TR doing TR things [+ Echo]

Hime kromp ineen toen ze werd geraakt door de krachtige aanval. Ze had haar tegenstander onderschat, hij was sterker dan ze verwachte. De Ninetales gromde en kwam dapper naar voren met nog een vuurvlaag in de vorm van een Flamethrower. De aanval kwam zover dat zelf Kate een stap naar achteren moest doen om niet geraakt te worden. Meteen daarna liet de Ranger Noa verschijnen. De Totodile keek haar trainer vragend aan en kwam meteen in actie toen ze de smeulende grond zag. Als het zo doorging vochten ze op een bloedhete grond. De kleine krokodil wist het wat af te koelen met een lading water en bleef bij haar trainer staan. Wow, ze had zo'n gevecht nog nooit gezien.

Tara liet een kreet van verrassing horen toen de Garchomp uit de grond brak en reageerde door meteen een Dragon Claw uit te voeren. Er was geen tijd voor verrassingen en twijfels. Toen de trainer de Venusaur opdroeg aan te vallen richtte Tara haar aandacht voor een seconde op de andere pokémon om te zien of die iets deed. Gelukkig was de Venusaur tijdelijk uitgeschakeld door de Signal Beam, maar ze had wel een opening open gelaten. Niet erg slim als vijanden aan beide kanten had.

Er kwam direct een Dragon Claw aanval in zijn richting, die Scrum blokkeerde met een Dragon Claw van zichzelf. Hij slaakte een brul en wilde aanvallen, maar merkte dat de aandacht van de Flygon op een andere tegenstander was gericht. Mooi zo. Echo glimlachte gemeen toen ook hij opmerkte dat de Flygon zich richtte op Crowe, die nog steeds wat duizelig was van de Signal Beam aanval. "Dragon Rush!" riep Echo daarom naar de Garchomp toe.
Een blauw/groene draak vormde zich rond de paarse dragon pokémon heen en met volle vaart ramde hij tegen de Flygon aan, in de hoop om d'r uit de lucht te slaan en tegen de muur aan te pinnen. Ondertussen richtte Echo zijn aandacht op Flynn. "We moeten hier weg, snel!" riep hij naar zijn partner toe. Zijn lichaam begon pijn te doen en hij wist niet hoelang hij dit nog ging volhouden. Ze moesten zo snel mogelijk weg zien te komen.

Kate dook weg van de giftige naalden. Dat was vuil... kon zij ook. Maar ze ging zich niet laten agiteren door haar tegenstanders. Ze moest blijven nadenken. Ze moest de Slowpoke staarten hebben. En bij voorkeur ook meteen de leden. "Confuse Ray," droeg de blondine haar vos op terwijl ze zoekend om zich heen keek. Hoe kon ze deze situatie in haar voordeel draaien? Voor nu moest ze proberen de pokémon te verslaan. Waarschijnlijk hadden ze meer, maar ze had Bella nog achter de hand. En Dahlia mocht het gevecht zich naar de uitgang verplaatsen. Nu keek ze naar de gekleurde bollen die op de Toxicroak afvlogen, confusion zou nu wel handig zijn.

Ze werd geramd door de Garchomp. Tara krijste verrast en deed haar best haar balans te houden. Was niet zo makkelijk. De draak siste toen ze zich niet los kon werken en begroef toen haar tanden diep in de schouder van de Garchomp. Niet dat het super effectief was, maar niemand kon goed vechten met een hap uit zijn schouder.

Noa gleed op haar buik over de vloer. Kate had haar zo stil mogelijk opgedragen de zak proberen te pakken. Dus maakte ze gebruik van Surf en probeerde achter het gevecht door te glippen. Het leek te lukken, de Garchomp en Toxicroak waren met Tara en Hime bezig. En op het moment was de Venusaur nog confused. De TR leden met de zakken kwam in zicht. Noa zette zich nog eens extra af om sneller naar voren te glijden. Nu alleen nog het verrassingseffect. Zo stil als ze kon schoot de Totodile naar voren en sperde haar kaken open. Het maakte haar niet zoveel uit wat ze raakte, het mocht een zak of een arm zijn, zolang ze maar behulpzaam was.

Scrum slaakte een brul toen er opeens vlijmscherpe tanden in zijn schouder gezet werden. Hij deed een poging om die vervelende draak van zich af te krijgen door haar tegen de muur aan te schrapen, alsof hij een irritante vlieg van zich af probeerde te krijgen. "Dragon Rage," zei Echo snel en achter in de keel van de Garchomp vormde zich een een bal van paarse draconische energie, klaar om op de Flygon af te vuren.
Ondertussen schudde Crowe de verwarring van zich af en merkte dat het gevecht nog in volle toeren aan de gang was. Ook Echo had door dat zijn Venusaur weer bij zinnen was en grijnsde. "Grijp die Ranger," riep hij naar zijn pokémon, die direct zijn roede in richting van de ranger af schoot. Als ze haar vast konden zetten zou het lukken.
Echo had zijn zak ondertussen stevig in de hand en keek op toen Flynn iets zei over een Totodile. Hij grinnikte eventjes en riep terug naar zijn partner; "Stop maar in een zak, extra cadeautje."

Hime gromde toen ze half werd geraakt door de giftige bal. Haar vacht werd er niet beter op. Maar de Toxicroak was nu wel confused. Dat was niet haar grootste zorg, de Venusaur had het nu op Kate gemunt. De blondine slaagde er niet aan te ontsnappen aan de roede en het ding wikkelde zich om haar bovenbeen. No way! Een vuurvlaag ontsnapte uit Hime bek, gericht op de roede van de Venusaur. Ze zou de plant kortwieken!

Tara gromde toen haar rug de muur raakte, maar ze hield vast. Ze was misschien geen Croconaw, maar ze kon bijten. Toen de paarse bal haar raakte werd de draak gedwongen los te laten en verlieten de tanden van de Flygon de Garchomps schouder. Tara maakte meteen gebruik van een Giga Drain om krachten van haar tegenstander te stelen en wat van haar eigen te herstellen. Ze moest snel toeslaan, want anders werd ze misschien verslagen. De Flygon bolde haar wangen op en spuugde een dikke lading gif op de Garchomp af. Een zien hoe hij vocht als hij was vergiftigd.

Cadeautje? Oh-oh. Noa bewoog haar kop - en daardoor meteen haar hele lichaam - wild heen en weer en het duurde niet lang of de zak begon te scheuren. Ze ging echt niet mee als leuke bonus! Hij bleef met zijn poten van haar af. Anders was zijn hand het volgende wat kennis met haar tanden zou maken.

Crowe slaakte een brul toen zijn roede opeens vlam vatten, wat er voor zorgde dat hij terug moest trekken. Toch liet hij het grietje niet los, nee, hij trok haar gewoon mee. Met zijn andere roede besloot hij daarna om de vurige vos een tik te verkopen tegen haar snuit, in de hoop dat ze dan een tweede keer zou nadenken over hem in brand zetten.
Ondertussen zat Scrum nog steeds met het Flygon probleem, door zijn aanval had het irritante beest wel losgelaten, maar nu zat er een klodder gif op zijn gezicht. Gelukkig deden Poison type aanvallen niet zo veel schade, maar het vergif trok door zijn schubben heen en vergiftigde hem van binnen uit. Damn, dit ging lastig worden. "Zet die Flygon vast met Rock Tomb," zei Echo tegen zijn pokémon, terwijl hij zich richtte op het derde probleem.
"Lukt dat daar?" riep hij naar zijn partner toe, toen hij merkte dat de Totodile een poging deed om de zak open te rijten. Flynn had een andere pokémon, een Gengar, opgeroepen om het kleine bijtgrage monstertje bezig te houden. Als dat niet zou werken, kon hij Caitlynn altijd nog gebruiken. De Mawile vond het vast leuk om een kaakwedstrijd te houden.

Muk. Ze zat vast. Kate deed haast best ergens houdgreep aan te vinden, maar het enige wat ze van de rotsbodem kreeg was schrammen. Hime kwam aanrennen, nu de Toxicroak van het strijdveld was verdwenen en Noa het duo afleidde hadden ze een moment tijd. Toch, ze kwam dichter bij de Venusaur dan ze prettig vond. In plaats van zich ergens aan proberen vast te houden ging Kate's hand naar haar zakmes wat ze ergens aan haar riem vast had zitten. Ze was een moment kwetsbaarder, maar misschien zou het voordelig uitpakken. Onhandig klikte ze het ding open en deed een poging haar been te grijpen en de plantenstengel los te snijden. Hime was nog niet dichtbij genoeg om te helpen.

Tara werd ingesloten door de stenen. Niet op een manier die per se veel schade deed, maar wel op een manier die ervoor zorgde dat ze de dingen eerst moest breken als ze van verder nut wilde zijn. Het was een soort muur. De draak siste en zocht naar een opening of zwakke plek waar ze de stenen kon kapot maken. Het leek erop dat Kate een moment zonder haar hulp zat. Met een krachtige Dragon Rush ramde de Flygon de stenen. Hopelijk zouden ze snel breken.

Licht in paniek bewoog Noa nog wilder. Een of ander gasmonster was tevoorschijn gekomen en ging met zijn tong over haar rug. Ieuw! De Totodile kneep haar ogen stijf dicht en opeens begon de temperatuur in de grot te dalen. De Blizzard die van de krokodil af kwam had nergens om heen te gaan en het zou niet lang duren voordat het deel van de grot waar ze zich in bevonden het vriespunt bereikte. Maar belangrijker, het zou moeilijker zijn om te zien. En dat kon nadelig uitwerken.

Echo keek geschrokken op toen Crowe een brul slaakte. Zijn ogen volgde de roede van de pokémon en zag dat het grietje aan het proberen was om het ding door te snijden. Als hij de pokémon nu een opdracht zou geven, zou het kunnen zijn dat hij het grietje dood zou maken en dat was niet de bedoeling. "Laat d'r gaan," gromde hij naar zijn Venusaur. Deze liet de roede rond de enkel van de Ranger los en brulde in de richting van zijn tegenstander.
Ondertussen deed de Flygon een poging om los te komen uit de Rock Tomb aanval, maar Scrum deed er alles aan om dat te voorkomen. Hij zou dat vliegende ongedierte laten zien wie de beste draak pokémon was. Hij gromde luid en zetten zich af tegen de grond om de rotsen op hun plek te houden.
De kou overweldigde hem eventjes. Hij had een Blizzard aanval niet verwacht. Flynn sprinten in zijn richting en riep dat ze moesten gaan. Snel knikte Echo en liet Crowe terugkeren, voordat hij zijn zak van de grond griste en in de richting van het door Scrum gegraven gat rende. "Scrum, versperd de weg met een Flamethrower," riep Echo nog snel naar zijn pokémon.

Auw! Noa smakte met zak en zal tegen de grond en staarde versuft naar de weg vluchtende gedaantes. Ze gingen naar.. een gat? De Totodile krabbelde vermoeid overeind en keek naar de Slowpoke staarten waar ze in stond. Ieuw. Als ze waren gekookt zou ze de dingen misschien lekker hebben gevonden, maar ze was een verwende krokodil en de bloederige dingen zagen er niet zo aantrekkelijk uit. Oh well, ze zou de dingen moeten bewaken tot Kate aangaf dat het goed was.

Tara siste toen ze merkte dat ze werd tegengewerkt en hield al snel op met het proberen van het breken van de stenen. Er moest een andere oplossing zijn. De Earth Power die de Flygon een paar seconde later gebruikte ontploften de grond onder de stenen waardoor verschillende verbrokkelden en ze kon ont- ze waren aan het vluchten?? De kou van de Blizzard vertraagde de draak voor een moment en ze even nodig om het overzicht te krijgen. Toen schoot ze naar haar trainer om die te beschermen van de Flamethrower.

Het lukte haar niet zo snel de stengel door te snijden, het ding was taaier dan ze verwachtte, maar de Venusaur liet haar los. Terwijl ze zelf haar handen voor haar ogen hield tegen de plotselinge kou zag Kate hoe de team Rocket leden naar hun gegraven tunnel vluchtte. Muk, ze waren aan het ontsnappen. De Garchomp blies een vuurwolk waarbij zij vervaarlijk dichtbij in de buurt zat. Tara verscheen naast haar en gebruikte een Protect om haar van het vuur te beschermen. De resten werden geabsorbeerd door Hime's Flash Fire toen de Ninetales zich bij haar trainer voegde. De TR leden waren verdwenen. Muk. Aan de andere kant van de grot liet Noa een geluidje horen. Ze had.. een zak? Oh. Oh. Ze hadden toch nog iets. Niet de hoofdprijs, maar dit was ook oké. "Hime," Kate keek naar haar vos. "Ga naar Dahlia en breng haar op de hoogte, als je ze tegen komt.." ze dacht even na. Hime en Dahlia waren best sterk, maar niet zoals Tara. "Probeer ze te stallen, wij komen er zo snel mogelijk aan." De vos kefte en begon weg te rennen. Nu naar de zak kijken.

"Tara, heb je vuur?" het was best donker en nu Hime weg was hadden ze geen bron van licht. De Flygon braakte wat vuur aan en liet het smeulend op de grond liggen. Beter dan niks. "Goed gedaan," prees Kate haar Totodile toen ze bij die aan kwam. Noa kwaakte vrolijk en keek haar trainer met grote ogen aan. Ze had het goed gedaan! Vlak daarna liet de blondine de pokémon terug keren en inspecteerde de Slowepoke staarten. Urg, dat iemand in staat was zoiets te doen. Tara zag haar trainers afkeer en bekeek de dingen van een kleinere afstand. "Laten we dit opruimen en gaan," mompelde Kate terwijl ze haar Styler weg stopte. Ze had een berichtje gestuurd dat het haar niet was gelukt de stropers te stoppen, maar wel een deel van de buit te weten had te krijgen. Hoe ging ze dit doen? De zak had een lange scheur waar Noa haar tanden erin had gezet en haar eigen tas was te klein - niet dat ze de staarten daar los in wilde stoppen. "Misschien.." Kate klikte haar schoudertas open en zocht erin. Het was niet erg makkelijk met het beperkte licht, maar op de een of andere reden lukte het. Ze wist er een plastic tas uit te trekken en die onhandig open te vouwen. Als ze hier de staarten in stopte en die weer in de zak zouden ze er onderweg geen verliezen. Met lichte afkeer begon de blondine de afgesneden staarten in het plastic ding te stoppen onder toezicht van haar Flygon. Ze wilde dit niet doen, maar wat moest, dat moest. Ze was ten slotte Ranger.

"Ik geloof dat het lukt," nauwelijks pasten de staarten erin. Maar het ging net. Kate stopte de overvolle plastic zak in de kapotte zak en zorgde ervoor dat ze die zo vast had dat de plastic zak er niet uit zou glijden. Dat zou een ramp zijn. "Laten we gaan," bibberend door de achtergebleven kou van Noa's Blizzard begon Kate richting uitgang te lopen. Met een hand op Tara's schoft en in de ander de Slowpokezak bewoog ze zich voort. Zonder licht was het doodeng in de koude grot en het feit dat ze niet eens haar voeten kon zien was werkelijk angstaanjagend. Gelukkig kon Tara wel gewoon de grond 'lezen' en de uitgang terug vinden.

"Zijn.. zijn we er bijna?" ze was al het besef van tijd en ruimte kwijt geraakt in de donkere grot. Ze had geen idee waar ze waren, hoelang ze al liepen en of ze al een beetje vooruitgang hadden gemaakt. Kate rilde en omklemde de zak die ze vast had nog een beetje beter. Ze was waarschijnlijk onderkoeld. De Blizzard had de temperatuur zo ver doen dalen dat het bijna een ijsgrot had kunnen zijn. En het werd wel warmer, maar niet warm genoeg om haar op te laten houden met bibberen. Tara humde zachtjes naar haar trainer. Bijna. De Flygon liep rustig verder en hoopte dat de blondine het zou uithouden. Kate was gewend aan warmte en zon, dus de kou vroeg een extra tol van haar. Maar het zou niet erg lang duren, zover ze wist kwamen ze redelijk dichtbij de uitgang. De draak had onderweg ook geprobeerd de tunnel van de Garchomp te vinden, maar die leek een andere weg te hebben gekozen. Slim, want ze zou het met plezier laten instorten. De mensen die erin zaten? Eh, Kate zou vast bezorgd zijn, maar haar kon het niet veel schelen. Eigen schuld.

"Dahlia!?" het licht van de uitgang was in zicht gekomen. Niet erg dichtbij, maar wel duidelijk te zien. "Hime!?" Kate schermde haar ogen af tegen het felle licht. Ze had geen idee of de team Rocket leden haar andere pokémon nog waren tegengekomen.. hopelijk niet. Terwijl de Ranger met haar Flygon doorliep probeerde ze een glimp van de uitgang op te vangen zonder blind te worden. Ze waren hier, right?

Echo keek om zich heen, hij was de tunnel in gesprongen net voor Flynn en hoopte dat zijn nachtzicht goed genoeg was om hier wegwijs uit te komen, aangezien het Flynn was met alle equipment. Iets wat hij misschien niet meer moest gaan doen, als ze nog een keer met z'n twee op een missie gingen. Hij hoorde de stem van Flynn en niet veel later werd er een zaklamp in zijn gezicht aan geknipt. "Boeh," zei Echo op een droge toon, toen hij de bundel van licht in zijn gezicht kreeg. Hij snoof bij de woorden van de oudere man. Ze moesten hier maar eens weg zien te komen. "Ga dan," zei hij, met een lichte snauw in zijn stem, terwijl hij stil werd. Er klonken geluiden voor hem, achter Flynn. "Snel, er komt iemand aan," dwong hij daarna aan, terwijl hij zichzelf afzetten en op een sprintje door de tunnel heen begon te rennen.