Back again

Misschien had ze Jace moeten bellen, om aan te geven dat ze terug was in Kalos. Maar om heel eerlijk te zijn wist ze niet eens of ze hier voor een lange tijd zou zijn of dat ze zo dadelijk al weer terug zou gaan naar Hoenn. Ergens voelde ze zich schuldig, ze was zo druk bezig geweest met zichzelf dat ze haar vriend al een paar weken aan het negeren was. Daar kwam nog eens bovenop dat ze eindelijk er eens achter was gekomen wie haar familie was en dus daarmee meer op onderzoek uit was gegaan. En ze was in Hoenn eindelijk de moed aan het verzamelen om wat meer rond te gaan reizen, al wit ze dat ze het merendeel van het gebied al kon. Ook was ze weer iets dichter in de buurt gekomen met het terugkeren naar Fortree City. Nu ze wist dat ze niet in Hoenn geboren was van origine, ging dit ook een stuk makkelijker. Al wist ze nog steeds niet of ze naar de oude fokkerij wilde. Er had zich nu wat nieuws in gevestigd, maar ze had graag willen vragen of er nog wat van de oude fokkerij over was gebleven. Maar dat zou wel eens komen, nu had ze eerst belangrijkere dingen om zich op te richtte. Binnenkort zou er een nieuwe contest worden gehouden, en dit zou eveneens de laatste worden waar Vivienne aan mee zou doen. Ze wilde het nog even met Jace bespreken, maar ze had ergens toch al haar mindset gezet op het stoppen als Coördinator. Ze vond het leuk om te doen, maar niet om dat d’r beroep ook echt te maken. In het jaar dat ze nu al door Kalos heen reisde, had ze ondervonden dat ze toch meer een trainer dan een coördinator was. Ze had nu inmiddels al 5 gym badges op zak en was hard aan het trainen voor haar zesde. Ondertussen had ze pas twee lintjes, terwijl ze al met vier contests had meegedaan. Daarnaast had ze niet echt veel zin om de hele tijd zo lang te moeten wachten totdat er een nieuwe contest aan zou komen. In die tijd kon ze als trainer zo veel meer gaan doen. Ze zuchtte eventjes en keek om zich heen. De brunette was de Reflection Cave ingelopen. Ze wilde hier gaan trainen met haar Gardevoir en Volcarona, de pokémon die ze in wilde gaan zetten voor de contest. Ze had de pokéballs al in haar hand, toen er opeens een schaduwfiguur langs haar heen schoot en de pokéball van Nuria uit d’r handen griste. Direct daarop kwam Fiora uit haar pokéball en keek een beetje verbaast naar wat zich afspeelde. ”Uhm… Fiora. Ik geloof dat die pokémon net een teamlid gestolen heeft,” zei Vivienne met een schaapachtige grijns op haar gezicht. ”Dan gaan we daar maar eens wat aan doen,” hoorde ze de stem van haar Gardevoir in d’r hoofd. De brunette knikte en pakte haar pokédex erbij, eerst maar eens kijken over welke pokémon het nou precies ging. Sableye is a bipedal Pokémon with a dark purple body. It has pale blue, gemstone-like eyes, which allow it to see in low light and sparkle in the dark. It also has a red gemstone on its chest, and its back has a blue and green gemstone as well as another red one. These gem-like eyes and adornments on its body are caused by its diet, which consists of rocks and raw gemstones. It also has sharp teeth and claws. It is feared by people, since it is said to steal a person's soul if they look into its eyes. It is nocturnal and is rarely seen. It lives in caves. As Mega Sableye, all the energy from its Mega Evolution is concentrated into the red jewel on its chest, causing it to detach from Sableye's body and significantly increase in size; the detached jewel leaves a small hole in Mega Sableye's chest. Its ears elongate, and it gains a spike on the top of its head. Its teeth turn from white to yellow, and its eyes also change from pale blue to a crimson red, with diagonal slits at their inner edges. The enlarged jewel is said to boast such incredible hardness that no attack can even leave a scratch on it. During battle, Mega Sableye shelters itself behind the jewel, from where it can take advantage of any openings its target leaves exposed. Het was dus een Sableye, een pokémon die zo te zien gek is op mineralen. Maar waarom had die dan de pokéball van Nuria nodig? Fiora stond er allemaal klaar voor en Vivienne grinnikte. Ook haar pokémon waren meer en meer vechtlustig geworden voor gevechten, dan dat ze hun best deden voor de contests. Misschien was het dan toch de juist beslissing geweest om na deze contest een trainer te gaan worden. De brunette pakte haar ketting was en liet de Gardevoir Mega-Evolueren. Ze voelde hoe de kracht van haar naar Fiora schoot en weer terug kwam en hoe ze beide sterker werden erdoor. Toen de bal aan licht verdween, stond er een prachtige Mega Gardevoir met een vloeiend golvende zwarte baljurk aan. Vivienne was altijd al jaloers geweest op hoe een Gardevoir eruit zag in d’r Mega vorm. ”Kom op Fiora, we gaan Nuria redden,” zei ze resoluut.

VS

Ze moest heel eerlijk toegeven dat het al weer een tijdje geleden was dat ze met Fiora had gevochten, maar de band tussen de twee was sterk genoeg om dit wel aan te moeten kunnen. Ze glimlachte eventjes naar de Gardevoir, die voorzichtig licht blauw op gloeide en de pokéball uit de klauwen van de Sableye gristte. Het was af en toe zo heerlijk om een psychische pokémon bij je te hebben. Vivienne glimlachte toen ze de pokéball van Nuria weer in haar handen kreeg en stopte deze goed weg in haar riem, daar zou geen enkele pokémon meer bij kunnen komen. Helaas had de Sableye dit anders opgevangen en schoot nu op de Gardevoir af met een Night Shade aanval. Fiora was nog bezig met de Psychic aanval te ontdoen en had daarom niet voldoende tijd op de aanval te counteren. Ze slaakte dan ook een kreet toen ze door de aanval werd geraakt. Vivienne beet op haar lip, Ghost type aanvallen deden high damage op een Gardevoir, maar daar in tegen deden Fairy aanvallen weer high damage op de Sableye. Probleem daarmee was alleen dat de movepool van een Gardevoir meer uit Psychic dan uit Fairy aanvallen bestond. Ze waren dus ontzettend gelimiteerd met wat de aanvallen waren die ze konden gebruiken. ”Fiora, val aan met Draining Kiss,” zei Vivienne en de Gardevoir legde haar hand op d’r lippen. Daarna liet ze een zoen in de richting van de Sableye schieten, die hem met z’n wang opving. De zoen gloeide rood op zijn wang en een kleine bol aan groene energie schoot terug naar de Gardevoir.  Ze had het geluk dat de aanval high damage deed en dat dus de terugkerende energie ook meer was. Dat kon ze tegen een Sableye wel gebruiken. De tegenstander was een beetje uit het veld geslagen door de plotselinge aanval en schudde zijn kop, waarna hij in de schaduwen dook. Dit zou een probleem kunnen worden, ze hadden nu geen idee waar de Sableye was immers. ”Fiora, gebruik Teleport in de lucht, daarna Psychic om je in de lucht te houden en laat dan een Moon Blast op de grond vallen,” zei Vivienne snel. Binnen een tel was de Gardevoir in de lucht en gloeide blauw op, zodat ze in de lucht kon blijven hangen. Daarna hief ze haar handen in de lucht en een grote roze ball aan energie vormde zich. De Sableye dook toen opeens van onder haar schouder omhoog en verraste de Gardevoir. Deze slaakte een gil en liet de, nog niet afgemaakte, Moon Blast op de Sableye vallen. De paarse pokémon dook er doorheen, waarbij hij minder damage nam dan dat de bedoeling was en schoof een Shadow Sneak aanval in haar maag. Fiora hapte naar adem en haar concentratie brak. Ze viel tegen de grond aan en versplinterde een paar van de kristallen die er stonden. ”Fiora!” riep Vivienne geschrokken, maar al snel merkte ze dat de Gardevoir weer overeind stond en een tweede Moon Blast op haar tegenstander afwierp. Deze raakte wel doel en de Sableye werd opgeslokt door de energie van de ball. Toen het licht verdween, was de Sableye verdwenen, waarschijnlijk weer in de schaduwen gedoken. ”Fiora, gebruik Misty Terrain,” commandeerde Vivienne snel haar pokémon. De Gardevoir concentreerde zich en een rozige mist verspreide zich door de grot heen. Het zou voor dit gevecht niet zo veel uitmaken, maar nu kon ze tenminste de Sableye makkelijker vonden. ”Nu, Double Team, gevolgd door Teleport. Val daarna aan met Magical Leaf,” somde de brunette op. Fiora liet zes andere Gardevoir’s verschijnen en direct waren ze weer verdwenen, alle zeven. De Sableye had geen idee wat er aan de hand was en probeerde zichzelf te redden door een Shadow Claw in het rond te maaien. Hij raakte toevallig een van de clones van Fiora, maar die liet zich niet zo snel meer uit het veld slaan. De resterende zes Gardevior’s liet gekleurde bladeren verschijnen en schoten deze op de Sableye af. De pokémon dook in elkaar en had pas te laat door dat de échte aanval van achtere kwam. Hij werd vol in de rug geraakt door de Magical Leaf aanval en viel voorover. Fiora kwam achter hem te voorschijn en snoof eventjes. Maar de Sableye had al weer een plan in gedachten en een grote groene klauw verscheen. De Shadow Claw aanval raakte haar in d’r zij en ze werd naar de zijkant geduwd. Vivienne knarste even met haar tanden, dit was een irritante gevecht dan dat ze eigenlijk zou willen toegeven. Beide pokémon waren duidelijk aan elkaar gewaagd en het zou dan ook even duren voordat een van de twee zou worden uitgeschakeld. De Sableye was op de Gardevoir afgerend en maakte in zijn klauwen een nieuwe aanval. Een zwart/paarse bol aan energie verscheen en Fiora wist dat dit foute boel was. Een Shadow Ball aanval zou pijn gaan doen bij haar. ”Fiora, verblind ‘m met een Dazzling Gleam en gebruik daarna Teleport om weg te komen,” riep Vivienne snel. De Gardevoir gloeide direct op in een fel geel licht en schoot deze op de Sableye af. Die gooide snel zijn aanval in de richting van de Gardevoir om zijn ogen te kunnen beschermen en had daarom niet door dat zijn tegenstander al weer weg was geteleporteerd. De Sableye schoot in een steen en bleef daar eventjes liggen, half verblind door de aanval van daarstraks. Vivienne zag dat Fiora haar arm vast had, blijkbaar had de Shadow Ball toch nog iets van het doel geraakt en haar arm geschaaft. In de ogen van haar pokémon merkte ze dan ook dan ze deze pokémon het liefst met de grond gelijk wilde maken. De brunete was niet de enige die een hele persoonlijkheids transformatie had doorgemaakt, ook haar pokémon waren heel anders dan toen ze ze had gevangen. ”We gaan hier een einde aan maken, Fiora,” zei Vivienne. Ze had al een pokéball in haar handen, ergens had ze het idee dat een Sableye best wel van pas kon komen in de toekomst. Of misschien kon ze iemand anders er blij mee maken. ”Gebruik Disarming Kiss,” zei de brunette. Soms gebruikte ze nog wel eens wat van de contest dingen die ze had gebruik in voorgaande contests. Zo ook deze aanval. Het was een combinatie van Disarming Voice en Draining Kiss, waarbij Fiora de Kiss zou versterken door de Disarming Voice te gebruiken. Net zoals eerst, legde de Gardevior haar vingers tegen d’r lippen en blies de Draining Kiss in de richting van de Sableye, die nog steeds tegen de muur aan lag en een poging deed om weg te komen. Daarna liet ze een zeer hoge en scherpe toon horen, die de Draining Kiss sneller en met meer kracht in de richting van de Sableye liet bewegen. De paarse pokémon probeerde nog weg te komen, maar zat al gevangen in de radius van de aanval. De kiss gloeide rood op, terwijl de Sableye slap werd en het laatste beetje energie van hem werd onttrokken. Vivienne glimlachte en gooide de pokémon, waarna deze tegen de Sableye aan tikte en de paarse pokémon opslokte.

Een blik van blijdschap verscheen in haar ogen, niet alleen omdat de pokémon gevangen was, die pokémon kon haar sowieso een moer schelen, maar omdat er een veel belangrijker persoon was. Ze rende op hem af en vloog 'm in de armen. "Ik heb je gemist," zei ze blij, waarna ze haar hoofd in zijn nek stopte. "Ik heb je zo erg gemist," mompelde ze daarna. Ze haalde diep adem, inhaleerde zijn heerlijke geur weer. Ondertussen stond Fiora in de grot te kijken naar hoe de twee verliefde mensen in elkaars armen stonden. Ze glimlachte eventjes, terwijl ze met haar psychische krachten de pokéball van de Sableye op tilde en bij zich hielt.

Ze gaf hem een zoen terug en glimlachte toen ze een aai over d'r hoofd heen kreeg. Ze was zo blij dat ze 'm eindelijk weer eens zag. Het was echt al veel te lang geleden sinds ze weer eens samen waren geweest. Haar wangen kleurde rood toen Jace begon over spieren kweken. "Ik heb wat getrained in Hoenn ja," zei ze zachtjes, maar voordat ze het wist werd ze al tegen hem aangedrukt. Ze sloot haar ogen van geluk toen ze zijn woorden hoorde en sloeg haar armen om hem heen. "Ik heb jou ook gemist, lieverd," mompelde ze zachtjes, terwijl ze haar hoofd op zijn borst legde en luisterde naar zijn hartslag, een van de weinige dingen die haar tot rust kon krijgen.

Ze liet 't maar gewoon over zich heen komen. Fiora wist wel wat er aan zat te komen en hielt zich er gewoon buiten, ze was op een rots gaan zitten en had de pokéball naast haar neergelegd, terwijl ze keek naar de twee tortelduifjes. Vivienne deed niet eens een poging om haarzelf los te maken, ondanks dat bijna alle lucht uit d'r longen werd geperst, ze was gewoon blij om weer in zijn armen te zijn. Een kleine glimlach kwam op haar gezicht toen ze zijn lippen in haar nek voelde. "En ik hou van jou, lieverd," zei ze zachtjes, terwijl ze haar ogen sloot van genot en haar armen steviger om zijn rug heen sloeg. "Ik hou zo veel van je. Ik heb je zo gemist terwijl ik in Hoenn was." Ze kon het niet. Op dit soort momenten werd 't haar gewoon te veel. Ze voelde hoe tranen opwelde, terwijl ze zich steviger vast aan Jace. "Ik heb m'n familie teruggevonden," mompelde ze zachtjes. haar stem dik van 't huilen.

Ze snikte een paar keer en hielt haar gezicht verborgen in zijn borst, voordat ze voorzichtig knikte met haar hoofd. "Ik blijk toch nog familie te hebben in Hoenn," snikte ze zachtjes. Ze haalde een paar keer diep adem en veegde wat tranen weg, voordat ze zich los wrong uit de omhelzing en haar vriend aankeek. "Mijn moeder bleek problemen te hebben met haar vriend, die er vandoor was gegaan voordat ik geboren ben. Samen met mijn oma hebben ze toen besloten me ter adoptie te leggen. Ik heb ook nog een oom en tante en een neef, die momenteel rondreist in Hoenn," zei ze daarna. Voor het eerst in maanden klonk, ze oprecht weer gelukkig. Eindelijk leek haar leven weer een beetje op rolletjes te komen te lopen. Ze vroeg zich alleen af of ze 't nog eens aan Marcel moest gaan vertellen.

Met een glimlach dook ze op hem af en gaf 'm een knuffel, waarna ze haar oor weer tegen zijn borstkas aan legde. "Ik ben zo blij dat je bij me bent gebleven en dat je me geholpen hebt," zei ze zachtjes. "Ik hou zo veel van je. Zonder jou was me dit nooit gelukt," vervolgde ze. Ze keek op en glimlachte, voordat ze op haar tenen ging staan en 'm een zoen gaf. "Ik heb ook nog een paar vrienden gemaakt in Hoenn," zei ze daarna met een glimlach. Ze voelde zich zo blij. Ze was hier, met haar vriend, wetend dat ze niet helemaal alleen op de wereld was. Eindelijk leek haar leven weer perfect te zijn. "Oh en ik heb nog een keuze gemaakt," zei daarna, waarna ze wat stil viel.

Een verlegen blik kwam in haar ogen toen Jace zei dat iedereen vrienden met d'r zou willen worden. "Nee, maar serieus. Ik help 'm met wat problemen. Hij heeft een abuse verleden achter de rug en ik probeer 'm over zijn littekens heen te helpen," zei ze, met enige trots in haar stem dat ze eindelijk eens iemand anders kon helpen, dan alleen maar geholpen te worden. Toen ze merkte hoe gestrest hij eruit zag toen ze zei dat ze nog een andere keuze had gemaakt, schoot ze in de lach. "Niet zo panikeren, gekkie," zei ze terwijl ze 'm een vluchtige zoen op z'n wang gaf. "Zoals je misschien gehoord hebt, heb ik de laatste Valentijns Contest gewonnen," zei ze, terwijl ze licht rood werd, ze haatte het om te zeggen dat ze iets gewonnen had. Ze wilde er niet mee pronken ofzo. "Nou ja.. kijk. Ik stop ermee," mompelde ze daarna. "Ik ga door als gewoon een trainer. Ik heb nu meegedaan aan vijf contests, waarvan ik er drie gewonnen heb, maar ik denk dat ik me toch lekkerder in mn vel voel als ik gewoon als trainer door kan gaan," legde ze daarna uit.