Back in the city

Haar training was weer tot einde gekomen, ze had zichzelf opgefrist en was door de stad gaan lopen. Geruchten had ze wel gehoord, dat Team Rocket hier de leiding zou hebben en dat er een zogenaamde avondklok was waar men zich streng aan moest houden. Gelukkig was het nog niet zo heel erg laat, dus met dat laatste zou ze waarschijnlijk geen problemen krijgen.
De roosharige draaide zich om toen ze opeens iets hoorde en ging met een glimlach op d'r hurken zitten. "Kom dan, Maeve," zie ze tegen de Torchic, die zo te zien was gestruikeld en nu wat versuft om zich heen aan het kijken was.

[+Kenneth]

Terwijl ze de Torchic overeind zetten en haar een snoepje gaf, wilde ze weer overeind komen. Op dat moment had Meave blijkbaar andere ideeën, rende langs haar benen heen, waardoor Valyn zelf om viel, en begon rondje om haar heen te draaien. De roosharige schoot in de lach en deed een poging om de kleine Torchic te pakken te krijgen, maar die had al weer wat anders gevonden. Ze rende uit de open armen van haar trainer en verdween in de richting van een grote blauwe pokémon, die Valyn vaag herkende als een Blastoise. "Maeve, kom hier," zei deze met een zucht, terwijl ze overeind kwam en achter haar pokémon aan liep.

Voor haar gebeurde een gebeurtenis die ze hoopte hierna nooit meer te hoeven meemaken. Je zag niet al te veel auto's in Lumiose City, maar als ze er reden, reden ze opvallend hard. Maeve had dan het dan ook in haar hoofd gekregen om de straat zomaar over te steken naar de Blastoise toe. Deze had het, als ze het goed had gezien, zonder bevel van diens trainer door gehad en had net haar kleine pokémon gered. Valyn haalde opgelucht adem toen ze merkte dat haar pokémon waarschijnlijk wel ongedeerd zou zijn. Snel rende ze op de twee pokémon af, waar de automobilist met piepende banden tot stilstand was gekomen. "Hou je pokémon bij je, gek wijf," werd er tegen haar geroepen en Valyn's linkeroog twitchte eventjes. Ze balde een hand tot een vuist, maar wist zichzelf tot rust te komen. Ze stak een middelvinger naar hem op, waarna de man weer terug in zijn auto stapte en door reed. "Sorry daarvoor, ze is niet zo slim af en toe. Ik hoop dat je Blastoise niet al te veel schade heeft opgelopen," zei ze tegen de jongen, waarvan ze heimelijk hoopte dat het de trainer van de pokémon was, om een awkward conversation te voorkomen.

Maeve had zo te zien niet eens door gehad dat haar leven net in gevaar was geweest. Onschuldig beest dat het ook kon zijn. En een ontzettende lucky bastard. Valyn schudde haar hoofd en krabde eventjes aan d'r achterhoofd. De jongen opperde dat het misschien beter was als ze van de weg af gingen, wat haar inderdaad liet merken dat ze nog midden op de weg stonden. "Is goed," zei ze rustig en ze volgde de zwartharige jongen richting de stoep. Meave was ondertussen uit de poten van de Blastoise gesprongen en was op zijn schild geklommen. "Sorry voor mijn pokémon tho, ze denkt niet altijd even goed na," zuchtte ze daarna. "And thanks for the safe, mate," zei ze daarna, terwijl ze een duim omhoog stak.

Rustig wandelde ze in de richting van de stoep, terwijl ze er voor zorgde dat haar Torchic niet nog een keer kon ontsnappen. Ze moest die pokémon maar eens wat goede manieren gaan bijbrengen, want dit zou nog eens haar dood gaan worden, als ze zo door zou gaan. De jongen, die haar zo mooi geholpen had, vroeg of ze misdaden wilde gaan oplossen en eventjes was ze verbaast. Waar had hij het nou weer over? Ze lachte eventjes. "Nee hoor, ik blijf 't liefst uit de buurt van de politie. Als ze me zouden moeten laten betalen voor alles dat ik gesloopt heb, zou ik m'n pokémon moeten gaan verkopen," zei ze met een glimlach op d'r gezicht. Ze greep naar haar tas en pakte een pakje sigaretten uit. "Slim genoeg om er geen aan te nemen, neem ik aan. Maar ik bied 't je toch maar aan," zei ze rustig, terwijl ze een sigaret eruit sloeg en 'm daarna het pakje voor hielt.

Valyn haalde haar schouders op bij het horen van de woorden van de jongen. Wel gaf ze hem gelijk dat hij de sigaret afsloeg, hij was dus tenminste verstandig. Toen hij een notitieblokje erbij haalde en open deed, kon ze het niet laten om een kijkje te nemen. "Watcha writing?" vroeg ze redelijk nieuwsgierig, terwijl ze de rook van de peuk uitblies en even om zich heen keek. Ze mocht misschien nieuwsgierig zijn, maar ze wilde zijn privacy ook weer niet wegnemen. Ondertussen liep Maeve rustig rond op de stoep en vond het blijkbaar leuk om tegen een waterpomp te gaan lopen pikken. "Maeve, stop that, please," zei ze tegen haar pokémon.