Super Training

"H-Hey," Mabel deed een poging haar nieuwste pokémon te pakken te krijgen. Lucille, een jonge, shiny Buneary, hopte vrolijk voor haar uit en gaf haar geen kans hem te grijpen. Hij had een pas uit haar tas te pakken gekregen en hij leek het een leuk spel te vinden om rond te rennen en zich te laten vangen. "Hulp nodig?" Amy leunde tegen een boom en keek geamuseerd toe. "Niet nodig," reageerde Mabel toen ze eindelijk haar handen om het kleine, flexibele lichaam van de kleine pokémon kon sluiten. Lucille hield op met bewegen en keek zijn trainer met twinkelende ogen aan. Hoewel hij niet zo roekeloos was als Alice, had ze haar handen aan hem vol. "We zijn hier op vakantie, gedraag je," verzuchtte de brunette voor ze haar pas afpakte en de pokémon weer neerzette. Hoenn was een prachtige plek en ze wilde een korte pauze. Er kwam binnenkort weer een show aan waaraan ze ging meedoen en daarvoor was ze Lucille aan het trainen. Want waar kon je beter ontspannen trainen dan een tropisch eiland? Maar daar hadden ze ondertussen ook weer genoeg van gedaan en de concentratie was duidelijk gezakt. Anders zou Lucille niet vervelend zijn gaan doen. De Buneary bevond zich nu bij Prim wie door het konijn was gecharmeerd, al hadden ze als pokémonsoorten niks met elkaar gemeen.

"Wat zullen we doen?" Mabel zat in het gras en keek haar pokémon afwisselend aan, al bleef haar blik vooral bij Amy hangen. Amy was immers degene die ze ook echt kon verslaan. De Zoroark keek haar trainer enthousiast aan en kwam naar voren. "Dit," verklaarde ze trots terwijl ze een flyer die ze uit haar wilde bos haren had getrokken in haar trainers handen duwde. Mabel keek kort naar de vos en verplaatste haar blik naar het stuk papier. "Battle Maison," las ze hardop voor. Meteen verscheen er een frons op haar gezicht en richtte haar blik weer op Amy. "Battle Maison?" de Zoroark knikte enthousiast als antwoord en grijnsde. "Y'know, ik kan me ergens nog herinneren dat je me beloofde de tweede gym te doen," doordringend keek ze haar trainer aan. "Maar in plaats daarvan zitten we die roze pluizenbal te trainen en blijf ik zwak." Mabel keek haar pokémon kort aan en grinnikte toen hoofdschuddend. "Je kunt ook zelf trainen, weet je," sprak ze tegen de zwarte vos. Amy keek niet geamuseerd terug en schudde wild haar kop. "Ik ga geen wilde Zigzagoon in elkaar slaan," mompelde ze als reactie, ze klonk bijna beledigd. "Ik wil een sterke tegenstander! Bovendien, je zei zelf dat iedereen sterk moest zijn om ons te kunnen beschermen." Mabel keek haar pokémon zwijgend aan en verplaatste haar blik voor de tweede keer naar de flyer. Het was waar dat ze dat had gezegd en het Battle Maison bestond alleen in Hoenn.. "Oké," verzuchtte ze uiteindelijk. Het klonk niet eens als een slecht idee, iedereen kon wel wat training gebruiken.

"Zijn er we er bijna?" Mabel hield zich stevig aan haar gigantische Pidgeot vast en keek onhandig over zijn schouder mee. Silvester zweefde rustig over het water en dat maakte haar eindeloos nerveus. Ze had nog steeds niet de tijd genomen om te leren zwemmen, en het feit dat onder haar blauw was zover het oog kon zien maakte de situatie er niet beter op. Silvester slaakte een geruststellende kreet en zette langzaam de daling in. De reis was niet zo lang geweest, maar het over water vliegen had haar ongemakkelijker gemaakt dat normaal. Zodra Mabel grond onder haar voeten had kon ze opgelucht zuchten - dat terwijl ze normaal prima tevreden was in de lucht - en keek ze nieuwsgierig om zich heen. Ze kon zich niet herinneren hier te zijn geweest en ze was nieuwsgierig. "Hier is het," mompelde de brunette toen ze het oude gebouw had gevonden. Geïmponeerd keek Mabel naar boven en stelde zich voor hoe groot het moest zijn. Aangezien het een redelijk populaire plek was ging ze ervan uit dat er meerde gevechten aan de gang waren en die hadden allemaal ruimte nodig. Ruimte die dit gebouw blijkbaar bezat. "Ben bang dat ik je terug moet laten keren," Mabel keek haar Pidgeot aan die begripvol knikte. Na Silvester te hebben terug geroepen liep ze naar binnen, richting aanmeldbalie.

"Alles ingevuld?" nerveus knikte Mabel als antwoord nadat ze het aanmeldformulier had ingeleverd. Op het formulier stond ook wat basis informatie zoals de regels; voor elk gevecht mocht je gebruik maken van één pokémon en als je verloor moest je de zaal verlaten en het later nog een keer proberen. Wel mocht je tussen een max van 6 pokémon wisselen en werden je pokémon na elke ronde hersteld zodat ze geen nadeel zouden hebben in het volgende gevecht. Ook was er een kleine sectie geweest waarin stond dat het Battle Maison niet verantwoordelijk was voor verwondingen die pokémon konden oplopen. Niet zo gek aangezien veel krachtige trainers de uitdaging aan gingen. Gelukkig waren er verschillende classes en werd je ingedeeld op basis van je ervaringen. Haar enkele badge was niet erg indrukwekkend, maar het zou er in elk geval voor zorgen dat ze minder OP tegenstanders zou krijgen. De vrouw achter de balie scande het ding en tikte snel op haar computer. Na een awkward moment van stilte keek ze op en gaf ze een kleiner ticket. "Zaal 4 is vrij, veel succes." Mabel knikte, niet in staat een 'bedankt' uit te spreken en vertrok naar zaal 4. Het duurde even voordat ze de juiste zaal had gevonden, nadat ze eindelijk een '4' zag hangen kon ze de versierde hallen verlaten en liep de vechtzaal in. Aan de overkant stond al iemand, waarschijnlijk de overwinnaar van de vorige gevechten. Mabel had geen idee hoeveel tegenstander hij al had verslagen, maar het was aan haar om het te proberen. Nerveus keek ze naar de scheids, die knikte en haar tegenstander klikte op zijn zwarte Ultra ball om zijn pokémon te laten verschijnen. De pokémon verscheen op het strijdveld en nu was het aan haar om een pokémon tevoorschijn te halen.

De Xatu staarde haar aan. Mabel staarde terug en haalde toen langzaam Amy's pokéball uit haar tas. Aangezien het de Zoroark was geweest die hier heen had gewild was de eer van het eerste gevecht aan haar. Bovendien was de vos in het voordeel tegen de vogel en hem verslaan zou een boost voor haar ego geven. Natuurlijk moest ze dat ego niet te veel boosten, maar aangezien Amy nauwelijks kon vechten was het niet slecht om de Zoroark er eentje te laten winnen. De zwarte pokémon verscheen op het strijdveld en keek haar tegenstander grijnzend aan. Amy had er duidelijk zin in.

VS

"Amy, Night Daze," droeg Mabel haar pokémon op. Ze kon het gevecht wel openen, toch? Amy's ogen gloeiden een dreigend blauw op en de kleur om haar heen leek te verdwijnen. Een rode aura verscheen om haar en de Zoroark bracht haar klauwen omhoog om die tegen de grond te slaan. Dit gebeurde in enkele seconden en de Xatu had niet genoeg tijd om weg te komen. De schokgolf van aura raakte de vogel toen hij probeerde weg te vliegen en sloeg hem weer tegen de grond. Zij trainer riep hem bemoedigend toe en droeg hem op een Air Slash uit te voeren. De Xatu vloog omhoog en klapperde krachtig met zijn vleugels. Scherpe, blauwe wielen kwamen van de vleugels af en raakten Amy die de snelle aanval niet kon ontwijken. De Zoroark siste van pijn, maar wist zich snel te herstellen. "Shadow Ball," riep Mabel haar pokémon toe. Ze probeerde de meest effectieve aanvallen te gebruiken, maar had moeite alles te herinneren. Omdat ze Xu had wist ze al een beetje over Natu en Xatu, al was het vooral basis informatie. Terwijl Amy een schaduwachtige blob tussen haar klauwen vormde probeerde Mabel te herinneren wat de zwaktes en voordelen de Xatu had. Dit was het moment dat ze zich realiseerde hoe erg haar Zoroark in het voordeel was. De vos was immuun voor Psychic en dat was net waar de vogels zijn move pool vooruit uit bestond. Daarbij had was hij in het nadeel tegen Dark, Amy's type. De Dark gem die ze droeg zou die ook nog eens een boost geven. Okay, dan wist ze precies wat ze moest doen!

De Xatu had de Shadow Ball ontweken en viel aan met een Ominous Wind. Het was moeilijk voor Amy om lucht te ontwijken, dus kon ze niet anders dan worden geraakt. Het was niet erg effectief, maar bracht wel schade toe. "Amy, gebruik Snarl!" droeg Mabel haar vos op. De Zoroark knikte en gromde luid. De Xatu kromp in de lucht ineen en was een moment kwetsbaar. Amy nam van het moment gebruik en viel op eigen houtje aan met een Night Slash. De Xatu had laag genoeg bij de grond gevlogen en ze had haar kans gezien om de vogel te raken. Haar donkerpaars opgloeiende klauwen raakten haar tegenstander en dwongen hem te landen. De Zoroark wilde meteen doorgaan en de vogel krabben met een Shadow Claw, maar werd iets te enthousiast. De Xatu boorde zijn snavel in haar arm en onder een luide grom struikelde Amy naar achteren. Haar tegenstander zorgde ervoor dat er meer afstand tussen de twee kwam en keek haar doordringend aan. Mabel hield haar ogen op de vogel en vroeg zich af of de pokémon de toekomst probeerde te lezen. Ze wist dat ze daartoe in staat waren, al verwachtte ze niet dat het op Amy zou werken. Als pure Darktype was de vos compleet immuun tegen de vreemde psychische krachten van de vogel.

"Dark Pulse," riep Mabel haar pokémon toe. Het gevecht was niet zo lang bezig, maar ze wilde toch proberen het zo snel mogelijk te eindigen. Het hele vechten maakte haar nerveus, wat als Amy gewond raakte!? Wat als ze Amy teleurstelde door dit gevecht te verliezen? Wat als dit een slecht idee was geweest? Wat als, wat als, wat als. Mabel klemde haar kiezen op elkaar en rechte haar rug. Ze had geen tijd voor twijfels, Amy was voor haar neus in een gevecht verwikkeld en als haar trainer moest ze haar aandacht erbij houden! De Zoroark vuurde een donkere golf op de Xatu af en ontweek de Air Slash die op haar af werd gevuurd. De blauwe schijven boorden zich in de grond en gingen vervolgens op in lucht. De Xatu had minder geluk en de zwarte schokgolf raakte hem in zijn buik. Het was duidelijk dat de vogel op dit punt aan het einde van zijn krachten was. Hoewel hij niet door zoveel aanvallen was geraakt waren ze allemaal versterkt door de Dark gem en daarbij ook nog eens super effectief. "Feint Attack," dat zou genoeg zijn om de Xatu te verslaan! Amy schoot naar voren en viel haar tegenstander aan met de aanval. De Xatu kon de aanval niet ontwijken, maar dat probeerde hij ook niet. Terwijl de Zoroark hem raakte met de Feint Attack viel de vogel aan met een Night Shade. Amy kromp ineen en klauwde met haar rode nagels in haar lange haren. Wat ze ook zag, het was geen prettig beeld. De Xatu, die wonder boven wonder nog steeds op zijn poten stond, maakte gebruik van het moment en stuurde een krachtige Air Slash op de vos af. Amy gromde toen de aanval haar raakte, maar was niet in staat de bewegen aangezien de Night Shade haar aan de grond vast had genageld. De Zoroark siste en een donkerrode aura verscheen om de pokémon. Haar ogen gloeiden voor de tweede keer blauw op en een krachtige Night Daze werd op de Xatu afgestuurd. Dat moest een einde aan het gevecht brengen.

Of dat wilde Amy in elk geval. Wat de Zoroark niet had opgemerkt was dat haar tegenstander een Wish had uitgevoerd tussen de aanvallen in en daardoor de helft van zijn krachten terug had gekregen. De Xatu zette zich schrap tegen de krachtige Night Daze en floot uitdagend naar zijn tegenstander. Amy keek de vogel met een blik van ongeloof aan, al veranderde dat snel in woede. Zij had het voordeel! Zij zou moeten winnen! En toch had deze pokémon haar voor schut gezet! Kwaad brulde de vos naar haar tegenstander in een Taunt, zo zou hij in elk geval geen Wish meer kunnen uitvoeren. De Air Slash die op haar werd afgevuurd viel niet meer te ontwijken en met haar arm probeerde de Zoroark de blauwe wielen tegen te houden. Meteen nadat de aanval had geraakt schoot de vos naar voren en viel aan met een Foul Play. De Xatu probeerde de aanval tegen te houden met een Ominous Wind, maar de wind was niet sterk genoeg om de Zoroark te stoppen. Amy was kwaad en een kwade Amy viel niet meer te controleren. In elk geval niet door haar doodsbange trainer. Genadeloos sloeg de vos in op de vogel die niet op tijd had kunnen wegkomen. “A-Amy,” onzeker keek Mabel naar haar pokémon. “Dat is genoeg.” De Zoroark had haar een dreigende blik toegeworpen, maar nam daarna afstand van de Xatu die ze tegen de grond had gewerkt. De vogel kwam weer overeind en keek de vos scherp aan. Terwijl Amy terug liep vuurde hij snel een Air Slash op de pokémon af. Het was de aanval die het meeste schade deed bij de vos. De Zoroark gromde toen de wielen zich in haar rug boorden en draaide zich om. Razend keek Amy haar tegenstander aan, dat was een vuile zet! De pokémon staarde emotieloos terug, maar achter hem grijnsde de trainer van de vogel. Mabel zag het ook en keek de jongen met samengeknepen ogen aan. Amy wierp haar een blik toe en ze knikte, als hij zo steeds de wedstrijden won zouden ze daar snel een einde aan maken.

Amy schoot naar voren en ontweek behendig de Air Slash die op haar af werd gevuurd, de creativiteit van de Xatu leek niet erg aanwezig te zijn, maar door de constante aanvallen had ze geleerd hoe de ze windschijven het best kon ontwijken. Terwijl de dingen zich in de grond achter haar boorden sprong Amy omhoog en haalde uit naar de Xatu met een Night Slash. Ze miste aangezien de vogel te hoog boven de grond vloog, maar het was niet bedoeld om te raken. Terwijl de Xatu was afgeleid met het ontwijken van de aanval vormde Amy een donkere aura om zich heen en schoot de Dark Pulse op de pokémon af. De Xatu krijste toen hij werd geraakt door de aanval en klapperde in zijn val met zijn vleugels om een Ominous Wind op de vos af te sturen. De Zoroark bleef doorrennen en sprong razend snel naar voren als een jager op zijn prooi. De vos wist haar klauwen in de Xatu te slaan en viel genadeloos aan met haar klauwen. Deze keer zou ze niet zomaar ophouden met het uitvoeren van de krachtige Foul Play. De vogel piepte onder haar en opeens werd de vlijmscherpe snavel in haar arm geboord. Amy gromde het uit van pijn en kwam snel van de vogel af om haar arm vast te grijpen. De Xatu kwam overeind en keek haar dreigend aan. De meeste krachten die hij van de Wish had terug gekregen had hij alweer verloren en hij was aan het einde van zijn krachten. Het beste was om nog een keer een Wish uit te voeren. Amy leek ook door te hebben wat de pokémon van plan was en gromde luid. Haar tegenstander reageerde door boos terug te schreeuwen. Een triomfantelijke uitdrukking op haar snuit en het was duidelijk dat de Taunt had verhinderd dat de Xatu nog een kans kreeg zichzelf te helen.

“Amy, Shadow Ball,” het was tijd dat zij de touwtjes weer wat in handen ging nemen. Amy was een goede vechter, zeker, maar niet altijd even tactisch. Mabel keek haar pokémon gespannen aan en hoopte dat de vos het nut inzag van luisteren. Amy gromde zachtjes en vormde een tweede blob tussen haar klauwen. In tegenstelling tot de eerste Shadow Ball raakte de tweede door de onvoorzichtigheid van de Xatu. De vogel had de vos willen verrassen en een Confuse Ray op de pokémon afgestuurd, maar Amy had de aanval ontweken en snel de blob op de pokémon afgestuurd. De Xatu krijste toen de aanval hem raakte en stortte tegen de grond. Hij was nog niet verslagen, maar de kracht om te vliegen leek hij niet langer in zich te hebben. De vogel kwam overeind en spreidde zijn vleugels om zijn tegenstander te imponeren. Amy gromde alleen spottend en keek de Xatu dreigend aan. Zelf was ze ook al aan het hijgen, moe van het gevecht. In tegenstelling tot de vogel had ze geen van haar krachten teruggekregen in het midden van het gevecht en stond overeind op pure wilskracht. Dat en de aanvallen van de Xatu waren veel minder effectief dan die van haar. De trainer van de Xatu schreeuwde wat naar de pokémon waarna de vogel een laatste Air Slash op de Zoroark afvuurde. Amy ontweek de aanval met een behendige sprong en keek de vogel grijnzend aan. Zij ging dit winnen! “Night Slash,” Mabel keek de twee pokémon gespannen aan. Het gevecht was zo goed als over, maar ze kon niet zeggen wie had gewonnen. Beide pokémon hadden veel schade opgelopen en geen van beide zou nog lang door kunnen vechten. Het kwam op de laatste aanval aan.

Amy stormde naar voren om de Night Slash uit te voeren. Op hetzelfde moment voerde de Xatu een Ominous Wind uit. De Zoroark klemde haar kiezen op elkaar en stormde recht door de ineffectieve aanval heen. De Xatu liet een geschrokken kreetje horen toen hij zag dat de Ominous Wind de vox niet had tegengehouden en probeerde weg te komen van de vermoeide, maar vastbesloten Zoroark. Amy was niet van plan haar tegenstander te laten gaan en begroef haar nagels in de rug van de vluchtende pokémon. De Xatu krijste en probeerde weg te komen van de vos. Amy liet de pokémon gaan en stond hijgend tegenover hem. Het was de een of de ander, een van de twee zou niet meer verder kunnen vechten.

Amy
2x Night Daze
2x Dark Pulse
2x Foul Play
2x Night Slash
1x Snarl
1x Feint Attack
1x Shadow Ball

2x Taunt

Xatu
4x Air Slash
4x Ominous Wind
2x Peck
1x Night Shade

1x Wish

Ze had gewonnen! Amy liet een triomfantelijke brul horen en keek enthousiast om naar haar trainer. Mabel glimlachte alleen onzeker en keek naar de andere kant van het veld. Haar tegenstander nam zijn verlies slecht en zonder echt een afscheid te geven liep hij boos de kamer uit. Oh okay, niet iedereen kon sportief zijn blijkbaar. "Amy, kom hier," de Zoroark trippelde nieuwsgierig over en Mabel hield haar haar pokéball voor. "We moeten je helen voor we verder gaan." De vos staarde een moment naar de bal en knikte toen. Braaf liet ze zich opsluiten en Mabel legde het ding op de machine die ervoor was aangewezen pokémon te helen. Nadat het ding een geluid maakte om aan te geven dat het klaar was, draaide de brunette zich weer naar het veld en ging nerveus op haar plek staan. "Een nieuwe uitdager is gearriveerd," de scheids keek haar schuin aan en verplaatste zijn blik toen naar de trainer aan de andere kant van de zaal; een vrolijk uitziend meisje. Mabel klikte Amy's pokéball weer open en liet de Zoroark weer verschijnen. Vol nieuwe energie stond de vos op het veld en keek vechtlustig naar de overkant. Het meisje haalde ook een pokéball tevoorschijn en een Whiscash verscheen op het veld. Amy leek een moment verrast over het feit dat haar tegenstander een vis was, maar dat veranderde al snel in een grijns. Tijd voor ronde twee!

VS

Aan de overkant van het veld schreeuwde het meisje dat de Whiscash - die blijkbaar de naam Whiska had - een Water Pulse moest uitvoeren. De pokémon die lusteloos op de grond lag - opeens was Mabel bezorgd dat de vis water nodig had om te overleven - opende haar bek en een blauwe bal verscheen. Met haar voelsprieten - zo zagen de dingen er in elk geval uit - stuurde de Whiscash de bal op Amy af, sneller dan de vos kon ontwijken. Amy liet een geschrokken kreetje horen en werd toen opgeslokt in een draaikolk van water. Met grote ogen keek Mabel toe, waarschijnlijk hoefde ze zich geen zorgen te maken over de Whiscash, ze leek het prima zelf te redden. Van binnen het water hoorde ze Amy grommen en de Zoroark sprong boven de draaikolk uit met een Bounce. Met uitgeslagen nagels dook ze op haar tegenstander af die weinig kans had te ontwijken, ze leek niet echt in staat te bewegen. De vis opende haar mond om een kreet te laten horen en een krachtige straal water volgde al snel. Amy kon onmogelijk wegspringen en werd naar achteren gegooid door de Water Gun. Onhandig kwam de Zoroark overeind en bleef glibberend op de vloer staan. Water leek de grond compleet te hebben bedekt wat het heel wat lastiger maakte voor de vos. "A-Amy, gebruik... Night Daze!" droeg Mabel haar pokémon op. De Zoroark gromde en haar ogen lichten een dreigend blauw op. De vos hief haar armen en een duister, rood aura begon om haar heen te verschijnen. Amy sloeg haar klauwen in de grond en een schokgolf werd op de Whiscash afgevuurd. De vis flopte wat rond op haar plek, maar kon weinig doen. Het enige wat ze kon doen was haar tanden - als ze die had - op elkaar klemmen en de aanval verduren.

"Whiska, Magnitude," werd er vrolijk vanaf de andere kant van het veld geroepen. Mabel keek naar haar tegenstander en realiseerde dat dit kind, hoewel ze er nog jong uit zag, al veel ervaring in vechten had. Meer dan zij in elk geval, maar dat hadden de meeste mensen al sowieso. "Amy, Snarl," ze had moeite met het herinneren van alle aanvallen die de Zoroark kende, misschien moest ze het toch maar aan de vos overlaten. Gespannen keek Mabel naar de pokémon. Whiska sloeg haar lichaam tegen de grond en opeens begon de hele ruimte te schudden. Mabel verloor bijna haar balans en bleef met zwaaiende armen staan om niet om te vallen. Had dit geen effect op het hele gebouw? Hoe werkte dit? Aanvallen zoals deze en Earthquake waren toch best vernietigend? Waarschijnlijk waren er een soort schokopvanger die ervoor zorgde dat het hele gebouw bleef staan. Amy had ook moeite met haar balans en gromde luid naar haar tegenstander. Snarl zou niet alleen schade doen, maar er ook voor zorgen dat de Whiscash een wat lagere Special Attack had. De Magnitude hield langzaam op en Mabel wist samen met haar vos haar balans terug te vinden. Haar tegenstander aan de overkant leek het allemaal gewend te zijn, want ze stond stevig in haar laarzen en droeg haar pokémon op een Aqua Tail uit te voeren.

"Amy, Grass Knot!" riep Mabel luid naar haar pokémon, opgelucht dat ze een super effective aanval kon herinneren. De Whiscash zette zich af aan de andere kant van het veld en met een verbazingwekkende snelheid probeerde ze de Zoroark te tackelen. Met haar staart. Al was Mabel niet zeker of je het dan wel een tackel kon noemen. Wat ergens ook weer logisch was aangezien het Aqua Tail hete en geen- waarom was ze hier over na aan het denken? Amy had haar klauwen in de grond gezet en groene stengels schoten uit de grond. Voor de Whiscash haar kon bereiken hadden de planten de vis al uit balans gebracht en sloeg de pokémon met een doffe plof tegen de grond. Zowel de vis als haar trainer leken verbaasd te zijn dat de Zoroark een Grass type move konden, maar realiseerden zich al snel dat het door TM's kwam. De Whiscash leek een moment nodig hebben om te herstellen en zette zich weer af. Amy had de snelle tegenaanval niet verwacht en werd naar achteren geslagen door de staart van haar tegenstander. Haar klauwen krasten over de grond toen ze haar balans weer vond en de Zoroark stormde naar voren. De nagels van de vos gloeiden een diep paars op en met een brul haalde Amy haar klauw over het gladde lichaam van de Whiscash. Whiska blubte - zo klonk het - boos en begon haar lichaam wild te bewegen. Amy liet een kreetje horen van schrik en probeerde naar achteren te komen. Te laat. De Zoroark was al gevangen in de wilde bewegingen van het lichaam van de vis en moest zich verdedigen tegen de klappen.

Amy wist los te breken en sprong sissend naar achteren. Het was duidelijk dat ze een paar pijnlijke klappen had opgelopen, maar de vechtlust was nog steeds duidelijk zichtbaar in haar ogen. De Whiscash merkte dat haar prooi was ontsnapt en sprong snel achter de vos aan. "Dark Pulse!" riep Mabel haar pokémon toe. De wild bewegende Whiscash maakte dingen moeilijk voor Amy - in elk geval op korte afstand - dus een Special Attack zou beter zijn, toch? De Zoroark bracht haar klauwen bij elkaar en een duistere aura verscheen weer om haar heen, anders dan die van de Night Daze. Mabel rilde, ze kon nooit echt gewend raken aan Dark types. Ze hadden gewoon dit... rare gevoel over zich, een duister aura zou je het kunnen noemen. Maar dat betekende niet dat het slechte pokémon waren, Amy was heel aardig - als ze dat wilde zijn. Het was gewoon hun type wat haar rillingen gaf. Een tweede donkere schokgolf werd op de vis afgestuurd, maar dat hield de pokémon niet tegen. Amy gromde verrast toen ze voor de tweede keer werd geraakt door de Whiscash en deed poging nummer twee om aan de wild flailende vis te ontsnappen. Deze keer had de vos meer succes, al was het niet helemaal zonder schade. Grommend inspecteerde Amy haar arm en keek haar tegenstander met samengeknepen ogen aan. De argwaan was niet nodig, want de pokémon had een wazige blik in haar ogen gekregen. Mabel keek de Whiscash verbaasd aan en herinnerde zich vaag dat als je Trash gebruikte, je uiteindelijk confused raakte. Net zoals met andere aanvallen, bijvoorbeeld Outrage. Dit was iets wat ze in hun voordeel konden gebruiken!

"Amy... uhm..." wat was de aanval ook alweer, nadenkend staarde Mabel naar haar Zoroark. Het was een Fighting type move, Mercy kende hem ook. Het was... het was... "Focus Blast!" Mabel glimlachte schaapachtig toen ze de blikken zag die ze kreeg. Haar tegenstander keek haar licht verbaasd aan, alsof het raar was dat ze aanvallen vergat, en zelfs de scheids hief zijn wenkbrauwen op. Waarschijnlijk was het ook raar, Amy keek ook naar achteren en schudde licht haar hoofd. Maar goed, er was nog een gevecht bezig! Terwijl de Whiscash verward over de grond rondflopte bracht de Zoroark haar klauwen samen en een blauwe bal vormde zich tussen haar poten. Geconcentreerd staarde de vos naar haar tegenstander en vuurde het ding toen met een krachtige beweging op de vis af. Whiska liet een geluid uit pijn horen toen de Focus Blast doel trof en draaide zich floppend om. Amy was niet voorbereid op de Mud Bomb die op haar af werd gevuurd. Haar hele vacht was bedekt met modder en de vos schudde zich wild uit. Hijgend staarde Amy haar tegenstander aan terwijl resten modder uit haar lange haren dropen. De Zoroark was duidelijk niet blij met haar vieze vacht en siste boos. "Amy, Foul Play!" droeg Mabel haar pokémon op, blij dat ze deze keer de aanval wel kon herinneren - man, dat was gênant. De vos gromde en schoot naar voren om de Whiscash aan te vallen. Aan de overkant van het veld riep de vis haar trainer dat ze een Magnitude moest uitvoeren, maar de confusion zorgde ervoor dat de pokémon niks kon doen. In plaats daarvan sloeg Amy in op de pokémon en deed haar best de wild bewegende lichaamsdelen te ontwijken. De Whiscash deed een poging haar te raken, maar was te laat. De Zoroark bevond zich weer aan haar kant van het veld en keek haar tegenstander grijnzend aan. Zolang ze dacht te winnen vond ze het geweldig.

Zelfverzekerd bracht Amy haar klauwen samen voor een tweede Focus Blast - ze wist hoe krachtig de aanval was - en het duurde niet lang of een tweede blauwe aura bol verscheen tussen haar poten. Geconcentreerd keek de Zoroark op en slaakte een kreet van schrik. De Whiscash kwam op haar af voor een tweede Aqua Tail en snel schoot de vos haar blauwe bal op de pokémon af. Ze miste. Met grote ogen keek Amy toe hoe de grote vis dichterbij kwam, niet in staat te bewegen. De staart raakte haar in haar zij en met een klap belandde de vos op de grond. Grommend krabbelde Amy met moeite overeind, dit was toch niet zo makkelijk als ze had gewild. "Amy, gebruik Night Daze," riep Mabel haar Zoroark toe. Hoewel ze zelf niet echt van de gevechten was, begreep ze waarom mensen dit leuk vonden. Zelf was ze vooral nerveus, maar er was ook een bepaalde spanning die je eruit kon halen. Het zorgde zeker voor een adrenaline shot. De Whiscash leek uit haar confusion te zijn gekomen en keek haar tegenstander met samengeknepen ogen aan. Beide pokémon leken moe na hun gevecht, al leken geen van beide op te willen geven. Terwijl de trainer aan de overkant van het veld haar pokémon op droeg een Magnitude uit te voeren, had Amy alweer een duistere aura om zich heen verzameld. De Whiscash begon weer tegen de grond te slaan met haar lompe lichaam en deze keer wist Mabel haar balans te houden. Amy leek meer moeite te hebben en kromp wat ineen onder de aanval, maar liet uiteindelijk wel haar klauwen neerkomen. Een krachtige schok werd op de vis afgevuurd en de pokémon kreunde toen ze werd geraakt door de aanval. Gespannen keek Mabel toe en vroeg zich af hoelang het nog zou duren tot een van de pokémon zou zijn verslagen. Toen zakte Amy voor haar door haar pokémon. Hijgend leunde de Zoroark met haar vier poten op de grond en hield haar blik strak op de Whiscash voor haar. De vos was duidelijk uitgeput, maar weigerde op te geven. Mabel beet op haar lip en vroeg zich af of het niet beter was op te geven. De Whiscash was minstens net zo moe als de Zoroark, maar bleef ook nog lomp liggen. Een mengeling van pijn en vastberadenheid in haar ogen. Bang om iets te zeggen staarde Mabel naar de twee pokémon, wie zou er winnen?


Amy
2x Night Daze
1x Bounce
1x Snarl
1x Grass Knot
1x Shadow Claw
1x Dark Pulse
1x Focus Blast
1x Foul Play

Whiscash
2x Magnitude
2x Aqua Tail
1x Water Pulse
1x Water Gun
1x Mud Bomb
1x Trash [2 turns]

De ogen van de Whiscash zakten dicht en de scheidsrechter gaf aan dat Amy had gewonnen. Uitgeput draaide de Zoroark zich om en keek haar trainer met een grote grijns aan. Mabel glimlachte warm naar haar pokémon en de vos kwam op haar afgelopen. Voor een moment week ze bijna naar achteren van de wild uitziende pokémon, maar dat vermeide ze en ze bleef stijf staan. Ze hoefde Amy’s gevoelens niet te kwetsen, al zou de Zoroark het wel begrijpen. “Zag je dat ik…” terwijl Amy haar enthousiasme over het laatste gevecht met wilde armgebaren aan haar trainer uitlegde haalde Mabel alvast de pokéball van de vos tevoorschijn. De Zoroark was best gehavend en stond zichtbaar wankel op haar benen. Nadat Amy was uitgepraat over het hele gebeuren liet Mabel de vos terug keren en legde de pokéball op de machine die haar weer helemaal zou fixen. “Wow, je Zoroark is echt geweldig!” verbaasd draaide Mabel zich om en keek in de ogen van de trainer die ze net had verslagen. “Ik bedoel, Whiska en ik trainen al een tijdje, maar je Zoroark is ook echt sterk!” Mabel wist niet zeker wat ze moest zeggen en glimlachte verlegen. Ze schatte het meisje rond de zestien, jonger dan haar. “Ben je ook een trainer? Heb je al gyms verslagen? Is het moeilijk?” de vragen bleven komen en met grote ogen keek de trainster haar aan. “Ik uh… ik ben een Breeder,” beantwoorde Mabel de eerste vraag een beetje nerveus. “Ik heb een Daycare en ik uhm… ik doe dit soort dingen bijna nooit, maar ik heb wel een gymbadge.” Het meisje leek niet ontmoedigd door het antwoord, ze leek zelfs enthousiaster te worden. “Wow, een eigen Daycare? Is dat niet moeilijk? Heb je veel pokémon?” Mabel pakte Amy’s pokéball van de machine en schoot een nerveuze blik naar de scheidsrechter. "Ik… ik heb best veel pokémon – vogel pokémon – en uh… ja, het is soms best moeilijk,” mompelde ze als antwoord. Voor het kind door kon gaan met haar enthousiaste vragen klonk de stem van de scheids over het veld. “De nieuwe uitdager is gearriveerd, kunt u alsjeblieft de zaal verlaten?”

De teleurstelling was zichtbaar in de ogen van de trainster, maar na een vrolijk afscheid te hebben genomen verliet ze de zaal. Mabel keek op en zag een andere trainer was verschenen. Hij was ouder dan het meisje van net en keek koel uit zijn ogen. Nerveus liep Mabel terug naar haar plek op het veld en keek toe hoe hij een Espeon zou verschijnen. Oh… ze hadden weer het voordeel. Amy zou weer arrogant het gevecht ingaan. De scheids keek haar kant op en ze klikte haar rode pokéball open. Amy verscheen op het veld en keek haar nieuwe tegenstander voor een moment aan. Een brede grijns werd zichtbaar op haar snuit en de vos sloeg haar klauwen uit. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.

VS

“Amy, Dark Pulse!” riep Mabel haar pokémon toe. Amy omhulde zich in een zwart aura en met een wiep van haar arm werd de schokgolf op de Espeon afgestuurd. De paarse pokémon wachtte de aanval geduldig af en toen haar trainer iets naar haar schreeuwde maakte ze een elegante sprong naar boven. De Espeon ontweek de Dark Pulse en zwiepte met haar tweepuntige staart. Sterren maakten zich los en schoten op Amy af. De Zoroark gromde verrast en kruiste haar armen om zich tegen de aanval te beschermen. De witte dingen sloegen op haar in en Amy liet haar armen zakken. De Zoroark kon net op tijd opzij springen op een Quick Attack van de Espeon te ontwijken. De paarse pokémon kwam glijdend tot stilstand en stormde voor de tweede keer op haar af. De pokémon was nauwelijks zichtbaar terwijl ze op de vos afstormde en Amy klemde haar kiezen op elkaar. De Espeon raakte haar en meteen haalde de Zoroark uit met paars opgloeiende nagels. Haar tegenstander liet een verraste kreet horen en sloeg naar voren. Met een klap kwam de Espeon op de grond en Amy gaf de pokémon geen kans overeind te komen. De klauwen van de vos raakten het paarse wezen wat verwoed probeerde weg te komen. “A-Amy!” bezorgd keek Mabel naar de Espeon. Ze wilde geen pokémon verwonden! Straks gebeurde er nog iets ergs!

Grommend liet Amy haar tegenstander los en liet de gehavende Espeon wegkomen. De paarse pokémon stond hijgend aan haar kant van het veld met verschillende klauwsporen die haar lichaam versierden. De Espeon had niet lang nodig om te herstellen van de klappen die ze kreeg en gromde naar haar tegenstander. Er leek een soort vriendelijke, maar sterke vijandigheid bij de paarse pokémon te zijn en het feit dat haar trainer hetzelfde keek hield niet echt. “Dazzling Gleam,” droeg de Espeon trainer zijn pokémon kalm op. Wacht, wat? Zat dat wel in de move set van Espeon? Verward keek Mabel naar het paarse dier op het veld. Waarschijnlijk was het een TM, een andere verklaring kon ze niet bedenken. “Night Daze,” droeg ze haar Zoroark snel op. ze mocht niet afgeleid worden door nutteloze gedachte. Terwijl het lichaam van de Espeon een fel, regenboogkleurig licht af begon te geven werd Amy gehuld in duisternis – met een dieprood erdoor. De Espeon liet een vechtkreet horen en licht het licht wat ze had verzameld los. Op hetzelfde moment sloeg Amy haar klauwen tegen de grond en werd er een schokgolf van zwartrode energie naar haar tegenstander afgevuurd. De twee aanvallen raakten elkaar in het midden van het veld, het licht werd grotendeels verzwolgen door de duisternis van de Night Daze, maar een paar speren wisten er doorheen te komen. Amy piepte toen de super effectieve aanval haar raakte, al was dat de enige reactie die de Espeon van haar kreeg. De paarse pokémon zelf kromp ineen toen de Night Daze haar raakte en herstelde zich weer snel. Dapper bleef ze staan en keek haar tegenstander uitdagend aan.

“Amy, gebruik Shadow Ball!” Mabel had zich net herinnerd dat Psychic niet alleen zwak was tegen Dark, maar ook Ghost. En het kwam goed uit dat ze de Zoroark een paar TM’s had geleerd – waaronder Dark moves. De Zoroark begon met het vormen van een paarse blob tussen haar klauwen en was klaar die op haar tegenstander af te vuren. Verrassing werd zichtbaar in haar ogen toen ze zag dat de Espeon hetzelfde deed. Het leek meer om op te scheppen dat zij niet de enige wat met TM’s dan echt een serieuze aanval. Met een grom duwde Amy haar klauw naar voren en schoot de Shadow Ball op de Espeon af. De paarse pokémon deed hetzelfde en in het midden van de zaal sloegen de twee blobs tegen elkaar. Voor een moment was er een paarse mist en werd het wat moeilijker te zien. Witte steren schoten opeens uit de optrekkende mist en Amy siste toen ze werd geraakt door de Swift. Foul play! “Snarl,” riep Mabel van achter haar pokémon en hield haar ogen strak op de plek waar haar tegenstanders zouden moeten staan. Een diep grommen welde op uit Amy’s keel en de Espeon kromp wat ineen. De mist was opgetrokken en de paarse pokémon kwam op de vos afgestormd. Voor Amy de Quick Attack kon ontwijken werd ze in haar buik geraakt en wankelde naar achteren. De Zoroark verloor haar balans en landde op vier poten. De Espeon maakte de fout te denken dat het de vos kwetsbaar maakte en rende op de pokémon af. Amy was voorbereid op haar tegenstander en wachtte geduldig af tot de nietsvermoedende pokémon binnen bereik was. De dieppaars opgloeiende nagels sloegen de Espeon naar achteren en met een pijnlijke smak landde de pokémon aan haar kant van het veld. Amy kwam overeind en keek haar tegenstander minachtend aan. Zij was superior! Of dat wilde ze graag zijn.

“Dazzling Gleam!” werd de Espeon nog een keer opgedragen. Mabel keek naar de pokémon en probeerde een goede vechttechniek te bedenken. Dat was moeilijk aangezien ze praktisch geen ervaring in vechten had, maar ze moest iets proberen! Zij en Amy waren een team en ze moest het proberen! “Payback!” misschien moest ze gewoon een lijstje maken met alle aanvallen van de vos, dan kon ze gewoon iets roepen. Maar dat was een slecht idee, gewoon iets roepen, ze zou gewoon beter over aanvallen moeten leren. Mabel keek toe hoe de Espeon weer een fel, regenboogkkleurig licht afgaf en een aanval van licht op de Zoroark afvuurde. Amy stormde recht door de felle stralen heen en viel de Espeon met uitgestoken klauwen aan. De paarse pokémon kon niet op tijd wegkomen en piepte toen de vos op haar insloeg. Payback zou een verdubbelde kracht hebben nadat de gebruiker was geraakt door een aanval. Een super effectieve aanval voor een super effectieve aanval… het was min of meer een eerlijke ruil. Amy sprong weg van haar tegenstander en stelde zich verdedigend op aan haar kant van het veld, voor het geval de Espeon haar zou aanvallen. Sterren vormden zich rondom de paarse pokémon en met een zwiep van haar staart werden de dingen Amy’s kant op gedirigeerd. De Zoroark siste en een zwart aura verscheen rondom haar lichaam. Terwijl de Swift haar kant op kwam, stuurde de vos de Dark Pulse op haar tegenstander af. Met gekruiste armen beschermde Amy zich tegen de sterren die tegen haar kapot spatten en keek met samengeknepen ogen naar haar tegenstander die deze Dark Pulse niet had kunnen ontwijken.

De Espeon nam geen tijd om te rusten en op commando van haar trainer stormde ze naar voren. Amy wilde wegspringen, maar zakte door haar poot. Boos sissend keek de Zoroark naar haar enkel en schudde met haar poot. Een grimas van pijn werd zichtbaar op haar snuit, het was duidelijk dat ze iets had verstuikt. De Espeon tackelde haar waardoor de haar balans verloor en naar achteren viel. Grommend haalde de Zoroark uit met opgloeiende nagels, maar haar tegenstander was slim genoeg om meteen afstand te creëren. Amy’s nagels sloegen in het niets en de vos kroop snel overeind, voor ze de kans gaf voor nog een aanval. “Flamethrower!” Mabel besloot haar deelname aan het gevecht weer op te pakken en deed automatisch een stap naar achteren. Ze wilde niet in de buurt staan van een vuurspuwende Zoroark. Amy bolde haar wangen en met alle kracht die ze kon opbrengen blies ze een vuurwolk op haar tegenstander af. De Espeon verdween in de vlammen en aan de overkant kom Mabel de trainer ook een stapje terug zien nemen. Erg lang kon Amy de vuurlading niet volhouden en de vlammen verdwenen in de lucht. De Espeon zag er… niet zo goed uit, brandwonden sierden haar lichaam en ze keek hijgend naar haar tegenstander. Mabel keek geschrokken naar de pokémon en vroeg zich af of Amy te ver was gegaan. De trainer aan de overkant verspilde geen tijd en droeg zijn pokémon op een Dazzling Gleam te gebruiken. Het felle licht vulde de kamer en Amy kromp ineen toen ze werd geraakt door de felle lichtsperen. Hoewel de Espeon er slecht uit zag, was de Zoroark ook niet meer in top vorm. “Feint Attack,” riep Mabel nerveus naar haar pokémon. Amy reageerde meteen door op haar tegenstander af te lopen. De Espeon hield haar gespannen in het oog en was klaar weg te springen. Toen de Zoroark ook echt op haar afsprong verwachtte ze het niet en kon de klauwen van de vos niet ontwijken. Sissend sprong de Espeon naar achteren en wierp een snelle blik op haar trainer. Die knikte en haar vacht begon weer een fel, regenboogkleurig op te gloeien. “Amy, Night Daze!” de Zoroark was te dichtbij om de aanval te ontwijken, dus het beste was om een tegenaanval te gebruiken! De ruimte werd duister rondom de vos en terwijl de Espeon het licht losliet, liet Amy haar armen neerkomen. Net zoals de vorige keer raakten de aanvallen elkaar en Mabel schermde haar ogen af van de mengeling van fel licht en rode duisternis. Voorzichtig deed Mabel haar handen naar onder nadat de het licht wegtrok. Silhouetten werden zichtbaar en een van de twee stond niet meer overeind…


Amy
2x Night Daze
1x Night Slash
1x Foul Play
1x Snarl
1x Payback
1x Dark Pulse
1x Feint Attack
1x Shadow Claw
1x Flamethrower

Espeon
4x Dazzling Gleam
3x Swift
2x Quick Attack
1x Tackle