Dwunkkkkk ~

Een luide, opgewekte lach verliet zijn lippen. Een brede grijns stond op zijn geschminkte gezicht en kwam gepaard met een rode blos op zijn wangen. In zijn hand had hij een grote beker die tot voor kort met drank gevuld was. Alphonse was in een opperbest humeur; Hij was zeer tevreden met zijn Team en omdat ze allemaal zo hard hadden getraind, had de jongen besloten dat hij zich wel eens mocht verwennen met een bezoekje aan de bar.

En dat resulteerde in een slokje teveel. Hij had het niet eens echt door. Met een brede grijns luisterde hij naar het wilde verhaal van een grote, met tattoo's bedekte man over hoe deze een heuse Beedrill zwerm in zijn eentje verslagen had en hiermee een hele stad van overstroming gered. Wist Alphonse veel dat dat nergens op sloeg. Na een luidruchtige zucht goot Alphonse de laatste druppeltjes drank in zijn mond en veegde hij deze af. "Nou, ik --" Hik. "--Ga er maar eens v-vandoor." Hik. Hij duwde zich van de barkruk en liep, half vallend en slalommend, richting de uitgang. Hier kwam hij echter niet aan, want door zijn onhandige passen botste hij tegen iemand op. Bijna verloor de jongen zijn evenwicht en hij begon zachtjes te giechelen. "Woops, soorrrryy," zei hij, geen moeite doend om te zien of hij deze persoon kende of niet.

[ Ganzenopdracht :') ]

ONCE UPON A TIME..

Met een verveelde blik op haar gelaat zat een brunette naast een jongeman. Deze had haar eerder vandaag uit gevraagd en ze had de nare gewoonte niemand af te wijzen. Echter ging ze met niemand langer dan één dag, want over het algemeen waren jongens saai en vervelend. Zo was dan ook nu het geval. De jongen, al was hij knap, vertelde over voetbal en andere dingen die haar echt niet minder konden schelen.
“Deze date is over.” Even praatte de jongen door, tot hij haar met een verbaasde blik aankeek. ‘Wat?’ klonk er, waarna ze opstond van haar kruk en haar bruine haren achter haar schouder sloeg. “Je bent niet veel interessanter dan de anderen,” sprak ze toen, waarna ze zich omdraaide.

Echter botste er iemand tegen haar aan toen ze richting de uitgang liep. Met een sierlijke beweging draaide ze zich om en richtte ze haar blik op een blonde jongen. Zijn gegiechel deed haar haar wenkbrauwen opheffen, maar toen hij begon te spreken was er geen twijfel meer mogelijk over dat de jongen een slokje teveel op had. Geïnteresseerd boog ze zich wat richting de jongen, haar ogen licht vernauwd. “Hmmm~” kwam er uit haar mond. “En wie mag jij dan wel niet zijn?” vroeg ze liefjes.

219 words | tagged: Alphie ~

Hoewel hij tegen haar opgebotst was, leek het meisje toch nieuwsgierig naar hem te zijn. Oh wat leuk! Nieuwe mensen ontmoeten! Kon het hem wat schelen dat hij dronken was. Het meisje leek het ook niet echt te schelen, want met een lief lachje vroeg ze wie hij was. Alphonse bleef stil staan, leunde tegen één van de houten steunpilaren met zijn hand en antwoordde: "I-Ik ben Alphonse Mercier, hallo." Hik. "En ik.. ben een beetje verlegen." Hik. Dat was niet waar. Waarom zei hij dat? Uh, maakte toch niet uit. Het was ook wel duidelijk aan hem te zien dat hij alles behalve verlegen was: Een brede, iet wat stomme grijns sierde zijn lippen en opgewekt keek hij uit zijn ogen. Ook aan zijn houding was het duidelijk dat deze Coördinator een opgewekte jongeman was, maar ach. Wat had hij ook alweer gezegd? Hmmm. Misschien toch een glaasje teveel op. Maakte toch niet uit, toch? Hij voelde zich namelijk ge-wel-dig. "En wie..." Hik, "wie ben jij dan?" De kerstman? Sinterklaas? Ze leek niet echt op een van die twee. Die hadden wit haar, toch? En een baard. Zij had geen baard. Misschien was ze wel Sinterklaas, maar had ze haar baard afgeschoren. Schandalig. Sinterklaas zonder baard. Nee, nee wacht. Ze was een meisje. Ze kon helemaal geen Sinterklaas zijn. Een zachte giechel rolde over Alphonse's lippen bij de gedachten die door zijn hoofd spookte, maar hij zei deze niet hardop. Gezellig kletsen, was altijd leuk.

ONCE UPON A TIME..

De nogal aangeschoten jongen zei Alphonse te heten. Alphonse Mercier, zelfs. Een fronsje kwam op haar gezicht te staan terwijl ze een snelle blik over hem heen liet glijden. In eerste instantie zou ze zeggen dat hij er niet verkeerd uit zag, maar dit leek hij zelf nogal… te verpesten. Hij had vreemde rood-achtige stippen onder zijn ogen en had meer make-up op zijn gezicht - eigenlijk meer rond zijn ogen - dan zij ooit op zou durven doen. En dan had ze nog geen woord vuil gemaakt aan de kleding die hij droeg, want hij zou zo een contestzaal binnen kunnen lopen alsof hij een act zou gaan doen.
Toen hij zei een beetje verlegen te zijn, deed ze een stapje naar achteren. Hij grijnsde stom naar haar en niets aan hem liet zien dat hij ook maar op enige manier verlegen zou zijn. Was hij dan zo lam dat hij niet eens meer kon beheersen wat hij zei? Nou, nou. Wat een heer.

Toen haar werd gevraagd wie zij was, keek ze hem met een glimlachje aan. “Cynthia Kenway,” stelde ze zichzelf kort voor. “Laten we jou eerst eens even neerzetten voor je omvalt,” sprak ze, nadat ze het giecheltje had gehoord. Ze greep zonder een tweede keer nadenken één van zijn handen beet en probeerde hem richting een tafel te leiden, waar ze hem op de stoel duwde. Misschien net iets te ruw, maar goed.
Met een kalme blik ging ze tegenover hem zitten, één wenkbrauw opgeheven in interesse. “Dus, Alphonse,” begon ze met een lief glimlachje. Oh ja, nu kon de pret beginnen. Al kon ze de blik van haar ‘date’ bijna voelen, negeerde ze dit zonder enige moeite. “Vertel eens iets over jezelf,” grijnsde ze toen. Sappige details die er niet uitkwamen tenzij je te zat was om na te denken over de woorden die je sprak, dat was precies waar de brunette naar op zoek was.

332 words | tagged: Alphie ~

Um. Hoeveel... Hoeveel had hij op? Niet zo heel veel, toch? Misschien wel. Hij vond het een beetje moeilijk om overeind te blijven staan. Maar dat kon ook komen doordat de grond gemaakt was van trampoline spul. Waarschijnlijk, yup. Het meisje tegenover hem stelde zich voor als Cyntha Kenway, en stelde hem toen vervolgens voor om te gaan zitten. Huh? Hoezo? Hij stond hier wel prettig. Ze pakte echter zijn hand vast en begeleidde hem met lichte dwang naar een tafeltje, waar ze hem iet wat ruw op een stoel drukte. De arme jongen raakte het hout van het zitvlak hard met zijn achterste, maar door de alcohol die zijn lichaam toch iets gevoellozer gemaakt had, voelde hij hier vrij weinig van. Nope. Niks aan de hand. Hm. Nou, ze zaten. Hij had zin in meloen. Met een lief lachje vroeg ze Alphonse om wat over zichzelf te vertellen. Uh. Waarom wilde ze dat? Ze kende elkaar pas net. "Um," begon Alphonse daarom met een klein fronsje op zijn gezicht. Het leek alsof hij zich heel hard aan het concentreren was. Fuuuck, hij wilde echt graag meloen. "Nou, ik ben Alphonse. En, uh, ik ben... Trainer. Nee, Coördinator. Ja. En ik, heb, Pokémon," bracht de jongen uit. Yup. Zeer nuttig. "Jij? En jij? Is jou haar van nature zo... kleur?"

ONCE UPON A TIME..

Het meisje keek de blonde jongen voor haar met een lichte glimlach aan. Ze zette haar ellebogen op de tafel en vouwde haar handen samen, om haar kin hierop te leunen. Haar bruine ogen stonden strak op hem gericht, benieuwd naar alles wat eruit zou komen. De leukste dronken mensen waren immers degene die niet alleen net iets teveel op hadden, maar er net iets teveel uit laten komen. Qua woorden dan, want als hij begon te kokhalzen was ze weg. Voor geen goud dat ze dat zou willen aanzien.
Hij stelde zich - opnieuw - voor als Alphonse en zei een coördinator te zijn. Hij zei Pokémon te hebben en vroeg naar haar, waarna hij vroeg of haar haren van nature zo… kleur waren. Ze fronste even en hield haar hoofd een tikje schuin, waardoor enkele lokken voorbij haar schouder vielen. “Kleur?” vroeg ze met een glimlachje. “Ja, mijn haar is helemaal natuurlijk,” besloot ze maar met een grijnsje te antwoorden. Dit was een soort compliment, toch? Ze had immers geen extensions en dergelijken. Haar volle kop was volledig van haarzelf.
“Ik ben ook een coördinator, dus dan zijn we rivalen,” sprak ze met een glimlachje. Ughe! Ze moest iets interessants uit de jongen krijgen! “Zeg eens, waarom heb jij vandaag zoveel gedronken? Dat doe je toch niet elke dag?” vroeg ze liefjes. Ja, de reden voor de drank kon nog wel eens iets interessants zijn. Ze hoopte het maar, want ze was best benieuwd naar geheimpjes.

256 words | Tagged: Alphie ~

Hmmm. Hij had toch niet zoveel op dat hij helemaal lam was? Nee, volgens mij niet. Alphonse schudde dus even zijn hoofd. Helderheid. Kon hij was helderheid krijgen? Hij zette zijn handen op de tafel en duwde zich wat weg, terwijl het meisje poeslief vertelde dat ook zij een Coördinator was, en dat ze rivalen waren, en dat haar haar helemaal natuurlijk was. Rivalen! Hey! Dat was leuk. Nu had hij er weer een. "Oh!" zei hij daarom opgewekt. Hij knipperde een paar keer vlug achter elkaar en fronste toen. "Rivaal. Doe je dan.. Doe je dan mee bij de Rain C-Contest?" vroeg hij. Hmmm. Wilde hij dat? Hij wist het niet zeker. Als ze een rivaal was, moest hij zijn mondje dus maar dicht houden. Misschien zou ze hem gaan blackmailen, of zo.

Dus toen ze vervolgens vroeg waarom hij gedronken had, keek de jongen haar stilletjes aan terwijl hij erachter probeerde te komen of hij dat wel kon vertellen. Waarom? Was hij? Dronken? "Nee hoor, ik hou niet zo van alcohol," zei Alphonse met een giechel. "Maar.. Het werd aangeboden, en het zou onbeleefd zijn, om af te slaan," voegde hij eraan toe. Of zo. "Omdat feest. Ja. Uh. Dagje vrij." Goed. Uitgelegd. Yes.

ONCE UPON A TIME..

De blondharige, aangeschoten jongen merkte op dat ze een rivaal was en vroeg of ze mee deed aan het Rain Contest, waarop ze zacht haar hoofd schudde. “Ik doe pas mee als alles perfect is. Ik zal niet zomaar verslagen willen worden,” sprak ze liefjes. Nee, ze weigerde een contest in te gaan zolang ze niets meer was dan een simpele amateur. Pas als ze echt verschil maakte zou ze dit doen. Ze zou pas een contest in gaan als ze de winst al bijna op zak had.
De jongen zei niet veel van alcohol te houden en zei dat het aangeboden werd. Hij vervolgde dat het onbeleefd zou zijn om af te slaan en legde uit een dagje vrij te hebben. Voorzichtig leunde ze wat voorover over de tafel, waardoor haar bruine ogen op hem gericht stonden. “Dus… Zin in nog een glaasje?” vroeg ze onschuldig als maar kon. Ze zou zelf ook best een glaasje lusten en iets vertelde haar dat de jongen nog best wel iets interessants in zijn mars kon hebben.
“Vertel eens. Dronk je helemaal in je eentje?” vroeg ze. Ze was benieuwd. Zou hij hier met vrienden zijn die hem pushten? Misschien met een meisje? Of misschien was hij niet eens hetero en was hij hier met zijn vriend. Het waren mogelijkheden die allemaal wel bij hem pasten als ze zo keek. Hmn…

235 words | tagged: Alphie ~

Het meisje vertelde dat ze pas mee zou doen als alles perfect was, waarop Alphonse moest fronsen. Huh. Waarom? Dan was het toch ook niet meer leuk? Fouten maken was menselijk, hij kon dus niet begrijpen dat ze er niet gewoon vol voor ging. Als ze het echt wilde, zou het uiteindelijk toch wel goed uitpakken. Of dat vond Alphonse ten minste. Maar goed. Ieder z'n eigen mening. Toen het meisje vervolgens vroeg of de jongen zin had in nog een glaasje, schudde hij zijn hoofd. "Nee, bedankt," bracht hij uit. Meh. Eigenlijk wilde hij gaan slapen. Dit gepraat maakte zijn hoofd helemaal loom. "En nee, er waren mensen aan de bar," ging hij vervolgens verder, en hij zwaaide met zijn hand naar de bar, waar het viertal mannen nog steeds zat. "Heel aardig. Maar.. Ik ben moe. Ik... denk dat ik d'r maar vandoor ga," kondigde Alphonse toen aan, en hij duwde zich op van de tafel. Hmm, hij zou een heerlijk bed opzoeken en lekker gaan slapen. Ja, daar had hij zin in.