharen. Ze keek naar Vincent met strenge ogen en hij glimlachte schaapachtig. “Ik dacht dat ik hem alleen aan kon, foutje.” Gaf hij eerlijk toe. Scarlet grijnsde terwijl Vincent overeind kwam. Ze konden de man zien van hier. Vincent wees naar de man die de brandtrap op rende en zei simpelweg: “Volg hem”
Scarlet klom met verrassende snelheid de brandtrap op en Vincent volgde. Ze kwamen op het dak van een kantoor gebouw. Hij kon de man niet zien. Hij hoorde toen voetstappen onder zich. Met een ruk keek hij naar rechts. De dief was van het dak gesprongen op een lager dak van het gebouw er naast en rende aan een stuk door. Wat een conditie had die vent zeg, dit was vast niet zijn eerste keer rennen van rangers. Vincent vernauwde zijn blik en riep: “Scarlet, houd hem tegen!” Scarlet knikte en sprong achter de man aan. Vincent volgde niet lang er na.
De zakkenroller kwam bij het eind van het dak en keek omlaag. Er was een steegje, maar dat was wel een heel eind naar beneden. Ongeveer een sprong van drie meter verder was een iets lager dak. “Die sprong is het niet waard.” Zei Vincent rustig terwijl hij naast Scarlet op al zijn gemak liep. De man draaide zich om en haalde een pokeball tevoorschijn. Hij had woest bruin haar, een donkere zonnebril, een mond masker en een donker sport pak. De pokeball van de man glinsterde in het zonlicht. Ondanks de kou was het een opmerkelijk heldere dag.
Vincent keek naar Scarlet, die naast hem stond, en zei: “Ik zou het niet wagen als ik jou was.” De zakkenroller leek niet onder de indruk en snoof. Vincent kon zien dat hij grijnsde onder zijn masker. De zakkenroller wierp zijn pokeball op en riep: “Alsof een stom rangertje mij te pakken krijgt!” Uit het felle licht kwam een Kecleon. De pokemon keek een beetje alle richtingen op met zijn apart bewegende ogen. “Leooon!” Riep de kameleon pokemon naar Scarlet en Vincent. Ze keken elkaar aan en knikten. Vincent stond klaar en Scarlet ook. Als deze man het zo wilde spelen, dan speelden ze voor nu het spelletje wel mee.
Vincent drukte de Keystone op zijn armband in. Fel wit licht overviel Scarlet en ze transformeerde in een mega Scizor. Met een luide brul en gesis van haar vleugels kwam ze tevoorschijn uit het licht. Ze kneep dreigend met haar scharen naar de dief en zijn Kecleon. De dief leek nu iets minder zeker van zijn zaak, maar wilde alsnog liever vechten dan de sprong wagen.


Vincent maakte een snijdend gebaar met zijn arm en riep: “Val die Kecleon aan met Slash!” Scarlet schoot naar voren met enorme snelheid. Ze haalde uit met haar schaar en trof de Kecleon in zijn zij. De kracht achter haar slag was zo sterk dat de Kecleon een paar meter weg geduwd werd. Zijn pootjes bleven op de grond en lieten een stofwolkje achter. Met een grom riep de dief: “Snel Kecleon gebruik Feint Attack!” Zijn Kecleon sprintte op Scarlet af. Scarlet wilde hem weg duwen en knijpen met haar krachtige scharen, maar door een slimme schijnbeweging van de Kecleon wist hij een nare stomp te geven aan Scarlet.
Vincent hield zowel het gevecht als de zakkenroller in de gaten. Het was een redelijk gladde dief en hij wilde niet plotseling hem kwijt zijn. Vincent grijnsde en riep: “Hij is nu dicht bij. Gebruik Iron Head.” Scarlet stapte naar voren, iets te dicht bij de Kecleon en haar voorhoofd begon te glinsteren. Voordat de dief kon reageren gaf Scarlet de veel kleinere Kecleon een enorme kopstoot. “Leon.” Kreunde hij pijnlijk terwijl zijn schubben een zilveren kleur aan namen. Vincent keek met een geïnteresseerde blik toe. Wat krijgen we nu? “Val aan met Lick!” Riep de dief opeens en het rukte Vincent meteen uit zijn gedachtegang. De slijmerige tong van de Kecleon schoot naar voren. Het was bijna twee maal zo lang als de Kecleon zelf. De tong trof Scarlet in haar schouder. Het deed Scarlet pijn, maar ze vond het blijkbaar ook niet bepaald prettig.
“Nogmaals Lick!” Riep de dief toen. Vincent grijnsde. Twee maal achter elkaar dezelfde aanval gebruiken was een beginnersfout. Deze man moest vast meer tijd besteden aan stelen dan trainen. “Scarlet gebruik Metal Claw.” Zei Vincent rustig. De scharen van Scarlet gloeiden met een zilveren gloed en grepen venijnig naar de kleverige tong van de Kecleon. Ze grepen met enorme kracht de tong en meteen begon de Kecleon piepen van de pijn, maar het duidelijk minder pijn dan Vincent had verwacht.
De dief balde zijn vuisten en riep geërgerd naar zijn pokemon: “Flut ding waarom heb ik jou ook gekocht! Gebruik Psybeam!” De Kecleon's droevige ogen begonnen fel roze te gloeien. Hij schoot uit zijn open ogen een straal psychische energie richting Scarlet die ze nu onmogelijk kon ontwijken. Vincent knarste zijn tanden en riep: “Scarlet val aan met Quick Attack!” Scarlet liet los en schoot met enorme snelheid naar voren. Ze was zo snel dat haar mooie fel blauwe ogen een schim van een blauwe streep achter lieten alsof ze een voorbij racende sport wagen was. Met al haar kracht en snelheid botste ze tegen de Kecleon aan. De Kecleon's tong schoot weer binnenboord terwijl hij achterover tuimelde en zijn schubben weer naar zijn normale vorm veranderde. Vincent's ogen hielden de hele situatie in de gaten.
De dief begon zijn geduld te verliezen en riep: “Jij bent waardeloos!” Vincent schudde teleurgesteld zijn hoofd. Hij wist niet waarom hij teleurstelling voelde, maar dit zat niet goed met hem. Die arme pokemon. Vincent's ogen spuwden vuur en hij riep: “Scarlet val aan met X-Scizzor!” Scarlet rende naar de Kecleon en haalde in een kruis vorm uit met haar licht groen licht gevende scharen. Het trof de arme Kecleon volop op zijn romp en meteen veranderde zijn schubben naar een lichtere tint groen. Vincent had een fonkel in zijn oog terwijl het kwartje viel. Hij had hem door. Maar voordat hij hier verder op in kon gaan riep de dief: “Muk dit! Val die Scizor aan met Bind!” De dief draaide zich om en nam een aanloop voor de sprong. Vincent's ogen schoten open en in paniek riep hij: “Scarlet houd hem tegen!” Maar de Kecleon's tong was sneller dan een rennende Scarlet. De tong wikkelde zich om Scarlet heen en hield haar stevig vast.
De dief sprong. Hij landde tot Vincent's grote opluchting. Het was een zakkenroller en een naar mens, maar niemand zou te pletter vallen waar hij bij stond. De Kecleon hield Scarlet stevig vast en zou haar niet snel los laten. Vincent sprintte naar de rand en bekeek de sprong. Scarlet wist zich vrij te wurmen met brute kracht en de Kecleon van zich af te weren. De dief keerde de Kecleon terug en sprintte door terwijl hij door bleef vloeken op de Kecleon die nu veilig in zijn pokeball zat.

Scarlet ging naast Vincent staan en siste met haar vleugels. “Weet ik.” Zei Vincent een beetje kortaf. Hij glimlachte daarna lief naar Scarlet en vroeg: “Lukt het je?” Scarlet twijfelde geen moment en knikte. Vincent vertrouwde haar volledig en hield zijn armen weid uit. Scarlet ging achter hem staan en hield hem om zijn midden stevig vast. Met enorme kracht en de hulp van een Focus Energie wist ze de sprong met gemak te halen. Scarlet was zwaar en Vincent ook, maar ze namen het zekere voor het onzekere. Snel daarna sprintte ze weer over de daken achter de zakkenroller aan.
Scarlet fladderde sneller en sneller met haar zware vleugels. Het maakte een zoemend geluid en plotseling schoot ze naar voren. Ze was sneller dan Vincent of de dief en haalde steeds sneller de zakkenroller in. In paniek keek de dief naar achteren en werd lijk bleek. “Laat me met rust!” Riep hij boos. Vincent grijnsde en riep: “Nooit!” Hij had de wet overtreden en hij zou er voor boeten. Iedere actie heeft gevolgen en hij moest de zijne nu onder ogen zien. Scarlet naderde. De dief stopte abrupt, keerde om en wierp nog een pokeball op. Hij zou zich niet zonder gevecht gewonnen geven.
Uit het felle licht kwam een Persian tevoorschijn. Ze gaf de zakkenroller kopjes en keek met een speelse blik naar Scarlet. Scarlet keek streng terug. Nu was het spel afgelopen. Geen spelletjes en geen genade. Vincent kwam aanlopen en klopte Scarlet op haar schouder. “Jij bent snel zeg.” Zei hij bijna buiten adem. Scarlet keek met een glimlachje naar haar trainer. Het was een beetje een watje.
“Negeer me niet.” Gromde de dief met een woeste blik. Vincent hield zijn hand op en haalde zijn telefoon tevoorschijn en belde op al zijn gemak de politie. De dief werd woest en riep: “Persian val aan!!!”


De Persian sprintte op Scarlet af. Vincent zei rustig tegen de pesoon aan de andere kant van het telefoongesprek: “Wacht heel even...” Hij keek op en voegde er aan toe: “Scarlet val aan met Aerial Ace.” Windvlagen omringde Scarlet terwijl ze naar voren sprintte met al haar macht. Ze smeet zich volop tegen de Persian. Met een pijnlijke kreun viel de Persian naar Scarelt, maar de dief riep: “Val aan met Bite!” De Pesian beet volop in de rechter been van Scarlet. Boos keek Scarlet omlaag.
Vincent deed zijn telefoon weg en riep: “Ik heb de politie gebeld. Ze komen er zo aan, je kunt nergens heen. Geef het op.” De dief zou nog even kunnen rennen, maar daarna liepen de daken dood en zouden waarschijnlijk alle brandtrappen of andere toegangen het eerste zijn waar de politie zou komen. Plus als hij nu zou rennen kwam Scarlet hem sowieso achterna, een eng vooruitzicht. De dief z'n oog twitchte van woede terwijl hij riep: “Nooit jij verwaande ranger!” Vincent schudde zijn hoofd en voegde er aan toe: “Scarlet van aan met Metal Claw.” Scarlet kneep plotseling met al haar kracht in de Persian met haar zilver gloeiende scharen. Van schrik liet de Persian los. De dief z'n ogen spuwden vuur terwijl hij riep: “Snel Persian gebruik Foul Play!” De Persian worstelde zich los, heild Scarlet met haar tanden vast en smeet haar met haar eigen kracht en gewicht tegen de grond. Scarlet raakte de grond hard en de dreun was duidelijk te horen. Scarlet keek wat geschrokken en in pijn omhoog naar de wolken. Ze had kunnen zweren dat ze zonet nog recht overeind stond.
“Val nu die ranger aan met Shadow Ball!” Riep de dief met zo'n gemene grijns dat zijn masker er bijna af viel. Vincent keek de Persian met een kille kalmte recht in de ogen aan terwijl deze dreigend naderde. “Dat had je beter niet kunnen doen.” Zei Vincent kalm. Scarlet's gedaante stond achter de Persian en liet een duistere schaduw over de pokemon hangen. Haar blauwe ogen spuwden vuur. Niemand kwam aan Vincent en kwam er mee weg. Niemand mocht het zelfs wagen. De Persian keek uit schrik achterom en schoot uit blinde paniek een Shadow Ball volop tegen Scarlet's romp. Scarlet had heel wat schade opgelopen, maar op dit moment van pure woede voelde ze niets. Ze hief haar scharen op en ze begonnen licht groen licht te geven. Ze haalde uit en sloeg met haar X-Scizzor volop in op de rug van de Persian. Van de overweldigende kracht zakte de persian door haar poten met een pijnlijke kreet.
Scarlet stond hoog boven de gevallen Persian torende neerkijkend op de pokemon die zojuist haar geliefde Vincent dreigde pijn te doen. De dief werd lijk bleek en zakte op zijn knieën. Hij had deze furie niet zien aankomen. Rennen was nu al helemaal geen optie meer. Toch hield hij zijn woord en gaf hij zich niet gewonnen. Uit pure angst of uit pure wanhoop riep hij naar zijn pokemon: “Val aan! Val aan met Shadow Claw!” Als een bezetenen wierp de Persian zich op Scarlet en duwde haar omver. De Persian hief haar poten terwijl deze omringd werden door duistere energie en haalde daarna gemeen uit over de borst van Scarlet. Scarlet schreeuwde het uit van de pijn. Haar ogen werden wat doffer, maar haar ogen brandde weer met passie en vuur toen ze herinnerde wat er zou kunnen gebeuren als ze faalde. Ze greep de Persian beet en smeet haar van zich af. Ze kwam overeind en keek woest naar de zakkenroller en zijn Persian die hun moed weer terug gevonden hadden.
Plotseling voelde ze een hand op haar schouder. Verrast keek ze om in de rustige ogen van Vincent. Zijn vriendelijk glimlach maakte haar wat rustiger en hij zei kalmpjes met een zekere kilheid in zijn stem: “Scarlet... Wees een lieverd en gebruik Quick Attack gevolgd met een Slash.” Vincent's vriendelijke uiterlijk met zijn genadeloze stem was iets dat zelfs Scarlet af en toe bang maakte. Haar trainer was niet een en al blijdschap en zonneschijn. Ze kraakte haar nek en schoot naar voren. Vincent's haar wapperde in de wind die Scarlet veroorzaakte en hij vroeg zich af hoe laat de politie hier zou zijn. Scarlet was als een kogel en schoot naar voren. Ze sloeg in op de Persian met haar schouder en haalde daarna met de doffe kant van haar schaar uit tegen de zijkant van de Persian's hoofd. Het licht ging eventjes bij de Persian uit en ze viel bewusteloos neer.
De dief keek bang van zijn bewusteloze pokemon naar Scarlet terwijl ze langzaam naar hem toe liep. Scarlet in haar mega vorm en vol met woede was iets dat Vincent niet op zijn ergste vijand zou wensen, of eigenlijk toch wel. De dief was lijk bleek. Vincent kon de sirenes in de achtergrond horen. Vincent liep naar Scarlet toe en ging naast haar staan. Scarlet keek dreigend naar de zakkenroller. Vincent leunde tegen Scarlet aan, keek de dief recht in zijn ogen aan en zei rustig: “Het is voorbij.”