[ Route 10 ] Get me out!

Hij hing in een boom. Letterlijk. Die enorme, zwarte draak had hem doodleuk weer de lucht in getild en hem vervolgens na ongeveer een kwartiertje weer los gelaten. Boven een boom. Met een luide kreet was de jongen omlaag gevallen, de Pokébal met onbekende inhoud nog stevig in zijn hand. De twijgjes bovenin de boom sloegen tegen zijn benen en wangen, waardoor er vage, rode striemen te zien waren. En toen haakte zijn kraag achter een uitstekend stuk tak, en kwam de jongen met een ruk tot stilstand. Gelukkig werd zijn kraag opgehouden door een heel stelsel aan takjes en twijgjes, waardoor de jongen niet zou stikken. Ha. Dat zou nog eens een lacher zijn. Stikkend om het leven komen in een boom, nadat je daarin gedropt bent door een random draak met een random Pokébal in je hand. Wat zat hier überhaupt in? Alphonse had echter in de tijd dat hij hier hing besloten het ding toch maar niet te openen. Wat nou als er een kleine, zielige Pokémon in zat en deze naar zijn dood zou vallen vanuit deze hoge boom? Nope. Dat zou Alphonse niet op zijn geweten willen hebben.

Dus hing hij daar maar; in een boom, met een Pokébal in zijn hand. Hij had zijn gezicht weer voelen afkoelen, wat waarschijnlijk betekende dat de striemen die de twijgjes afkomstig waren weer verdwenen waren. Oh god. Hoe lang hing hij hier nu al? Gefrustreerd begon de jongen te spartelen, in de hoop dat dat werkte. Hij hing hij wist niet hoeveel meter boven de grond, dus vallen zou waarschijnlijk een gebroken been opleveren. Oh god. Hoe dom zou dit er nu uitzien? Waarschijnlijk nogal dom, vooral als je het verhaal erachter wist. En het was nu net Alphie's ongeluk dat die ene persoon nu net langskwam.

[ Eerste post gereserveerd! ;v; ]

Toen de flamboyante jongen de tak waaraan hij hing lichtjes voelde schudden, stopte hij met spartelen en keek hij met enige moeite om. Daar op de tak zat een kleine Treecko, die hem vol aan het uitlachen was. De lach ging gepaard met een andere stem, die ook lachte. Met een frons op zijn gezicht keek Alphonse neer, om daar -- OH SHIT, HET WAS DIE CREEP. Geschrokken begon Alphonse rond te kijken, maar Lilium was nergens te zien. "JIJ!" zei de jongen met een stem drie octaven hoger dan zijn eigen, "WAT HEB JE MET LILIUM GEDAAN? EN HAAL ME NAAR BENEDEN, VERDORIE!" Met de Pokébal nog steeds in zijn hand maakte hij wilde handgebaren naar de jongen en begon hij weer hard met zijn benen te schoppen. Hè, hij wilde naar beneden en die jongen een klap voor zijn smoel geven. Hoewel hij niet wist of hij dat zou kunnen doen en dan levend weg zou komen. In elk geval, Alphie had nu wel genoeg van deze boom en wilde maar al te graag de grond onder zijn voeten voelen. En nog belangrijker, hij wilde antwoorden!

De jongen vertelde Alphie droogjes dat hij helemaal niet bij waar hij hing kon komen. Uh, wel dus! Hij had die enorme zwarte draak! Alhoewel... Alphonse wist niet zeker of hij wel door dat beest naar beneden gedragen wilde worden. Hij vertrouwde die draak niet. En hij vertrouwde zijn Trainer ook niet. Wat een creep. De creep maakte het alleen nog maar erger toen hij met een duivels grijnsje vroeg of Alphonse dat wel wilde weten. Oh god. Oh god, arme Lilium... Deze creep... Deze creep! Alphonse's adem stokte in zijn keel terwijl hij de ander met wijd opengesperde ogen aankeek. Oh nee, wat had hij allemaal met Lilium gedaan kunnen hebben? In zijn hoofd ging de jongere jongen een lijstje na, maar elk iets dat oppopte was erger dan de vorige, dus al gauw hield hij er maar mee op. Oh nee, Lilium... Alphonse opende zijn mond vervolgens weer, maar er kwam door de schok en verontwaardiging (waarom hing hij hier verdorie nou nog steeds? Die jongen had geen poot uitgestoken om Alphonse te proberen te helpen!) kwam er geen woord uit zijn mond, dus sloot hij hem weer, om hem vervolgens al wijzend te openen. Eindelijk leek de jongen in staat te zijn iets te zeggen. "Jij.... Monster! Zeg op! Wat heb je gedaan? Wie ben jij? En haal me hier nou 's uit! Zal ik jou eens in een boom hangen?" De woorden klonken lichtelijk paniekerig, waardoor zijn laatste bedreiging niet zo veel effect had...

De jongen reageerde niet op zijn eerdere gesputter, maar leek de woorden 'Haal me hier eens uit' wel te horen. Hij beval zijn Pokémon een Pound te doen, waardoor Alphonse wat geschrokken opkeek om de Treecko hard met zijn staart tegen de tak te zien slaan. Een geschrokken kreetje verliet Alphonse's mond terwijl hij wanhopig met zijn handen naar de tak waaraan de jongen hing graaide. Oh shit. Wederom deed de Treecko een Pound, waardoor de tak afbrak. WAT? WAS DEZE JONGEN GEK GEWORDEN? ALPHONSE ZOU ZIJN RUG BREKEN! In de paniek van het vallen merkte de opgemaakte jongen helemaal niet dat een Pokémon uit zijn Pokébal gelaten was om hem op te vangen. En dat deed hij. Kleine klauwtjes sloten zich om Alphonse's lichaam. De jongen zelf was in elkaar gedoken en had zijn ogen dichtgeknepen, om pas na een paar seconden door te hebben dat hij niet meer viel en dat iets hem vast hield. Voorzichtig opende hij zijn ogen, om daar een oranje draak te zien. Toen hun blikken kruiste, liet de Pokémon die Alphonse herkende als een Charizard hem vallen. Zo maar. Enigszins pijnlijk kwam de Coördinator op zijn achterwerk terecht, maar hij krabbelde al vlug weer overeind. Met de Charizard achter zijn rug stond de jongen naar de ander te wijzen, zijn benen iets uit elkaar. "BEN JE GEK GEWORDEN OF ZO? IK HAD DOOD KUNNEN GAAN!" raasde Alphonse. No way dat hij de jongen nu zou gaan bedanken, of zo! "En zeg op nu! Waar is Lilium?" voegde de zestien-jarige er met een wilde stem aan toe terwijl er een boze frons op zijn gezicht verscheen.

De ander merkte al zuchtend op dat Alphie niet dood was. Wow, nee echt? Dat had Alphie zelf nog niet door gehad! Wat een briljant persoon! Vervolgens deelde de jongen mee dat als Alphonse wilde weten of de val dodelijk was geweest, dat enthousiaste rotbeest achter hem hem met alle liefde weer in de boom zou hangen. Geschrokken sprong Alphonse bij de Charizard weg. Hij herkende het beest als de Pokémon die hem van de grond geplukt had, maar hij zag er helemaal niet zo uit als toen. Hmmm... Hij zou zich daar later wel interesseren. Eerst moest hij te weten komen of deze jongen (nee, man, dit kind was al volwassen) foute dingen met Lilium gedaan had. De jongen, wiens naam nog onbekend was voor Alphie, maar ook iets dat hij zeker niet hoefde te weten, vertelde toen dat hij niet wist waar ze was, maar dat hij betwijfelde dat ze bij een dokter was. De woorden die toen volgde deden Alphonse's ogen wijd opensperren. Bij... Team Rocket? Wat? Oh god. Team Rocket. "Jij... Jij hebt haar daarheen gebracht! Jij bent lid van die organisatie, en je hebt haar in de val gelokt!" beschuldigde Alphie de ander dramatisch, en omdat hij niet wist wat hij moest doen, smeet hij de Pokébal die hij in zijn hand had naar de oudere jongen toe, hopend dat deze hem zou raken. "Schurk!" riep Alphonse er achterna met een stem zo beschuldigend als hij kon.

De ruwe, lichtelijk geïrriteerde 'opmerking' (als je het zo kon noemen) die naar Alphonse's hoofd geslingerd werd wist de jongen effectief de mond te snoeren. Beledigd en met een half open mond keek hij de ander aan, woede duidelijk in zijn ogen. Hoe durfde hij! Hoe durfde deze hufter! Vervolgens vertelde de ander Alphonse kalm dat als hij een Team Rocket lid was geweest, hij wel hele andere dingen gedaan had. En dat was nou niet echt effectief. Alphonse sloot zijn mond terwijl woede in hem opborrelde. Wat een zak. Waarom zou Lilium in godsnaam met zo'n persoon om willen gaan? De jongen merkte toen op dat hij niet zo dom was om zich te verlagen tot stelen, en dat een Pokébal richting zijn kop ook niet echt nuttig was, maar Alphonse leek de woorden nauwelijks op te merken. "Andere dingen? Andere dingen? Oh ja? En wat was je dan precies aan het doen, hm? Want het zag er behoorlijk verdacht uit!!" Hij krijste bijna, wangen rood van ergernis, maar toen de jongen hem vroeg of hij niet nieuwsgierig was naar wat de inhoud van de Pokébal was, kalmeerde Alphonse wat. Oké. Rustig aan. Boos zijn en tegen dit mens krijsen had ook geen zin. Hij ademde diep uit, voelde de irritatie en bezorgdheid enigszins wegebben. Nou, eigenlijk was hij wel benieuwd naar de inhoud van die Pokébal, maar hij betwijfelde of het iets goeds was. Deze jongen leek namelijk het type dat alleen maar enge, monsterachtige Pokémon had. Zoals die enorme zwarte (nu oranje) Charizard. En nou ja, een Treecko. Maar die was ook gewelddadig. Met brede passen liep Alphonse toen op de ander af en griste de Pokébal uit zijn hand. "Nee!" zei hij geërgerd, en hij liet de Pokébal krimpen om deze vervolgens in zijn zak te laten glijden. Eigenlijk had hij heel boos weg willen lopen, maar hij wilde die arme Pokémon (hoe moordlustig die dan ook waarschijnlijk was) niet aan zijn vreselijke lot met dit monster overlaten. Dus nam hij het dingetje maar mee. "En ik hoef jou ook niet meer! Ik ben wel klaar met dit gesprek!" zei hij, waarna hij zich nog steeds dichtbij de ander staand omdraaide en met brede passen van hem afliep. "Als ik jou ooit nog tegenkom...." begon de jongen, maar hij wist dat het een loze bedreiging zou zijn, dus sloeg hij zijn armen alleen maar over elkaar en maakte hij aanstalten te vertrekken. Bah. Hij moest Lilium gaan zoeken en erachter komen of ze oké was, niet met deze slungel praten!

Wat een vies mannetje. Alphie mocht hem niet. Nope, hij mocht hem echt ontzettend niet. De manier waarop hij sprak, de woorden die hij zei, de blik die hij in zijn ogen had. Bah. Nee. Met een diepe, boze frons op zijn gezicht keek Alphonse toe terwijl de jongen zeer in zijn nopjes opmerkte dat Lilium zich vast prima voelde, en zich nu waarschijnlijk juist beter voelde dan eerder. Nou, zo had het niet geleken. Als Alphonse iemand zoals deze jongen zou ontmoeten, zou hij zich alleen maar geïrriteerder voelen na afloop, en niet beter. Zoals nu. Woede en ongemak borrelde binnenin hem, waardoor zijn maag rare sprongen maakte en zijn handen lichtjes trilde. Er veranderde echter iets aan de jongen toen Alphonse aan zijn zeer bedreigende bedreiging begon. Hij vroeg Alphonse of het wel handig was zo tegen hem te praten, waarna de ander Alphonse een 'jochie' noemde. Ho eens even, Alphonse was dan misschien wel jonger, maar geen jochie! De jongen opende zijn mond om iets te zeggen, maar wederom lieten de woorden hem in de steek en moest hij ze eventjes zoeken. Toen de woorden eenmaal terecht waren, zei Alphonse; "Het kan me geen ruk schelen of het handig of niet is!" Zo. Wow. Go Alphonse. De jongen draaide zich vervolgens om op de bal van zijn voet en begon boos weg te benen, niet meer omkijkend naar de jongen en zijn over-enthousiaste draak. Bah. Wat een creep!

[ Alphie uit Nee Anita je mag Aiden niet eerder laten weglopen >:C ]