Training hard

Waterig zonlicht viel door de ramen van Lilac’s huisje, Erik was het vuur aan het bijhouden dat in de open haard brandde, welke in de woonkamer stond. Sora lag naast de bank, aan het wegdoezelen al lette de Ponyta er zoveel mogelijk dat ze niet de boel in vuur en vlam ging zetten. Lilac zelf stond in de keuken, een stoofpotje aan het maken, terwijl ze goed op haar twee Pokémon lette. Na de laatste paar ingrediënten in de pan te hebben gegooid deed de vrouw de deksel erop, het vuur lager zodat haar simpele, hopelijk lekkere avondeten rustig kon pruttelen. De twee vuur Pokémon keken op toen de voordeur open ging, stonden op en draafden richting de blondine, welke al naar buiten liep. De vrouw stond nog geen twee tellen buiten of ze had al het gevoel om onder de sneeuw te zitten, gelukkig kwamen de twee vuur Pokémon snel bij haar staan waardoor ze het warmer kreeg. Ze hadden namelijk nog tijd zat voordat het eten klaar zou zijn, ze wendde haar tot de Charmeleon ”Erik,  voor nu gaan we oefenen met je Dragon Rage, gezien je daar al een tijdje moeite mee heb.” de rode Pokémon knikte instemmend en ging naar een flinke steen die niet veel verderop stond.
Even bleef het stil, Erik was dus aan het wachten op Lilac wat deze hem zou zeggen te doen. “Focus eerst, verzamel dan al je kracht naar je mond toe, als dat klaar is loslaten.” Nu leek hij zich zoveel mogelijk te concerteren op de Dragon Rage,  een één of ander soort licht kwam uit zijn bek terwijl de druk langzaam toenam. Het duurde maar een klein tijdje of Erik leek klaar om de aanval uit te voeren “Nu, gebruik je Dragon Rage.” een kleine paars blauwe straal werd op de rots afgeschoten, al miste deze volledig het doel en raakte een sneeuwhoop die links achter de rots was. Sneeuw vloog in het rond en de zon liet het witte spul prachtig schitteren. Om de Charmeleon niet te laten ontmoedigen riep ze hem toe “Kom op Erik, het lukt niet iedereen bij de eerste keer!” De Flame Pokémon keek zijn trainster twijfelend aan, welke hem een glimlach gaf en vervolgde “Gewoon iets meer naar links mikken, dan moet het lukken!” Nu, met meer zelfvertrouwen herhaalde hij het proces, alleen dan ging hij wel meer naar links mikken. De straal werd voor de tweede keer uitgevoerd, al leek deze niet zo sterk in vergelijking met de vorige, gezien er maar een paar steentjes afbrokkelden door de impact maar ze waren al verder gekomen dan net, wat al een goed teken was!  
Sora keek met grote interesse naar Erik, wat Lilac opmerkte “Wil jij ook gaan trainen?” enthousiast maakte de Ponyta een hinnikend geluid, wat de blondine als een ‘ja’ opvatte. Een glimlach die zelden te zien was verscheen op haar mond “oké, dan ga jij jouw Flame Wheel oefenen.” De Fire Horse Pokémon keek haar verwachtingsvol aan, net zoals Erik net, wachtend op uitleg. “Probeer je lichaam te omhullen met vlammen en als je denkt dat het genoeg is ren je naar dezelfde rots toe als waar Erik mee bezig is, maar dan van de andere kant. Snap je het?” Sora knikte begrijpend en draafde naar de andere kant van de rots. Om een goed zicht te krijgen op beide Pokémon ging de vrouw zo zitten dat aan de ene kant de Charmeleon te zien was en aan de andere kant de Ponyta. Wat was het ook zo leuk, Sora zag Erik als haar grote voorbeeld, dus zij probeert hem zoveel mogelijk na te doen en hopelijk hem daarmee trots maken. Even liet ze haar blik naar links glijden, waar het langzaam maar zeker beter ging met Erik die nog steeds beter werd met zijn Dragon Rage, links van haar leek Sora nogal wat moeite te hebben met haarzelf te omhullen in vlammen, zo ze denken dat ze haarzelf pijn gaat doen? Dit maakte Lilac even in de war, de Fire Horse Pokémon had toch zelf al manen van vuur? Of lag dit anders? De blondine kon er maar niet achter komen, al zal dat misschien niet nodig zijn want terwijl de vrouw haar hersenen aan het pijnigen was leek Sora de gok toch maar te nemen.
Voor drie seconden keek Lilac op haar horloge, om te kijken of het bijna etenstijd was, gezien juist zij weer honger kreeg van niks doen. Vijf uur, ze had dus nog genoeg tijd voordat de stoofpot klaar zou zijn. Er vlogen van links en rechts opeens brokken steen door de lucht, de vrouw zag deze net op tijd, of ze zou nu als ze niet was naar links opgesprongen onder een flinke brok liggen. Haar ogen gleden naar de twee Pokémon, welke diezelfde steen bijna tot stukjes hadden gemaakt, het leek erop de Erik zijn Dragon Rage volledig onder controle had en Sora leek er bijna zover  te zijn dat ze deze aanval goed onder controle, gezien er wel eens soms tijdens het rennen de vlammen ‘uitwaaiden’ De vrouw snapte er helemaal niks meer van, al besloot ze maar niks te zeggen, wie weet zal het de Ponyta maar ontmoedigen en geen zelfvertrouwen was wel het laatste wat haar Pokémon nodig hadden. Erik leek haar dromerige blik op te merken, stopte met zijn ondertussen bijna geperfectioneerde aanval en liep naar zijn trainster toe, deze nieuwsgierig aankijkend. Lilac schudde alleen haar hoofd, als teken van dat er niks aan de hand was, als leek de Flame Pokémon daar nog aan te twijfelen, ging hij weer terug naar zijn training. Sora leek het niet opgemerkt te hebben gezien deze vrolijk doorging met oefenen, bij elke botsing tegen de steen vlogen er kleine brokken door de lucht, het leek erop dat beide Pokémon steeds verder kwamen met hun aanvallen.
Precies wanneer Erik zijn Dragon Rage uitvoerde en Sora haar Flame Wheel knalde de steen uitelkaar door de kracht, alle drie keken verwonderd van wat er net was gebeurd, tot er bij Lilac een glimlach op haar gelaat verscheen en ze bij uitriep “Goed zo! Het is jullie gelukt!” Ze wenkte beide Pokémon om mee te gaan en liep naar huis. Eenmaal binnen werd ze overspoeld door een heerlijke warmte, haar blik vloog naar de open haard en zag dat het hout nog een beetje aan het smeulen was van het vuurtje dat pasgeleden had gebrand. De stoofpot verspreidde een heerlijk aroma en de blondine ging kijken hoe ver deze klaar was, na de deksel te hebben opgetild werd de overheerlijke geur nog sterker. Voor een paar seconden had de vrouw het gevoel dat ze bijna aan het kwijlen was, al ging dat misschien net iets te ver. Snel dekte ze de tafel die in haar eetkamer stond, zette ze de loeihete pan op een onderzetter en schepte ze wat op, de Charmeleon en de Ponyta hadden hun eigen eten gekregen en zaten daar nu van te smullen. Na een hap te hebben genomen kwam Lilac er op de pijnlijke manier achter dat haar eten nog heet was, niet dat het raar was of zo, ze deed nu gewoon blond, niet met opzet natuurlijk. Na veel te hebben geblazen en erg kleine hapjes te hebben genomen was de stoofpot eindelijk op een normale hitte die veilig was om zo op te eten en al snel was alles op.
Een paar vonken sprongen uit de haard terwijl Lilac achterover ging hangen op de comfortabele bank die vlak bij de haard stond, het vuur maakte het huids aangenaam warm. Beide Pokémon naast haar leken erg trots te zijn op hun prestaties en dat lieten ze ook overduidelijk merken. De blondine pijnigde haar hersenen om te bedenken wat ze zo zouden kunnen gaan doen, misschien een keer voor de verandering naar de stad?  Nee, ze hield totaal niet van mensen, dus waarom de stad bezoeken? Natuurlijk kwam ze daar wel eens om de zoveel tijd, eten te kopen, kleding et cetera.  Ze zou misschien nog wat Pokémon kunnen vangen, maar dan zouden haar Pokémon wel nog een heel stuk sterker moeten worden, wat niet bepaald makkelijk zou gaan worden. Met een flinke zucht stond de vrouw op en begon te ijsberen in de woonkamer, wat de Ponyta nogal een ongemakkelijk gevoel gaf en deze een luide hinnik liet horen, in de hoop haar trainster daarmee te laten stoppen maar de blondine stoorde haar niet aan de protesterende geluiden van de Fire Horse Pokémon.
Plotseling ging de deur open en met een schrikachtige kreet keek ze naar het persoon die in de deuropening stond. “Oi! Wie ben jij!” riep ze naar het gestalte, waarom ging hij zonder pardon nou weer haar huis binnen? Lilac had aan een kant al het gevoel dat ze hem kende, iemand van heel lang geleden. De man bleef stil en Erik gromde wat, al liet de blondine hem gaan, ze kende deze man helemaal niet en soms deed de Charmeleon het best wel goed als een waakhond. Sora keek van achter de vrouw haar been, kwam er nog wat van? Of bleef hij daar staan? De flinke wind waaide het aangename vuurtje die nog een paar tellen geleden in de open haard brandde, “Zeg nou wat je wilt, als je niks gaat zeggen kan je net zo goed vertrekken.” het bleef weer stil, tot Lilac een poging deed om de deur dicht te doen, met een hand hield hij de deur open, terwijl hij, voor de eerste keer, sprak “Laat me naar binnen.[/b] zeg, wie dacht hij wel niet te zijn! Zomaar haar rond bevelen wat ze moet doen, hij was volgens haar een wildvreemde. Erik gromde nog harder en maakte dreigende geluiden, wat was er met deze twee toch aan de hand? Ja, ze beschermden Lilac maar zo had de vrouw haar twee Pokémon nog nooit gezien.
Opeens vuurde de Flame Pokémon zijn pas geoefende aanval op de man uit, welke naar achter vloog door de klap, jezus, dit was toch niet normaal meer? “herken je me dan niet meer” de wanhoop in zijn stem verbaasde de blondine, wat moest ze hier nou weer mee? Waar zou ze hem nou van moeten herkennen? Haar moeder heeft haar nooit met vreemde mensen laten praten, zou het misschien in die tijd zijn van dat? Nee. Dat kon niet, ze weigerde het te geloven. Een glimp van herkenning kwam in de ogen van de man, welke nog steeds op de grond lag, onder het witte spul. Hij brabbelde wat, probeerde overeind te krabbelen en kwam stap voor stap dichterbij, ieuw, wat wou hij? “ga weg.” zei Lilac op een doodse toon, ze wist niet wie hij was, ze wou het niet weten en ze wou helemaal niks meer met hem te maken hebben. “Erik, wij willen niks met deze man te maken hebben he?” mee instemmend knikte de Charmeleon en deed net alsof hij een aanval ging voorbereiden, niet dat hij het echt ging doen, als hij dood ging kreeg zij dat misschien op haar dak en moord was wel het laatste wat ze wou gaan doen.
Nog een glimp van herkenning verscheen in de ogen van de man, precies toen ze de naam van de Charmeleon uitsprak, ooit de naam van haar kleine broertje. De blondine vond deze man maar eng, wat had hij hier over het algemeen eigenlijk te zoeken bij haar? Om Erik op hem ‘los te laten’ knipte ze met haar vingers en nog geen seconde daarna stoof de Charmeleon op hem af, gevold door Lilac welke weer gevolgd werd door de Ponyta. Ze deed de deur op slot, wenkte de Flame Pokémon welke druk bezig was met de man op het hazenpad te brengen en liep richting het Frost Cavern, ze vond dat namelijk de perfecte plek om haar hoofd leeg te maken. Haar twee Pokémon waren als een enorme levende fakkel voor haar, waarvan het licht soms spookachtige schaduwen op de bevroren muren liet glijden. Hier en daar schoten Pokémon door de schaduwen, welke snel weggingen omdat ze misschien dachten dat Lilac een gevaar was. Onzin natuurlijk, het waren de mensen die ze haatte, niet de Pokémon.

Af en toe wierp ze een blik op Erik, welke geen last scheen te hebben van kou. Eigenlijk had de blondine zelf er weinig last van, gezien zij haar tegen de Charmeleon had genesteld en even haar hoofd begon leeg te maken, tot ze een stem hoorde “Is hier de uitgang in de buurt?” ugh, een mens. Lilac kwam overeind en schudde haar hoofd "Nee, niet bepaald." De Flame Pokémon keek nieuwsgierig naar de vrouw, wat deed deze hier nou weer als ze weg wou? "Ik heb eigenlijk wel een vraagje, als je hier uitwild, waarom kwam je dan hier eigenlijk?" het maakte haar geen zier uit of ze vijandig klonk. Als die vrouw weg wou vond de blondine het geen probleem om haar weg te 'dirigeren'.

Verbaast hield Lilac haar wenkbrauw op toen ze de uitleg van de vrouw hoorde, niet expres hier heen gegaan? Had ze dan geen gevoel voor richting of zo? De blondine zuchtte even en zei uiteindelijk "Ik heb geen idee hoe je hier ben gekomen maar laat dat maar zitten, kom mee. Ik laat je wel de uitgang zien." Terwijl ze omdraaide en richting de uitgang liep, totaal niet oplettend of de vrouw volgde luisterde ze naar het geklets van haar. "Mijn Charmander moet naar het pokécenter, is het nog erg ver weg? " Lilac schudde haar hoofd, voor de zekerheid nog zei ze "Het valt wel mee, door de zijwegen is het niet zo ver." maar ze had dus een Charmander he? Eigenlijk was de blondine best wel nieuwsgierig naar haar Pokémon. Zonder pardon sloeg ze een zijweg in terwijl het steeds kouder werd, zou ze ook nog Sora eruit moeten halen, gewoon om wat te gaan opwarmen?

Half onmerkbaar schudde ze haar hoofd, nee, ze was hier juist gekomen voor de kou. Gewoon om haar hoofd leeg te maken. Lilac keek naar achter, zou de vrouw haar nog steeds volgen?