[Patrol] Level of Mastery

Rustig wandelde Claudia door Shalour City heen. Ze hing weer een tijdje rond de Tower of Mastery, terugdenkend aan het gevecht dat ze had gehouden met Jace en hoe haar emoties daar de overhand hadden genomen. Natuurlijk wist ze dat de jongeman toentertijd gelijk had gehad en sindsdien had ze ook veel beter haar best gedaan als 't ging om het welzijn van haar pokémon, maar ook dat van zichzelf. Maar toen had ze haar Glaceon beschermd door voor de Steelix te springen. Geen slim plan en ergens wist ze dat ze haar excuses nog aan hem moest bekennen, maar dat was iets voor later. Ze was immers eerst nog andere dingen van plan. Sinds ze de Keystone had opgehaald bij de professor, wilde ze haar Mega-Evolution gaan uitproberen, maar dat was iets wat ze beter niet hier kon doen. Eigenlijk wilde ze Deandre z'n Mega-Evolution gaan uitproberen in de Tower of Mastery, ironisch als dat het is. Maar dat zou ze later nog wel eens gaan doen. Nu moest ze zich eerst gaan richten op haar werk. Ze liep vandaag een patrouille in Shalour City voor de Rangers. Met de dreiging van Team Rocket vanuit Lumiose City wilde ze er zeker van zijn dat de andere steden in handen van die organisatie zou komen. Ze keek eens goed om zich heen en vroeg daarna aan de pokémon aan haar zijde; "Laten we hope dat 't een rustige dagje gaat worden, Sneaux," waarop de Glaceon een instemmend geluid liet horen. Maar ze kon haar kansen en die kansen waren slim. Geen rustige dag voor haar.

Vanuit haar ooghoek merkte ze wat commotie op. Er stond een groepje mensen en ze hoorde vaag wat aanmoedigende geluiden. Ze gebaarde Sneaux dat ze mee moest komen en rustig wandelde ze op de groep af. “Ram ‘m, bok ‘m op z’n neus!” De woorden die ze hoorde waren alles behalve vriendelijk en Claudia voelde hoe negatieve energie van het groepje afstraalde. Terwijl ze zich er tussen wist te wurmen, zag ze pas wat er aan de hand was. Er lag een jongen op de grond, met zijn handen beschermend over zijn gezicht heen, terwijl er twee over hem heen stonden. Een had zijn voet op zijn heup staan, terwijl de andere aanstalte maakte om ‘m te schoppen. Er was een ding waar Claudia een ontzettende hekel aan had en dat waren pesters. Ze snoof eventjes en stapte tussen de jongen door. Rustig ging ze bij de liggende jongen staan en reikte hem een hand toe om ‘m overeind te helpen. “Oh, kijk dat nou. Hij kan ‘t niet eens zonder hulp af.” Het was de jongen die hem niet wilde gaan schoppen. Claudia draaide zich om naar de jongen. Haar ijsblauwe ogen stonden kil en leken op te lichten met blauw vuur. Haar strakke bleke gezicht deed de jongen schrikken, die een stap achteruit zetten. Helaas liet dit wel de groep weer op flaren, die verwachten dat hun mede pester de aanval in zou gaan. Al snel werd er dan ook een pokéball opgegooid en kwam er een Manectric tevoorschijn uit de witte flits. Een snelle glimlach flitste over haar gezicht terwijl ze zelf een pokéball opgooide. Met een sissend geluid kwam de Scizor te voorschijn. Ze merkte hoe enkele jongens om haar heen achteruit stapte, totdat alleen de jongen met de Manectric achterbleef. ”Als ik dit win, laten jullie hem met rust en verdwijnen jullie, begrepen?” zei ze op een strenge toon. De jongens lachten onder elkaar en het ventje voor haar grinnikte. “Is goed ouwe, er is niet veel dat mijn Manectric niet aan kan,” zei hij rustig, alsof hij probeerde haar bang te maken met zijn kalmte. Claudia grijnsde. ”Daar had ik ook niet op gehoopt,” zei ze ijzig terug. De jongens begonnen voor haar tegenstander te roepen, noemde hem bij de naam Brandon. ”Aan jou de eerste zet, Brandon,” De jongen had niet verwacht dat hij bij zijn naam geroepen werd en een kille blik werd de groep in gegooid, die direct stil viel. Het tweetal gingen achteruit en een van de jongens gaf ‘t startsein van het gevecht.


“Manectric, val aan met Thunder Fang!” Brandon ging dus meteen in de aanval. Claudia was blij dat ze de laatste tijd een beetje getraind had met Gaël, waardoor ze iets beter op elkaar waren ingespeeld. Maar de Mega-Stone die aan de band om zijn pols hing, die zou ze liever nog niet willen gebruiken. ”Gaël, Iron Defense en daarna Bullet Punch!” riep ze tegen haar pokémon. De rode Scizor kruiste zijn scharen voor zijn borst en een ijzeren laag kwam over hem heen, waarmee zijn defense verhoogd werd. Op het moment dat de Manectric met zijn bek voor elektriciteit op hem af kwam rennen, gloeide zijn twee scharen ijzer op en begon hij snel achter elkaar op de hond pokémon in te slaan. Deze piepte en schoof achteruit, zijn aanval onderbroken. “Damn it. Kijk uit voor deze trut, gebruik Spark!” riep Brandon direct. De jongeman was zo te zien verbaast geweest over de kracht die achter Gaël schuilde. Ze hield haar sterkste pokémon dan ook het liefst achterwege, aangezien Sneaux haar partner pokémon was. Maar voor nu moest ze wel even indruk maken, anders kreeg ze deze rotjochies nooit weg hier. De Manectric verzamelde elektrische energie en schoot deze op haar Scizor af. Gaël schoot ervoor weg, maar de aanval bleek homing te zijn en raakte hem alsnog. Hij siste hevig en sloeg de laatste beetjes elektriciteit van zich af. ”Quick Attack, gevolgd door Night Slash!” zei Claudia rustig. De Scizor verdween uit het zicht en de Manectric keek verward om zich heen. “Snel, gebruik Discarge om ‘m te vinden,” riep de jongen en al snel liet de Manectric een grote cirkel om hem heen onder stroom staan. Gaël kwam met een kwaad gesis weer te voorschijn en stond vast aan de grond. De elektriciteit had hem verlamd en vastgezet aan de grond. “Nu, Fire Fang!” Er was geen greintje angst te zien in de ogen van de Scizor, terwijl de Manectric op hem af schoot met een vlammende bek. Hij ving de aanval op met zijn scharen en kneep een oog dicht terwijl de vlammen over zijn exoskelet gleden. ”Gebruik Focus Energy, gevolgd door X-Scissor,” zei Claudia. Vuur was de grootste zwakte van haar pokémon, maar ze wist dat Gaël wel een vuur aanval kon weerstaan. Een rode aura verscheen om de pokémon heen, waarna hij zich losbrak van de aanval van de Manectric. Hij kruiste zijn scharen op zijn borst, die opgloeide in een X vorm. Hij schoot op de Manectric af en drukte hem tegen de grond aan. ”Double Hit!” zei Claudia er nog achteraan. Twee keer, één keer in het gezicht van de pokémon, twee keer in zijn maag. Twee keer hit. De jongen keek een beetje angstig naar de kracht van haar Scizor en stond een beetje te beven. Zijn stem was minder vast dan voorheen. “Manectric, gebruik Wild Charge, daarna nog een keer Fire Fang!” riep hij in een wanhopige poging om dit gevecht zijn kant op te draaien. De Manectric kwam wat moeizaam overeind en wikkelde zichzelf in elektriciteit, voordat hij op hoge snelheid op de Scizor af rende. ”Gaël, begin aan Razor Wind!” riep Claudia. De Scizor’s scharen begonnen wit op de gloeien, maar de aanval werd onderbroken door de Manectric die tegen hem aan knalde en hem beet met de Fire Fang aanval. Gaël slaakte een kreet toen hij voor de tweede keer het vuur over en door hem heen voelde glijden. Damn, dit ging lastig worden. ”Gebruik Quick Attack om weg te komen, sla daarna terug met Night Slash,” zei Claudia. De Scizor verdween uit de greep van de Manectric, verscheen opeens achter hem en sloeg hem in zijn rug met de dark aanval. De Manectric zakte door zijn poten heen en keek angstig naar de pokémon die over hem heen hing. ”Gebruik X-Scissor,” zei Claudia rustig. De scharen van de Scizor gloeide weer wit op en in een vloeiende beweging liet hij de aanval op de Manectric neerkomen. Gaël sprong weg en liet de uitgetelde Manectric op de grond liggen. Brandon gromde zachtjes en greep naar iets achter zijn rug, maar Gaël was sneller en stond opeens achter hem. De jongen piepte en liet een klein mesje op de grond vallen. Snel liet hij zijn pokémon terugkeren en samen met de andere jongens rende ze weg.


Claudia liet haar Scizor terugkeren en richtte zich op de jongen die ze net gered had. Ze hurkte naast hem neer en bekeek hem eventjes. ”Gaat ‘t? vroeg ze op een vriendelijke toon. De jongen keek op, zijn gezicht was bont en blauw en er bloedde een aantal wonden. “Ja, het gaat mevrouw. Heel erg bedankt mevrouw,” zei hij zachtjes, al ging het moeilijk praten door zijn opgezwollen gezicht. ”Moet ik je ergens mee helpen?” vroeg Claudia daarna voorzichtig. De jongen schudde zijn hoofd en kwam trillend overeind. Ze hield hem scherp in ‘t oog terwijl hij weg strompelde.