Het was een fantastische dag in Coumarine City aangezien de zon fel scheen en de temperatuur voor de tijd van het jaar vrij hoog lag was dit een perfecte dag om op reis te gaan. Zack was dan ook druk bezig in de stal om het halster om te doen bij Cyriel die bijna niet stil kon blijven staan. De jongen werd vergezeld door zijn Leafeon die rustig op een hooibaal zat toe te kijken hoe de jonge knul aan het klungelen was met het hoofdstel. Normaal gesproken met dit soort dingen kreeg hij hulp van zijn vader of moeder maar hij was zelf zo eigenwijs om de hulp van zijn ouders niet eens aan te nemen. Nee, hij kon dit prima zelf. Ayla vond het allemaal hartstikke interessant naar wat haar trainer uitspookte maar het leek de jongen al te lukken. Haar hulp was niet meer nodig zo te zien. Triomfantelijk grijnsde Zack toen hij de gesp strakker trok en het ding vast leek te zitten. Cyriel brieste eventjes waarna hij even met zijn hoofd schudde waarna hij vervolgens zijn snuit tegen de wang van de jongen drukte. “Zie je nou wel dat het me lukt,” grijnsde hij even naar de Ponyta en maakte vervolgens de teugels vast. Ayla maakte een geluidje waardoor de jongen zich eventjes omdraaide naar de Leafeon die hem met een grijns aanstaarde. “..of dacht je soms van niet?” vroeg hij toen met een beteuterde blik in zijn ogen. “Leafi!” Ayla schudde hevig heen en weer met haar kopje waarna ze van de hooibaal sprong en naar hem toe liep. Zack grinnikte geamuseerd waarna hij haar over d’r kopje streek om vervolgens weer overeind te komen. De jongen werd ietsjes serieuzer waarna hij lichtjes aan de teugels trok van Cyriel die hem toen op de voet volgde. Zijn Leafeon deed hetzelfde alleen had zij had geen teugels nodig om te weten dat ze de jongen moest volgen.
Eenmaal nadat hij de staldeur dicht had gedaan maakte hij de teugels van Cyriel vast aan een haak zodat hij de zadel bij de Ponyta om kon doen waar ook nog twee reistassen aan vast gemaakt moesten worden. Nou ja oké het was er eentje aan de linker flank van de Ponyta zodat Ayla niet de hele tijd in haar Pokéball hoefde te zitten.. en daar zag hij de Leafeon ook niet echt voor aan. Ze vond het fijner om in de buitenlucht te zijn net als de jonge knul. En in die tas kon ze zich ook verbergen als het moest. Zack had er niet lang voor nodig om het zadel vast te maken waarbij hij even met een brede grijns naar het resultaat keek. Hij was niet van plan om constant op de rug van zijn Ponyta te rijden maar het ging wel merendeels gebeuren dat hij op deze manier ging reizen. Het was namelijk makkelijker en soms kon hij sneller op plekken terecht komen. Zack merkte dat Cyriel helemaal in zijn element was door kort te hinniken en met zijn hoeven over de grond te schrapen. Hij vond het echt geweldig om te zien dat zijn Pokémon het een geweldig idee vonden. “Zo zo knul ga je een stukje rijden?” klonk het plots achter hem waardoor Zack zich omdraaide en recht in de ogen van zijn vader keek. Even kreeg de jongen een hol gevoel in zijn maag toen deze vraag werd gesteld waarbij hij nerveus naar Ayla keek. De Leafeon leek zijn gedachte al te kunnen lezen en kwam wat dichterbij. “..nou eigenlijk..” mompelde Zack en keek nerveus naar zijn schoenen. Hij wilde zijn vader wel vertellen over zijn plannen maar eigenlijk was hij doodsbang voor hun reactie. Zijn vader leek het niet helemaal te begrijpen waardoor de jongen wel werd gedwongen om een uitleg te geven. “..ik wil jullie eigenlijk allemaal eventjes spreken,” vervolgde hij toen uiteindelijk. De man knikte waarna hij zijn zoon voor ging. Cyriel kon wel even op het land blijven staan.
Zack wenkte Ayla die gehoorzaam op de voet volgde terwijl de jongen met zijn vader naar de tuin liep. Daar zat zijn moeder zoals altijd een tijdschrift te lezen met haar zonnebril op terwijl Shiro druk bezig was met zijn actie figuurtjes. Het was gewoon een normale dag maar eigenlijk begon het loot toch verder in zijn schoenen te zakken. Vervolgens schraapte zijn vader diens keel waardoor de aandacht werd getrokken van zowel zijn moeder als broertje die beide vragend opkeken. Nerveus keek hij zowel zijn vader als moeder en broertje doodsbenauwd aan terwijl hij naar zijn Leafeon keek. Deze keek hem enkel zelf verzekerd aan met haar grote kastanje bruine ogen. Goed dan.. als Ayla hem dan ook steunde moest hij nu niet de moed in zijn schoenen laten wegzakken. Als hij dit echt wilde dan moest hij nu de stap zetten en zijn angsten opzij zetten. “.. mam pap.. Shiro ik wil jullie iets zeggen,” begon hij langzaam en wreef even langs zijn neus waarna hij zijn familie even kort aankeek. “.. ik wilde dit eigenlijk al een tijdje maar ik had nog niet helemaal besloten om iets te zeggen tot na me verjaardag.” Zack keek even naar zijn Leafeon die wat dichterbij kwam waarna zijn moeder op stond van haar stoel en naar hem toe wilde lopen. “..ik vertrek vandaag op een reis om Pokémon fokker te worden,” voegde hij er toen aan toe en liet zijn bruine ogen naar de grond glijden. In eerste instantie bleef het even stil bij zijn ouders maar algauw zag hij vanuit zijn ooghoeken zijn broertje opstaan en naar hem toe komen met een teleurgestelde blik in zijn ogen. Ondanks dat Zack niet veel van de jongen af wilde weten brak het ergens toch wel zijn hart om de vijfjarige zo te zien.. het was immers zijn broertje. “Hoelang blijf je weg?” vroeg Shiro toen aan hem waardoor Zack zijn aandacht op het kleine jongetje vestigde. De twaalfjarige wilde net antwoord geven op de vraag van zijn broertje toen zijn vader heel onverwachts een hand op zijn schouder legde en hem met een trotse glimlach aankeek. “Ik wist wel dat deze dag zou komen,” sprak de man maar het was wel op het moment dat zijn moeder even afkeurend snoof. Zack voelde al snel dat er spanning tussen de twee te voelen was toen zijn vader zich naar zijn vrouw had omgedraaid. De jongen klemde zijn kaken op elkaar toen hij gefrustreerd op de grond stampte waardoor de twee volwassene de discussie met elkaar wilde beginnen. “..kunnen jullie het ook een keer eens zijn of komt er iedere keer een ruzie omdat jullie het niet eens kunnen worden?” vroeg Zack toen op scherpe toon waarna hij langs hen afliep om zijn spullen binnen te pakken. Hij liet zijn ouders verbluft achter maar het kon hem weinig schelen wat zij wilde.. nee het ging er om wat hij nu wilde. De jongen wist dat zijn vader het geweldig vond en het was ook absoluut niet op hem gericht.. nee het was meer tegen zijn moeder geweest. Ayla volgde hem op de voet terwijl de jongen naar boven ging om zijn eierkoker en rug tas te pakken. Eigenlijk was hij gister avond al bezig geweest om zijn tas in te pakken dus daar hoefde hij zich nu niet echt druk om te maken. Zack opende zijn slaapkamer deur toen hij boven was gekomen en zijn kamer in ging om zijn spullen te pakken. Ook de koker waar het ei in zat pakte hij van zijn bureau en de kleine dingetjes zoals zijn schetsboek en skateboard maakte hij vast aan zijn tas. “.. Ayla,” mompelde hij waardoor de Leafeon vragend opkeek en dichterbij kwam. “Leaf,” piepte ze waarna hij liefkozend over haar kopje streek. “..we gaan ervoor right?” Zack keek de eeveelution met een brede glimlach aan die zelfverzekerd knikte. Ja dat gingen ze zeker en met dat in zijn achter hoofd liep hij de trap af terug naar beneden naar zijn Ponyta.
