Let's catch that Pokémon!

Turend op zijn kaart liep Mikey Mauville City uit terwijl hij aandachtig de route doorlas. Zonet had hij even een tussenstop gemaakt bij een Pokémart om wat dingetjes aan te schaffen voor hij en Chase naar de Desert zouden gaan. Hij was wellicht een beetje nerveus om het feit dat daar Pokémon leefde die niet niet in het centrale gedeelte van Hoenn voorkwamen maar meer grond en vecht Pokémon die daar leefde. Mikey wilde naar de Desert omdat daar Trapinch te vangen waren en aangezien deze met goede training uiteindelijk in Flygon evolueerde was hij best wel geïnteresseerd in deze kleine grond Pokémon. Zoals altijd werd hij vergezeld door zijn Pikachu die zich had genesteld op zijn schouder die nieuwsgierig om zich heen tuurde. Het was misschien ook wel verstandig dat hij met zijn Pokémon op dit grondgebied zouden trainen. Tot nu was waren de trainingen die hij had in bossen en grasvelden geweest al mocht hij geluk hebben met zijn Grovyle die vrij snel alles oppikte qua ondergrond. Over Kenji gesproken het werd maar eens tijd dat hij zijn starter erbij haalde omdat ze nodig eens moesten oefenen op zijn Aerial Ace. Mikey stopte dan ook abrupt met lopen waarna hij de Pokéball van Kenji pakte en deze opgooide zodat de Grovyle hen kon vergezellen. De witte straal verdween waarna er binnen een mum van tijd een grote groene gekko voor zijn neus stond die zich uitrekte. “Grovyle?” klonk het vragend vanaf de groene Pokémon die even verward om zich heen keek. Mikey grijnsde licht naar zijn starter en legde vervolgens een hand op zijn smalle kop. “We zijn vlakbij de Desert, Kenny,” legde de jongen in het kort uit en wees met zijn vinger naar een stuk zandvlakte dat al zichtbaar was van een afstandje. De Grovyle knikte ten teken dat hij het begrepen had waarna Mikey tevreden grijnsde. Hij begon toen verder te lopen tot op het punt dat het drietal bij een vrij grote open plek terecht kwamen.  Mikey keek even naar zijn twee Pokémon waarvan de kleinste zich al bij de Grovyle had gevoegd. “Het word eens tijd dat we een nieuw Teamlid toe gaan voegen aan ons team,” sprak Mikey met een kleine glimlach rond zijn lippen en keek vervolgens even naar de ingang van de woeste Desert. De zandstorm die er normaal altijd woedde leek voor nu te liggen waardoor het zand er vlak bij lag. “Kom we gaan.” Zijn twee Pokémon knikte instemmend en volgde hem op de voet.


Eenmaal op de zandvlakte aangekomen leek het alsof het letterlijk was uitgestorven.. geen enkel levend wezen was te bekennen op de woestijn. Op Mikey en zijn Pokémon na. Chase leek de woestijn helemaal geweldig te vinden waarbij de Pikachu af en toe van een hoopje zand afrolde. De jongen grinnikte om de capriolen van het wezentje maar Kenji leek zijn neus ervoor op te halen. Blijkbaar was het te kinderachtig in zijn ogen. Het was nog geen kwartier nadat de jongen de woestijn had betreden of er verscheen al snel een grote ronde kop uit het zachte zand. Het wezen had zijn bek geopend waarna Mikey alarmerend naar zijn Pikachu keek die niet eens door had dat er gevaar op de loer lag. Zo snel als dat de jongen kon rende hij snel naar Chase die dreigde tussen de tanden van de Trapinch te verdwijnen maar wist het wezentje nog net van de grond te rapen voor hij daadwerkekijk gewond zou raken. Echter doordat Mikey zich nu als schild opstelde kwam zijn voet tussen de scherpe tanden terecht waarna de Pokémon diens bek sloot. Het was alsof zijn voet tussen een aantal messen terecht was gekomen maar het wezen opende al snel met een blik zijn kaken waar de walging van af was te lezen. Mikey kreunde eventjes terwijl hij zijn ogen gesloten had en niet durfde te kijken naar de wond op zijn been. Bezorgd rende Kenji snel naar zijn trainer toe waarna hij een blik wierp op het been van de jongen. Er waren een aantal tand afdrukken te zien die bloedde maar leken niet diep omdat er niet was door gebeten. Echter wierp de Grovyle een woeste blik op de Trapinch maar deze was al in het zand verdwenen en Kenji keek zoekend om zich heen om zijn wraak te nemen. Hoe durfde dat beest zijn Trainer te verwonden?! Al snel wurmde de Pikachu zich uit de greep van de knul en keek met een ongeruste blik naar Mikey. “Pikapi!” piepte Chase in een poging de aandacht te krijgen van zijn trainer. Mikey opende langzaam zijn ogen terwijl hij zich met een grimas half overeind duwde. Zolang het ledemaat er nog aan zat was er niets aan de hand.. ondanks dat hij bijna letterlijk door een hel ging van de pijn.

Mikey wierp er even een blik op en ondanks dat het er vrij heftig uit zag met het bloed dat langzaam zijn schoen in sijpelde, leek het mee te vallen. Alleen begon het rondom de wonden wat paars te worden wat duidde op een bloeduitstorting. Vervolgens keek de jongen even naar Chase maar hij was gelukkig in orde. “Nog geen centimeter en je was voer voor die Trapinch geweest,” probeerde Mikey in een poging er een grapje van te maken terwijl hij nu eigenlijk hulpeloos op een woestijn zat. Chase keek schuldig naar de grond waarbij hij zijn oren omlaag had laten zakken maar de jongen boog zich naar voren om een hand op zijn kopje te leggen. “Je kon er niets aan doen Chase,” mompelde de jongen waardoor het gele wezentje opkeek en duwde zich vervolgens van de grond af. Met een pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht  probeerde hij wat gewicht op zijn been te laten rusten waarna hij zijn rug rechtte en vervolgens zelfverzekerd naar zijn Pokémon keek. Hij wilde nog steeds die Trapinch hebben dus hij zou wel moeten doorzetten. “..kom op we gaan die Trapinch achterna,” vervolgde hij en zette vervolgens moeizaam een stap naar voren. Een stekende pijn ging door zijn been heen maar desondanks wilde hij de zoektocht door zetten. Kenji knikte eventjes kort waarna hij naar zijn trainer toeliep en hem ongerust aankeek. De Grovyle was het niet helemaal eens met de beslissing van Mikey om door te gaan met een gewond been maar die blik. Mikey was nog nooit zo zeker van zijn zaak geweest als nu.

Strompelen in het algemeen was best vermoeiend maar in een woestijn was het nog slopender door het losse zand. Het zweet stond nu nog erger op het voorhoofd van de jongen dan voorheen omdat alles hem nu extra veel energie kostte. Het drietal stopte even met lopen toen de grond even verderop bewoog en er een dezelfde bobbel in het zand verscheen met scherpe tanden net boven de grond. Kenji herkende vrijwel direct de vorm van de Trapinch en stoof er vervolgens op af.  Nog voordat Mikey iets had gezegd, lichtte de bladeren rond zijn armen wit op waarna hij snel uithaalde met zijn arm om net de Leaf Blade uit te halen en de Trapinch uit de grond te stoten. De Pokémon werd hierdoor ruw uit het gat gegooid waarna het wezentje met een doffe klap op het zand terecht kwam. Kenji keek met samengeknepen ogen naar de bruine Pokémon die even beduusd om zich heen keek en vervolgens de Grovyle registreerde. Boos om het feit dat Kenji hem gestoord had in haar jacht naar eten liet de Trapinch zonder enkele moeite wat losse stenen op de Grovyle neerdalen. Rock Slide. Deze reageerde snel door aan de kant te springen maar werd toch geraakt door een losvliegende rots die langs zijn schouder schouder streek. “Kenji!” riep Mikey ongerust naar zijn starter die even zijn ogen dichtkneep maar zich al snel herstelde door te doen alsof er niks aan de hand was en zijn hoofd schudde. De jongen leunde tegen een rots waarbij hij zijn been probeerde te ontlasten maar het hielp niet echt heel veel. Het bleef nog steeds heel veel pijn doen al hield hij zijn been nog zo hoog.. het moest verzorgd worden, daar kon Mikey ook nog wel opkomen, maar de jongen had het niet zo op dokters. Zijn blik ging terug naar het gevecht waarin Kenji en de Trapinch recht tegenover elkaar stonden. Als hij de Pokémon wilde vangen zou hij wel een bevel moeten roepen naar zijn Pokémon.. alleen leek het alsof zijn stem niet wilde werken. Mikey schraapte zijn keel en keek vervolgens even naar Kenji die nog steeds stond te wachten. Trapinch leek opdat moment een poging te doen om te ontsnappen maar het leek alsof opdat moment zijn stem terugkeerde. “Kenji doe snel je Leaf blade nog een keer!” riep Mikey naar de Grovyle die opschrok en zelfverzekerd knikte. De bladeren op de arm van de groene Pokémon werden weer wit waarna Kenji op de Trapinch afschoot die al snel doorhad wat de Pokémon van plan was. Zo snel als dat de Trapinch kon groef hij een gat in de grond waardoor de Pokémon ineens verdwenen was en Kenji even voor een moment als versteend om zich heen keek. Was dat geen Dig? Oh man nee! Nu kon de grond Pokémon overal ineens opduiken.. “Kenji pas op! die Trapinch gebruikt Dig!”Het was echter al te laat want de grond onder de voeten van zijn Grovyle begon ineens te bewegen waarna de Pokémon ineens verscheen en zijn bek opende om een Crunch uit te voeren. Kenji slaakte een kreet toen hij werd gepakt bij het blad op zijn hoofd en vervolgens werd weggeslingerd. De Grovyle liet zich echter niet uit het veld slaan door de dubbele aanval en herstelde zich midden in de lucht, waar hij zijn bek opensperde. Een soort kogelregen van licht gevende zaadjes kwamen met een flinke kracht tegen de Trapinch aan die naar achteren werd geschoten. Zoals de Trapinch ook had gedaan reageerde Kenji vervolgens met een Leaf Blade die Mikey eerder al had opgedragen. Hij knalde met een flinke e impact neer op de kleine Pokémon die naar achteren werd geschoten door de krachtige Leaf Blade. Trapinch kwam rollend tot stilstand tegen een rots aan maar wist zich al snel weer te herstellen en kwam gewoon weer overeind. Een zwiep met haar korte pootjes liet Trapinch wat zand richting Kenji gooien maar die hield nog op tijd zijn armen voor zijn ogen. Mikey hield er niet echt van om de aanval te gebruiken maar het zou op deze manier toch wel moeten lukken, hoopte hij. “Kenji doe je Mega Drain en maak het vervolgens af met Leaf Blade!” riep Mikey terwijl hij een van zijn ogen dichtkneep toen er een steek door zijn been ging. De Grovyle knikte naar de jongen als teken dat hij het had begrepen en waarna de Trapinch groen begon op te lichten en de levenskracht van de Pokémon langzaam werd leeggezogen. Het herstelde de verwondingen van Kenji die hij had opgelopen waarna hij opnieuw opsprong met zijn lichtgevende armen die met een hoop kracht neerstreken op de Trapinch die naar achteren werd geblazen en roerloos bleef liggen op zijn plek. Mikey zette zich vervolgens af van de rots met een grimas op zijn gezicht toen hij wat gewicht op zijn been liet rusten en de speciale Pokéball tevoorschijn haalde die hij had gekocht in Mauville City. Het was een Intimidation Ball die hij vervolgens richting de Trapinch gooide die werd opgezogen door de rode straal. De Intimidation ball viel op de grond en begon daar op zijn plek heen en weer wiebelen.. terwijl Mikey, Kenji en Chase gespannen toekeken hoe het voorwerp op de grond aan het rollen was. Zou het blijven zitten?


Kenji used moves:
3x Leaf Blade
1x Bullet Seed
1x Mega Drain

De bal klapte na een aantal minuten al met bewegen waarna het openklapte en de Trapinch met een uitdagend gezichtsuitdrukking naar de jongen en zijn Grovyle. De Intimidation Ball rolde voor zijn voeten waarna Mikey het opraapte en vervolgens zichzelf van de rots afduwde. Man die Pokémon had wel een hoop doorzettingsvermogen! Ondanks dat zijn been pijnlijk klopte balde hij zijn vuisten zelfverzekerd waarna hij een blik richtte op Kenji die ook verrast leek te zijn door de plotselinge actie van de Trapinch. Deze sprong vervolgens op waarna er een soort aardbeving ontstond waardoor zowel Mikey als Chase en Kenji omvielen van de impact van de aanval. Een aantal rotsen vlogen alle kanten kanten op die recht op de Grovyle af raasde. Was dit geen Earth Power? “Kenji snel, breek die rots doormidden met je Leaf Blade!” riep Mikey naar zijn Grovyle die recht op zijn doel afsprong en de Leaf Blade wilde uitvoeren maar werd alsnog geraakt door het gesteente en knalde met een doffe klap op de grond. “Kenji!” Opnieuw groef Trapinch een gat in de grond waar hij door verdween. Oh man, nee als hij en Kenji niet snel iets deden dan was het over en sluiten voor de groene Pokémon die al overeind kwam en met een grimas tuurde naar de bruine Pokémon. “Probeer je te concentreren.. misschien dat je hem met een rake klap uit de grond kan schieten,” sprak Mikey vervolgens tegen Kenji die even aandachtig luisterde naar de woorden van de jongen. De Pokémon sloot kalmpjes zijn ogen waarna hij zich focuste op de trillingen in de grond. Het was doodstil alsof ze net in de bibliotheek waren waar ze niet mochten praten en muisstil moesten zijn. Kenji voelde opdat moment dat er trillingen recht onder hem te voelen waren en zette zich vervolgens schrap om de Trapinch een klap uit te delen met zijn Leaf Blade. En voelde inderdaad dat de Pokémon door de aarde heen brak waarna Kenji behendig op sprong en gelijk zijn Leaf blade uitvoerde door zijn armen naar beneden te richten hierdoor zou het genoeg kracht moeten hebben om de Trapinch uit te putten. De scherpe bladeren die een mesvorm hadden aangenomen kwamen met volle vaart tegen het kleine lijfje van de Trapinch aan die door de kracht van zijn eigen aanval werd terug gekaatst naar de grond. Echter opende de bruine Pokémon met een snelle reflex diens kaken waarbij ze de scherpe tanden in het blad zette van Kenji. Deze keek verontwaardigd naar de Trapinch terwijl hij het probeerde af te schudde. “Gebruik je Bullet Seed!” riep Mikey naar zijn Grovyle die al zijn bek opende en een regen van lichtgevende zaadjes op de Trapinch liet neer komen die toen snel losliet. Het wezen kreeg de volle laag omdat de aanval van dichtbij kwam en het ook nog eens super effectief was op de Trapinch.

Even bleef Trapinch op haar plek liggen maar kwam toen vervolgens weer koppig overeind door vervolgens een nieuwe Rock Slide uitvoeren. Tientallen aan stenen kwamen recht naar beneden vallen die de Grovyle allemaal op een haar na mistte. Het was gewoon puur geluk geweest maar dat betekende niet dat Kenji moe begon te worden, het was immers niet gemakkelijk om in een zandachtig gebied te vechten dat je niet gewend was. Miscchien werd het tijd om van Pokémon te wisselen? Nee de Grovyle wilde dit waarschijnlijk niet eens accepteren omdat de Trapinch degene was die hem had verwond. Echter leek Kenji zijn gedachte te lezen waarna hij uit zichzelf naar voren stoof en de touwtjes in eigen handen nam waarna een groene gloed opnieuw om de Trapinch verscheen waarbij de energie van de bruine Pokémon werd opgezogen. Kenji begon zich hierdoor wat beter te voelen waardoor Trapinch eigenlijk al hulpeloos ineengekrompen lag met haar kop slapjes op de grond had liggen, waarbij ze een poging deed om op te staan dat eigenlijk mislukte.. Dit betekende echter niet dat de Grovyle genade toonde en vervolgens een laatste Leaf Blade uitvoerde waarbij zijn bladeren opnieuw licht gaven en sprong met een witte streep recht op de verzwakte Trapinch af. Doordat de Quick Attack hem extra snelheid gaf kwam Kenji echter met veel meer kracht dan de bedoeling was met zijn Leaf Blade tegen de Trapinch aanknallen waarbij hij zichzelf ook een beetje had verwond. Een van zijn achterpoten schaafde net langs een scherpe rots waardoor de Grovyle over de Trapinch heen viel en daar zelf bleef liggen. Mikey zag al meteen zijn kans maar kon het niet laten om een bezorgde blik op zijn Grovyle te richten, en gooide vervolgens de Intimidation Ball opnieuw naar de Trapinch die werd opgezogen door het voorwerp, daar begon het weer op de grond te wiebelen. Mikey kwam met veel moeite overeind waarna hij naar Kenji strompelde en het wezen overeind hielp. “Ben je oke?” vroeg hij bezorgd aan zijn Pokémon die knikte.. Kenji was eigenwijs genoeg. Chase voegde zich bij de jongen waarna hij ook even naar zijn teamgenoot keek maar algauw vielen de blikken van zowel de Pikachu als de jongen en de Grovyle op het wiebelende voorwerp. Zou het nu blijven zitten?



Kenji used Moves:

3x Leaf Blade
1x Bullet Seed
1x Mega Drain
1x Quick Attack

Tot zijn grote verbazing bleef de Pokéball na een aantal seconden roerloos op het zand liggen waarbij Mikey een brede glimlach rond zijn lippen kreeg. Hij had zijn toekomstige Flygon zonet gevangen! Ondanks dat hij enorm blij was met zijn pas gevangen Pokémon bleef zijn been nog steeds pijn doen. Hij kon maar beter snel hieruit gaan en de wonden die er op zijn been te zien waren schoonmaken op een andere plek alleen moest hij nu wel helemaal naar de uitgang lopen. Normaal gezien moest dat geen probleem zijn maar met dit kon hij niet eens op een normaal tempo lopen. Desondanks stopte hij met een glimlach de Pokéball van Trapinch aan zijn riem en wenkte zijn andere twee Pokémon voor hij op een rustig tempo naar de uitgang liep. Want elk moment kon de zandstorm weer opkomen.

Het duurde niet lang voor dat de jongen de uitgang had gevonden en weer op de route naar Mauville stond waarbij het zweet van zijn voorhoofd druppelde. Dit was niet omdat het buiten zo warm was maar dat het hem extra veel moeite kostte door zijn verwonding. Het bloeden was dan wel gestopt maar de wonden waren nog niet helemaal dicht. “Hnngh..” kreunde hij terwijl de jongen door zijn knieën zakte en langs een stuk muur van steen naar beneden gleed. Chase was de eerste die meteen reageerde en paniekerig naar zijn trainer keek en bezorgd zijn pootjes op zijn arm legde. Kenji wierp ook een ongeruste blik op de jongen maar in plaats van naar hem toe te gaan keek hij om zich heen of er mensen of water in de buurt was. Maar voor nu zag hij nog niets.


(+Caden)

Het duurde niet lang tot er iemand langs kwam waardoor Kenji zich omdraaide, de Grovyle zag nog hoe een man langs hem afreed op een gammele brommer en fronste hierbij zijn wenkbrauwen even. De Pokémon zuchtte eventjes omdat hij het hooguit irritant vond dat mensen geen Pokémon konden verstaan.. zelfs al zou hij op eigen houtje naar hulp gaan zoeken. Hoe ging hij dat eigenlijk dan doen? Hij kon maar beter hier blijven en wachten tot een of andere trainer voorbij liep die Mikey kon helpen. Kenji wierp even een blik op het been van de jongen dat inmiddels op de plek waar die Trapinch had gebeten een grote paarse plek was geworden. Vervolgens gleed zijn blik naar Chase die bij de jongen en bezorgd naast hem zat. Als die stomme gele haarbal nou beter had opgelet waar hij had gelopen was dit misschien niet eens gebeurt.. De Grovyle slikte zijn woorden al in toen er opeens weer een geluid te horen was en keek even alert naar de plek waar hij het geluid had gehoord. Het ging Mikey sowieso niet helpen als hij Chase nu uit zou schelden over zijn roekeloze gedrag want voor nu had het niet echt nut.

Chase hield zijn ogen nog steeds op de jongen gericht die zijn ogen stijf gesloten hield en zijn tanden op elkaar klemde. De Pikachu wilde hem helpen maar wist eigenlijk niet eens wat hij kon doen. Hulp halen of in ieder geval ervoor zorgen dat Mikey niet meer zoveel pijn had want ondanks dat hij had gezegd dat het niet zijn schuld was.. voelde dit wel zo. Het was immers niet zijn bedoeling geweest om hem gewond te laten raken. “..Pikapi..” mompelde hij onverstaanbaar terwijl zijn oren zielig omlaag zakte en hij zich half over de boven benen van de jongen boog. Het was opdat moment dat de Pikachu een figuur opmerkte en als hij zich niet vergiste was dit hun kans om hulp in te schakelen maar blijkbaar had de vreemdeling Mikey al gezien want hij kwam deze kant op. De Pikachu deed nog een verwoede poging de jongen zijn ogen te openen om naar de vreemdeling kunnen wijzen. Chase wist heus wel dat hij vreemden niet zomaar mocht vertrouwen maar dit was toch wel een uitzondering op dit soort momenten. “Pika! Pikapi!” piepte hij dit keer harder waardoor ook Kenji zich omdraaide en op leek te kijken.

Door de plotselinge roep van zijn Pikachu opende Mikey langzaam zijn ogen en richtte deze op het wezentje die naar iets scheen te wijzen. De jongen kwam half overeind om op te merken dat er een andere jongen voor hem neerknielde waarop Mikey zich op hem richtte. Hij zei dat hij rustig moest blijven en dat hij hier was om te helpen en of hij iets van verband bij zich had waarbij de jongen even op zijn onderlip beet. Had hij daar überhaupt aan gedacht? Eigenlijk had hij daar nooit bij stil gestaan dat hij een verbanddoos mee moest nemen op reis maar als hij zich goed herinnerde had hij pas wel iets gekocht dat op verband leek. Het was eigenlijk voor Chase omdat hij nogal een onstuimig karakter heeft en hij had voor het geval dat de Pikachu zich ooit zou verwonden wat verband rollen gekocht laatst. Maar hoe kon hij zo stom zijn daar niet aan te denken? Mikey trok zijn rugzak van zijn schouder waarna hij even een gezicht trok toen hij zijn been even bewoog maar negeerde het. “..het moet hier ergens zijn..” sprak hij hardop terwijl hij er wat spullen uithaalde en het naast zich op de grond legde. Chase wierp even een blik op de ander in de hoop dat hij iets bij zich had maar merkte toen de andere Pikachu op. Het gele wezentje wilde er op af lopen maar besefte dat zijn trainer hem nodig had waarna hij zijn rug naar de ander toe richtte en zijn zwarte kraaloogjes op Mikey richtte.

Mikey merkte dat hij van alles bij zich had van tandpasta tot half opgevreten schoenveters maar wat hij zocht zat niet in de vakjes waar hij dat normaal stopte. De jongen kreeg een hol gevoel in zijn maag toen hij besefte dat hij zich best slecht had voorbereid op zijn zoektocht naar de Trapinch want hij kon de rollen verband niet vinden. “..ik..” begon hij maar Kenji legde een hand op zijn schouder en schudde met zijn kop. De Grovyle had precies aangevoeld wat Mikey wilde zeggen maar iedereen maakte fouten. “..ik heb niks bij me,” verzuchtte hij toen uiteindelijk en keek met een grimas naar zijn been. Het klopte nogal door de druk die hij er nu opzette maar hij wilde niet blijven zitten totdat hij hier uit zou hongeren.. nee, hij had training die hij moest doen en het frustreerde hem tot het einde dat zijn lichaam gewoon niet mee wilde werken. Geen wonder want de kaken van die Trapinch waren best sterk geweest al had het wezentje niet eens door gebeten. Zijn aandacht werd opeens getrokken door zijn Pikachu die een witte doek tussen zijn pootjes vasthield. Het was dan wel een doek om ergens omheen te wikkelen maar het kon natuurlijk ook als verband functioneren. Chase wilde de aandacht van de andere jongen trekken en schraapte daarom zijn keel. “Pika,” piepte hij en hield het doekje voor zich mocht er geen andere oplossing zijn.