Slippery. [OPEN]

Met een sierlijke beweging liet Shark zijn Dratini uit haar bal komen. De Dratini kwam neer op de grond en keek verbaasd zijnde om zich heen. Haar blik werd echter weer serieus toen ze voor zich een Mr Mime zag staan. De psychic type was Shark serieus aan het uitdagen en hij had er genoeg van gekregen. Bovendien wist hij dat Dragona op het punt stond om te evolueren. Hij wees naar voren en begon aanvallen te roepen. Terwijl hij zich probeerde te concentreren op het gevecht, dwaalden zijn gedachten toch heel even af naar huis. Hoe zou het met zijn moeder gaan? Hij had nog geen tijd gehad om een Holo Caster te gaan kopen. Steeds als hij in Lumiose City was dan was het al donker en waren de winkels al dicht. Hij nam soms contact met haar op via het Pokémon Center, maar wilde niet dat zijn vader ook maar iets zou vermoeden en hun zou proberen te traceren en daarom hielden ze hun gesprekken altijd maar heel kort. Het beste was nog altijd om gewoon naar huis te gaan en te kijken hoe het met haar ging, maar Shark had dat huis de rug toegekeerd om op reis te gaan. Zijn moeder moedigde het hem erg toe en dwong hem meestal om te vergeten wat er gebeurd was met David. Ze leek geen enkele wrok voor hem te voelen en leek het alleen maar erg te vinden dat hij zo erg met David in zijn hoofd zat. Ze zei hem dat het niet zijn schuld was en dat David hier zelf voor had gezorgd, dat haar man hun hiertoe had gedreven. Ze had ook geconcludeerd dat als Shark er geen einde aan had gemaakt dat David haar waarschijnlijk zou proberen vermoord te hebben en hoewel dat waar was, wilde Shark er toch niet aan denken wat er zou gebeuren als iemand in Kalos zou achter komen wat er was gebeurd.

De pijnkreet van zijn Dratini haalde hem uit zijn gedachten. De dragon type was op de grond gevallen en keek met boze oogjes naar de Mr Mime. Shark dwong zichzelf om zijn gedachten bij het gevecht te houden en riep weer een nieuwe aanval. Deze was een voltreffer en Shark liet een nieuwe aanval afroepen. Plotseling gebruikte de Mr Mime echter Psychic en tilde Dragona in de lucht. Daarna bewoog hij met zijn handen en vloog Dragona naar hem toe. Shark ving de Pokémon af, maar het gewicht en de kracht waarmee de aanval gebruikt was waren zo zwaar dat hij achterover viel. Hij kwam op een glad deel van de grot terecht en schoof, samen met zijn Dratini, steeds verder naar achteren. ‘Oef,’ bracht Shark uit toen een steen hem tot stilstand liet staan en hij keek op naar de Mr Mime die inmiddels weggegaan was. ‘Alles oké?’ vroeg Shark lichtelijk zorgelijk aan zijn Dratini. Deze sprong kwaad zijnde van zijn schoot af, liet een kreet door Reflection Cave schallen en vervolgens kwam er wit licht van haar af. Shark legde zijn handen aan weerszijden van zijn dijen terwijl hij keek hoe Dragona begon te gloeien en begon te groeien. Het witte licht stopte met schijnen en uiteindelijk stond er een Dragonair voor hem. Shark glimlachte. ‘Is dat gevecht toch voor niks geweest,’ sprak hij, maar zijn Dragonair luisterde niet eens naar hem. Ze leek nog steeds woedend te zijn over het feit dat ze aangevallen was en dat ze zich had laten verslaan door een Mr Mime. Ze wilde overduidelijk wraak nemen en dus sprong ze naar voren. ‘Wacht!’ riep Shark, maar het was al te laat. Een tikkeltje machteloos moest hij toezien hoe zijn Dragonair om de hoek verdween.

Mopperend kwam Shark na een derde poging te hebben gedaan dan toch overeind. ‘En dat noemt zichzelf een loyale Pokémon,’ zei hij kwaad. Hij wist ook wel dat hij het Dragona niet kon kwalijk nemen omdat ze echt boos leek te zijn over het feit dat ze zich zo had laten doen door een Mr Mime, maar was dat echt een reden om hem hier zo achter te laten? Hij had Inferno om zichzelf te beschermen als het nodig was, maar Inferno was nog niet zo sterk als Dragona en zou dus niet zo’n goede match vormen tegen een kwade Mr Mime. Daar kwam dan ook nog eens het feit bij kijken dat als iemand met kwade bedoelingen Dragona te pakken kreeg dat Shark vrij weinig kon doen omdat hij niet wist waar ze was. Zuchtend deed hij zijn best om te blijven staan op het glibberige ijs en besloot om dan maar de hoek om te gaan waar hij Dragona voor het laatste had gezien. Hij wilde dat hij zo’n ding had waarmee hij zijn Pokémon kon traceren, maar dan moest hij eerst een chip in Dragona plaatsen en dat zag hij niet bepaald zitten. Zijn Pokémon was vrij om te gaan en staan waar ze wilde, maar dan moest ze hem wel eerst laten weten waar ze ergens naartoe zou gaan. Dankzij haar frustratie had ze hem hier gewoon achtergelaten. Shark grinnikte. Ach, een mens zou haar niet eens te pakken kunnen krijgen. Hun verleden had er voor gezorgd dat ze een hekel had aan andere mensen dan aan Shark. Ze zou ten aanval overgaan als iemand haar probeerde te vangen of te pakken probeerde te krijgen. Toch vond Shark het idee dat zijn pas geëvolueerde Pokémon hier ergens rond gleed niet fijn en dus besloot hij om vaart te maken, maar dat ging niet zoals hij gehoopt had. Al bij het eerste glibberige deel van de grot die hij passeerde nadat hij samen met Dragona onderuit was gegaan ging hij opnieuw onderuit. Hij probeerde de klap op te vangen met zijn armen en een kreun ging door hem heen toen hij iets in zijn arm voelde kraken en ook hoorde kraken. Hij schoof een eindje door en bleef stilletjes liggen. Hij had toch niks gebroken, hè? ‘Verdomme!’ schold hij hard door de Reflection Cave.