Be proud, love ♥

Er klonken meteen voetstappen snel naar boven, thank Arceus daar was de kleine blonde jongen... met een mes in zijn handen jammer genoeg. Of eigenlijk was het maar beter ook. De ander struikelde en het mes ging zo in de knieholte van de man, waardoor deze in elkaar zakte. De man probeerde Jeffrey te grijpen, maar helaas voor hem was de jongen te snel voor hem. Rem rende naar zijn kamer en pakte de pokéball voor zijn Sneasel, Arlond. Hij opende de pokéball en keek naar de blauwe pokémon. "Gebruik Feint Attack op de vreemde grote man!" beval hij aan de Sneasel, die even knikte en weg schoot om de man verder van Zachary weg te knallen. Hmpf. Als hij de Sneasel bij zich had gehouden had hij de ander niet hoeven te vragen want nu zou hij de ander straks ook moeten belonen en sigh...

De ander leek verdwenen te zijn, waardoor hij even verbaasd rondkeek... Spijtig genoeg voor de kleine jongen hoorde hij daardoor de grote gemene man helemaal niet aankomen. Hij keek dan ook verbaasd op en kreeg plots een koekenpan tegen zijn slaap aan, waardoor hij knock out lag... Hij was gewoon bezorgd geweest om iemand die minder om zich gaf en dit wwas het resultaat. Opnieuw, andere voor hem, zoals hij altijd al had geleefd. maar goed, hij was nu wel nie meer bij bewustzijn. Rip.

En de ander werd opeens neergeslagen. Oh dear. Dat ging niet goed. Sigh. Hij zuchtte even en keek naar de man. "FEint attack tot hij het huis uit is!" beste bevel ever. Rem zuchtte even en keek naar de ander waarna hij naar hem toe liep en rustig op pakte. Geez, hij was nog best zwaar voor zo'n kleine jongen. Hij legde hem op bed en pakte een coolpack om deze om zijn hoofd te doen. Geez, de ander was soms echt een dom kind eh. En hij zou dan die skills eigenlijk moeten hebben, daarom had hij hem immers geroepen right?

Hij kreunde zachtjes en opende langzaam zijn ogen na een uur of drie. Wat was er gebeurd? Hij schoot recht en viel meteen met een luide klap het bed uit, met zijn bek op de grond. Hij kreunde even luid en keek verward op waarna hij even forceerde een lach op zijn gezicht te zetten. Alles draaide voor het kleine mannetje, die even steun zocht bij de muur en ertegen leunde terwijl hij zachtjes hijgde en zijn ogen sloot. Het was zwaar, sorry, veel te zwaar voor hem. HIj kon er weinig aan doen... Hij was eigenlijk niet zo heel sterk, maar ah. Hij schuifelde met de hulp van meubels en muren uit de kamer en liep al hijgend naar de kelderdeur, die hij trillend opende... en zowat naar voren viel, waardoor hij zo van de trappen zou vallen.

Eh... Toen er beweging leek te zijn keek Rem even op. Oh Arceus dat ging niet goed komen en dat wist hij zelf ook. Sigh... Hij liep achter de ander aan en zuchtte even. Hij was echt dom. Veel te dom voor leven even huilen. Toen de ander bijna van de trappen viel kon hij nog net zijn arm vastpakken en hem naar zich toe trekte, waardoor de ander vol tegen zijn lichaam aan zou komen en Rem een arm rond de ander sloeg zodat de ander niet zou vallen. Sigh... kind.... "Kijk uit wil je." sprak Rem even zuchtend tegen de jongen.

Hij werd opeens vastgepakt en ergens naartoe getrokken. Zijn tengere lijfje gaf gewoon mee en al snel lag hij tegen de ander aan. Hij sloot zijn ogen en voelde een arm om hem heen gaan en genoot ervan, stiekem... yeah... "Kijk uit wil je." klonk er. Hij opende zijn ogen wat en keek op. "Ik ga werken..." Uh yeah... Hij wilde gewoon werken voor Rem senpai en hem blij maken. Hoe dan ook, ahd zijn stem zachter en moeizamer geklonken dan anders, net zoals de blik in zijn ogen, die duidelijk vermoeid was.

De ander keek op, het was duidelijk dat de ander zich niet goed voelde. "Ik ga werken..." klonk er van de ander, het had moeizaam enzachter geklonken dan normaal, waardoor Rem even zuchtte, wat een moeite moest hij voor de ander doen eh... Hij zuchtte even en tilde hem rustig op om hem weer inbed te leggen. "Nee, het is belangrijk dat je uitrust." sprak hij rustig tgen de jongen. "In deze conditie ga je niet werken." vervolgde hij rustig tegen de ander. Ugh, zoveel moeite voor zo'n snotjong.

Hij werd opgetild maar hij werd echt niet lekker. Uh... Hij was echt niet goed verdomme. Alles draaide en ugh... Hij voelde zich niet goed, help... Help... Straks zou hij nog... "Nee, het is belangrijk dat je uitrust." Hij lag alweer in bed, maar een stekende pijn hield hem zo wakker en hij kon er niks anders aan doen dan even er echt niet goed uit te zien. "In deze conditie ga je niet werken." En... Hj moest braken... Hij schoot half overeind, waardoor ie een deel over zichzelf en Rem moest kotsen en het bed er ook aan leidde. Hij begon echter te hoesten terwijl hij even trilde, maar dat was nadat de lading eruit was... Hij bleef echter wel overeind zitten. Verdomzels.

De jongen zei helemaal niks,maar het was niks goeds. Echter schoot de jongen opeens half overeind, waarna er een hele vlaag van braaksel over het bed en over hem heen ging. You little... Hij balde zijn vuisten en keek nijdig naar de ander. Hij wilde hem slaan. "Jij betaald me een nieuw pak." sprak hij kort met priemende ogen. Dang... Hijstond op en haalde een emmer voor de ander, waarna hij zich omkleedde in... iets wart hij niet vaak aan had. Een normale t-shirt met een broek. Al zijn pakken waren nu immers bij de stomerij. Die hij pas morgen kon ophalen. Ugh. "Als je moet overgeven doe het dan daar in, ik haal al een deel van je loon af voor de omkosten." sprak hij even nijdig tegen de ander.

Uh... Hij staarde voor zich uit... auw, auw... Zijn hoofd deed zzoveel pijn... Rem... Hij keek een beetje hopeloos naar de ander. Help... "Jij betaald me een nieuw pak." Klonk er waarna hij verdween. Maar toen de ander was gaan omkleden was de koppige Zack opgestaan en was hij alweer naar de kelder toegeschuifeld. Hij leunde tegen de deur van de kelder aan en kreunde even, maar verzamelde al zijn goede moed en opende het waarna hij langzaam de trappen afliep en hij kalm ging zitten op de plek waar hij normaal werkte... En weer aan het werk ging. Zijn handen trilden hevig terwijl hij verder ging en probeerde het hout goed uit te snijden... Uh.. Hij slikte even en voor hij het wist had hij het gereedschap in zijn hand gestoken omdat hij uitschoot... Waardoor hij nu trillend keek naar een bloedende hand met een soort mes in... Wa... WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH.

Uh? What the hell..? Hij gromde even en ging naar de kelder, waar hij de ander met een mes in zijn hand zag. Verdomme wat een irritant kind, hij moest er maar weer voor gaan zorgen eh... Hij pakte de ehbo doos en zette deze voor hem opde tafel neer, waarna hij de ander tegen zich aan trok en zijn hand pakte. "Hiermee moeten we dus naar de dokter." sprak hij zuchtend tegen de ander, waarna hij hem even aan keek. "En je moet naar me luisteren, als ik zeg dat je niet moet werken dan doe je dat ook niet." sprak hij met vernauwde ogen tegen de ander. Hij keek even naar de wond, zou het genoeg zijn om m zelf te behandelen of zou het gehecht moeten worden? Dat lag er aan hoe diep het was eh...

Uh... Rem? de jongen, die nu al helemaal bleek als een lijk was, keek met grote ogen op naar zijn senpai. Haast hopeloos man. Hij kreunde even zachtjes en slikte even terwijl een vaag gevoel van misselijkheid weer naar boven kwam. Hij draaide zich dan ook snel weg en kotste zowat op de grond, maar al snel hield hij een hand voor zijn mond en trilde hij even. Iep... Hij was gewoon niet goed geworden van de pijn.. Verdomzels... "Hiermee moeten we dus naar de dokter." Klonk er... "En je moet naar me luisteren, als ik zeg dat je niet moet werken dan doe je dat ook niet." Uh. Hij keek even naar hem en toen naar zijn hand... Maar hij trok het mes eruit en schudde zijn hand even uit waarna hij gewoon verder deed met werken alsof er niks aan de hand was. Hij was meer pijn gewoon. Zijn ogen stonden koel, ijzig bijna, terwijl de normaal altijd lachende jongen er nu echt gewoon uitzag als een of andere robot.

Gadver, hij had dus weer gekotst. Hij ging dus echt wel de schoonmaakster bellen om dit allemaal op te ruimen, no way dat hij dat zelf ging doen. De ander leek andere plannen te hebben in plaats van het te fixen. Hij haalde het mes er gewoon uit, schudde zijn hand wat, waarna hij weer begon te werken... oi... Verdomme. Hij gromde even en trok de spullen uit zijn handen en keek hem strak aan. "Stoppen." sprak hij streng tegen de ander. Hij pakte hem op en tilde hem naar boven, geez. Hij was veel te irritant. Hij had hem stevig tegen zich aan gedrukt, want hé, hij kon het niet hebben dat zijn werknemer dood viel eh. Hij legde hem op een ander bed neer en bracht hem de emmer. "Hierin moet je kotsen." sprak hij stug tegen de ander, waarna hij zuchtte. "Ik ga iets voor je hand halen." vervolgde hij even. "Als je hier rustig blijft zitten en doet wat ik zeg knuffel ik je zo, okay?" anders ging hij echt niet luisteren en dat wist hij zelf ook wel.

En daar gingen zijn spullen. Hij staarde naar zijn werk en pakte een stuk hout en begon het dan maar met zijn nagels te doen... Waardoor er plots splinters in zijn handen zaten. Maar het werkte. Laten we het zo zeggen. Hij moest in de clan dit ook doen en als je niet doorwerkte... Zijn ogen werden groot terwijl hij heviger door deed en even hijgde. verdomme... "Stoppen." Hij werd naar boven getild en liet het stuk hout uit zijn bloedende handen vallen. "Hierin moet je kotsen." zei hij toen hij een emmer kreeg. Hij lag nu op bed, die nu onder kots en bloed lag. Hoe great... Not."Ik ga iets voor je hand halen." Uh? "Als je hier rustig blijft zitten en doet wat ik zeg knuffel ik je zo, okay?" Hij staarde voor zich uit, maar kwam gewoon weer overeind en schuifelde gewoon weer trillend naar de kelder. Nee, als hij niet werkte zou hij meer pijn krijgen.

Sigh... De ander was echt veel te koppig. Rem zuchtte even en keek naar de ander die weer naar de kelder toe schuifelde. Hoe moest hij dit oplossen? Hij liep naar de ander toe en omhelsde hem rustig. "Ga in bed liggen." sprak hij rustig tegen de ander. Misschien als hij wat liever deed dat hij dan wel luisterde wat hij zei. En anders zou hij gewoon de kelder op slot draaien eh. Hij keek even naar de ander en aaide hem even. "Alsjeblieft?" vroeg hij even zachtjes in het oor van de ander. Want tja hij stond aan de rugkant van de ander. Dus hij kon hem niet zomaar onderkotsen yes.