Snuitende peren [+ Melvin]

Hij mocht voor gaan van de ander, wat attent van hem. Jongeren eerst laten we maar zeggen? Mel wenkte Rem mee en liep naar de groep toe. Mel keek met zijn tweekleurige ogen strak naar de jonge trainers. Zonder ook maar een woord te zeggen pakte hij een jongen op bij zijn kraag en hield hem in de lucht. "De avondklok is al gepasseerd." sprak hij even met een neutraal gezicht, waarna er een grijns op zijn lippen speelde. "Dus we zijn niet verantwoordelijk voor de gevolgen." hah... hij smeet de jongen op de grond en keek grijnzend naar de groep. Wie o wie wilde met hem spelen~? Hij had daar namelijk wel zin in. Een jongen schoot meteen op hem af en probeerde uit te halen..... probeerde. Mel ontweek met een paar simpele stappen, waarna hij bukte en de gast vol in zijn buik stompte. Aaah dit was weer eens veel te makkelijk eh....

Hij keek toe hoe Melvin bezig was. Interessant, hij ging waarschijnlijk het beste voor het laatste bewaren. Theodore ging als een wedstrijdsprinter klaar staan en begon razendsnel te rennen. En als een soort bulldozer rende hij tegen de overige jongen, van ongeveer 19 jaar oud, op. Vervolgens knalde Theodore de jongen tegen een muur op. Daarna greep hij hem bij zijn haar en gooide hem plat op zijn rug. Pfoe, dat was er uit. Was wel even nodig zeg. Hij had nog wat opgekropte woede in zich.

De ander besloot ook maar eens aan het werk te gaan. Hehehhe.... Ze leerden hen een les om niet met hen te sollen. Om niet met Team Rocket te sollen. En dat voelden ze. Hard. Het was heerlijk, maar saai. Na de trainer een paar klappen gegeven te hebben zuchtte hij even en keek hij op. Saai. "Rem, gebruik Bite." beval hij de pokémon simpelweg. Hij was verveeld geraakt. Ze waren te zwak en dat vond hij niet leuk... "Saai dit." mompelde hij dan ook even verveeld. Het was gewoon te makkelijk. En als iets te makkelijk was, dan was het gewoon niet leuk meer. Waar waren de tijden gebleven dat er uitdagingen waren in gevechten en geen domme mensen waren die aan het vechten zijn. Sigh.

Mja, hun tegenstanders waren niet echt vechtersbazen. Ze deden dan ook vrij weinig terug na hun aanval. Hij zag en hoorde dat Melvin zich verveelde. Hij zag even iets van zichzelf in hem terug in de manier waarop hij sprak. Weird. Dat had hij ook al met Ciro, over precies hetzelfde.. Achja, als ze dit gespuis niet gingen omleggen, dan moesten ze hen ten minste de mond snoeren. "Als we hun tong afsnijden kunnen ze hier niks meer over vertellen." De jongen die nog net kon ademen na de muurbeuk maakte een geschrokken gezicht.

De ander stelde iets geniaals voor. Tong af snijden. "Ze kunnen altijd nog schrijven eh." sprak hij zuchtend tegen de man, waarna hij zijn handen in zijn zakken deed. Tja, het was wel waar. Er waren vele manieren om er achter te komen. Ze konden het hoe dan ook vertellen. "Dan kan je ze beter in coma slaan. Of hard genoeg zodat ze alles vergeten." sprak hij met een grijnsje tegen de ander. Was dat geen veel beter plan~?

"Hm," Begon hij bedenkelijk na zijn voorstel. "Had jij graag willen slaan of doe ik dat?" Hij wist dat hij zelf de obvious choice was, maar he, ze waren partners voor vanavond en hij mocht zelf niet alle lol hebben. Misschien zou het zelfs wel leuk zijn om Melvin aan het werk te zien. Je weet wel coma-werk. Hij had ook trouwens niks hardop gezegd over dat Melvin's plan beter was, maar had er direct mee ingestemd. Hij vond het stiekem namelijk wel jammer dat de snotneuzen hun tong konden blijven houden.

Aan de reactie te horen was de man voor hem het eens met zijn plan. Mooi, dat was beter dan hun tuinen afsnijden, niet waar? De man vroeg wie van hen zou slaan knikte hij even naar de man als reactie. "Leef je uit, voor mij is het te saai." sprak hij kalmpjes tegen de man. Ach tja, ze deden niks terug dus dan was de lol er ook wel snel van af, niet waar? Of was hij de enige van de twee die dat zou denken. Waarschijnlijk wel, hij had nog niet veel mensen gevonden die hetzelfde dachten als hij, eigenlijk helemaal niemand. Ah tja.

Een voor een greep hij de trainers bij hun hoofd en sloeg deze tegen de muur. Dat moest genoeg zijn. Maarja, nu was dit hele gebeuren wel snel klaar.. "Jij nog iets van activiteit gehoord in de stad?" Vroeg hij aan de jongen. Misschien konden ze een record krijgen van de mensen die het meeste hadden bereikt tijdens een patrouille. Anders moesten ze maar gewoon gaan rondlopen. Hij legde zijn armen over elkaar in afwachting.

De ander zorgde ervoor dat de klus geklaard werd, waardoor hij even zuchtte en even rondkeek. De ander vroeg vervolgens aan hem of hij nog iets in de trant van een activiteit had gehoord in de stad. Waarop hij rustig zijn hoofd schudde. Nope. Hij had niks gehoord. "Maar Rem kan wel zoeken." sprak hij luchtig. Tja, de electrike had een goede speurneus. So... Dat hielp wel yush.

Nope, Melvin wist niets. Maar hij vertelde dat zijn hond wel kon gaan zoeken. Hij knikte naar Melvin en richtte zijn blik vervolgens op de pokemon. Hij vroeg zich af of de pokemon misschien niet aangezien zou kunnen worden voor een potentiële vangst door andere TR leden en hij gevangen zou worden met hun speciale pokeballs. Maar goed, dat was de keuze aan Melvin. "Ik zal ook maar eens helpen dan." Hij liet Edward uit zijn pokeball. De Staraptop stond heel episch naar zijn trainer te kijken. Hij had eigenlijk altijd die blik wel in zijn ogen. "Jij en Rem zoeken naar oproerkraaiers. Blijf bij elkaar in de buurt." Na een korte knik sloeg hij met zijn vleugels om de lucht in te komen. Daarna wachtte hij heel episch af waar de Elektrike naar toe zou gaan.

De ander knikte even, waarna hij vertelde dat hij zelf ook maar eens zou helpen. Nou... als dat kon zou dat wel fijn zijn. Hoefde hij niet als enige te gaan zoeken terwijl de man naast hem niks deed. Hij kon namelijk echt niet tegen zulke mensen. Tenminste, als de mensen er geen reden voor hadden niks te doen. Melvin kon het natuurlijk begrijpen als een persoon gehandicapt of ziek was, dat deze persoon niet altijd even goed kon helpen. Maar in dit geval... nee. In dit geval kon hij respecteren dat de ander ook wat ging doen. Lui was hij dus niet. Mel keek naar de Staraptor die uit de pokéball verscheen.. aha... Dat waren wel mooie pokémon moest hij zeggen. Eigenlijk wilde hij nog wel een goede flying type hebben. Maar tja, dat zou nog wel komen... Misschien dan. Zou hij nog wel zien he. De ander zei dat hij en Rem naar mensen moesten zoeken die niet volgens de regels hier leefden. En dat ze bij elkaar in de buurt moesten blijven. Maar natuurlijk. Hij ging Rem niet zomaar ergens naar toe laten lopen hallo. De ander knikte nog even, waarna hij op vloog met de Staraptor... cool... Mel keek naar de electrike en knikte even, waarna de groen-hele pokémon begon te lopen. Al snel leek hij een spoor gevonden te hebben. Nice. Hopen dat dit niet saai zou zijn. Dat zou pas wat schelen. Ze kwamen bij een gebouw uit, waar de hond-achtige pokémon begon te blaffen. Hm..? Misschien iets van een leuk feestje ofzo. Wie weet?

De hondpokemon begon te snuffelen terwijl zijn eigen vogelpokemon in de lucht aan het rondkijken was. Al snel bleek de Elektrike iets op het spoor te zijn. Edward kon op dat moment nog niets noemenswaardigs zien, maar na een stuk gelopen te hebben kwamen ze bij een gebouw uit. Echt interessant vond de Staraptor het niet uit zien. Er was enkel muziek te horen. Dus Edward koos er maar eens voor om rond het gebouw te vliegen. Ook in de tuin was niets te zien. Niets.. buiten een klein lichtpuntje. De Staraptor landde in de tuin om te zien waar het licht vandaan kwam. Hij kwam uit bij een klein raampje aan de grond. Zo eentje van een kelder. Hij zag daar dat er mensen in cultistkleding een aantal poppen met TR-kleding op allerlei manieren aan het bewerken waren. Rebellen. Mooi. Snel vloog de pokemon terug naar zijn trainer om op de grond te landen bij de groep. Hij knikte met veel zekerheid om duidelijk te maken dat deze plek even bezocht moest worden.

De Staraptor van de ander begon het gebouw te inspecteren. Mooi. Rem bleef grommend naar de deur kijken. Het was duidelijk dat er iets moest zijn binnen die Rems aandacht trok, hij deed dit echter niet zomaar toch? Toen de Staraptor bij hen kwam en vol zekerheid knikte, keek Mel naar de deur. Aanbellen dan maar? Neh, dat was niet leuk. Mel trapte de deur gewoon vol in, waarom zou hij daar om caren? Hij keek even naar de ander. "Pak ze maar." sprak hij rustig tegen de man

Hij liet zijn vogel terug in zijn pokeball en Melvin trapte de deur in. Hij mocht ze gaan pakken. De woordkeuze beviel hem niet. Het klonk alsof zijn partner dacht dat hij een of ander beest was en hem naar binnen zou laten stormen als een soort monster. Maar dat ging dus even niet door. Hij hoefde geen toestemming om iets te doen. Rustig liep hij naar de ingetrapte deur en liep de gang in totdat hij bij twee tegenover elkaar staande deuren stil ging staan. Eentje links, eentje rechts. Hij bleef stil staan. Van beide kamers hoorde hij niks van geluid komen. Voorzichtig deed hij de rechter deur open. De linker was, aan het slot te zien, waarschijnlijk een toilette. Wat hij zag was een typische werkkamer met een bureau. Hm.. Hij pauzeerde alvorens hij de deur keihard open gooide. "Aauw!" Hoorde hij iemand in de kamer roepen. Deze smeerkees had zich achter de deur verstopt nadat hij de deur hoorde waarschijnlijk. Theodore stapte de kamer in bekeek de man met de gebroken neus eens rustig aan.