Red Ranger alert. [&PATROUILLE + CLOSED]

Met een aparte blik bestudeerde Soul zijn Capture Styler. Deze was… rood? Waarschijnlijk vanwege zijn rang, maar dan nog. Hij was zo gewend geraakt aan die andere dat hij een andere niet in gedachten had, maar daar was hij opeens. Ze hadden hem opgeroepen om een vergadering bij te wonen. Schijnbaar waren er een paar dingen binnen de Ranger Base veranderd en wilden ze daar alle Rangers van op de hoogte brengen. Vervolgens, na de vergadering, had hij een nieuwe rang uit mogen kiezen. Uit mogen kiezen, ja. Ze waren er echter vanuit gegaan dat hij wel Red Ranger wilde zijn. Soul had het gevaar inderdaad wel aangestaan, hoewel Area Ranger ook wel iets voor hem was geweest. Hij kreeg daar echter een hoop te maken met zeurende mensen en bovendien vond hij Team Rocket een hak zetten echt wel iets voor hem. En dus had hij volmondig ‘ja’ gezegd toen ze hem een Red Ranger wilden maken. Opeens waren zijn doelstellingen om in rang te stijgen ook anders geweest en moest hij meer missies gaan doen dan op Quests gaan. Ook mocht hij kiezen welke missie hij deed en waren het vooral terugkerende missies. Het was vooral te doen in Mossdeep City en Lumos City omdat Team Rocket daar natuurlijk alles overgenomen hadden. Helaas waren ze laatst succesvol geweest en hadden de Rangers verloren tegen hun. Soul wilde er dan ook zo veel mogelijk aan doen om ze een hak te zetten zodat hij verloren Pokémon terug kon brengen, eventueel een Pokémon van hun uit zou kunnen schakelen of door gewoon een arrestatie uit te kunnen voeren. Het zou leuk zijn als één van die stomme Grunts in de bak belandden. Ze dachten dat ze zo veel waren, maar eigenlijk waren ze zo makkelijk aan te pakken. En dat zou hij bewijzen als Red Ranger zijnde.

Maar goed, als Red Ranger zijnde kon hij dus vaker missies uitvoeren en dat wilde zeggen dat hij zijn doel om de volgende gym uit te gaan dagen even opzij had moeten zetten. Bij een nieuwe rang hoorden immers nieuwe opdrachten en tot nu toe had hij simpelweg geen tijd gehad om een gym uit te gaan dagen omdat hij eerst uit had moeten zoeken wat zijn nieuwe rang precies voor hem inhield en hoe hij zo snel mogelijk naar de nieuwe rang kon gaan. Ook was hij vergeten om Lima te informeren over het feit dat hij Red Ranger was geworden, maar daar zou hij wel op toezien als hij haar nog eens een keer tegenkwam. Hij moest haar nummer vast wel ergens hebben en bovendien leefden ze praktisch gezien in dezelfde Ranger Base, dus moeilijk kon het niet zijn. Het was raar om zich in te denken dat hij nu een vriendin had, maar op zich was er niet heel veel veranderd. Hij deed moeite om haar zo veel mogelijk te zijn, maar door hun beroepen viel dat soms wat tegen. Daarom koesterde hij des te meer de momenten dat ze daadwerkelijk bij elkaar konden zijn. Dat hij niet bij haar was wilde echter niet zeggen dat hij haar niet miste. Hij wilde dan ook zo snel mogelijk weer afspreken, maar voor vandaag had hij zijn handen vol aan de patrouille die hij ging doen. Schijnbaar gebeurde er in Mossdeep heel veel dingen, maar Soul had zijn Pokémon aan zijn zijde. Sceptile wilde hij nog even mee afwachten of hij de Pokémon kon gebruiken in gevaarlijke Quests en missies als deze, maar Houndoom en Salamence konden sowieso invallen. Hij moest maar ook weer eens dringend beginnen aan hun trainingen. Zijn Pokémon waren namelijk nog niet goed getraind genoeg om te mogen stijgen in rang.

De jongen keek op toen Salamence uit zijn bal kwam. Zonder echt op te letten had hij de Pokémon tevoorschijn gehaald. Soul sprong op zijn rug en keek over zijn schouder naar de Ranger Base. Hij had gezegd dat hij op patrouille zou gaan en ze hadden hem aangeraden om naar Mossdeep City te gaan. Soul wist niet hoe ernstig het daar was omdat hij sinds de aanval niet meer geweest was daar, maar in elk geval wist hij dat zijn Pokémon sterk genoeg waren om, wat daar ook was, het aan te kunnen. Ja, hij had er wel het volle vertrouwen in dat ze hun best zouden doen. Salamence keek even schuin opzij naar de grond alsof hij nog iemand anders verwachtte naast Soul en knipperde met zijn ogen toen dit niet zo was. Soul hoefde geen expert te zijn om te weten wie Salamence verwacht had hij en glimlachte sympathiek naar de dragon type. ‘Ik zal vragen of ze de volgende keer meekomt,’ zei hij tegen zijn Pokémon. Houndoom was nog een beetje terughoudend tegenover Lima, maar Salamance vond haar wel al geweldig. Hij vond het zelfs heel jammer als ze er niet bij was… zoals nu dus. De Pokémon gaf een brul en steeg op. ‘Naar Mossdeep City,’ sprak Soul. Was hij even blij dat hij geen stomme Board Pass nodig had om heen en weer te reizen tussen alle eilanden en de regio’s. Daar had hij Salamence nu voor. En natuurlijk zou hij binnenkort een flying type gaan vangen dus als Salamence te moe was zou hij op de andere Pokémon kunnen vliegen. Maar goed, hij had nu drie teammembers en daar was hij wel even zoet mee. Hij was niet zo iemand die zijn team graag meteen met van allerlei verschillende Pokémon vulde. Daar had hij enkel en alleen te veel werk mee. Hij vond het al lastig om zich, naast zijn beroep, ook nog eens op de training van Sceptile te focussen én de gyms uit te gaan dagen, maar moest wel toegeven dat het erg goed verdiende allemaal en dat de inkomsten als hij van zo’n gym won vrij hoog waren. De jongen zakte een beetje weg in een halve slaap en schrok wakker toen Salamence met een luide brul aangaf dat ze er waren. Soul keerde Salamence terug en begon, met zijn handen in zijn zakken, door de stad te lopen. Hij was er klaar voor!

Soul had eerlijk gezegd geen idee waar hij op moest letten. Er liepen erg veel mensen rond in de straten en hij had niet direct het idee dat er iets aan de hand was, maar natuurlijk kon hij wel iemand gebruiken die dat beter kon beoordelen dan hem. En dus liet hij Houndoom naar buiten. Als er iets zou gebeuren dan was dit de sterkste Pokémon die hem kon verdedigen. Hij en Houndoom waren altijd al een goed team geweest en waren heel het avontuur van het Ranger zijn gestart nog voordat Salamence het team joinde. Sceptile was vervolgens de laatste die hun team was komen joinen en Soul had al wel een volgende Pokémon op het oog, maar moest eerst nog altijd die tweede gym gaan uitdagen. Ja, hij wist dat hij er onderhand maar eens aan moest beginnen, maar opeens was heel dit gedoe erbij gekomen. Heel nieuwe rangen, hij had een vriendin én hij had verantwoordelijkheden naar Fever toe. Zo was hij gisteren nog even bij haar graf gaan zitten en had haar alles verteld over de nieuwe rangen, de nieuwe verantwoordelijkheden en de nieuwe jobs die hij allemaal kon gaan doen. Hij grijnsde. Als hij veel dingen zou oplossen in deze stad zou hij waarschijnlijk ook meer geld binnen krijgen, misschien nog wel meer dan dat hij vroeger verdiende als hij een Quest ging doen waarvoor je rang een Ranger moest zijn. Hij had echter geen idee wat Lima zou kiezen. Ze was nog steeds een Graduate Ranger en kon, na alles van die rang te hebben behaald, een ander pad dan hem kiezen of hetzelfde. Aan de ene kant zou het leuk zijn als ze hetzelfde deed zodat ze samen op dit soort missies konden gaan, aan de andere kant vond hij het gevaarlijk als ze zichzelf inliet met Team Rocket en dan zeker als hij ging kijken naar wat haar geschiedenis met Team Rocket was. Hij wist dat ze geen kleine meid meer was en dat ze zo ook niet behandeld wilde worden, maar hij gaf toe dat hij bezorgdheid voelde bij het idee dat Lima zichzelf moest verweren tegen iemand van Team Rocket. Wat als ze zich op dat moment ook alweer allemaal besefte wat Team Rocket had aangericht in haar familie en ze dan helemaal blokkeerde? Hij kon haar dan niet helpen als hij niet wist waar ze was. Hm. Hij ging er maar niet te veel over nadenken.

Houndoom blafte waardoor Soul op keek. Op het eerste zicht leek er niet echt iets aan de hand te zijn, maar toen hij beter keek zag hij een trainer achter zijn Jolteon rennen. Of daar toch een poging voor proberen te doen. De Jolteon was erg snel en leek niet bepaald naar zijn trainer te willen luisteren. Soul zag dat de jongen de leeftijd van Fever moest hebben toen ze stierf en sloeg zijn armen over elkaar heen, maar pakte daarna zijn Capture Styler en wees naar voren. ‘Rem hem af, maar gebruik geen geweld.’ De Houndoom knikte naar hem en sprintte naar voren. De snelheid die hij maakte compenseerde die van de Jolteon en Houndoom gromde naar de Jolteon. Deze ontweek hem echter vrolijk en rende verder. ‘Zet hem ergens vast!’ riep Soul de Houndoom na. De trainer keek hem met grote ogen aan, leek op het punt te staan om verslagen te gaan huilen. ‘Geen zorgen,’ zei Soul tegen hem. ‘We hebben je Jolteon terug in no time.’ Hij hoopte dat hij dat ook waar kon maken. De Jolteon leek erg snel te zijn en Soul was nu al beide Pokémon uit het oog verloren. Great. Hij zuchtte, glimlachte naar de jongen en rende toen zomaar een kant op. Helaas kon hij op zijn Pokédex niet opsporen waar ze zaten en dus moest hij gevoelsmatig een bepaalde kant op gaan lopen. De laatste keer dat hij echter gevoelsmatig ergens naartoe was gegaan was hij in de problemen gekomen met een paar mannen. Maar goed, hij was dan ook Soul Storm voor iets. Hij raakte altijd in de problemen. De jongen grijnsde omwille van zijn gedachten en wandelde vervolgens voort. Hij draaide zijn hoofd om langs de verschillende winkeletalages te gluren en merkte opgelucht dat de Pokémon in elk geval geen winkel binnen waren gerend. Het was de bedoeling dat ze zaken zouden oplossen, niet dat ze herrie gingen schoppen. Een Jolteon hebben was dan ook best wel een grote verantwoordelijkheid voor zo’n kleine jongen en Soul vroeg zich af of hij zijn Jolteon wel in de hand ging kunnen houden als Soul hem al terug zou vinden. De Pokémon leek duidelijk heel erg avontuurlijk ingesteld te zijn en leek zich niet veel aan te trekken van zijn trainers emoties. Het feit dat de Jolteon nog geen discipline had aangeleerd gekregen stak Soul toch ergens wel.
‘Als ze een patrol van Team Rocket tegenkomen ben ik echt zo dood,’ mompelde hij. Hij wist dat Team Rocket hier ook regelmatig patrouilleerde, maar dat ze dat wel voornamelijk ’s nachts deden. Bovendien was het zijn job juist om een Team Rocket patrol weg te sturen uit Mossdeep City. Ze hadden dan misschien wel als groep verloren tegen de Grunts, hij wilde graag op zijn eentje zo veel mogelijk Grunts wegjagen hier. Ze dachten dat ze de plaats al in handen hadden en dat ze het voor eeuwig gingen hebben, maar als het aan Soul lag zouden ze het binnen de kortste keren weer overhandigen. Net zoals de Rangers hun zwakke momenten hadden tijdens het gevecht zou Team Rocket dat op een dag ook wel hebben en dan zouden ze hun te grazen kunnen nemen. En Soul keek maar al te graag uit naar die dag: hij vond het nog steeds geen pretje om toe te geven dat ze hun goed te pakken hadden gehad. En dan waren ze nog met een grote groep bestaande uit sterke Rangers geweest, kon je nagaan. Het werd tijd dat iedereen gauw zijn best ging doen om een betere rang te krijgen en hun Pokémon snel sterk te trainen. Als ze het namelijk op deze manier nog eens tegen de Grunts op moesten nemen konden ze weer met hun staart tussen hun benen terugkeren naar de Ranger Base, bij wijze van spreken natuurlijk. En hij zou ook uitkijken naar de dag dat er geen avondklok meer zou zijn in Lumiose City. Niet dat hij zich er heel erg aan hield, maar toch… voor nieuwe trainers was het minder leuk en Soul had al enkele verhalen gehoord van trainers die hun Pokémon kwijtgeraakt waren omdat ze na de avondklok buiten rondgedwaald hadden. Die stomme Grunts hielden uiteraard geen rekening met het feit dat nog niet iedereen op de hoogte was van die regel en dan met name toeristen. Maar goed, dit was ook de hele reden waarom hij juist voor deze richting had gekozen, waarom hij een Red Ranger wilde zijn: om Team Rocket uiteindelijk te kunnen verdrijven. En hij had al een redelijk goed team die hem kon beschermen wanneer dat nodig was. De jongen onderdrukt een zucht. Van al dat nadenken ging hij natuurlijk zijn Houndoom en de Jolteon niet vinden en bovendien had hij de jongen beloofd dat hij de Jolteon terug zou krijgen.

Een grom verraadde echter de positie van één van de twee Pokémon en Soul liep een hoek om. Hij keek naar de Jolteon die tussen een muur en Houndoom in stond. Hij boog lichtelijk door zijn poten en keek uitdagend naar Houndoom. Het feit dat hij een trainer had maakte dat Soul zijn niveau met zijn Pokédex niet kon checken. Hij had dus geen idee of deze Jolteon wel een match was voor zijn Houndoom of niet, maar aan de manier waarop de Jolteon om zich heen keek had hij duidelijk in de gaten dat Houndoom sterker dan hem was. En zo kon Soul ook afleiden dat het geen gevaar kon zijn om deze Pokémon te vangen. Hij richtte zijn aandacht op Houndoom en gaf deze een knikje. De Pokémon deed nog een stap dichterbij zodat de Jolteon deze keer helemaal ingesloten stond en Soul kwam aan de andere kant van zijn Houndoom staan. Hij haalde zijn Capture Styler tevoorschijn en zag Jolteon er met geboeide ogen naar kijken. Hij grijnsde, activeerde de tol en zag hoe deze naar buiten schoot. Hij maakte grote bewegingen rond de Jolteon en deze keek eerst geboeid om zich heen, maar begon daarna in de gaten te krijgen wat Soul wilde doen en zakte wat door zijn poten. Zijn stekelige vacht raakte de lijn en Soul vloekte toen hij nog net kon voorkomen dat de terugschietende lijn zijn vingers zou raken. Opnieuw activeerde hij de tol en deze keer maakte hij snellere bewegingen, maar de Jolteon verweerde zich deze keer door een Thundershock door zich heen te laten gaan. Soul moest de tol wel loslaten deze keer omdat hij anders te erg geëlektrocuteerd zou worden en vroeg zich af of aanvallen dan toch niet de enige oplossing was. Maar nee, hij wilde de Pokémon in een goede staat terugbrengen naar zijn trainer. Bovendien dacht de Pokémon dat ze aan het spelen waren en misschien vond hij de tol ook niet zo leuk. Maar de Jolteon keek hem vrij blij aan en zakte nog wat meer door zijn poten. Als hij zijn tong nu uit zijn bek zou laten hangen zou het al helemaal een grappig zicht geven. Plotseling begon Houndoom te grommen tegen de Pokémon en het was pas na enkele seconden dat Soul in de gaten had dat Houndoom hem niet aan het bedreigen was, maar juist tegen hem probeerde te spreken.

Soul glimlachte toen de Jolteon wat meer overeind kwam en hij activeerde de tol opnieuw. Even keek hij wantrouwend naar de Jolteon, maar toen deze zich niet bewoog begon hij grote bewegingen te maken om de Jolteon heen. Eindelijk bleef de Jolteon staan zodat zijn vacht niet langs de lijn zou schuren en ondernam hij ook geen pogingen meer om Soul te elektrocuteren. Zijn ogen werden zwaar toen de tol zijn laatste rondjes maakte en uiteindelijk viel de Pokémon op zijn zij, maar er lag een tevreden glans in zijn ogen. Hij leek moe te zijn door het rennen en door alle actie. Waarschijnlijk, als de Jolteon al zo snel uitgeput raakte, wilde dat zeggen dat hij nog niet meer dan een jonkie was. Misschien net een fatsoenlijk level voorbij om van een Eevee naar een Jolteon te gaan of zo. Soul had altijd zo’n hekel aan van die mensen die hun Pokémon veel te vroeg lieten evolueren. Zo vond hij het ook niet goed als iemand zijn Nidorino vlak na de evolutie al liet evolueren in een Nidoking. Hij wist dat sommige mensen het deden vanwege een betere moveset, maar toch… Je kon toch ook TM’s leren aan je Pokémon? Hij onderdrukte een zucht en wenkte Jolteon. Deze volgde hem gewillig mee en Soul dankte het feit dat hij een Capture Styler met zich meedroeg. Anders had hij al die Pokémon waarmee hij tot nu toe zijn Quests had volbracht een stuk moeilijker kunnen kalmeren. Ook was hij blij over het feit dat hij goed kon omgaan met zijn nieuwe Styler. Hij vond de rode kleur wel iets hebben als hij heel eerlijk was. De Jolteon begon weer een beetje energie te krijgen en maakte een blij geluidje toen hij zijn trainer zag. Zijn trainer boog zich naar voren en begon te huilen terwijl hij Jolteon knuffelde. ‘En luister goed naar je trainer,’ zei Soul op hetzelfde moment dat Houndoom begon te grommen. Even keken de twee elkaar aan en grijnsden toen naar elkaar. Waarschijnlijk hadden ze beiden op hun eigen manier duidelijk proberen te maken aan de Jolteon dat hij dit soort gedrag niet meer mocht flikken. De jongen keek hem ietwat verlegen aan, maar Soul haalde enkel zijn schouders op ten teken dat het zijn job was. Hij wilde echter wel even in de buurt blijven van de jongen en de Jolteon voor het geval de Jolteon wéér weg zou lopen en wachtte dus tot het er op leek dat de Jolteon zich zou gedragen.