[open] Majestic

Met een rustige blik keek Soul naar het informatiebord. Er hing echter geen Quest waar hij aan kon deelnemen en met een zucht ging hij naar buiten en haalde Salamence tevoorschijn. ‘Naar Couriway Town,’ zei hij tegen de Pokémon zonder dat hij er eigenlijk een reden had om te zijn. Telkens als hij geen Quest kon doen ging hij maar gewoon naar een stad of een dorpje waar hij zich de hele dag kon vermaken. Oftewel: vervelen. Hij had de laatste tijd echt niets te doen. Alle Quests leken al opgeëist te zijn door andere Rangers. Ook had de receptioniste hem verteld dat ze niks meer voor hem had. Soul had gezegd dat hij dat toch wel echt schandalig vond van haar en dat de Ranger Base net zo goed een nieuwe medewerker kon aanwerven waarna hij vervolgens had moeten rennen omdat ze een bakje pennen naar hem had proberen te gooien. Soul had haar op een afstand uitgelachen toen ze vervolgens alles zelf moest oprapen, maar wist dat hij dit ging moeten ontgelden omdat ze hem waarschijnlijk nu ging inzetten voor een Quest die hij totaal niet leuk vond. Of misschien ging ze Lima bij hem zetten omdat ze dacht dat ze hem daarmee een blok kon zetten, maar hij zou het juist leuk vinden als hij weer eens samen met het meisje een Quest mocht gaan doen. Terwijl zijn Salamence met volle kracht vooruit vloog naar Couriway Town dacht Soul een beetje dromerig aan Lima en aan de avond dat ze tegen hem aan had gelegen op het bankje net buiten de stad van Santalune City. Hij was er vrij zeker van dat hij verliefd was op haar. Nu moest hij nog uitkijken dat hij een niet te grote idioot was zodat hij zijn kans bij haar zeker niet zou verpesten. Als hij die al had, maar de vooruitzichten zagen er goed uit voor hem. Salamence landde met een triomfantelijke brul in Couriway Town en Soul gaf hem een klopje. Zijn blik gleed opzij naar de jongen die tegen zijn Electrike praatte en een beetje twijfelachtig keek hij opzij naar Salamence. ‘Ik wil wel helpen om hem te evolueren?’ vroeg hij zo rustig mogelijk aan de jongen.

Soul wierp een blik op de Electrike. Hij had niet zo heel veel verstand van de electric type, maar was het niet zo dat dat beest allang geëvolueerd moest zijn? Hij leek niet sterker dan Salamence, maar hun niveaus moesten toch niet zo heel ver uit elkaar liggen. Wel dan? Hij had geen idee. Hij was meestal vrij slecht in het inschatten van levels van Pokémon, al zeker als ze voorbij het level waren waarop ze normaal gezien moesten evolueren en dat dan nog steeds niet waren. Soul was echter niet echt bekend met de frustratie met het feit dat zijn Pokémon niet zouden evolueren op hun rechtmatige level aangezien zijn Pokémon steeds geëvolueerd waren op of vlak achter hun juiste niveau. Salamence had hij gevangen toen deze nog een Shelgon was en was precies op het level geëvolueerd dat de Pokémon moest evolueren. Soul wist dat hij nu over de helft moest zijn van het nieuwe niveau dat hij voor Salamence en Houndoom wilde halen. Die groep Pidgeotto, Pidgey en vooral de groep Pidgeot tijdens zijn laatste Quest met Lima hadden het mogelijk gemaakt om Salamence goed te trainen. Vervolgens had hij ook nog een Quest gedaan nog maar een paar dagen geleden waarbij Houndoom had gevochten met een Nidoking die slechts enkele niveaus lager was geweest dan hijzelf. Al bij al deden Soul’s Pokémon het dus vrij goed. Voor in rang te stijgen moest hij trouwens sterkere Pokémon hebben. Soul draaide zijn hoofd naar de jongen en haalde zijn schouders op. ‘Dat kun je ook als een voordeel zien omdat Electrike zich harder gaat moeten inzetten om schade aan te richten aan mijn Salamence. Daardoor zal hij misschien sneller geneigd zijn om te evolueren, al is het maar omwille van zijn wilskracht of frustratie.’ Salamence boog zijn kop en Soul gaf een klopje op de hals van de Pokémon. ‘Maar als je dat te oneerlijk vindt heb ik ook nog een Houndoom voor je. Deze is wel van hetzelfde niveau van Salamence.’ En ook sterker, voegde hij er in zijn hoofd aan toe. Ook al waren ze van hetzelfde niveau, Houndoom kon mega evolven als hij wilde.

Soul trok kort zijn wenkbrauw op terwijl hij naar de jongen keek. Zijn instincten hadden hem geleerd dat hij niet te snel een ander moest vertrouwen en dat hij nooit te aardig voor iemand moest zijn, maar was dit té aardig? Hij bood hem immers alleen maar aan om zijn Pokémon mee te evolueren. Bovendien als er iets gebeurde kon Houndoom nog altijd ingrijpen. De Pokémon zou het toch niet toelaten dat de trainer of de Electrike ook maar iets te dicht in de buurt zou komen van zijn trainer. Nee, dan kon hij beter voor Houndoom gaan. Het was niet dat hij Salamence niet vertrouwde, maar hij had zo het idee dat Houndoom er op een serieuzere manier mee om kon gaan. En dus haalde hij de Poké Ball van Houndoom tevoorschijn en gooide deze als antwoord in de lucht. De dark en fire type kwam tevoorschijn en keek dreigend van de trainer naar de Electrike. Schijnbaar wist hij al ongeveer wat hem te doen stond, want hij ging volledig in aanvalshouding staan. Soul onderdrukte een grijns. Het was niet dat hij vals wilde spelen of zo, maar de jongen dacht kennelijk dat hij tegen Houndoom een groter voordeel zou hebben terwijl dat echt niet zo was. Houndoom was sterker dan Salamence en dat was om meerdere redenen. Maar goed, de jongen had hem kunnen laten kiezen tussen zijn eigen Pokémon en dus was Soul uiteraard voor zijn Houndoom gegaan. ‘Dan kies ik Houndoom,’ voegde hij er droog aan toe alsof hij nog zijn keuze moest maken terwijl deze natuurlijk allang gemaakt was. Houndoom gromde en boog een beetje door zijn poten heen. Zijn brede schouders en robuuste lichaam zorgden ervoor dat de kleine Electrike met geen mogelijkheid langs zijn trainer zou kunnen komen. Soul ging de jongen niet wijzen op het feit dat Houndoom een Mega Stone droeg. Daar moest hij zelf maar achter komen. De glimmende steen aan zijn hals viel immers niet te missen. ‘Jij mag beginnen,’ zei hij rustig.