Passing the Time

Fidger besloot zich niet veel aan te trekken van het ongemak en rekte zich uit gepaard met een geeuw. "Excuzels," Begon hij beleefd. "jou doet verveeld," Ja, hij sprak de serveerster direct aan. "zulten ons een spelletje spelen om jou weer blijzaam te maken?" In slowmotion gingen haar wenkbrauwen omhoog en haar mond een beetje open. "U.. uhm." Niet iedereen is gewend aan die plotselinge uitspattingen van goedheid. "Ik.. uh.. kan nu niet want ik moet werken." Ze aarzelde even. "Ik haal even een zwabber. Zorg jij gewoon dat die vlekken straks weg zijn en het is goed okay?" Een brede duffe grijns sierde zijn gezicht en hij knikte. Toen de serveerster weer wegliep draaide hij zich naar Mumrik. Die was bedankt geworden voor zijn kusje. Mumrik stapte op de grond en maakte een kleine elegante buiging naar het bruin harige meisje en ging toen weer bij zijn trainer op de stoel zitten. Beide heren waren de dame nu gewoon verwachtingsvol aan het aankijken.

Nouja zeg, wat was deze dame raar zeg. De heren keken elkaar verbaasd aan en toen weer terug naar haar. "Willen jou dan een spelletje doen?" Ze leek ook een beetje booszaam.. uhm boos. Of geïrriteerd. Iets negatiefs in ieder geval. Dat was voor Fidger altijd moeilijk in te schatten. Maar hij had wel altijd een plan om het beter te maken. Hij wist ook al precies welk spelletje ze konden gaan doen. Hij stond alvast op van zijn stoel deed zijn hoed even af om bovenop zijn dikke krullenkop te krabben. Mumrik, die nu voorzichtig zijn staart in zijn hand hield, zodat er niets meer zou druppelen, stond ook op en ging naast zijn trainer te staan. Hij krabde zich dan weer achter zijn oor. Zo, nu alleen nog maar wachten op de "ja" en dan konden ze gaan spelen.

Zowel verbaal als lichamelijk zei deze dame dat ze wel wilde. Ook zij was nu opgestaan om zich klaar te maken voor het spel. Fidger zette zijn leukste slaperige glimlach op en liep naar buiten. Mumrik liep achter hem aan, een paar keer omkijkend of de mevrouw wel meekwam. Buiten, keek Fidger meteen om zich heen om te zien waar ook al weer de kust lag. "Kom, dan gaat ons schelpsels zoeken." En nee, hij bedoelde geen schelp-schepsels, maar echte schelpen. Hoewel een leuk schelp-schepsel vinden ook niet geheel verkeerd was. Mumrik was zelf bijvoorbeeld allang blij dat hij weer buiten was, als hij hier per ongeluk zou druppelen, dan zou niemand naar hem schreeuwen. Maar de jongen met de grote rode hoed was in zijn broekzak aan het friemelen. Hij herinnerde zich een schelp in de vorm van een hartje dat hij had gekregen van een.. uh.. Spy.. uh.. Psy.. uh laat maar. Daar was Dorstman ook bij geweest. Oeh! Zou dorstman ook hier zijn!? Die zou de hele oceaan wel kunnen opdrinken!

Geconcentreerd ging hij eens in zijn andere broekzak friemelen. "Nmee.. mij zoeken iets." Maar hij kon het niet vinden. Hij haalde zijn rugzak was zijn rug en zette die op de grond. Daar ging hij ook eens in kijken. Mumrik wisselde zijn blik af tussen zijn trainer en zijn heldin. Ze zag er niet echt uit als een heldin. Maar ze had wel iets heldhaftigs gedaan. Hij had het zelf niet gedurfd. Hij wilde zoals haar zijn. Hij kreeg al beelden in zijn hoofd, van hem die met super sterke Pokémon vecht.. en wint! Maar hij gokte zo dat Fidger de gyms niet zou gaan uitdagen. Over Fidger gesproken. Eindelijk had hij gevonden waar hij naar zocht. En hij hield het dan ook trots boven zijn hoofd met twee handen. De schelp in de vorm van een hartje.

Waar hij die vandaan had. Hij ging weer rechtop staan en plaatste zijn rugzak weer op zijn rug. "Heeft mij gekrijgt van een Psiddeldiddel." Hij bedoelde een Psyduck. En hij wilde er graag nog eentje vinden, zodat als hij de Psyduck nog eens zou tegenkomen, hij ook een cadeautje voor hem zou hebben. "Mij ist zoekerig naar nog een hartig schelpsel." Legde hij verder uit. Ze gingen immers schelpsels zoeken. Dan hadden ze natuurlijk wel een goed voorbeeld nodig. Anders zou het zoeken alleen maar moeilijker en moeilijker worden. Hij stak de schelp weer in zijn broekzak en wenkte Jordan mee om dichter naar de kust toe te lopen. Daar lagen de beste schelpen!