Long time no see~ (Lucian Lannister)

Vragend had hij haar aangekeken toen hij al was opgestaan, ging ze daar nog de hele dag blijven zitten of kwam ze nog met hem mee. Immers viel Lucian best wel op als hij rechtop stond, hij was best lang en daardoor keken er al meteen meerdere mensen hun kant op. Uiteindelijk stond ze dan toch op en gooide haar bordje en glas weg - de spullen hier waren van plastic, wat logisch was omdat het hem niet eens zou verbazen als er stakkers tussen zaten die het serviesgoed zouden jatten en op straat probeerden te verpatsen. Riddle kwam zijn kant op en meldde dat ze klaar was om te gaan. "Geweldig!" zei hij iets overdreven vrolijk terwijl hij kort naar haar grijnsde en begon te lopen. Zijn handen stopte hij al snel weg in de zakken van zijn leren jack, een pose die hij automatisch aannam tijdens het lopen.
De plaats waar hij naar op weg was zat een blok bij de base vandaan, het was een barretje waar normale mensen niet durfde te komen, enkel leden van Team Rocket. En dan voornamelijk een hoop Grunts - mensen van de laagste rank net zoals hij - van alle leeftijden. Lucian kwam er wel eens vaker, zeker om nog even een drankje te halen na een patrouille 's nachts. "Daar is het al," wees hij Riddle aan toen ze de straat uit waren gelopen en er vrijwel meteen een uithangbord zichtbaar werd een paar huizen verder.

Lucian wist ook wel dat het geen plaats was waar veel vrouwen kwamen, hij zou Ragya ook liever niet meenemen naar een plaats zoals deze. Maar hé, Riddle was een Elite Officer en hij wilde wel eens zien hoe stoer die zouden zijn in zo'n situatie. En daarbij had hij zo ook een mooi excuus om weer eens in deze bar te komen, met gezelschap was het altijd leuker dan alleen. Riddle opende als eerste de deur, natuurlijk gingen dames voor, en hield deze kort voor hem open zodat hij ook naar binnen kon stappen en de deur achter zich dicht liet vallen. Een aantal mensen keken op, het werd stiller voor een moment, en toen kwam er wat geroezemoes. De roodharige liep met opgeheven hoofd voor hem uit naar de bar, en Lucian volgde haar met een geamuseerde grijns op zijn gezicht. Hij liet zijn goudkleurige ogen langs de mensen gaan en had kort oogcontact met een Grunt die hij kende, die nu echter snel wegkeek. Oh, het had toch nog wel wat voordelen om serieus samen met de Elite Officer binnen te komen lopen. Ghehe. Eenmaal bij de bar aangekomen liet hij zich gemakkelijk op één van de krukken neervallen en keek met een kleine grijns naar Riddle. "Je bent wel.. ehm.. populair," zei hij met een plagerig toontje in zijn stem terwijl hij kort grinnikte en zijn hand opstak naar de barman, die meteen al een glas voor hem pakte omdat hij wist wat de donkerharige Fransman altijd nam.

Oh, dit was allemaal veel te vermakelijk. Hij had Riddle gevolgd naar de bar en was daar op een kruk gaan zitten, naast de roodharige natuurlijk, stel je voor dat hij haar ergens bij een random dronken dude zou dumpen. Oké nee, Lucian was nou ook weer niet zo gemeen en had ook zijn manieren, immers was hij een goed opgevoede Fransman. Terwijl er een glas vodka voor zijn neus neer werd gezet zag hij hoe een gast naast Riddle nogal dronken was. Hij begon wat in haar oor te schreeuwen en van alles en nog wat uitkraamde wat waarschijnlijk niemand kon verstaan. Lucian barstte echter in lachen uit toen de gast van zijn stoel af flikkerde en even bleef liggen op de grond alvorens hij weer wankelend overeind kwam. Riddle leek wat minder geamuseerd, ze snoof wat geïrriteerd en zei dat hij het wel wat gezelliger voor haar mocht maken. "Hmn," zei hij enkel en keek een keer kort rond, waarna hij haar kruk met zijn voet wat dichter naar hem toetrok zodat ze in elk geval niet meer vlak naast die dronken gast zat. Vervolgens draaide hij rond op zijn kruk zodat zijn hoofd op de andere mensen gericht waren, waarvan enkele gasten nog altijd naar hen - of beter gezegd Riddle - keken. Zijn goudkleurige ogen staarden een paar van hen aan, die snel wegkeken. Lucian kon een nogal intimiderende blik hebben. Natuurlijk wisten de meesten van hen ook dat hij een Tyranitar bezat, en die was niet bepaald even vriendelijk tegen iedereen. Dat zorgde ervoor dat de meeste mensen al snel iets anders zochten om hun aandacht op te vestigen. Vervolgens draaide hij zich weer verder rond en pakte de bar vast zodat hij niet doordraaide. "Oui, madame," zei hij met een kleine grijns en pakte zijn glas vast en nam een flinke slok. Ach.. hij was een redelijk vlotte drinker.

Iemand zoals Riddle zou hier zeker niet in haar eentje moeten komen, niet met al die vreemde gasten waarvan zeker de helft al goed dronken was. Maar zijn intimiderende blikken hadden wel wat geholpen, want de meeste zochten nu een andere bezigheid behalve het aanstaren van de roodharige naast hem. Zo nu en dan zag hij er nog wel eentje kijken vanuit zijn ooghoek, maar zodra hij terugblikte gingen hun ogen alweer de andere kant op. Het was gewoon een soort rangensysteem. Degene die zichzelf dominant over liet komen was de baas, Lucian kwam hier best vaak en iedereen kende zijn naam wel hier, en hij stelde zich met zijn sinistere ogen best wel dominant op op dit moment. Schaamteloos had hij de kruk van Riddle zelfs wat dichterbij geschoven met zijn voet, gewoon laten zien dat je iemand had geclaimd en dan lieten ze haar wel redelijk met rust.
In elk geval had hij haar wel laten grinniken na zijn zegje in het Frans, wat mooi was ofcourse. Hij had haar beloofd dat ze hier alle problemen even kon vergeten, dan moeten er dus geen andere bijkomen. De ander nam ook meteen een redelijke glas van haar drinken, waarop hij kort moest grijnzen. Ergens leek ze niet echt het type wat vaak in een bar te vinden was. "Pas de problème," sprak hij opnieuw in het Frans terwijl hij breed grijnsde, waarna hij nog een slok van zijn vodka nam en het glas opeens al voor de helft leeg was.. de barman zou toch automatisch wel weer volschenken omdat hij wist hoeveel Lucian vaak dronk hier. "Je lijkt mij niet het type wat vaak uit drinken gaat, of heb ik het daarbij helemaal fout?" vroeg hij toen en keek haar nieuwsgierig aan vanuit zijn ooghoek terwijl hij op de bar leunde.

Lucian had zijn eerste glas al redelijk snel leeg en het duurde dan ook niet lang voordat er een bijgevuld glas voor zijn neus stond. Ondertussen had Riddle besloten om te laten zien dat ze ook wel wat kon, want ze gooide haar glas helemaal achterover. Ze vertelde dat ze inderdaad niet vaak uit ging, maar dat dat niet betekende dat ze nooit dronk. Geamuseerd keek hij haar aan en grinnikte kort. Haar glas werd ook weer bijgevuld en ondertussen had hij de tweede ook al merendeels opgedronken. Oui, hij kon wel wat hebben en dat wist de barman ook, want die bleef telkens als het leeg was bijvullen. Daarbij waren ze klanten zijn.. dus hij verdiende er ook wel wat aan. "Redelijk vaak, oui. Vooral na lange werkdagen," grijnsde hij kort en nam weer een slok. Hij zag hoe haar wangen een beetje rood waren, was madam zo snel aangeschoten? "Ik had wel gedacht dat een Elite Officer wat meer zou drinken," zei hij plagerig. Deels aan het uitdagen.. en dat andere deel wist hij niet eens wat het was.. het was gewoon grappig. Zelf zat hij al aan zijn.. hoeveelste was het ondertussen? Hij wist het niet meer, hij had niet echt geteld.

Hij kon het niet laten om de ander lichtjes uit te dagen, dat soort dingen gebeurden nou eenmaal als je samen met hem een bar in dook. Lucian was een redelijk vlotte drinker, maar meestal hield hij zich wel een beetje in. Maar vandaag had hij niet het gevoel dat hij zich in moest houden, de ander leek dat namelijk ook niet nodig te vinden. Toen hij opzij keek naar Riddle zag hij hoe haar wangen al een beetje rood waren aangelopen. Bij hem zag je dat gelukkig niet zo snel, maar na een aantal glazen sterke drank werd elk normaal persoon wel een beetje licht in zijn hoofd. "Eerst zien, dan geloven," sprak hij met een kleine grijns toen de ander zei dat ze genoeg kon drinken. Kort grinnikte hij weer, terwijl hij zijn nieuwe glas eveneens omhoog hield en dat tegen de hare aan tikte. "Proost," herhaalde hij haar woorden terwijl hij het glas weer achterover sloeg. Het was binnen één van de kortste keren alweer halfleeg. Uitdagend keek hij weer naar Riddle. "We kunnen anders ook wat shots proberen? Ik bedoel, je hebt hier immers om alles even te vergeten~"

Zijn voorstel werd enthousiast aangenomen door de ander, die namelijk haar armen in de lucht gooide en nogal luidruchtig liet merken dat ze het er helemaal mee eens was. Hij wenkte een keer naar de barman, die al precies wist wat er aan de hand was omdat hij het ook gehoord had. Hij had gemerkt dat de halve bar nu weer hun kant op keek, maar het boeide hem niet zo veel meer. Laat ze maar kijken. Hij had zijn aandacht op Riddle gericht en moest lachen door haar reactie. "Komt eraan," zei hij terwijl hij met zijn armen op de bar leunde en keek of hun shotjes er al aankwamen. Deze stonden dan ook al heel snel voor hun neus. Met een brede grijns schoof hij er eentje naar Riddle toe. Ook pakte hij er zelf eentje vast. "Op drie," zei hij terwijl hij zich op zijn kruk had gedraaid zodat hij naar haar toekeek in plaats van naar de bar. Hij begon met aftellen, om vervolgens op drie het shotje achterover te slaan.

Tegelijkertijd met de roodharige gooide hij zijn drankje achterover. Natuurlijk kwam het eerste shotje altijd aan, en Lucian zou liegen als hij zou zeggen dat hij nog helemaal helder was. Hij had al redelijk veel op, meer dan hij normaal nam, en dat begon hij duidelijk te voelen. Hij plaatste het lege glaasje weer op de tafel toen hij alles in één keer naar binnen had gegooid en grijnsde wat naar Riddle. Echter had hij deze nog maar een paar seconden binnen voordat Riddle aankondigde dat ze er nog één gingen nemen. Lucian was daar wel voor te vinden, want hij pakte ook alweer een nieuw glaasje en hield deze tegen zijn lippen aan. Hij keek naar haar hand, waarmee ze aftelde. Op haar drie dit keer gooide hij het glaasje ook weer naar achteren. Oh yeah, nu begon hij het al helemaal te voelen. Hij zette het glaasje weer neer en pakte een volgende vast, want waarom ook niet! Hij hield hem voor Riddles mond. "Nu bij elkaar!" zei hij vrolijk terwijl hij haar met zijn goudkleurige ogen opgewekt aankeek.