Lucky Loser

We are all here on earth to help others

Eindelijk waren ze in Hoenn aangekomen. De frisse zeewind stak op maar het zorgde er niet voor genoeg verkoeling. Het zweet brak hem uit en niet alleen door het klimaat. Moeizaam wapperde hij zijn shirt, terwijl hij tegelijkertijd zijn evenwicht probeerde te houden op de Piplup. Een kleine Pokémon die hem op haar rug moest dragen. Nu was hij maar al te blij voor de arme Water type dat zijn Piloswine in zijn Pokéball zat. Die haatte water en zou té zwaar zijn geweest voor Rally. Gelukki zag hij verderop al de plaats van bestemming verschijnen. Ever Grande City, de plek waar zich de Battle Maison bevond. “Yes! Nog een eindsprint, Rally!” Had hij net te enthousiast uitgesproken na een veel te ellendige rit met een tegenwerkende Piplup. Ze nam zijn woorden ook te letterlijk aan en staarde hem met een grijns aan, voordat ze er vandoor schoot. "WAAAAH” De jongen werd door de lucht geschoten en plonsde neer in het water. Het zout prikte direct zijn ogen en neus. Hij moest naar boven! Zo snel hij zijn armen kon bewegen, zwom hij weer naar het oppervlakte om adem te halen. Báh. Hij bleef maar zout wegspuwen maar de smaak verdween niet meer uit zijn mond. Ellendig keek hij uiteindelijk toe hoe de Piplup hem van een eind uit zat te lachen. Oh boy, dit had hij aan moeten zien komen maar hij had eindelijk hoop in hun band gehad. Nee, dat was té naïef, ze kende elkaar amper twee dagen en al die tijd had ze hem meer ellende bezorgd dan Deuce in twee weken. Vermoeid ademde hij uit. Hij kon nu onmogelijk met haar opgeven, want anders had Viola ongelijk gehad dat hij competent was als Trainer. Het was ook vreemd dat hij het sinds kort voor lief nam maar tegelijkertijd werd gekweld door zijn verleden. Was dit niet iets voor een held om talent te hebben? En… sinds wanneer was het zo-  "BRUHSWAA!” Bijna verdronk hij en met haastig getrap kwam hij weer boven water. Als middel zich wakker te houden mepte hij zichzelf in zijn gezicht. Blijf erbij! Zijn hart ging zelfs flink te keer en hij besloot maar zwemmend verder te gaan. Na een lange tijd stond hij dan uiteindelijk doorweekt, uitgeput en al flink gezout in het Battle Maison en had hij het uitleg gehad. Zijn eerste tegenstander kon elk moment opdagen maar de spanning drong niet tot hem door. Hij was uitgeput en hoorde nog altijd Rally hem uitlachen in zijn achterhoofd. Zelfs het gelik van Deuce bij zijn gezicht had hij niet meer door. Dit was… ellendig.

what on earth the others are here for I don't know

We are all here on earth to help others

Bagger voelde hij zich met zijn gezouten outfit maar nu nog uit de uitdaging stappen was onverstandig. Bovendien moest hij ervaring leren opdoen met Pokémon gevechten, voordat hij zich écht klaar kon stomen voor de tweede gym.  Als Viola dus zelfs dit hem had aangeraden kon hij moeilijk weigeren en bovendien was dit en geweldig moment zichzelf te bewijzen tegenover de Piplup. Hij had niets voor niets één gymbadge binnen, al gaf hij toe dat ongelooflijk te vinden. Daar dacht Deuce vast hetzelfde over. Juist, hij zou dus de goede voorbeeld geven aan Rally en hoe zelfs hun strategie in elkaar zat. Zijn eerste tegenstander zag hij inmiddels verschijnen en het was een knul met twee uitstekende voortanden, paars kort haar en een vlindernet in de aanslag. Dat was een uniek uiterlijk maar er was in Johto toch een gymleider die daarop leek? Bugsy was zijn naam en hij kon er zeer wat van en was zelfs nóg sterker dan Viola. Nerveus slikte hij, dit kon weleens gelijk de strijd zijn, waardoor hij uitgeschakeld werd van de uitdaging en later opnieuw moest proberen. ‘Laten we maar beginnen, hup Karrablast!’ riep zijn tegenstander al die een Pokéball de lucht in wierp. Een felblauwe Bug type verscheen eruit met scherpe hoektanden en een fel gele buik. Qua omvang stelde hij niet veel voor tegen Deuce maar grootte betekende niets. Naderhand had hij helaas die les geleerd. De Trainer was ook vrij strijdlustig om gelijk met de strijd te beginnen. “Insgelijks, Deuce… Ehm.. Deuce?” begon hij met een glimlach maar op dat moment was de Pokémon verdwenen. Huh? Die stond een tel geleden nog naast hem maar zat met zijn snuit een tafel waar een buffet klaar stond voor de winnaar. Dit was niet het beste moment voor hem om aan zijn maag te denken! “Deuce! Na al die gevechten trakteer ik je op een zak vol Poképuffs!” De lange bruine oren van de Piloswine schoten omhoog en binnen een tel was hij de strijdveld opgestormd en gemotiveerd de Bug type neer te halen. Althans, het leek op een Bug type maar zeker niet van Kalos of Kanto of Johto. Nieuwsgierig haalde hij de Pokédex tevoorschijn en spoedig werd zijn vraag al beantwoord: een Karrablast en die kwamen vooral in de stedelijke Unova voor. Dat verklaarde een veel maar hij had dus gelijk: het was een Bug type. Hmm, dan was Deuce een goede keuze!


VS.

‘Karrablast, Headbutt jezelf recht naar voren en gebruik dan je Slash!’ De tegenstander schoot direct in de aanval en de Bug type knalde zijn lijf strak naar voren, recht naar de opening tussen de massieve en harige poten van de Piloswine voor een pijnlijke uithaal. Hij wist wel zeker dat de buik van Deuce gevoelig zou zijn voor de aanval en dat hij te traag zou zijn de aanval te ontwijken. “Icy Wind de vloer en vuur dan je Ice Shard!” Hij zou anders de tegenstander zijn snelheid maar gunnen en dat dan op deze manier: de snelheid verergeren. Een ijskoude lucht schoot uit de mond van de Piloswine en vroor het hele pad dat rechtstreeks naar hem leed, voordat meerdere puntige bevroren obstakels op de Karrablast werden afgeschoten. Met moeite hield hij zij lijf nog net boven de grond en bij het meest geringe contact gilde de Pokémon het al uit, wild waaiend met zijn poten. ‘Karra!’ gilde de Pokémon die vervolgens een flinke laag ijs pegels tegen zijn lijf geslingerd kreeg. Versuft door de kou van het ijs remde de Bug type af en wreef het resterende ijs uit zijn gezicht. Balans vond hij maar niet op het spekgladde ijs en viel elke keer weer op zijn achterwerk. ‘Karrablast, gebruik je Fury Cutter op het ijs!’ riep de Trainer, ietwat nerveus toen de Bug type pas na een paar pogingen effectief uithaalde met zijn poten. Het ijs brak haast direct maar de Pokémon en de Trainer hadden wel grotere zorgen. Letterlijk. “Gebruik je Bulldoze, maak het zo luid als je kan en dan je Swagger!” Een wilde blik verscheen in de ogen van Deuce die voor een tel zichtbaar waren, voordat hij woest zijn voorpoten met een luide knor de lucht in wierp en flink neer liet knallen, een flinke schok in de grond ten gevolg. ‘Ontwijk, snel en dan je Bug Buzz!’ De Karrablast schoot al lichtelijk in de paniek en sprong omhoog, maar was niet in staat de trillingen volledig te ontlopen.

Met de zwaai van zijn rug schoot een flinke geluidsgolf tegen de Piloswine aan die kreunend tegen de grond werd gedrukt. Verrast door het verschrikkelijke geluid stond Joey aan de grond vastgenageld met zijn handen over zijn oren. De zwijn sloeg versuft zijn kop heen en weer, totdat hij met moeite een kille blik op de Bug type wierp. Veel geknor kwam er ditmaal niet uit zijn mond maar het was genoeg om het gezicht van de Karrablast felrood te kleuren en zijn blik waziger te krijgen. “Vergiftig hem nu met je Toxic en Rock Slide!” Joey merkte het al maar tot dusver hadden ze duidelijk de overhand in dit gevecht en hij durfde meer zijn strategie in te gaan zetten. Deuce stond er ook minder gespannen bij maar de Bug Buzz had hem flink van kaart gebracht. Nog schuddend met zijn kop wist hij daarentegen een verblindend licht boven de Bug type te verschijnen, waaruit het plotseling begon te regenen met keien, allemaal omhuld met een smerige paarse giftige drap die Deuce uitspuwde. Een kille glim verscheen plotseling in de ogen van zijn tegenstander en het duurde niet lang voordat zijn ware identiteit zich onthulde. De gecombineerde aanval overrompelde de Karrablast die vervolgens onder de rotsen verdween.

Deuce was niet de enige die aanvoelde dat er iets niet klopte, het was tot zover veel te makkelijk gegaan. ‘Breek door de rotsen heen en Slash zijn snuit!’ W-Wat? Een sadistische grijns verscheen op het gezicht van hun tegenstanders en genadeloos haalde de Karrablast uit met zijn lichtgevende poot tegen het gevoelige snuit van de Piloswine. ‘Pi!’ gilde Deuce verrast die door de klap zelfs naar achteren gestapt was en beschermend zijn poten over zijn snuit hield. ‘Bedankt, knul, voor die Swagger en je had de ability moeten checken.. de Poison is al weg, amateur!’ Joey staarde hem verbijsterd aan. Hij dacht dat de Swagger de Karrablast goed versuft had en het gif zijn taak gedaan had maar… “Had je mij nou-“ ‘Ja!’ Hij wachtte niet totdat hij zijn vraag afgemaakt had om zijn vraag te beantwoorde met trots weerklinkend in zijn stem. Hoe had hij dan verwacht dat hij niet in plaats daarvan voor pure kracht zou gaan? Wat gaf dat prijs?! Lichtelijk in de paniek geschoten duurde het even, voordat zijn aandacht weer bij het gevecht zat waar de Karrablast duidelijk weer de overhand had. ‘Headbutt hem versuft!’ riep de Trainer met een gedurfde grijns, ‘En daarna een Fury Attack en Cutter combo!’ De Karrablast trok zijn mondhoeken omhoog zodat zijn hoektanden enkel meer opvielen en knalde zijn lijf tegen Deuce’s gezicht aan. Verrast door de aanval kon de Piloswine het niet laten angstig naar achteren te stappen en nog voordat Joey hem had kunnen waarschuwen gloeide helaas weer de poten van de Karrablast op. Met flinke zwaaien van zijn poten haalde hij specifiek uit naar de poten en gezicht van Deuce die steeds minder de aanval wist te verdragen. “D-Deuce!” Hij balde zijn vuisten en slikte. Nee, laat de angst niet jezelf overnemen maar wees net zo kalm als Jean-Pierre en Daniel. Dat kon hij wel, niet perfect, maar ooit kwam hij daar!

Rally staarde de knul zoals de toeschouwers niet vol vertrouwen aan. Die knul.. Dacht hij nou echt? De Piplup hief hulpeloos haar schouders op en zuchtte diep, vervolgens een blik werpend op het buffet. Kijk, dat zag er lekkerder uit!

Het gevecht zette echter voort en Joey ademde diep in en uit, proberend de stem van zijn tegenstander te negeren en enkel zich te richten op wat er voor hem gebeurde. Twee vechtende Pokémon. ‘Peck nu in zijn ogen!’ Huh? Weer het gezicht Wacht, natuurlijk! Hij sloeg zijn hand op de open palm van zijn andere hand. Natuurlijk, dat was het idee van zijn tegenstander.”[/b]Powder Snow je slagtanden en werp hem met je Ice Fang de lucht in!”[/b] Oké, het was voornamelijk geluk hebben maar dan hadden ze zeker wat! De Piloswine blies ijskoude lucht over de horens heen en deze werd dikker door de Ice Fang. Hij ving de Peck van de Karrablast op en wierp die volle kracht de lucht in. “En… “ Een ijskoud laagje verscheen om de Bug type heen, “.. Hebbes!” Trots grijnsde hij, maar de andere Trainer eveneens die wist dat zijn Pokémon snel zich van de status zou ontdoen. “Swagger!” De Piloswine begreep al wat Joey van plan was en gunde de Bug type weer een koele blik en liet nog meer gedurfde dingen van zich horen. Woest brak de Pokémon het ijs maar verward als hij was viel hij niet Deuce aan, maar het ijs op de grond waar zijn reflectie zat. Met de laatste stoot tegen de grond uitgedeeld schoot er een pijnlijke huivering door de Karrablast heen die een verrast kreetje van zich liet horen, voordat hij stil op de grond viel. Was de strijd hierbij voorbij of… ‘Nee, waag het niet, Karrablast! Kom overeind! Anders moeten we terug!’ Huh? Natuurlijk, de knul was net zoals hem en bij verlies had je de uitdaging verloren en mocht je de hele dag niet meer mee doen.

Het was ook zijn idee geweest maar één dag hier te blijven en waarschijnlijk ook voor de ander, maar… hij kon morgen terug maar de ander.. Het leek er niet op. Zou hij anders.. opgeven? De gedachte kwam in hem op, nu hij zich bedacht hoe naar het moest zijn om in de ander zijn schoenen te staan. Nee, nee, nee, hij moest zich niet laten leiden door schuldgevoelens en de ander een oneerlijke overwinning geven. Geen echte Trainer wilde dat. ‘Je zal verliezen… Of geef je anders op? Jij hebt duidelijk nog genoeg kansen vaker de mensen hier uit te dagen, ik… heb een zieke familie en moet morgen terug zijn,’ Waren dat smoesjes of dacht hij echt vuil te gaan spelen? Hij wilde zichzelf geen goede Trainer noemen maar de tegenstander smeken om een overwinning..? Hij had gelijk, hij moest zich niet zo erg verlagen. De titel Trainer droeg regels en verantwoordelijkheden met zich mee. De Bug type duwde zijn gepijnige lichaam overeind en keek met gespleten ogen naar Deuce die kalm snoof door zijn pijnlijke snuit. De Pokémon wilde overduidelijk vechten, hij wilde er volledig voor gaan en ongeacht resultaat er goed over voelen wat hij gepresteerd had. “Ik mag je Karrablast wel, hij blijft wel vechten tot het eind en ik… oké, ik ehm.. mag niet veel zeggen maar..” Oei, ging hij nou betweterig doen over iemand die hij amper kende? Oh boy, wat werkte hij zichzelf weer in de nesten voor het goede doel. Ongemakkelijk krabde hij met zijn vinger zijn wang. “Ik denk dat je het mis hebt…” De Bug type glimlachte en maate een knikkende beweging met als gevolg dat zijn Trainer verontwaardigd snoof. ‘Pfft, oké, hup, gebruik dan je ultieme Bug Buzz!’ Kijk eens aan, dat had Joey toch liever willen zien. Heh, hij werd gespaard én had hij nou de ander iets geleerd over het zijn van een Trainer…? O-Oké, dat kwam later wel aan bod: eerst zou hij de strijd eindigen met zijn strategie. De Bug type sprong moeizaam de lucht in en vuurde weer een oorverdovend geluidsgolf af. “Mist om jezelf te verbergen en dan je Mud Slap!” Een niets onthullend mist verscheen om de massieve Pokémon waarna een bruine kleur het overtouw nam en langzaam wegvaagde door de  geluidsgolven. ‘Peck!’ De Karrablast haalde al uit maar in de bruine waas raakte hij de grond, vlak voor Deuce’s poten. ‘Karrablast!’ mompelde zijn Trainer bezorgd, terwijl de bruine waas langzaam wegtrok.

Gebruikte aanvallen:
Icy Wind
Ice Shard
Powder Snow
Ice Fang
Bulldoze
Swagger
Toxic
Rock Slide
Mud-Slap
Mist


Headbutt 2x
Slash
Bug Buzz 2x
Fury Cutter 2x
Fury Attack
Peck 2x

what on earth the others are here for I don't know

We are all here on earth to help others

Geen beweging volgde meer uit de Karrablast en gefrustreerde keerde de ander de Pokémon terug. Gelukkig niet zonder een bedankje dat hij uitstekend gevochten had maar ze dus helaas terug moesten. De jongen zijn ogen werden direct vochtig en hij leek bijna spontaan in huilen uit te barsten nu het besef tot hem door drong. W-Wat, nee, dit wilde hij de jongen niet aan doen! Wacht, nee, zo moest hij niet gaan denken, gezien het beter was te verliezen door een eerlijk gevecht dan dat je tegenstander op gaf. Een winst was dan geen winst meer en het draaide dan enkel om de prijs, niet de Pokémon’s belangen. Moeilijk wist Joey echter zijn gezicht in de plooi te houden en niet schuldgevoelens te krijgen door zijn overwinning. Er was ook eigenlijk maar één ding wat hij kon doen op dit punt voor de ander. Zichzelf forcerend het strijdveld te passeren en de tegenstander eens recht in de ogen te kijken, vergde veel van hem. Zijn hartslag nam flink toe, zijn handen zweetten en hij voelde ineens de lucht om hem heen benauwd worden maar áls dit het enige was… dan kon hij niet wegstappen. Een licht trillend hand stak hij naar hem toe en hij glimlachte naar de ander toen die verrast naar zijn hand staarde. “Het was een eer je… als tegenstander te mogen hebben gehad, en… ehm, ik wens je veel succes in je regio!” Oh boy, was dat meer dan genoeg of had hij meer moeten zeggen dan een wat standaardpraatje? De jongen staarde hem lang aan maar nam het gebaar aan en schudde hem de hand. Zijn ogen waren echter verborgen onder het haar van de knul maar… hij wist wel waarom, en voelde zich toch nog schuldig. Hij had gewonnen en moest het daarbij laten. Elke tegenstander wilde op een eerlijke manier winnen en dat was het belangrijkste aan deze wedstrijden. ‘I-Is je geraden, en ooit… ooit kom ik terug! Doei, moet mijn boot halen, dag!’ Gehaast liet hij Joey’s hand los en sprintte het gebouw uit met enkel een traanvlek op de grond achterlatend. Dit was moeilijk, hij had gewonnen en zou blij moeten zijn, maar het viel hem zwaar. ‘Pi?’ Huh? Verrast door het geluid van de zwijn keek hij om, recht naar zijn flinke bruine gestalte. “Het gaat prima,” kalmeerde hij de bezorgde Pokémon en gaf hem een aai over zijn ruwe dikke vacht. De strijd was voorbij en met hun winst betekende dat er nog een strijd zou volgen. Dat zou hem genoeg kunnen afleiden van de kwestie. “Laten we maar weer klaar staan, goed?” Hij moest positiever wezen en klaar zijn voor de strijd! Het was lichtelijk forcerend maar spoedig stond hij gereed aan zijn zijde met Deuce naast zich die het duidelijk rustig aan deed en zich niet druk maakte.

Pas toen benaderde een lokale werknemer het strijdveld en nam hem nieuwsgierig op. Ehm, wát was er mis…? Nerveus keek hij de man aan die lichtelijk verrast in zichzelf knikte en zachtjes de woorden ‘maar één badge..? ‘ mopperde, voordat hij hem recht aan keek. Vanachter zich haalde hij een voorwerp tevoorschijn waarvan hij niet kon raden wat het moest voorstellen. Het was hoekig en het voelde ijskoud aan toen de man het aan hem overhandigde. “W-Waah, écht koud!” Amper wist hij het voorwerp vast te houden, dus gealarmeerd keek hij de werknemer aan die lichtelijk geamuseerd was door zijn reactie. ‘Dat is een Ice Gem, dat versterkt de Ice type aanvallen van je Piloswine, het is de prijs voor uw eerste winst,’ Aha, Joey knikte traag en langzaam drong het besef door dat het werkte met beloningen. Voor zijn part waren het fijne bonussen maar het was niet zijn doel maar… dit weigeren..? “Bedankt!” De werknemer glimlachte en liep al weg van het strijdveld. Wacht, dan zat hij nog met het ijskoude steen in zijn ha-“AU! AU!” Het glipte uit zijn handen en viel uiteindelijk op het hoofd van Deuce. De zwijn reageerde er geeneens op en staarde Joey vrolijk aan, zelfs knorrend. Duidelijk. Joey ademde diep uit en richtte zijn blik weer op het strijdveld om de volgende uitdager te begroeten en te bevechten. Deze keer zou hij nóg harder moeten vechten dan voorheen en zijn tegenstander minder moeten onderschatten. Het was moeilijker dan gedaan, dat zeker, maar deze keer… zou hij zich niet laten intimideren! Een flink gevecht zou hij leveren! Een blonde meid van minimaal een jaar of twee jonger verscheen op het strijdveld met felpaarse ogen en een glimlach die niet van haar gezicht verdween. De zelfverzekerdheid en getrainde lichaam beloofde al dat dit zwaar zou worden. ‘Howdy, de naam is Cecola, noem me maar cola, en jouw naam?’ Haar energieke stem klonk ouder dan ze eruit zag en ze had een uitdagende blik in haar ogen, terwijl ze plaatsnam aan haar zijde. Waarom zou hij haar ‘cola’ moeten noemen? Dat was toch een hele vreemde bijnaam, je had de naam van een frisdrank merk… Maar, ehm, hoe moest hij hierop reageren? Zichzelf voorstellen kon in ieder geval geen kwaad. “Ik heet Joey, dus, aangenaam,” Cecola keek hem vrolijk aan en zwaaide haar blonde haren uitdagend naar achteren. Wat moest hij ervan vinden? Verwarrend was het beste woord, maar ze was ten minste gedreven en zeker al meer dan de vorige. Op een goede manier. ‘Tijd voor de ultieme showdown, hup, Hippe-Hark!’ De Pokéball klapte open en een Pokémon die totaal niet bij de bijnaam paste verscheen daaruit; een gespierde Pokémon die geen mond had maar wel over een paar krachtige benen beschikte. Gereed voor de strijd balde de Hitmonlee al zijn vuisten, terwijl hij vluchtig op-en neer hupte met zijn benen. Het was een Pokémon die hij kende, dat scheelde zeker maar de naam… nee, hij begreep het niet. Het paste wel bij zijn strijdlustige Trainer. Een Fighting type zou echter funest zijn voor Deuce dus…  “Rally!” rip hij maar er volgde geen respons. Huh? Wacht, ze stond ook niet naast hem! Haastig ging hij de ruimte rond en vond een leeggegeten buffet. Niet alleen dat maar een luide ‘Pip!’ klonk al ineens voor hem. Huh, hoe, maar… “Rally, ben je wel-“ Ze had een flinke buik en zat onder de eetresten. Om haar nu nog te laten vechten was onverstandig maar ze leek voor het eerst sinds hij haar kende gedreven te zijn. De vragen kwamen later dan wel, de strijd had hun prioriteit.

VS.
Deze keer zou hij wel eerst in de aanval gaan! Jammer genoeg beschikte Rally niet over Toxic of Swagger. Al had ze wel genoeg aanvallen met een effectief bij-effect. Zijn strategie was dus ook in dit gevecht dan toepasbaar maar het was nog maar de vraag hoe het zou uitpakken. Dit was het eerste gevecht dat hij streed met Rally en Deuce had al een paar achter de rug gehad. Of de eerste aanval effectief genoeg zou zijn was gelukkig niet al te belangrijk. “Bubblebeam alle kanten op!” Oh boy, hij hoopte maar dat het de Hitmonlee minder rond liet springen. Het was een Fighting type en als het eenmaal bij Rally in de buurt kwam, dan werd het moeilijk. De vuisten zou de Piplup om de oren slaan maar ook schoppen. Afstand behouden was dus zijn prioriteit! De Piplup sperde haar snavel open en vuurde een boel bubbels af die in de lucht bleven hangen. Een enkele bubbel raakte de grond en bevochtigde het. De tegenstander glimlachte geïntrigeerd en even leek het erop dat ze hun plan door had. W-Was het zo voor de hand liggend geweest? Blijf kalm, en blijf ademhalen, niet in de paniek schieten door een foutje. De strijd was nog in volle gang! ‘Hippe-Hark, gebruik je Meditate en dan je Rolling Kick op de grond!’ De strijd wakkerde gelijk aan, en de Hitmonlee spande al zijn spieren aan. Met gebalde vuist keek de geconcentreerde Pokémon strak de Piplup aan en haalde razendsnel uit met zijn been om de grond vlak voor Rally te breken. Ze probeerde de afstand te overbruggen! Rally zou amper de klap ontwijken op dit punt dus zat er maar één ding op, starten met de strategie. “Rally, vang zijn been op met je Whirlpool!” Haar lichaam kleurde blauw op en met een geconcentreerde blik verscheen een krachtige draaikolk boven haar heen. ‘Pip!’ Met een krachtige zwaai van haar poten forceerde ze de draaikolk recht naar voren om de been op te vangen, voordat het de grond zou raken. Kreunend onder de kracht wat achter de schop zat, kon ze moeilijk overeind blijven staan. Lang kon ze het niet volhouden en dit betekende enkel dat de Hitmonlee écht krachtig was. Nog voordat een tegenaanval in hem was opgekomen maakte zijn tegenstander al een zet. ‘Hippe-Hark, High Jump Kick haar tegen de grond aan met je andere been!’ Wacht, natuurlijk, daar had hij niet op gerekend! ‘Hitmon.. Lee!’ gilde de Hitmonlee uit toen hij zijn vrije been naar achteren zwaaide en met een flinke schop met de knie de Piplup de grond in duwde. De draaikolk knalde echter tegen het gezicht van de Fighting type op. Versuft door de aanval sprong hij naar achteren, het water uit zijn gezicht wrijvend. ‘Het is maar water, is toch wel verfrissend, niet?’ Het moraal van de Hirmonlee keerde snel terug en hij stopte al zijn poging zichzelf droog te krijgen.  

“R-Rally, gaat het?” Hij kon de bezorgdheid en angst niet uit zijn stem laten. Die klap was krachtig maar ook meedogenloos geweest. Daarbij was ze met haar al volle buik op de grond beland wat verre van fijn voor haar moest zijn. Beweging volgde in de Water type die haar lichaam langzaam overeind hees. Haar ogen spuwden vuur en ze balde de punten van haar vleugels. De Fighting type  was té ver gegaan en dat liet Rally maar al te graag blijken. “Heh,” Ongemakkelijk glimlachte hij om de plotselinge vastberaden Piplup. Het was enkel beter voor de rest van de strijd, al was het hem duidelijk dat ze amper een klap of.. misschien drie van de aanvallen aan kon. ‘Nou, ga je nog aanvallen, of wat..? Pfft, Brick Break de grond en schop de rotsen naar de Piplup toe!’ Huh? Waarom probeerde zij nu weer afstand tussen de twee Pokémon te creëren? De Hitmonlee schopte al ijverig tegen de grond aan en stukken van de vloer kwam los te zitten. De brokken schopte hij vervolgens omhoog en trapte deze krachtig weg richting Rally. Duidelijk, Whirlpool zou misschien geen benen kunnen opvangen maar rotsen, dat zou moeten lukken! “Vang de rotsen met je Whirlpool, en werp ze gelijk naar de Hitmonlee toe!” De Piplup stak haar gespannen vleugels uit om weer een draaikolk af te vuren om de brokken van de vloer op te vangen. Haar lichaam trilde echter onder het gewicht maar ze leek het nog net aan te kunnen. Veel scheelde het niet, dus wierp ze zo snel en krachtig als ze kon van zich af. Regelrecht naar de Hitmonlee toe.

Dit was ook niet hoe hij eigenlijk wilde vechten met het rondgooien van rotsen naar elkaar toe maar met Rally had hij minder diversiteit. Ze had maar twee effectieve aanvallen, waarvan de meest krachtige moeilijk was te gebruiken. Wacht, hij had een plan! De hoopvolle blik in zijn ogen viel gelijk op bij zijn tegenstander die daardoor uitdagend met haar haar sloeg. Ze vertrouwde het voor geen meter en keek bedenkelijk naar de brokstukken en de draaikolken. ‘Double Kick en vang de waterkolk aanval op!’ riep ze al en liet haar blik weer rustten op haar tegenstander. Ze had zelf ook wel een idee. De eerste paar brokstukken raakten de Hitmonlee maar hij zette zich op tijd af voordat de grotere hem zouden raken. Eenmaal in de lucht spande hij beide benen aan en deelde dubbele trappen uit aan de brokstukken. De Whirlpool sleurde echter al zijn been in één van zijn trappen. ‘Hit?’ riep hij verrast en probeerde wanhopig zijn been te bevrijden uit de draaikolk maar zijn hele lichaam werd spoedig al overspoeld. “Snel, Rally, Mist!” Ja, dit was het perfecte moment ervoor, de Hitmonlee was afgeleid en hiermee zou hij nog steeds minder dichtbij kunnen komen. Perfect! De Piplup liet met een zwaai van haar lichaam een dichte mist over het strijdveld trekken en gaf zichzelf een trots schouderklopje. ‘Pip!’ riep ze trots erbij.

Nu werd het tijd voor de aanval! “Rally, Bubble het strijdveld onder!” Zelf begreep de pinguïn niet waarom ze weer bijna dezelfde aanval moest doen. Er viel bijna niets te zien dus wat zouden bubbels dan eraan kunnen verbeteren? Zodoende sperde ze haar snavel open en vuurde weer bubbels alle kanten uit. De tegenstander snoof geërgerd nu er amper te zien was wat er gaande was in het strijdveld. De Trainer had hij nu weten te irriteren en dat was een eerste stap. Helaas gaf Cecola het niet zomaar op en verscheen dezelfde uitdagende blik als de vorige knul gehad had. De strijd begon nú dus pas? “Rally, let op!” riep Joey de Piplup al toe, voordat hij er zich bewust van was. Er zat iets aan te komen maar.. wat en vooral hoe? De mist verborg de penguïn en de bubbels zouden eigenlijk de ander moeten vertragen. Of had hij het mis? Of erger nog, onderschatte hij zijn tweede tegenstander. ‘Hit!’ De gil vulde de ruimte en een bruine schim doemde plotseling vlak voor de Piplup tevoorschijn. H-Hoe was dat mogelijk?! Dit had hem genoeg moeten tegen houden. ‘Joey, je onderschat ons echt teveel,’ zei Cecola direct met een ondeugend lachje, ‘Hippe-Hark hebben jaren ervaring en dat zal je spoedig merken, hup… Gebruik je Reversal!’ Amper na het klinken van het eerste letter van de aanval schopte en stootte de Fighting type de Piplup erop los. ‘Pi!’ gilde de Poke’mon van de pijn, terwijl haar lichaam alle kanten gesleurd werd door zijn stoten. Slap als een zak bood ze amper weerstand toen een stoot haar recht op de maag raakte. De klap sleurde haar de lucht in en haar zwakke lichaam zweefde voor kort in de lucht. ‘High Jump Kick!’ De Pokémon zakte door zijn gespierde benen en sprong de lucht in om een rake schop uit te delen.

Dit was het moment waar hij gewacht op had en zijn tegenstander niets vermoedde. Nee, hij had haar zeker niet onderschat, tot die conclusie was hij nou zeker gekomen. Al had het nooit zo ver mogen komen dat Rally zoveel pijn leed door de aanvallen. Een laatste Fighting type aanval zou haar bewusteloos krijgen. Nerveus slikte Joey bij dat idee. Nee, blijf positief. Hun band was niet geweldig en ze was nog vrij jong maar toch durfde hij op haar te rekenen. “Surf, nú! En dan je Drill Peck!” Gelijk na de commando volgde er leven uit de lichaam van de Piplup. Haar lichaam lichtte al felblauw op en een kring aan bruisend water cirkelde om haar lichaam heen. De klauwen aan de voet van de Fighting type knalde echter al tegen haar buik, voordat ze fatsoenlijk de aanval had kunnen doorzetten. Oh nee, ging het toch mis…? Was dit het einde van de strijd? De Piplup had er één antwoord op: ‘nee’.  ‘Piplup!’ kreunde de Water type die haar poten om de klauwen sloeg en zichzelf recht naar voren wierp. Het water raasde nog wilder om haar heen en ze draaide gelijk haar lichaam om haar as. Spoedig werd het een krachtige waterkolk met een schim erin die een flinke witte snavel had die steeds puntiger werd. ‘Hi?’ Verrast staarde de Hitmonlee naar de waterkolk maar werd direct al verblind door het witte licht dat van de Drill Peck af kwam. Een flinke knal volgde die de Hitmonlee genadeloos tegen de grond aan duwde. Een explosie volgde met een korte regenbui door de gebarste waterkolk.

Bijna was Joey de strijdveld opgerend om te zien hoe het met Rally ging. Het was pijnlijker dan het als idee in zijn achterhoofd zat. De Piplup sleurde echter haar lichaam vooralsnog koppig overeind. Stevig klemde ze haar snavel op elkaar en keek ze met haar ogen tot spleetjes getrokken strak naar de Hitmonlee. Of… niet? Ondanks de mist merkte hij dat de bruine Pokémon plotseling was verdwenen. Wacht, hoe was dat mogelijk? Verward keek hij gelijk Cecola aan die vermakelijk en energiek haar armen over elkaar heen sloeg. ‘Pokémon kwijt? Pfft, hij is daar!’ Ze wees naar een plek schuin achter Rally. De Hitmonlee stond daadwerkelijk daar met weer zijn typische springende beweging. Hij begreep maar niet waarom ze de locatie van haar Pokémon verraden had. Het kon enkel een valstrik zijn. “Bubblebeam de grond onder hem!” Rally ademde uitgeput in en uit, voordat ze de bubbels effectief afvuurde op de aangewezen locatie. De grond begaf het onder de benen van de Hitmonlee maar hij leek er kalm over te zijn. ‘Quick guard,’ Een enkele bubbel kwam bijna tegen hem aan maar een lichtgevend schild beschermde hem er al tegen. ‘Maak het af door jezelf af te zetten met Double Kick en los te gaan met een Close Combat!’ De Hitmonlee liet het schild verdwijnen en in een oogwenk had hij al de dubbele trap uitgedeeld op de grond om een einde te maken aan de Piplup. Nee! Een laatste aanval zou het einde voor de pinguïn zijn maar hij wilde niet dat ze veel pijn meer zou leiden. Dan bleef er weinig aanvallen of technieken over, helaas. Dit had hij willen vermijden, pure kracht, maar dat was duidelijk nog te moeilijk tegen een Fighting type als deze. Tenzij… Natuurlijk! Kap dat, hij had toch een idee! “Bubblebeam zijn gezicht en benen, en werp hem tegen de brokkenpuin met je Brine en Whirlpool!” Hijgend van inspanning vuurde de Piplup degelijk weer een reeks bubbels af die de benen en gezicht van de Hitmonlee raakten. ‘Hitmonlee!’ kreunde de Fighting type, graaiend naar zijn benen. In zijn gezicht was hij het na de Whirlpool gewend geweest. ‘Focus en Double Kick!’ riep Cecola gehaast maar de bruine Pokémon staakte de al zijn snelheid om zich droog te schudden. Pas een tel erna zag hij hoe de pinguïn al haar energie bij elkaar verzamelde met een flinke bol vol bruisend water die nog wilder werd in de Whirlpool. Krachtig knalde ze die tegen hem op. In een laatste poging de aanval te stoppen schopte hij er tegenaan maar zijn lichaam werd er al in gesleurd en tegen de scherpe brokstukken gelanceerd. "Maak het af met een Surf en Drill Peck!" Riep Joey fanatiek en de pinguïn wist hijgend flinke gevolgen om haar heen te dansen, voordat ze die neer liet slaan op het lichaam van de Hitmonlee, en met dezelfde draai om haar as op hem afschoot met een lichtgevende snavel. Met haar laatste kracht stortte ze zich neer op de Hitmonlee die zelf een zwakke poging tot een Double Kick maakte. De knal daarentegen duwde hen beide tegen de tegengestelde muren aan.

‘Hippe-Hark, nee!’ Bezorgd liep Cecola gelijk het strijdveld op, neerknielend bij de Fighting type die stil op de grond lag. De mist was namelijk langzaam aan het wegtrekken en zo zag hij dat Rally uitgeput door haar poten zakte. Verloren gaf ze zich niet maar het scheelde met haar wonden weinig.  “Rally, j-je…” De Piplup keek hem aan met een vurige blik, “J-Ja, juist, ehm, je hebt.. geweldig gevochten, ongeacht winst of verlies,” Ze leek iets anders te willen horen en wenkte naar het buffet die hervuld was. Na dit alles dacht ze nog serieus aan haar maag, zoals Deuce? Uitgeput zuchtte Joey maar glimlachte toch om de simpele mindset van de Piplup. “Je hebt een deal,”


Gebruikte aanvallen:
Bubblebeam 2x
Whirlpool 3x
Mist
Surf 2x
Drill Peck 2x
Brine


Meditate
Rolling Kick
High Jump Kick 2x
Brick Break
Reversal
Double Kick 4x

what on earth the others are here for I don't know

We are all here on earth to help others

De overwinning werd nogmaals aan hem toegekend nu de Hitmonlee langer dan een minuut stil bleef liggen. Het besef was amper tot Joey doorgedrongen en Cecola rende het veld op. Ze wierp haar armen om de Fighting type en gaf hem zoveel mogelijk lieve woorden, althans.. daar leek het op, voordat haar stem daar te erg voor trilde. Met op elkaar geperste lippen keerde ze Hippe-Hark terug om vervolgens met een diepe zucht zijn kant op te lopen. Uitmuntend had ze gevochten en even dacht hij zelfs verloren te hebben. De Piplup moest vooral op haar speciale aanvallen richten terwijl hun tegenstander dat continu tegen hield. Maar ze hadden dus toch gewonnen! Met een gelukkige glimlach keek hij met volle verbazing naar Rally maar ze trok er zich niets van aan. Trots als ze was bleef ze op dezelfde plaats staan met haar borst flink naar voren. Heh, sommige Pokémon veranderden niet van hun karakter. Ietwat verrast keek hij op toen er ineens een hand naar hem uit werd gestoken. Een ‘huh’ had hij nog kunnen onderdrukken maar hij had haar echt niet horen aan komen lopen. Licht twijfelend en verward greep hij haar hand vast en schudde er lichtjes mee. Voordat ze zijn gezichtsuitdrukking zou kunnen opmerken forceerde hij een vriendelijke glimlach om zijn verwarring te onthullen. Ze had iets kunnen zeggen. Al lag uiteindelijk de schuld aan hem dat hij even niet op haar gelet had. ‘Joey,’ begon ze ineens met een luide stem, ‘… Waag het niet tegen de rest te verliezen als onze leermeester, nee… sensei!’ Ze liet met een zachte ruk zijn hand los en boog eerbiedig naar hem. Wat de.. Wat was er in hemelsnaam gaande dat hij ineens een meester voor haar was door één overwinning? Cecola bleef hem verbazen. Nog net onderdrukken te facepalmen keek hij vragend naar de andere mensen die hier werkte. Misschien wisten hun wel hoe hij ermee om moest gaan. Na twee gevechten had hij nou wel gemerkt dat hij gek genoeg één van de normaalste was. ‘Pip!’ Rally stak trots haar vleugel op en direct keerde Cecola zich tot haar toe, ditmaal knielend. Nog trotser dan voorheen duwde de Piplup nog meer haar borst naar voren. Zwijgend staarde hij naar het verbazingwekkende tafereel. Het feit dat hij gewonnen had drong geeneens meer tot hem door. De stem van een werknemer kon ook niet roeer komen en één van hen bracht de verwarde Cecola al weg uit het gebouw. Niet wetend of hij haar wel af moest wuiven stak hij enkel zijn hand op, totdat hij en zijn twee Pokémon overbleven in het strijdveld.

Uitgeput ademde hij diep uit van de twee energievretende gevechten. Tot dusver ging het hem wel verassend genoeg goed af en dat was fijn om eens te hebben. Zeker gezien hij de laatste tijd niet al teveel geluk had. Nog steeds was hij doorweekt maar hij zag het zout al op zijn huid, gezicht en kleren verschijnen. Hoe langer hij zou vechten hoe erger het zou worden maar om daardoor zomaar op te geven? Joey balde zijn vuisten en herhaalde de woorden van zijn twee vorige tegenstanders in zijn achterhoofd. Hij moest door blijven innen, al ging het hem toch eerder om de ervaring. Trots met hun tweede overwinning knielde hij bij Rally neer en stak voorzichtig zijn hand naar haar kop uit. “Je hebt het goed gedaan, Rally!” De pinguïn knikte instemmend en wees met een soepele beweging trots naar zichzelf. Een grinnik verliet zijn mond, waarna hij voorzichtig zijn hand op haar hoofd rustte. Zou ze dit toe laten zonder hem onder te pikken of weer onderwater te dompelen? Het antwoord leek een ‘nee’ te zijn. Na de aai blies ze haar wangen op en lichtte haar snavel flink op. O-Oh nee! Verrast stapte hij naar achteren mar op tijd werden ze verstoord door de man van eerder die de ijskristal gegeven had. “Dit is de prijs op uw overwinning,” In zijn handen zag hij een TM liggen met een typerende ijsblauwe kleur. Werd hem zomaar een Ice type TM gegeven? Dat was zelfs beter dan het kristaal! Direct nam hij het voorwerp aan maar er volgde nog meer uitleg daarover. ‘Het is de TM voor Ice Beam,’ Meer uitleg volgde niet, zeker aannemend dat hij als Trainer wel wist hoe een TM gebruikt moest worden. De man stapte van het strijdveld af en hij nam even het voorwerp rustig op. Het was een aanval wat Rally én Deuce konden leren maar wie kon dat het meest gebruiken? Deuce had al wat TM aanvallen maar  deze behoorde ook tot zijn type. Daar tegenover had Rally meer potentie in speciale en lange afstands aanvallen. Hij wapperde er kort mee en borg het na een zucht voorzichtig op in zijn rugtas. Zijn volgende tegenstander wachtte al op hem en het leek hem niet verstandig ter plekke de beslissing te maken. Er was genoeg wat hem afleidde namelijk. “Deuce, Rally, maak jezelf alvast klaar!” riep hij naar de twee die inmiddels een behandeling van enkele zusters kregen. Acht, aar kwamen ze vandaan en… was dit niet valsspelen? Dan was het toh minder een echte uitdaging, of zag hij het verkeerd? Oh boy, waarom bleef alles en iedereen hem vandaag maar verwarren met acties… Zonder de energie te hebben iets te zeggen bleef hij maar toekijken hoe de ernstige verwondingen verdwenen uit de twee Pokémon en ze frisser dan tevoren naast hem plaatsnamen. Gewoon met de flow gaan, hield hij zich voor vanaf nu. Laat je niet meer van de kaart brengen!

Een angstaanjagende schaduw van de volgende tegenstander stak op, totdat hij zichtbaar werd. Nee, niet jezelf laten verassen door hoe gruwelijk of eng zijn tegenstander uit kon zien. Helaas had hij voor het zich nooit voorbereid kunnen zijn. Een korte knul met een flinke heksenhoed, hangend over zijn gezicht en een capé die hij over zijn lichaam hield. J-Juist… Dat had hij écht niet kunnen verwachten, maar hij leek wel weer op een vampier. Een Pokémon stapte achter hem tevoorschijn met een paars lichaam, ook klein van stuk maar een akelige grimas.. en het leek alsof er diamanten in het lichaam zaten. Onbewust stak hij zijn Pokédex er al naar uit om achter te komen dat het om een Dark en Ghost type ging die vooral in grotten leefde in Hoenn. Een inheemse Pokémon, dus, dat kon enkel betekenen dat de andere Hoenn Pokémon erger of minder erg waren. Hij hoopte voornamelijk dat laatste. De jongen bleef echter stil terwijl de Sableye plaatsnam op het strijdveld. Ging hij zich nou niet voorstellen, of iets uitdagends zeggen? “De naam is Joey, veel succes!” Het bleef stil na zijn woorden en hij keek ongemakkelijk de Piplup maar weer aan die duidelijk gemotiveerd was weer te mogen vechten. Zij leek hem een verstandige keuze gezien de grootte minder een probleem zou vormen. Daarbij was ze sneller dan de Piloswine. Zijn tegenstander zweeg nog steeds vrij mysterieus en weigerend zich weer te verassen liet hij de strijd losbarsten.
VS.
“Whirlpool om hem te immobiliseren!” Zonder een idee wat voor een vechtstijl deze keer zijn tegenstander had, kon hij misschien nou wel los gaan met zijn strategie. De Piplup gloeide op en een kolkende waterhoos verscheen boven haar heen. Met een krachtige zwaai wierp ze de aanval recht op de Sableye. Een kleine grijns sierde het gezicht van de tegenstander en direct huiverde hij van het zicht. Die had zeker een idee gekregen! ‘Feint Attack!’ Het was de eerste keer tot dusver dat zijn tegenstander iets zei. Toch klonk het niet luid genoeg iets uit te kunnen halen. Geen angst, passie of iets anders zoals de laatste twee. Dat terzijde, zag hij de Sableye de Whirlpool opvangen en erin gesleurd worden. Ondanks zijn doorweekte lichaam en dat hij alle kanten krachtig gesleurd werd, leek hem niet te deren. De grijns van de Pokémon groeide zelfs en met een zwaai van zijn paarse armen brak hij… de aanval? De draaikolk brak en binnen een tel viel het overige water naar beneden. H-Had hij nou met één uithaal Rally’s aanval weten te stoppen? “W-Wat…” kraamde hij zachtjes, en ook Rally keek verontwaardigd toe. Veel schade had het ook niet gericht en zonder enige gevolgen snelde hij al naar Rally. Oja, s-snel.. w-wacht! Voordat een aanval zijn mond had kunnen ontsnappen deelde de Sableye al een krachtige stoot tegen Rally uit, haar enkele meters over de grond slingerend. “Rally!... Gaat het?” De pinguïn snoof koppig en bracht haar lichaam overeind. ‘Pip!’ riep ze koppig, ondanks de wonden die ze had moeten incasseren door de klap. Toen Rally echter opkeek zag ze ineens het strijdveld niet meer, alleen een paarszwarte waas. Gespannen keek ze om maar het omhulde haar. Verward keek ze om haar heen met ogen die diep paars waren gekleurd. “R-Rally, gaat het écht wel?” Bezorgd stapte hij richting Rally en direct keerde ze haar kop naar hem toe. Een flinke frons zat op haar gezicht gegrifd en het volgende moment vuurde ze een flinke Bubblebeam op hem af. “W-Waaah! Rally, at is e-Aah!” De bubbels bleven komen en haastig dook hij voor ze weg. Wat was er gebeurd na die klap wat hij niet door gehad had? Het moment dat hij zijn tegenstander zag drong het gelijk door. Natuurlijk! Dit was een Night Shade! Die liet nachtmerries voor de ogen van de Pokémon afspelen. Natuurlijk ko-Hij dook snel weg en maakte in stilte zijn gedachtegang af, Natuurlijk kon Rally dan weinig uithalen. De bubbels schoten alle kanten op terwijl de Sableye kalm aan zijn zijde plaatsgenomen had. ‘Recover!’ De Pokémon knikte en bewoog kort met zijn vingers om alle schade van de Whirlpool te doen verdwijnen. Het was letterlijk iemand met dezelfde vechtstijl! Hij moest bewijzen slimmer te zijn, tot… zover dat mogelijk was. Nerveus slikte hij en rechtte zijn rug.

“Rally, Surf het hele strijdveld!” Koppig bleef de pinguïn bubbels op hem afvuren. Wacht, ze reageerde momenteel enkel op geluid… Ondanks dat hij haar niet kon helpen, kon hij beter een mogelijkheid creëren de situatie minder erg te maken. Haastig gritste hij naar iets nutteloos in zijn broekaken en vond een steentje. Het was goed genoeg! Stevig greep hij het voorwerp vast en wierp dat recht naar het strijdveld toe. Bam! Rally keerde zich om naar het geluid en vuurde een krachtige Bubblebeam op af. De kei was echter vlak voor de Sableye beland en verward ving de Pokémon het volgende moment een flinke lading bubbels op. ‘Sableye!’ kreunde de Pokémon, wild schuddend met zijn kop. Enkel om een tel later in oog te staan met een woeste Piplup. Haar trots was gekrenkt door deze rot Pokémon en daar zou hij voor boeten! Met gebalde poten trippelde ze op hem af en maakte een zwaai met haar poten. Met volle kracht doemde een flinke vloedgolf onder haar vandaan die haar aan de top bracht, en vervolgens op de Sableye neerkwam. Ze liet zich niet beangstigen door een Pokémon! De golven verspreidden zich over het strijdveld en lieten alleen een doorweekte Water type over en een… De Sableye was plotseling verdwenen van de plek aar ze hem zonet geraakt hadden. Alleen een plaswater was overgebleven. Waar was hij..? Joey verwachtte op dit punt wel dat het een plan was geweest en keek de Trainer van de Pokémon aan. Dezelfde grijns als voorheen, de hint was duidelijk. Voordat de Sableye in de aanval ging kon hij beter zich voorbereiden maar daar had hij niet veel aanvallen voor. De bide had weinig zin tegen een Ghost type. Dan moest hij wel experimenten. “Mist en Drill Peck de grond!” De pinguïn opende haar kleine snavel en liet een dichte mist vallen over het veld. Enkel begreep de Piplup niet waarom ze de grond zou moeten aanvallen van alle dingen. Bij de blik van haar Trainer – het snotjoch – leek hij wel een idee te hebben. Deze keer zou ze de absurde actie maar uitvoeren. Haar snavel gloeide wit op en trok haar hoofd iets naar achteren. Toen haar snavel de maximale grootte bereikt had zette ze zichzelf af om vervolgens gemakkelijk uit te halen vanuit de lucht tegen de grond. Deuken vormden zich in de vloer en uiteindelijk kwamen stukken rots zelfs los. Dat was dan ook exact wat hij gewild had. Het zou niet alleen een fort vormen maar ook als wapen dienen. Voor wat eraan zat te komen, althans. En juist op dat moment kondigde de Sableye weer zijn aanwezigheid aan. ‘Versterk je Shadow Claw met je Shadow Ball!’ Uit de dichte mist verscheen een paarse schim met fonkelde blauwe diamanten als ogen. Een aszwarte bol hield hij in zijn vrije poot vast, terwijl de ander gehuld werd door dezelfde onguur uitziende kleur. Geamuseerde grinnikte de Pokémon die zo snel als hij kon op de Piplup af sprong.

Een tel in de lucht doorbrak hij al de bol door zijn klauw er doorheen te laten breken en de kracht van zijn Shadow Claw toe te laten nemen. ‘Sableye!’ De Pokémon trok zijn mondhoeken akelig omhoog met zijn doelwit binnen bereik. Hij trok zijn door paars gehulde arm naar achteren en haalde uit naar de onbeschermde rug van de Piplup. Zijn vlijmscherpe klauwen sneden langs haar donsvacht en zouden zeker schrammen achterlaten. Verrast piepte de Piplup die haar ogen tot spleetjes trok van de ijn die door haar rug heen kierde. “Drill Peck hem met behulp van de rotsen onder!” Juist, de Piplup wist dat ze de pijn door moest bijten. Het moment dat haar voeten de grond raakte, keerde ze haar lichaam naar de Sableye toe. Haar eigen spiegelbeeld zag ze terug in zijn diamanten ogen. Zo dichtbij zat hij. Met een zwaai van haar hoofd wist ze met haar flinke snavel een stuk rots recht in het gezicht van de Sableye te smakken. Raak! Het had toch gewerkt!! ‘Breek de rotsen!’ De Sableye merkte de milde irritatie in de stem van zijn Trainer op en wist op tijd op zijn poten te landen. ‘Sableye…’ gromde hij dreigend en weer verscheen een door duisternis gehulde bal bij zijn arm, gereed daarmee de Piplup weg te blazen. Of eigenlijk de rotsen om haar heen. Gehaast maar krachtig lanceerde de Sableye steeds een Shadow Ball af op de pinguïn wiens snavel inmiddels niet meer gloeide. Joey weigerde Drill Peck teveel te gaan gebruiken op dit punt. “Stuur de Ball terug met je Brine!” Het moment dat hij dit opgenoemd had de Shadow Ball wel bijna de Piplup en de rotsen bereikt. In het laatste moment stapte Rally naar voren, nam plaats achter een rotsen en besloot de boel anders aan te pakken. Met de rots als haar schild tegen de aanval vormde ze met een vrije poot al een bruisende bol water. De Shadow Ball was echter té krachtig en bij impact barstte de rots elkaar en vloog de waterbol slapjes de lucht in. Pijnlijk werd ze een eind naar achteren gesleurd. “Rally… D-Denk, ehm, aan trefbal! Gooi hem onder met Brine en Whirlpool!” Pijn had ze duidelijk zeker maar misschien kon hij beter zich richten op het gevecht zelf. Tot dusver was ze een trotse Pokémon die er niet van hield als zwak te worden bestempeld. Haar grens kende ze duidelijk nog niet, maar hij had wel een vermoeden na het vorige gevecht waar dat lag. Een tweede Shadow Ball volgde van de Sableye maar er zat iets vreemds aan… Waren dat lichtjes? Wacht. Was dat niet…. “Rally, uit de weg!” Het was een Confuse Ray en een tweede verwarring zou funest kunnen zijn voor Rally. Zijn stem bereikte de pinguïn op tijd maar ze weigerde opzij te stappen. Wat ging er in haar om, koppigheid of had ze zelf een idee?

De Shadow Ball zat al amper een meter of twee van haar vandaan en nog steeds keek ze kalm strak naar voren. Wacht, haar poten zaten achter haar lichaam! Een flinke bol water was zich daar aan het vormen, al onthulde de mist niet de exacte grootte. Ook hoorde hij.. geruis van stromend water? ‘Pip!’ riep de Piplup plotseling en ze lanceerde een krachtige mengsel van meerdere waterbollen – Brine – die door de Whirlpool opgeslokt waren. Een waterbol knalde tegen de Shadow Ball en brak in meerdere stukken. Boem! De milde explosie ten gevolge van de twee aanvallen zorgde voor een flinke rukwind maar Rally bleef overeind staan. Zo snel als ze kon probeerde ze een waterbol uit de draaikolk te rukken maar toen schoot een akelige huivering langs haar heen. ‘Pip!’ Verrast sprong de Piplup opzij om de Sableye achter haar te zien staan. ‘Een effectieve Shadow Sneak… volg het op met Foul Play!’ De paarse Pokémon knalde zijn keiharde lichaam tegen Rally aan, verder van de draaikolk vandaan. Zijn tegenstander was heel slim bezig. Die Pokémon had zeker ook een grotere scala aan aanvallen maar daardoor opgeven..? Deze keer niet. Joey zou samen met Rally ook deze strijd winnen , maar wacht.. sinds wanneer as hij zo gemotiveerd geraakt? Bj de eerste en tweede strijd was zijn ambitie laag geweest maar nu… Heh, wellicht opende Rally zijn ogen. Dan zou hij haar laten zien dat ze op hetzelfde lijn stonden. “Bubble zijn gezicht onder en dan Peck zijn benen,” Eenvoudige aanvallen maar nou wilde hij niet ze gebruiken om de ander echt effectief te beschadigen. Daarmee had hij misschien ook zijn tegenstander weten te verassen die plotseling daadwerkelijk zweeg. De grijns stond helaas nog op zijn gezicht maar leek iets kleiner te zijn geworden. Perfect! Met haar rug op de grond en de Sableye boven haar uit torende met een ijskoude blik had ze ook niet veel beters in ogen dan hem weg te krijgen. ‘Shadow Claw de bubbels kapot en maak het af!’ Even leek het erop dat de Sableye sneller was met hoe snel een flinke door duisternis gehulde klauw om zijn poot was verschenen. Maar vooralsnog knalden de bubbels al tegen de arm en gezicht, voordat hij de kans had haar gericht te kunnen raken.

Met een gehaast zwaai in een poging van de bubbels te ontdoen die de Piplup krachtig naar hem afvuurde, schaafde hij enkel de wang van zijn doelwit. Meer lukte hem niet toen de bubbels ook op zijn poten werden gericht. Haar snavel lichtte vervolgens op en met haar puntige snavel pikte ze tegen zijn poten aan. De Sableye was al zijn evenwicht verloren en kwam regelrecht in de draaikolk vol Brine bollen terecht. ‘Sableye!’ kreunde de Pokémon die door de flinke waterhoos gesleurd werd en de waterbollen bij elke ontsnappingspoging in zijn gezicht kreeg. Tijd om het af te maken nu hij vast zat in de draaikolk! “Vuur nu de rotsen af met een Drill Peck in de draaikolk!” Dat zouden maar vier herhalingen zijn van dezelfde aanval. Maar in dit geval was dit de meest veilige optie. Terwijl dus Rally naar de rotsen toesnelde en haar snavel in grootte deed toenemen, deed de Sableye zijn uisterste best de draaikolk en waterbollen te breken. Met elke uithaal braken ze, totdat er geen meer waren en hij doorweekt weer op de grond stond. ‘Feint Attack!’  Uitgeput hijgde de Sableye, voordat hij naar voren snelde, regelrecht op Rally af. ‘Pip!’ riep ze vastberaden en met een uithaal van haar snavel wierp ze de eerste rots naar hem toe. Met een luide plof kwam het voor de Sableye neer en brak het instukken door Rally’s aanvallen. Door de doffe klap werd de Sableye bij de resterende drie keren ook naar achteren geslingerd. Zijn gebalde poot voor de Feint Attack hield hij daarentegen aan. Eveneens doorweekt en uitgeput stapte de Piplup echter al naar haar tegenstander en met een ietwat sadistische grijns uit trots, spetterde ze wat water van een waterplas over hem heen. De vuist verdween en direct liep de Piplup op dramatische wijze terug. Keep it cool. “J-Juist… “ Joey probeerde er zich weinig van aan te trekken en keek gespannen toe of er nog beweging zou komen uit de Sableye.


Gebruikte aanvallen:
Whirlpool 2x.
Bubblebeam
Surf
Drill Peck 5x
Brine 4x
Peck
Bubble
Mist


Feint Attack
Night Shade
Recover
Shadow Claw 2x
Shadow Ball 4x
Confuse Ray
Shadow Sneak

what on earth the others are here for I don't know

We are all here on earth to help others

De Sableye zakte in elkaar en de sadistische grijns van Rally nam direct toe tot zijn verbazing. Hadden ze zojuist deze strijd gewonnen? Het was maar moeilijk te bevatten maar dat gold duidelijk niet voor de Piplup. Trots stak ze haar borst naar voren met haar vleugels op haar heupen. Ooit zou die trots slecht uit werken, net zoals nu. Dat moest wel. Hij wilde niet dat zijn tegenstander zou denken dat ze hem flink onderschatten! Zeker een… duister figuur als deze wilde hij graag niet als zijn vijand zien. Alles behalve, zelfs. Het gezicht van de ander kon hij ook amper zien… Brr, dat maakte het er écht niet beter op. Was degene boos op het gedrag van Rally of…? Een sinistere grijns verscheen op het gezicht van de ander. ‘Het was een eer,’ E-Ehm… De kleur verdween uit zijn gezicht, terwijl de tegenstander zijn arm uitstak en de Sableye terugkeerde. Dit was wel heel vreemd geweest. Hij vond de vorige tegenstander al vreemd maar nu wist hij zich er geen raad meer mee. Het viel hem wel op dat ze ten minste elk een ander strategie voor handen hadden. Elk gevecht was een nieuwe, moeilijke uitdaging en… daar was hij toch voor gekomen. Dit had hij al kunnen verwachten, niet waar? ‘Fijne dag!’  W-Waah! De plotselinge stem van de ander schudde hem wakker uit zijn gedachten. Nee, nee, nee. Hij was weer eens afgedwaald. Hopend dat hij niet teveel had laten blijken van het feit dat hij verrast was, stak hij zijn hand naar hem uit. ”Fijne dag, w-was goed gevecht!” Zelfs een correct Nederlandse zin ontsnapte niet meer uit zijn mond. Oh boy, hij was niet goed bezig. Nu maar hopen dat de tegenstander zich daar niets van aantrok en zou vertrekken. Dat deed hij. Gelukkig. Opgelucht ademde hij uit, terwijl de tegenstander verdween in de schaduw van de ruimte. Nu maar hopen dat het figuur hem niet meer zou stalken in zijn dromen.

De scheidsrechter liep inmiddels weer op hem af om hem zijn prijs te overhandigen. Deze keer voorbereidt op de stille aankomst van de man, keek Joey op tijd op. Yes, hij begon aan te voelen wanneer die man kwam! Geen jumpscares meer voor hem. Hopelijk. De man had het duidelijk door en zijn glimlach werd een tikkeltje zwakker nu hij de knul niet meer overviel. Tenzij… ineens stak de scheidsrechter zijn hand uit met daarop een felrode kussen met een onbekend object erop. Het was bruinkleurig en had vaag iets weg van een koekje. Een half koekje om precies te zijn. Geen idee hebbend wat het moest voorstellen keek hij onbewust van het voorwerp naar de scheidsrechter. Het leek op iets wat je zou kunnen eten als mens maar waarom gaf je een winnaar een koekje van alles wat je die kan geven? Hiervoor had hij een TM gekregen en daarvoor ook iets wat voor zijn Pokémon was bedoeld. Dan kon dit ook niet voor mensen zijn bedoeld, toch? Ugh, hij wist het écht niet! Was hij daarmee een slechte Trainer nu hij dit niet kende. Straks was het de normaalste zaak van de wereld. De scheidsrechter zag de jongen langzamerhand in de stress schieten en stak het kussentje met het koekje richting de Piplup. Wacht, Rally?! Ineens stond ze vlak naast hem met haar vleugels dicht bij haar snavel en haar liefste blik op. Met glinsterende ogen staarde ze vol bewondering richting het koekje. ‘Dit is dus een 5 potential Heart Sweet, dit verhoogt de kans dat je Pokémon een egg move aan kan leren. Dat zijn aanvallen die ze niet van oorsprong leren en ze tevens ook door kunnen geven aan hun nakomelingen,’ Zoals verwacht stak de pinguïn een van afschuw getrokken gezicht bij het woord ‘nakomelingen’. Voor de rest had ze aandachtig gekeken maar raar was haar reactie niet. Ze was nog heel jong en zelf een baby Pokémon. Maar wacht, dit was dus een zeer handig voorwerp. De term ‘egg-move’ herkende hij ook vaag. Had hij dat niet eens gehoord? Lang wilde hij er niet bij stil staan met een loerende Piplup aan zijn ene zij en een ongeduldige scheidsrechter aan de ander. ”B-Bedankt voor de uitleg… e-en dat.. koekje, nee… ehm…,” Muk. Hij was nu al de naam kwijt, wat was het ook alweer! “H-Heart Sweet…..?” Dat antwoord werd goedgekeurd met een knikje van de scheidsrechter, waarna Joey het koekje overnam. Het was écht een klein reukloos koekje. Daar kon hij wel beter een zakje om wikkelen en ergens veilig opbergen. Direct tastte hij zijn zakken af, vond een oude plastic zak en deed het koekje erin en borg die veilig op. ”Zo,” Rally leek niet zo blij met de beslissing te zijn geweest en blies haar wangen op. Ai, misschien had hij dat niet moeten doen… Maar ze hadden nog een gevecht hierna. Bovendien wilde hij liever het koekje bewaren voor welke Pokémon het echt nodig zou hebben. Dat zou namelijk even tijd kosten om uit te pluizen. Niet binnen een minuut of vijf. Niet in de mini-pauze die ze nu hadden. Het was een wonder dat de Piplup iets in bedwang kon worden gehouden om van de vorige strijd te genezen, ondanks haar koppigheid. Ongemakkelijk lachte hij bij het zicht, terwijl de scheidsrechter de Pokémon genas. Heh. Typisch Rally.

‘WAZAAAAAA!’

Iedereen in de zaal viel stil bij het horen van een krachtige gil. W-Wat.. W-Wat was er aan de hand..?!  ”W-Whaaaa! W-Wat is er-“ Nog voor hij trillend de vraag had kunnen stellen, snelde een in zwart en geel geklede jongen de ruimte in en nam deze plaats tegenover hem. Di-Dit was zijn volgende tegenstander?! Verrast bleef hij vastgenageld aan de grond staan, terwijl de jongen hem breed glimlachend aankeek. Nu pas viel hem iets bij de ander op; hij had een korte broek aan, had een hanenkam en de jongen kon niet ouder dan tien jaar zijn. Erger of tja, dat was een groot woord, was het feit dat de jongen nogal.. ‘Oeh, een Piplup! Woehoe! Een exotische starter!’… Energiek was. De energieke houding ergerde Rally haast direct. Ze spartelde tegen de scheidsrechter, allemaal in de hoop los te komen. Ze wilde die luidruchtige knul eens laten zien hoe exotisch ze wel was! Pfft, asociaal. Met tot spleetjes getrokken ogen bleef ze naar de knul staren. Zelf wist hij ook niet wat hij ervan moest maken. Dit had hij niet verwacht. Net zoals de vorige. Al was de jongen tot zover het tegenpool van de vorige. Wat moest hij eigenlijk nu, zijn tegenstander had enkel oog voor de Piplup en niet voor hem. Zou hij wel iets zeggen? Rally was namelijk bijna volledig genezen en als hij niet iets snel deed… kon het niet goed aflopen. De zenuwtrekkingen bij de pinguïn kon hij ook maar al te goed door haar donsveren zien. ”F-Fijn je te o-ontmoeten, d-de naam is Joey!” sputterde hij er maar snel uit. Oké, kom op, richt je maar op hem zelf en niet dé Piplup. De knul keek kort op, nam hem op en grinnikte in zichzelf. ‘Mijn naam hoef je niet te weten, Youngster Joey! Eens zal ik geschiedenis maken als dé ultieme Electric type Pokémon meester,’ E-Ehm, wacht, dat was heel ambitieus! Dat had hij nog nooit gehoord maar… wat viel onder ‘meester’? Dat je alle Electric types had of je de sterkste Electric types had of… Wacht, nee, focus je op het gevecht! Hij besloot maar het antwoord van de ander te accepteren zoals het was. Misschien gaf hij daarmee het signaal onder de indruk te zijn. De jongen klapte met een spectaculaire, energieke zwaai de Pokéball open van een Pokémon, namelijk… Een door strepen bedekte hoefachtige Pokémon met bliksemvormige manen. Dit moest wel een Electric type zijn. Toch? Of was het een soort Sudowoodo? Hij haalde zijn Pokédex erbij, scande de Pokémon en het scheen een zebra-achtige Pokémon uit de verre Unova te zijn genaamd Blitzle. Een Electric type, dus dan was D-”Huh?! R-Rally?!” De Piplup stond weer op het strijdveld, geheel genezen van haar wonden. Haar ogen waren nog steeds tot spleetjes getrokken en ze haar poten gebald tot kleine vuisten. Het was een poging tot wraak en schending van haar trots omdat ze ‘exotisch’ genoemd werd. Al zag hij er niets ergs in. Als Water type werd dit wel moeilijk, ze waren in het nadeel en ze had geen effectieve aanvallen. De Blitzle leek wel een snelle Pokémon dus meer dan tevoren hadden ze de omgeving nodig.
Energiek stak zijn tegenstander zijn hand uit en voordat Joey nog iets had kunnen zeggen, ging hij al in de aanval. ‘Quick Attack naar de Piplup toe en omhul jezelf met een krachtige Shock Wave!’ Een actie vol brute kracht en het leek erop dat ze deze aanval niet konden ontwijken. Rally was niet alleen te langzaam om hem zomaar te ontwijken maar de aanval was altijd raak. Oké, rustig blijven. Het veld zat onder gras en aarde. Zou hij het in zijn voordeel kunnen gebruiken? Nog voor de aanval zou raken? De aanval zou zeker raken. Ehm, natuurlijk! Vertragen! ”Rally, gebruik je Bubblebeam tegen de grond onder hem!” Uit haar snavel verschenen een reeks aan bubbels die met elke klap tegen de grond open knapte en de aarde vochtiger maakte. Oké, deze tactiek had hij eerder gebruikt maar nu wist hij niets beter. De klap zou Rally moeten opvangen. Hoe pijnlijk deze ook zou aankomen. Tenzij… De Blitzle naderde nog steeds op volle vaart met zijn hoofd laag voor zich en een kille blik in zijn ogen. Zijn passen nam hij wel voorzichtiger in een poging niet weg te zakken in de grond. ”Bide!” Daarmee konden ze de klap opvangen maar ook de schade terug uitdelen. De klap was immers raak en pijnlijk en dit zou zijn tegenstander moeten beperken in het aanvallen. Elk effectieve aanval dat hij bleef uitvoeren, zou ophopen en zou die uiteindelijk moeten opvangen. Pfoe. Het was wel riskant dat aan het begin te doen. Met een luide klap knalde de Blitzle tegen Rally die inmiddels zich ineen had getrokken, haar vleugels beschermend over zich heen. De klap wist haar enkele meters af te vuren, waardoor ze pijnlijk over de grond heen rolde. Met een kreun kwam ze tot stilstand maar de pijn verbitterd, bracht ze zichzelf overeind om vervolgens dezelfde ineengekropen houding aan te nemen. ”Goed zo, Rally!” De Piplup’s mondhoek trok heel even omhoog, waarna deze weer neutraal stond. Ze begon meer naar hem te luisteren! Dat had even geduurd, maar bij deze strijd was dat zeker nodig. Nu stonden ze echt in het nadeel. Hun tegenstander vormde ook qua strategie een probleem. ‘Gebruik je Tail Whip en Flame Charge dan recht op die Piplup af!’ De zebra brieste wild, schraapte zijn hoef over de grond waarna deze zijn achterwerk richting Rally uitstak en met zijn gestreepte staart zwaaide. Oh nee… “Rally, bl-blijf kalm!” Dit was iets wat haar echt zou ergeren. De ogen van de Pokémon keken ook met iets meer haat richting de Electric type. Wel minder erg dan hij verwacht had. Wacht, had hij nou… kunnen aanvoelen dat ze zich zo zou voelen? Be-Begon hij haar te kennen? Nee, dat kon niet. Nee, helemaal niet. Zo goed kon hij zijn Pokémon absoluut niet aanvoelen. De verdedigingsniveau van haar was hiermee wel gedaald en de Blitzle omringde zich met flinke vlammen.

Gereed om op rap tempo op haar af te rennen, en zijn snelheid toe te nemen maar ook.. Wacht. De grond onder zijn hoeven werden weer kurkdroog door de vlammen! Nee, nee, nee. Zijn bubbels van voorheen hadden geen effect meer. Met een knal lanceerde de Blitzle zich tegen de Piplup en knalde deze zo ver mogelijk van zich af. Allemaal om afstand te creëren tussen hem en de Pokémon. Wacht, omdat de Bide elk moment zou eindigen? Deze tegenstander mocht hij niet gaan onderschatten als een roekeloze Trainer. ‘Gebruik je Discharge!’ Schokken verscheen over het lichaam van de zebra en baande zich een tel later zijn weg richting de Piplup. De gloed om haar verdween en ze leek duidelijk in staat zich weer fatsoenlijk te bewegen. Hoe kwamen ze nu dichtbij de Blitzle? Snel, denk snel na. Van voren… ging niet, van de zijkant viel ook weg. Bovenaf of onderen… Onder! ”Drill Peck je de grond in en haal uit met je opgekropte Bide!” De Piplup spade haar spieren aan en haar snavel nam in omvang toe en gloeide fel wit op. Met een drill-achtige beweging haalde ze uit naar het zachte aarde en zette ze zich af in de hoop zich iets in de grond in te graven. Vlak voor de hoeven van de Blitzle lanceerde ze zich uit de grond. De elektrische schok wist haar echter te raken nu ze dichtbij hem gekomen was. Toch weerhield dat niet haar typische sadistische grijns toen ze eenmaal bij de benen van de Blitzle beland was. ”Haal je Bide bij de benen uit!” Ze balde haar vuisten en sloeg ondanks de pijn in haar lichaam zo fanatiek mogelijk uit tegen de gevoelige benen van de Electric type. Het bleef een Pokémon die vertrouwd was op zijn snelheid. En met zijn gewonde benen zou zelfs een Flame Charge minder effectief werken. Hebben ze hem toch mooi weten te vertragen. De bubbels werkten niet en in dat geval kon hij dit prima doen. Een voorzichtige glimlach verscheen op Joey’s gezicht. Netjes! Rally had wel wat schade opgelopen en een paar effectieve aanvallen konden de strijd zou beslist hebben. Dat wilde hij liever niet bedenken maar het was eenmaal zo. ‘Pfft, je dacht dat je ons had! Stomp de pinguïn tegen de grond en gebruik je Thunder Wave!’ Een grijns verscheen op het gezicht van de Bitzle die ondanks de pijn in zijn been uithaalde tegen Rally en haar tegen de grond aandrukte met zijn lichaamsgewicht. Schokken schoten over zijn lichaam heen en nog voor hij snel een tegenaanval had kunnen verzinnen, knalde de schokken in haar lichaam. “Rally!” Ze was hiermee verlamd en dat bracht hen zeker in de huidige situatie zwaar in het nadeel. Oh nee, wat moest hij nou doen? Wat, wat, WAT?! Ze was verlamd en lag onder de Blitzle. Het zou weinig moeite kosten nog enkele elektrische aanvallen op haar af te vuren op dit punt, zelfs met gewonde benen. Nee, hij moest positief blijven. De laatste paar gevechten waren ook pittig gebleken. En toch had hij overwonnen. Maar wat nu? Wacht, dát kan nog! Deze strijd konden ze nog winnen! Dit betekende niet alleen dat de situatie slecht voor hun uitpakte maar ook.. vice versa! ”Lanceer de Blitzle de lucht in met je Brine!” Verrast maar vastberaden sperde de pinguïn haar snavel open en lanceerde een bruisende waterstraal, daarmee direct de Blitzle de lucht inbrengend. Verrast hinnikte de Pokémon terwijl hij steeds hoger de lucht in kwam. Eindelijk, afstand! De aanval werd namelijk krachtiger als de tegenstander flink was afgezwakt. En de Bide was behoorlijk heftig geweest. Daar zou hij het ook niet bij laten. ”Pin hem vast met je Whirlpool, Rally, laat h-hem iets zien!” Ze was flink verlamd geraakt en de Brine kostte amper spierkracht maar de Whirlpool.. wel. Met moeite hief ze haar lichaam overeind en met een kreun stak ze haar armen de lucht in. ‘Pip….Piplup!’ piepte ze luid en een draaikolk vormde zich boven haar en nam aanzienlijk toe in kracht. Snel was ze duidelijk niet meer en de tegenstander had al andere ideeën. ‘Thunderbolt!’ Schokken raasden over de Blitzle en na luid gesnuif vuurde de Pokémon de elektrische lading direct af, regelrecht richting de waterkolk en de Piplup.

Met een keiharde klap knalde die in Rally, die direct controle over de waterkolk verloor en deze slordig omhoog wierp. De afgezakte waterkolk had enkel net genoeg kracht de Blitzle mee te sleuren voor een rondje of twee. De Piplup zelf was haar voeting kwijt geraakt en zakte met een pijnlijk gezicht in elkaar. Zwaar ademend plofte ze neer, haar armen naast haar lichaam en vermoeid kijkend naar de waterkolk die door elektriciteit omgeven was. ‘Flame Charge en gebruik dan je Spark!’ Vlammen dansten weer om de zebra heen en wist het water daarmee flink te verdampen zodat een mist om hem heen verscheen. Hem van het zicht afnemend. Enkel het geluid van hoeven en geknetter van elektriciteit verried nog zijn aanwezigheid. Nerveus slikte Joey. Oké, hoe ging hij dit oplossen? Rally was duidelijk uitgeput aan het raken en dat ze verlamd was hielp niet. De knal moesten ze stoppen. Wacht. Zachte aarde… Als ze het niet een beetje vochtig maakten maar ook daadwerkelijk en moeras? ”Rally, gebruik je Surf op het veld en ga recht op de Blitzle af!” Zo kon ze zich natuurlijk verplaatsen! Het water kon haar dragen én ze konden het moeras maken. En nog één bonus. De waterkolk nam in kracht toe weer toe. De aarde werd zeer sompig terwijl Rally moeizaam een krachtige waterstroming om haar heen had laten verschijnen. Het water ging zeer tekeer, verstrekt door de zwakke staat van de pinguïn. Rally’s lichaam werd opgetild en recht richting de waterkolk met de Blitzle afgevuurd. ‘Nee, Thunderbolt alles onder!’ De Blitzle kon nog net de stem van zijn Trainer horen maar zijn adem werd ontnomen door het hoge water en het water van de waterkolk. Het geknetter van de Thunderbolt kwam ook maar traag op gang. Des te beter. ”Versnel jezelf met een Bubblebeam en richt deze daarna op de kop van de Blitzle! “ Hiermee konden ze de tweede aanval des te meer vertragen. De Pokémon zou te bezig zijn te richten op de bubbels dan op de aanval, en ademnood. Wacht. Dit was eigenlijk een heel agressieve manier van vechten. Het voordeel nemend van de Water typing van de Piplup. Pas nadat de Piplup op de Blitzle afschoot met de bubbels haar versnellend. Vervolgens vuurde ze de bubbels recht op het gezicht van de Blitzle. Verwilderd schudde deze zijn kop, daarmee enkel meer in ademnood komend door het hoge waard die de Surf veroorzaakt had. Bijna leek het erop dat ze hem verdronken in de waterkolk. Bijna. Zover zou hij het ook niet laten komen. De waterkolk verminderde immers in kracht. Het bruiste al minder. Ze moesten weer afstand maken. Zo snel zo mogelijk. ”Brine hem de lucht weer in!” De Piplup fladderde moeizaam met haar vleugels en begon de grond weer onder haar poten te voelen. De Surf ebte weg en met een pijnlijk gezicht keek ze weg van de Blitzle.

Wacht, was er iets aan de hand met haar? ”Rally, ga-“ De Piplup schudde koppig haar kop, nog voor hij de vraag had kunnen stellen. Gaf ze nou aan… dat het niet met haar ging? Dat klonk totaal niet als de pinguïn wiens trots nooit gekrenkt kon worden. Er was écht iets mis. Huh? Ineens zag hij een schok langs haar lijf razen. Ze was verlamd. Energiek en weer vol optimisme sloeg zijn tegenstander dan ook toe. ‘Quick Attack en gebruik je Spark!’ Razendsnel schoot de zebra odanks zijn wonden en iets versufte conditie op de Piplup af. Dit ging pijn doen. Nee, dit wilde hij niet zien. Direct trok hij zijn ogen tot spleetjes en op dat moment keek Rally hem recht aan. Een vreemde angstige blik was erin te zien. Niet bang voor de klap. Nee, bang voor iets anders.. leek het wel. De door elektriciteit omringde Blitzle kwam inmiddels in haar blikveld. Bam! En harde klap was te horen. ”Rally?! NEE! G-Gaat het!” Oh Muk, nee, nee, nee. Dit was zijn fout! Hij had beter moeten opletten. Nu was ze bang. En hij..? Deed helemaal niets. Stilletjes toekijken vanuit de zijlijn. Ugh, was hij wel waard een Trainer te zijn als hij niet eens de angst uit zijn meest trotse en zelfverzekerde Pokémon kon halen? Bezorrgd bleef hij in de mist staren die ontstaan was door de klap. Net toen hij teleurgesteld in zichzelf zijn blik wilde afwenden naar de grond klonk echter een luide hinnik. Pijnlijke Hinnik. Vervolgens was een schim de lucht in geworpen met de hulp van een krachtige waterstraal. Wacht, een krachtige waterstraal?! ”Wat…. Nee…” Jazeker. Dat was een Brine. Dé Brine van Rally! Ze was dus nog oké! Gelukkig. Opgelucht ademde hij uit, grijpend met één hand naar zijn borst waar zijn hart ongeveer onder lag. Dat scheelde maar… waar was ze? Aah, daar stond ze. De Piplup met haar borst naar voren, flink onder de wonden maar zoals hij haar kende. Wel… met diezelfde angst in haar ogen. Wat was er toch aan de hand? Zoveel vragen, zo weinig tijd. ”Lanceer jezelf met een Brine de lucht in en gebruik je Drill Peck, gecombineerd met je Fury Attack!” Dit gevecht moesten ze afmaken. Zo snel zo mogelijk. Lang zou ze het niet meer kunnen uithouden. Echt niet meer. De wonden over haar lichaam waren hevig. Waarschijnlijk zou één klap teveel voor haar worden. Hij wist het wel zeker. En anders misschien twee niet effectieve klappen. Roekeloosheid was iets wat hij verafschuwde.

Maar nu… Nu wilde hij gewoon de angst zien verdwijnen uit de ogen van Rally. En haar weer laten rusten. Wat haar ook bang maakte. Het was een angst die hij al te graag wegnam. Überhaupt. De Blitzle keerde zijn kop naar de pinguïn toe en brieste wild naar de gevogelte. ‘Stomp hem weg!’ Direct begon de zebra uit te halen met zijn gewonde benen maar helemaal kon hij ze niet meer strekken. Huh? Die wonden waren fel geweest maar niet genoeg, dus… Natuurlijk. Dat water van eerder had hem volledig uitgeput. Al helemaal zijn benen die hij nodig had boven water te blijven. Zijn doelwit kon hij dus moeilijker raken, dus wat als hij in dat geval daar gebruik van maakte? ”Grijp de been vast en lanceer jezelf recht in zijn gezicht, Rally!” De Piplup stak haar armen uit, greep de been vast maar kreeg wel de acherkant van de hoef tegen haar voorhoofd. Haar gezict vertrok van de pijn maar ze schudde koppig haar kop. Ze maakte met een kreun een zwaai beweging en met een lichtgevende snavel haalde ze met haar snavel uit naar het gezicht van de zebra met de snelheid en uithalen van de Fury Attack! De zebra begon te bokken en luider te kreunen door de uithalen tegen zijn gevoelige gezicht. ”Maak het af met een Surf om je heen en dan je Drill Peck en Bubblebeam!” Dan lieten ze hem eens wat kracht zien! De Piplup gloeide blauw op en een krachtige waterkolk verscheen om haar heen, waarna ze bubbels in het gezicht van de zebra afvuurde terwijl ze beide weer richting de grond zakte. Een waas van een lichtgevende snavel was nog te zien, voordat de tegenstander nog één aanval riep ‘Thunderbolt!’ Met een harde knal kwamen de twee neer op de grond. Beide Pokémon brachten hun lichamen overeind en elk trillend, elk moment begevend op hun benen stonden ze tegenover elkaar. Was het nu voorbij?


Nee. Tranen schoten plotseling op rap tempo uit de ooghoeken van de pinguïn. W-Wat was er aan de hand? Rally?! De Piplup was steeds heftiger aan het huilen en snelde angstig naar hem toe. Huh? W-Wt was er aan de hand?! Schuddend met haar kopje stond ze binnen enkele passen bij hem, en als nooit tevoren sprong ze recht in zijn armen. Direct verborg ze haar kop in zijn borst, nog steeds schuddend met haar kop. Wááááaát! ”E-Ehm…” Ze was bang. Maar waarom? Het kon niet door de Blitzle komen, toch? Begreep zijn tegenstander het…? Nee, duidelijk. E-Ehm, de scheids? Ook niet. Deuce? Die zat te vreten. Wat was er aan de hand met Rally?! Toen hij iedereen langs was gegaan en terugkeek naar de Piplup, moest hij gelijk zijn ogen afwenden. G-Gaf ze nou licht?! Angstiger begon de Piplup te piepen. Haar kop schudde ze harder dan ooit tevoren. ‘Pip! Pip! Piiiip!’ W-Wat moest hij nu?! Was ze ziek?! HELP! Hij wist amper kinderen te kalmeren. Al helemaal geen baby Pokémon. Onhandig hield hij haar dichter tegen hem. Wacht, dát licht herkende hij… dat was evolueren. Was ze bang voor het evolueren of… Wacht, konden Pokémon bang zijn om te evolueren? Deuce vond het geen probleem en was zelfs vrolijk maar.. je lichaam veranderde wel drastisch. Had de Piplup het al die tijd zien aankomen? Haar lichaam lichtte feller op en met een laatste angstgil begon haar vorm te veranderen en nam haar gewicht teveel toe om haar nog vast te kunnen houden. Met een rood angezet gezicht moest hij haar op een gegeven moment loslaten. Haar lichaam werd langwerpiger, haar vleugels groter en twee uitstekels verschenen er bij haar ogen. Het lichte verdween met een zachte klap en direct piepte zijn Pokédex. Een Prinplup, de evolutie van Piplup en het was nog steeds een Water Type. Trots wilde hij haar een aai geven. Ze as immers geëvolueerd, niet waar? Nog voor hij haar hoofd kon aaien, haalde ze uit met haar poot met een lege blik in haar ogen. Au! ”i…” Pijnlijk wreef hij over zijn hand en even verzachtte de blik van Rally maar snel keerde ze weer haar rug naar hem toe. ”Rally? J-Je bent nog steeds hetze-“ Een kill blik wierp ze hem over haar schouder. Dat was een duidelijke ‘Nee’. Rally… Ineens vond hij de uitslag minder interessant.


Gebruikte aanvallen:
Bubblebeam 2x
Bide [Ving Quick Attack, Shock Wave en Flame Charge op]
Drill Peck 3x
Brine 3x
Whirlpool
Surf 2x
Fury Attack


Gebruikte aanvallen:
Quick Attack 2x
Shock Wave 2x
Thunder Wave
Tail Whip
Flame Charge
Stomp
Thunder Wave
Thunderbolt 3x

what on earth the others are here for I don't know