It rains in hell

Bij zijn woorden over hoe lang hij nu al ongeveer bij Nathan was, had de ander een 'o' met haar momd gevormd, hm, nu hij het zich bedacht toen was het wel ongeveer de tijd dat Tawnee Nathan had leren kennen. Sterker nog, dat had de jongeman zelfs nog meegemaakt. Ze leek het wel leuk, of wat dan ook, te vinden zodra ze over Riddle begonnen. Haar vragen was iets dat hij niet bepaald geweldig vond nee. "Sin brocach bhitsín." had er scherp van Eric geklonken. Hij nam een teug van zijn sigaret, om vervolgens weer uit te ademen, daarbij lichtjes tot rust te komen. "Nathan had niets gedaan, enkel een focáilte wijf, moest zo nodig hem wat geile berichten sturen, en drie keer raden wie ze las, pissed off werd en er klaar mee was?" ja, hij was daar echt helemaal klaar mee. Er werd gesproken door Tawnee dat dat grappig was, gezien zijn znathan toen ook rond die tijd leerde kennen. "Ik kan me dat zelfs eigenlijk nog wel herinneren." sprak hij, nu met een klein grijnsje op zijn gezicht. En hij, facinerend? Kort werd er een wenkbrauw opgehaald, vragende voor wat verdere uitleg.

De ander leek niet al te blij te zijn met haar vragen. Het was niet haar probleem, ze wilde het enkel weten. DE ander leek er ergens wel gewoon mee te gooien, met de antwoorden. Had ze indirect een vriend gevonden in een parasiet die binnenin Nathan leefde? Neh, misschien was Nathan wel de parasiet. "Sin brocach bhitsín." Ze grinnikte even waarna ze nog een trek nam van haar eigen sigaret. Ze wist niet eens wat het betekende... maar van dat laatste woord had ze zo wel een idee. "Nathan had niets gedaan, enkel een focáilte wijf, moest zo nodig hem wat geile berichten sturen, en drie keer raden wie ze las, pissed off werd en er klaar mee was?" Ze knikte even begrijpend naar Eric. Aha. "Klinkt precies zoals Riddle het zou doen ja," klonk er kalm van de roosharige af. "Ik kan me dat zelfs eigenlijk nog wel herinneren." Ze knikte even lachend. "Kon je dan even niet hallo zeggen? Met drie is het altijd wel gezelliger dan twee~" ze schraapte even haar keel en keek glimlachend naar de ander waarna ze even deze liet overgaan in een grijns. "Waar heb je zelfs ooit het idee gehaald Iers te spreken? Interesse?" Toen de ander haar achter even vragend aankeek over het fascinerende haalde ze haar schouders op. "Wat zal ik zeggen? Ik ben een geboren onderzoeker en dingen die je niet dagelijks tegenkomt kunnen je dan echt wel boeien," vertelde ze kalm. Tja. Ze was niet altijd zo, ze was zo geworden, maar ze had er geen spijt van, echt niet.

Volgens de ander was dit echt iets als dat Riddle zou doen. Kort zuchtte hij, niet bepaald om haar woorden. "Nathan is er echt helemaal kapot van." mompelde hij, en hij kon er ook niets aan doen, dat was nog wel het ergste voor zijn gevoel ook. Bij hetvolgende werd er door de rozeharige met een kleine lach geknikt, waarna er klonk of hij niet even hoi had kunnen zeggen, waarbi jze beweerde dat drie beter was dan twee. Hij grinnikte kort, om een teug te nemen van zijn sigaret. "Nee, ik had niet de oh zo leuke tijd die jullie samen hadden verpesten hoor." klonk er geamuseerd van hem. Eigenlijk had hij toen, naar zijn mening, niet genoeg redenen nog om er ook helemaal bij te komen. Nu was dat heel anders. Bij haar volgende vraag grinnikte hij kort. "Ik ben eigenlijk Iers, niets bijzonders." of in welk geval, hij vond het dan niets bijzonders. En tja, als je eenmaal uit een bepaald land kwam, was het ook wel vaak zo dat je de taal die er werd gesproken kon spreken, wat in zijn geval Iers en Engels was geweest. Op zijn opgeheven wenkbrauw werd een simpel antwoord gegeven, welke namelijk was dat ze een geboren ondoerzoeker was, samen met dat 'dit soort dingen' nou niet alledaags waren. Of in wel kgeval, je kwam het niet elke dag tegen. "Daar had je anders weinig van laten merken." klonk hij plagend, doelend op dat onderoxker gedeelte dan. "Zullen we anders hieruit gaan en ergens wat te drinken halen? Heb het landschap hier wel een beetje gezien." klonk er geamuseerd van hem, en het was dat hij gewoon koffie nodig had, simpel als wat.

Ze wist niet goed wat de andere zoal onderling aan het uitmaken waren. "Nathan is er echt helemaal kapot van." Aha. Ze nam een trek van haar sigaret en begon een kalme diagnose op te stellen. De puzzelstukjes leken wel op hun plaats te vallen en al snel had ze een geheel die leek te kloppen. "Nee, ik had niet de oh zo leuke tijd die jullie samen hadden verpesten hoor." Ze glimlachte even en knikte begrijpend waarna ze weer een teug nam van haar stok der rook en even het ding terug uitblies. Hm... "Heel aardig van je, je bent eigenlijk echt een schatje~" zei ze even licht plagend tegen hem. Maar ze snapte ook wat hij bedoelde. "Ik ben eigenlijk Iers, niets bijzonders." Hm? Ze knipperde even verbaasd. Hoe kon hij van een ander land komen? Dat moest hij haar wel even uitleggen? Zag de jongen voor haar zich volledig anders...? "Eric.. Betekend dat dat je bent opgegroeid als Ier in Ierland afzonderlijk van Nathan?" vroeg ze op een plots serieuze stem, haar onderzoekende aard weer even bovenhalende. Hoe dan ook, verdween deze weer even toen ze de lach van de ander zag. Hm? "Daar had je anders weinig van laten merken." kOh dat~ Oepsie~Ze grinnikte even kalm en haalde haar schouders op terwijl ze nog een trek nam van haar sigaret. Heh. "Zullen we anders hieruit gaan en ergens wat te drinken halen? Heb het landschap hier wel een beetje gezien." Ze knikte instemmend. "Voor drank hoef je zelfs zulke vragen niet te stelen, het antwoord blijft toch altijd ja~" glimlachte ze even waarna ze vlak voor der keek. "Weet je een goede plek?" hm.... Ze nam nog wat trekjes en blies de rook kalm uit waarna ze even kort haar ogen sloot. "Maar ben je hier omdat Nathan kapot is van dat alles? Of voor iets anders?" besloot ze uiteindelijk te vragen... Hm...

Hij grinnikte kort bij haar licht plagende woorden, maar het had er wel op geleken dat de rozeharige snapte wat hij nou rigenlijk had bedoeld, en dat was het toch net even wat belangrijker. Zodra de jongeman had beweerd dat hij eigenlijk gewoon een Ier was, had hij meteen een gekke blik op hem geworpen gekregen. Had hij wat raars gezegd? Nee, enkel van zijn nationaliteit, niets raars aan dat. Er werd serieus gevraagd of hij afzonderlijk was opgegroeid als Ier in Ierland. Hm, hij had wel altijd zo gevoeld... Het was nogal raar eigenlijk om er zo over na te denken, jet had hem zo vanzelfsprekend geleken. "Hoe leg ik dat uit.." mompelde Eric, waarbij deze een teug nam van zijn sigaret, daarbij ook de laatste. Hij gooide het ding op de grond, om het met de hak van zijn schoen te doven. Er was een nadenkende uitdruking op zijn gezicht verschenen. "Ik heb euh... Heb zeg maar herinneringen van voor dat ik bij Nathan was, en dat was wel daar ja, zowaar een heel leven.." het was zeker niet een vraag die hij had verwacht, maar het zou hem er niet over laten twijfelen of hij echt wel een Ier was. Zijn voorstel om wat te gaan drinken, werd letterlijk met een glimlach verwelkomt, mooi. Hij greens zodra er werd gevraagd of de jongeman een plek wist. "Ik weet wel dat er hier in de buurt een prima café is." hij wou gaan lopen, tot hij werd gestopt door haar vraag, waarom hij hier was.. "Beiden." klonk er van hem, waarna hij nu wel wegstapte. Als zij drank wou hebben, ging ze hem heus wel volgen hoor.

Ze was zwaar geïnteresseerd in zijn uitleg. Wat zou eruit komen? "Hoe leg ik dat uit.." Klonk er... Ondertussen staarde Tawn kalm naar hem. Haar bloedrode ogen priemend op zijn houding. Niet meteen vijandig, maar eerder observerend. "Ik heb euh... Heb zeg maar herinneringen van voor dat ik bij Nathan was, en dat was wel daar ja, zowaar een heel leven.." Interessant. Ze knikte met een duidelijk interesse naar hem. Hm... Ze nam nog een trek van haar sigaret... en bleef hem verwachtingsvol aankijken. Zeker bij het drank gedeelte. "Ik weet wel dat er hier in de buurt een prima café is." Ze knikte en vloog achter hem aan. Bij haar laatste vraag kwam een simpel woord als antwoord. "Beiden." Ze grinnikte even. "Hey, je hoort mij niet klagen dat je er bent," zei ze even kalm waarna ze even keek naar de ander, maar al snel even terug wegkeek. "Maar je klinkt zelf niet al te happy met je komst hm~" ze gooide de peuk op de grond en doofde deze even snel waarna ze even een hand door haar haren haalde en weer naast de ander ging lopen. "Hopelijk hebben ze wat goede drank staan, ik heb nood aan wat verlichting," klonk er even zachtjes terwijl ze kalm naar de ander keek. "Hoe was Ierland eigenlijk?" vroeg ze kalm met opnieuw een duidelijke interesse. Tja, ze ging maar door hoor~

Hij lette er niet eens op dat zij hem zo bleef aanstaren, het maakte hem daarvoor niet genoeg uit namelijk. Er werd uiteindelijk rustig gesproken door Tawnee dat zij niet klaagde dat Eric hier was. Dat scheelde voornamelijk voor haar, want hij was niet van plan er iets mee te doen. Hij rolde kort met zijn ogen dat er werd gesproken dat hij niet blij leek te zijn met zijn komst. "This is just a normal expression. Fút féin atá sé é sin a réiteach?" en als ze dat had, had de rozeharige er mooi pech mee. Omdertussen waren ze gewoon verder aan het lopen en als hij het goed had, zou de uitgang van de safari hier wel in de buurt moeten zijn. Hij snoof wel even wat geamuseerd door haar volgende woorden. "Je weet dat het gewoon nog middag is he? Meteen gaan drinken helpt ook niet altijd." zegt het persoon die zomaar zelfs als ontbijt alcohol zowat zou gaan nemen. Hij keek haar schuin aan bij haar vraag. Hoe Ierland was, nou simpel. "Well, there's a lot of báisteach. But it's a nice place to be there, as most people are happy and love to party, duine galánta." het was wel duidelijk te merken aan zijn woorden, dat dit niet echt een deel was van de zin, maar eerder iets heel anders.

Heh. Ze keek even naar hem... Hij rolde met zijn ogen. Wat nou? "This is just a normal expression. Fút féin atá sé é sin a réiteach?" Eh? Ze knipperde even verbaasd maar rolde toen met der ogen. Alsof zij iets van dat taaltje kon. Jezus, het interesseerde haar niet. "Je weet dat het gewoon nog middag is he? Meteen gaan drinken helpt ook niet altijd." Hm. Ze grijnsde even en haalde haar schouders op. "Middag, ochtend of avond, als je met het juiste volk bent maakt het weinig uit wanneer je drank naar binnen giet," wijze woorden, dat waren het zeker. "Well, there's a lot of báisteach. But it's a nice place to be there, as most people are happy and love to party, duine galánta." Okay dan. "Zou ik een translater mogen aanvragen of valt dat niet binnen de aardigheidsgraad van meneer?" klonk er even terwijl ze een wenkbrauw optrok. Toen rekte ze zich even uit. Kalmpjes, gewoon omdat de stress nog in haar schouders zat. "Een liefde voor feesten eh? Ik mag je volk ergens wel," tru. Ze was echter wel verantwoordelijk. Maar eenmaal ze vrij had kon ze wild gaan. Nou tja, ze was eigenlijk er wel beter op geworden ja.

Het drong hem niet geheel door dat de ander geen woord Iers kon spreken, dus eigenlijk was hij het nu gewoon ergens tegen zichzelf gaan praten. Dat kon ook wel weer. Echter werd een wel redelijk antwoord gegeven op zijn opmerking, dat het niet niet uitmsskte wanneer je dronk, zolang je bij het juiste volk was. Hij greens kort. "Daar moet ik je helemaal gelijk bij geven." hij was er dan ook een goed voorbeeld van iemand die dat wel zou doen, gewoon de hele tijd drinken. Nu pas, toen ze een opmerking had gemaakt of ze een translator mocht, had hij voor even een schaapachtige uitdrukkig op zijn gezicht gekregen, oeps. "Heh sorry, but I said that there's just a lot of rain." de andere paar dingen achter latend, gezien die niet per se hoefden vertaald te woorden hoor. Er werd gesproken dat Tawnee zijn volk wel mocht. Hierop had de jongeman kort gegrezen. Ze waren eindelijk de safari uit, waardoor ze voor een kort moment in een snder gebouw waren beland. Echter bleef hij wel gewoon doodleuk doorlopen, als ze bij dat café waren, enkel beter toch?

De ander greens even op wat ze had gezegd, een simpel feit, een redelijk antwoord natuurlijk. Niks speciaals in haar ogen maar goed, waarschijnlijk was het voor de ander wel iets duidelijks en al zeker iets waar ze trots op mocht zijn hehe. Not. "Daar moet ik je helemaal gelijk bij geven." Hehehe. Ze grinnikte even. "Ik heb altijd gelijk~" plaagde ze even lachend naar de ander. een simpel feit werd opgebracht, maar hhoeveel keer hadden mensen al wel niet gezegd dat ze gelijk had? Veel. Daarbij was ze gewoon Tawn ja, daar kon ze bar weinig aan doen. Kalmpjes haalde ze een hand door haar haren heen. "Heh sorry, but I said that there's just a lot of rain." Ze knikte even begrijpelijk naar hem, voor haar kon het een reet schelen wat het betekende. Maar onderzoek was onderzoek en moest volledig gebeuren. Her en der een gat werd wel eens vergeten en men keek er snel over, kleine fouten werden verborgen onder je grote succes. Ze wandelde kalm achter hem aan, door het gebouw heen en haalde even diep adem voor ze een zucht liet horen. "Woon je nog bij ons?" klonk er. "Je weet dat ik meer in Hoenn heb gezeten de laatste tijd, voor mijn lessen en onderzoek, dus sociale ontwikkeling en navolgen van familiale problemen hier zijn dan niet echt iets waar ik me mee bezig houd," Ze haalde haar schouders op. "Waarschijnlijk niet neem ik aan, maar je weet nooit met dat massief gebouw," hun huis was groot, misschien te groot. Maar ze vond het goed zo. Beter dan een klein krot.

Zodra de ander plagend had gesproken dat ze altijd gelijk had, trok hij licht geamuseerd een wenkbrauw op. "Natuurlijk." uiteraard geloofde hij haar niet, immers waren er meer dan genieg momenten tussen haar en Nathan geweest die toch heel anders hadden bewezen. Voor een moment hierna hadden ze gewoon rustig in stilte gelopen, tot ze het gebouw weer bijna uitwaren. Tawnee zuchtte kort, om hem vervolgens te vragen of hij nog bij hun woonden, vervolgd met dat hij wist dat zij in Hoenn zat door haar studie. Dat was waar ja, daar zat ze. Hijzelf kon het zichzelf een beetje herinneren dat de rozeharige dit ooit had gezegd, maar had toen maar weinig opgelet toen eigenlijk. "Nee, we wonen daar niet meer. Voorlopig is het op de basis." hij zou eigenlijk een ander huismoeten gaan zoeken, want om daar toch wel weer elke dag heen te gaan, schoot ook niets op. Maar dat was een onderwerp voor een andere keer, of dat vond hij dan in welk geval.

Hm? Ze moest even grinniken op zijn 'natuurlijk'. Tja, de waarheid moest gesproken worden, niet verborgen. Puh, puh! Ze glimlachte dan ook met de nodige onschuldig naar hem. Hihi~ Ze wandelde kalm het gebouw uit en volgde de ander gewoon, hij wist de weg wel naar Arceus wist welk cafe. Dus tja. "Nee, we wonen daar niet meer. Voorlopig is het op de basis." De ander begon 'we' te gebruiken wat duidelijk indiceerde dat ze zich als eenlingen zagen. Opnieuw, heel erg interessant allemaal. Ze haalde diep adem en knikte even waarna ze even glimlachte. "Je kan altijd wel naar mij komen als je even de basis zat bent, maar dan moet je overvliegen naar Hoenn," zei ze even kalm. "Het huis is van mijn ouders, simpel, maar ik kan erin leven," yeah. "Meestal zie je alleen Jason er rondhangen, dus veel problemen zal je er niet hebben," die zorgde dat de planten nog water hadden nu ze hier was. Ze was eigenlijk naar Kalos gekomen om de gym uit te te dagen, misschien ging ze dan terug naar haar boeken en studies. Voor haar was er geen echte uitdaging meer in Team Rocket. Zelfs voor haar waren de rangers geen uitdaging. Waarom ze bij de organisatie bleef? Geen idee, ze wilde toch wel enige trots behouden... Ofzo...

Als het goed was, waren ze in de buurt van het café, beter gezegd, het zou al om de hoek moeten zijn. Als dat nou niet snel was, wist hij het ook niet meer. Hij keek de rozeharige vanuit zijn ooghoeken aan zodra deze sprak als als hij de basis wel had gezien, hij bij haar kon gaan wonen. Echter was het dan wel dat hij dan naar Hoenn moest gaan overvliegen. Er werd uitgelegd dat het huid van haar ouders was, maar zij er mocht gaan wonen, met nog dat Jason er zal rondhangen, dus dat er geen problemen zouden zijn. Hij greens kort. "Dankje voor het aanbod, maar hier in Kalos hebben we nog verantwoordelijkheden, Elite zijnde en al." en dat was ook niet enkel gewoon gespreken en stuff doen. Ook werk op de basis, en om nou de hele tijd heen en weer te gaan tussen de twee regio's, was ook niets om te doen. Hij sloeg de hoek om, waad het café al te zien was, zodra hij bij de deur was gekomen, ded hij het ding open en liet naar binnen, wel nog even het ding deels open houdend voor de ander.

Ze haalde diep adem terwijl ze even een lange zucht liet horen die van haar lippen rolde. Ze vroeg zich toch wel af waar de dra- dat café was. Ze wilde gezellig gaan doen, lekker iets randoms doen en dat moest op cadé gebeuren natuurlijk. Met kalme passen bleef ze dan ook de persoon ik kwestie volgen. Degene die wist waar haar drank was. "Dankje voor het aanbod, maar hier in Kalos hebben we nog verantwoordelijkheden, Elite zijnde en al." Ze knikte een enkel keer naar hem. Ja, dat was te begrijpen. "Ik heb niet zoveel verantwoordelijkheden, dus ik doe maar wat ik wil," zei ze kalm terwijl ze even zuchtte. Yeah, dat was waar. Ze was maar een simpele agent, men had haar niet nodig. Neh~ Ze glimlachte even vals bij de gedachte. Natuurlijk niet.... Al snel hadden ze blijkbaar het café ding bereikt en even knipperde ze waarna ze al snel de ander naar binnen volgde. "Ik trakteer je wel even, wat moet je hebben?" meteen naar de drank toe natuurlijk. Heh.

Er werd gesproken door de ander dat zij maar weinig verantwoordelijkheden had, dus dat ze kon gaan doen wat ze wilde. Kort knikte hij hierop, dag was dan wel te begrijpen ja. Maar het leek hem wel dat de rozeharige het wel gewoon wist dat ze zeker was aan het team toevoegde aan waarde. "Die krijg je later wel meer hoor, welke kant wou je dan eigenlijk op?" het was duidelijk dat hij het over uiteraard team rocket had, maar voor andere mensen, die geen idee hadden waar hun het daadwerkelijk over hadden, konden ze het net zo goed hebben over school lf dergelijk, ugh. Zodra ze eenmaal binnen stonden, had hij een wenkbrauw opgehaald bij haar vraag. Zou ze dan wel eigenlijk alcohol meekrijgen op die leeftijd? Want tja, Eric dacht nog steeds dat ze pas zeventien was, niet de legale leeftijd dus ervoor. Oh well. "Doe maar een Irish Coffee, ik zal ondertussen een leeg tafeltje vinden." sprak hij, om vervolgens al dieper het café in te gaan. Het was er wel zeker druk, verrassend. Maar in welk geval had de groenharige na een tijdje een lege plek gevonden en had daar uiteraard plaats genomen.