Be proud, love ♥

Hij leerde het ook nooit.
Hij wandelde met een blij gezicht richting huis, een zak op zijn rug. Zo'n jutten zak dan nog wel. Hij was heel blij met wat hij had, veel te blij zelfs. Hij keek even glimlachend op toen zijn oriëntatiegevoel hem vertelde dat ze er waren. Bing-bing! Hij grinnikte, schoot naar voren en rende zowat naar de tuin. Hij klom zoals gewoonlijk met gemak de haag over en al snel zat hij aan de andere kant te rennen naar de achterdeur, die hij met gemak open gooide. Hij grinnikte even en wandelde binnen waarna hij de jutten zak meteen op de keukentafel gooide en een verschrikkelijk geur ervan kwam. De kleine, blonde jongen lachte even hehe.

-Rembby

Sigh... Rem zuchte even. Er was helemaal niks te doen yay. Not. Hij zuchtte weeral want dat was t enige waar Bo aan kon denken en idk. stuff. Hij was vast wel stuff aanhet denken. Toen er een juten zak op tafel geplaatst werd keek hij even op. Wat nu weer..? Hij keek even naar de ander, het stonk verschrikkelijk. Waarom moest hij dit nou weer meemaken? "Wat heb je daar?" vroeg hij zuchtend aan de ander.

Hij keek meteen blij op toen hij iets hoorde. Remie! Met een blij gezicht rende hij zowat op de ander af waarna hij hem meteen begon te huggen, ookal stonk hij waarschijnlijk ook wel wat. Ja man, dood. "Wat heb je daar?" Hm? Hij glimlachte even en opende de zak, een zak met dode Torchic. Hoe lief was hij wel niet. "Kip!" zei hij blij. "Dit is mijn offer aan je mooie gezicht, mijn Rem," gvd... Rem hij was zijn senpai.

De ander rende meteen met een blij gezicht op hem af. Wat nu weer? Hij zuchtte geïrriteerd bij de knuffel van de ander. Verdomme Zack, waarom altijd weer die hugs van hem. Hij wist dat hij het niet leuk vond dus hij moest daar echt eens leren om er mee te stoppen verdomme. De ander liet hem echter al snel weer los om de zak te openen, waardoor Rem een dode Torchic zag... Zachary... Nee... verdomme. "Kip!" klonk er blij van de ander af. Waarom... Waarom hij... Rip. "Dit is mijn offer aan je mooie gezicht, mijn Rem," Offer voor hem? Wat was dat nou weer voor Bullshit? Hij zuchtte even en legde een hand in zijn eigen gezicht. "Ik ben niet jouw Rem." sprak hij kort tegen de ander, waarna hij hem strak aan keek. "Dat is een Torchic, een pokémon, geen Kip." sprak hij zuchtend tegen de ander. Waarom was hij zo dom... even huilen.

De ander zuchtte even en legde een hand in zijn gezicht. Wat tho? HIj snapte het niet zo erg, maar kon enkel maar lachen naar de ander, hij was zo verdomd blij ja. "Ik ben niet jouw Rem." Oh jawel. Jawel... Jawel. "Dat is een Torchic, een pokémon, geen Kip." Hm? HIj lachte even en pakte de dode Pokémon bij zijn poot en hield het op. "Dit zit in je kippennuggets," zei hij even. "Ik weet dat jullie mensen graag van die dingen eten, dus ik dacht dat je het fijn zou vinden zou ik er meedoen om er zelf te maken!" Hij was zo slim omg.

De ander begon te lachen, wat was er nou zo grappig huh?? Hij snapte het niet hoor, dit was niet zo grappig als de ander dacht dat het zou zijn blijkbaar. Want hij was hier niet blij mee, echt niet. En Rem kennende snapte hij ook gewoon niet waarom de ander hier zo blij mee was en zo trots op was. Nee, Rem ontkende alles. Echt alles. "Dit zit in je kippennuggets." sprak de jongen even met een glimlach. Die vreselijke glimlach. "Ik weet dat jullie mensen graag van die dingen eten, dus ik dacht dat je het fijn zou vinden om er zelf te maken!" Wat... daar zat geen logica in... Hij zuchtte even en pakte zijn holocaster, waarna hij een kip op zocht,. "Dit is een kip, dat daar is een Torchic. Een pokémon." sprak hij stug tegen de ander. "En ik hoef dat niet, ik eet geen kippennuggets of iets uiit de frituur. Dat was eten voor mensen die niet veel geld hadden, Rem at altijd het beste van het beste eh.

De ander haalde dat ding boven waarmee hij niet kon werken. Enkel grote ogen werden gericht op het ding terwijl een plaatje van een levensechte kip voorbij kwam. Hoe, idk, maar het was er blijkbaar wel. Terwijl hij toch al had vernomen dat mensen deze soort Pokémon aten. Het braadde zichzelf, hoorde hij, wat het vlees extra goed kon maken. In de bergen moesten ze het vaak doen met wat taai vlees van dingen van de herkauwers, maar niet zoals de koe die ze de dag van vandaag kende. "Dit is een kip, dat daar is een Torchic. Een pokémon." HMMM??? "En ik hoef dat niet, ik eet geen kippennuggets of iets uiit de frituur." Hij knipperde meteen verbaasd, kantelde zijn hoofd wat en zei; "Wat is een frituur?"

De ander leek niet echt onder de indruk van het plaatje, meer over de holo caster waar de ander nog steeds niet mee had leren werken. Sigh. Toen hij echter over de frituur begon leek de ander niet te snappen waar hij het over had. Dit kon hij lijden uit de reactie van de ander door zijn hoofd ietwat te kantelen en verbaasd te knipperen. Rem, power of deduction hell yeah. "Wat is een frituur?" klonk er van de ander, waardoor Rem even knipperde en zuchtte, welja, dat kende de ander waarschijnlijk ook niet, dus waarom zou hij alle technische dingen wel kennen? Deze vraag had hij wel kunnen verwachten eh. "Dat is een soort grote pan met speciale hete olie waar je dingen in kan bakken sooort van. Al noem je het gewoon bakken." sprak hij rustig tegen de ander. "Maar dat soort eten eet ik niet, dus ik heb geen frituur." Waarom zou een high class gentlemen zoals Rem nou een Frituur hebben? Ha-ha wat een grap was het.

Tuurlijk kende hij al die dingen niet. Hij was verdomd niet zo slim hoor. Hij was zelfs heel erg dom op dit vlak, dus bleef hij maar als een echte idioot te kijken naar de ander, alsof hij er niks van snapte. Wat ook zo was, maar hij kon ook moeite doen om meer werk in zijn cadeau te stoppen, maar ah. Wie had er last van? Niemand zo te zien~ "Dat is een soort grote pan met speciale hete olie waar je dingen in kan bakken sooort van. Al noem je het gewoon bakken." Eh? dat klonk niet logsich, noemde je dat niet gewoon frituren dan... Maar goed, dit was noob zacky die niks snapte van d moderne wereld. "Maar dat soort eten eet ik niet, dus ik heb geen frituur." Hij knikte even. "Omdat het teveel geld kost!" zei hij even. "Ja want jullie hebben van dat geld right?" rare mensen en hun raar wat... Geld? damn.

De ander knikte even, dus hij begreep eindelijk een keer iets?? Voor het eerst in zijn leven?? Dit was een hoogtepunt dames en heren, Zachary had voor het eerst iets geleerd!! "Omdat het teveel geld kost!" sprak de ander even, waarop Rem even zuchtte. Laat zijn gedachtes maar, hij had het weer helemaal fout en snapte er niks van. Daar gaat het hoogtepunt in Zachary's leven. "Ja want jullie hebben van dat geld right?" Jep... Rem nam totaal zijn woorden terug. De ander was te dom om hier te leven. Sigh. "Nee, frituur is goedkoop en wordt gebruikt voor mensen die niet veel geld hebben." sprak hij tegen de ander, waarna hij tegen de muur aan leunde, zeer charmant natuurlijk. "En yeah, wij handelen met geld."

Wat was er nou raar aan? Hij had nog nooit over geld gehoord hiervoor. Hij had ng nooit met dat leren omgaan en niemand wilde het hem deftig leren uiteraard. "Nee, frituur is goedkoop en wordt gebruikt voor mensen die niet veel geld hebben." Klonk er terwijl hij tegen de muur bleef leunen... aha, dus het was goedkoop, maar ook magisch, dat was pas een plottwist tho. "En yeah, wij handelen met geld." Toen de bel plots ging schoot hij recht. "Ik ga wel!" zei hij blij waarna hij naar de deur rende en deze opende. Hm? Er stond echter een kast van een vent door de deur... Help... Wie wat... "Ik verkoop stofzuigers..." klonk er van de man... Waardoor zack hem gewoon binnen liet en hem meenam naar Rem... Like, vreemde zwerver in je huis. yas. Nou nu had ie twee zwervers in zijn huis tho. "Kijk rem een stofzuiger!"

De ander leek het sooort van te begrijpen, maar Rem vertrouwde hem er niet meer op dat hij de dingen ooit een keer goed zou gaan leren. Toen de deurbel echter ging keek Rem rustig op, maar schoot Zachary al overeind. Oh Arceus... Was het wel slim om de ander te laten gaan? "Ik ga wel!" klonk er blij van de ander. Geez... De ander was zo blij met bezoek en hij snapte niet waarom. Wat was er leuk aan mensen die ongevraagd naar je huis gingen? Zachary kwam niet lang daarna terug met een super grote gast, waardoor het bloed van Rem's hoofd zonaar zijn voeten zakte... no... nononono. "Kijk Rem een stofzuiger!" WAAROM ZACHARY. Hij slikte even en deed een stap achteruit. Daar wilde hij geen mot mee hebben... maar hij zou niet een flutding kopen. "We hebben al een stofzuiger Zachary..." sprak hj even voorzichtig tegen de ander..

De ander leek er echter niet zo mee op zijn gemak te zijn. Zack wel, Zack vertrouwde iedereen en alles. Zolang ze hem geen pijn deden was hij een gelukkig kind, dus yayzels! "We hebben al een stofzuiger Zachary..." Klonk er nadat hij een stap terugnam. "U hebt vast geen zo'n goede als dat ik verkoop," zei de stofzuigerman waarop Zack even moest grinniken en schuin keek naar de man en toen naar Rem. Daarna liep hij gewoon naar de kelder, waar hij zijn werk gewoon verder begon te doen. Sinds kort werkte hij ook voor Rem. Hij maakte van die handgemaakte schaakborden, wat vrij leuk was voor bepaalde dingen. Dus hij zat beneden in een schemmerlicht te werken, want er was niet zo'n goede ruimte om te werken uiteraard. Dus zo liet hij stofzuigerkastman achter bij Remsie.

Eh..? De anderr liet hem alleen met deze gast.....??? Waarom dat nou weer? Waar had hij dat nou weer aan verdient? Verdomme Zachary, kom terug, je wist nooit wat deze gekke mannen ooit zouden doen dus... dus... Hij was echt bang voor die man. Hij snapte de man niet en meuh. "Ik hoef geen stofzuiger..." sprak Rem even zachtjes, waaarop de man moest lachen. "Daar kom ik ook niet voor." Hier, daarom was hij bang. De ander zou hem pijn gaan doen en hem beroven en gvd... .Verdomme Zachary, dit was allemaal zijn schuld rotkind dat het was. Rem begon verder naar achteren te lopen. Oke, voor het eerst had hij gewild dat de ander niet weg was gegaan... maar helaaas. De ander leek andere plannen te hebben en dat was eng. verdomme. "Ik heb niks hier liggen." sprak Rem dan maar, waarop de man begon te lachen. "Dan zal ik het maar uit je moeten slaan..." VERDOMD. Hij keek even rond, great, echte wapens had hij niet echt. Hij was zo lucky -kuch kuch-. "JEFFREY!" riep hij even luid. Verdomme kind, het was zijn schuld.

Al snel hoorde hij gegil. het was niet zijn echte naam, wel zijn roepnaam. daarom schoot hij recht, rend ehij naar boven, met nog een mes om hout te snijden in zijn handen, en keek hij rond. Toen rende hij naar de keuken, maar struikelde hij na een tijdje, want hij was wel half zo handig. Hierdoor vloog het wapen en werktuig in de knieholte van de grote man, waardoor deze gilde en door een van zijn benen zakte en even grommend opkeek. Zack keek even glimlachend naar de man die nu hem probeerde vast te grijpen, maar hij was te snel. Yay! Heheh