I knew you were trouble when you walked in. [&FAE EIDYIA]

Eindelijk! Eindelijk was hij Ranger en kon hij zijn ouderlijk huis verlaten! Maar dan kwam het volgende: hij mocht maar één Pokémon op reis meenemen. Caden had de man aangekeken alsof hij gestoord was. De man had nadrukkelijk herhaald dat als hij geen partner koos dat hij geen Ranger mocht worden. Hij was verplicht om één van zijn Pokémon zo lang in de box te zetten totdat hij Graduate Ranger was. Caden had hem uitgelegd dat hij zowel de gym wilde uitdagen als dat hij Quests wilde doen, maar de man was bij zijn standpunt gebleven en even had Caden serieus overwogen om geen Ranger meer te worden omdat hij zijn reis graag had willen beginnen met zowel Evan als Zayn, maar Zayn had vervolgens aangeboden dat hij wel zolang in de box zou blijven. Het was een zeer triestig afscheid geweest waarbij Caden tissues had gepakt die uiteindelijk helemaal niet nodig waren omdat Caden nu eenmaal Caden was en hij in dit soort dingen overdreef. Hij had Zayn in de box gestopt en hem beloofd om hem er uit te halen direct nadat hij zijn Quests voltooid zou hebben en hij een Graduate Ranger was. Toen hij de Pokémon echter beloofde om hem tijdens de Quests er stiekem uit te halen had de man achter hem gestaan en hem wantrouwend aangekeken waarna Caden had aangegeven dat het maar een grapje was geweest. En nu stond hij dus op zijn kamer te kijken naar het bed dat hij had en de kast en de aparte badkamer. Hij had uitdrukkelijk gevraagd om een eigen kamer. Na een beetje heen en weer geregel hadden ze voor elkaar gekregen om hem een kamer te geven dat nog leeg stond. Wat dus wilde zeggen dat de vijf andere bedden die in zijn kamer stonden binnen de kortste keren bezet konden zijn. Zucht.

Nadat Caden al zijn spullen had uitgepakt was hij naar beneden gegaan en had hij gevraagd wanneer hij met een Quest kon beginnen. Ze hadden hem uitgelegd dat hij daar oftewel voor gevraagd werd oftewel dat hij moest kijken op het informatiebord om te zien of hij daar eventueel een Quest kon vinden. Op het informatiebord stonden zowel Quests voor Hoenn als voor Kalos, hoewel Kalos alleen kon wanneer hij een deftig vervoersmiddel had. Caden zag zichzelf al helemaal de boot oversteken met zo’n golfkar waarmee hij zichzelf overal naartoe zag rijden. Maar goed, hij moest eerst een Board Pass zien te bemachtigen. Of Zayn evolueren naar een Swampert. Of een flying type vangen. Caden had besloten om de gym in Hoenn uit te dagen. Dat ging voor hem makkelijker aangezien hij ook in Hoenn Quests ging doen totdat hij iets fatsoenlijks vond waarmee hij naar Kalos zou kunnen gaan. Hij vreesde dat een golfkar sowieso niet op de boot zou mogen. Maar goed, eerst moest hij zijn Pokémon nog trainen. Evan zou makkelijk getraind kunnen worden tijdens de Quests omdat hij van een specifiek niveau moest zijn om in rang te mogen stijgen, maar Zayn zou dan achteraf getraind moeten worden. Misschien kon hij met Zayn alleen ook wel de gym uitdagen. Het was toch een rock type gym en dan kon hij Evan als back-up houden. Dan zou hij Evan wel een goede fighting type move leren, want deze zou hij voor de derde gym toch nog nodig hebben. Die hij overigens ook met twee Pokémon kon bevechten. De tweede gym zou ook nog wel met twee partners gaan. De vierde gym werd al moeilijker, maar dat zou hij nog wel allemaal zien tegen dan. Hij zou een druk leven hebben om alles te onderhouden, maar hij had er zeer zeker zin in.

Nu alles geregeld was voor zijn kamer en hij een bepaald doel voor ogen had, had Caden besloten om naar buiten te gaan. Hij besloot om richting Lavarigde Town te gaan en nam daarvoor een paar korte omwegen. Niet dat dat veel scheelde, want hij was toch nog een halve dag bezig om op zijn bestemming te raken, maar het ging om het idee. Uiteindelijk was heel de dag toch om eer dat hij er kwam en was hij noodgedwongen om te overnachten bij een Pokémon Center. ‘Ik kan niet wachten tot ik een flying type heb!’ zeurde Caden terwijl hij zich op het bed liet vallen. Zijn Pikachu klaagde ter bevestiging en Caden wierp hem een nijdige blik toe omdat de Pokémon altijd op zijn schouder meereisde en dus niet veel last had van het moe zijn. Maar goed, de volgende dag vertrokken ze alweer vroeg op pad – lees: zes uur ’s morgens – en uiteindelijk kwamen ze dan toch aan bij de grot waar Caden altijd al eens een kijkje had willen nemen: de Fiery Path. Caden gilde het uit van plezier en rende de grot in, zijn Pikachu iets minder enthousiast volgend. Zijn handen gleden langs de wanden terwijl hij om zich heen keek en hij merkte al gelijk dat het erg warm werd. Hij trok zijn jasje uit en sloeg deze over zijn schouder. ‘Zou het erg zijn als ik mijn shirt hier uitdoe?’ vroeg Caden zuchtend. ‘Zou het erg zijn als ik mijn shirt uitdoe?!’ schreeuwde hij vervolgens hard door de grot. Dat had hij beter niet kunnen doen, want plotseling begonnen er allemaal rotsen naar beneden te tuimelen. Evan schreeuwde het uit van angst en sprong op Caden’s schouder. Caden gilde al even hoog als zijn Pikachu en rende door de gangen terwijl hij de naar beneden vallende rotsen probeerde te ontwijken. Met een sprong wist hij de laatste rots te ontwijken en kwam hij op de grond neer. Hij draaide zijn hoofd en keek met grote ogen naar de rotsen die de ene kant van ingang blokkeerde. ‘Oh nee!’ kreunde Caden. ‘Dat wil dus zeggen dat het erg is als ik mijn shirt uitdoe!’ Evan keek naar de rotsen alsof hij drie Gengar’s op een rij zag en begon een zielig geluid te maken. Hij hield op en spitste plotseling zijn oortjes waardoor Caden naar achteren keek. ‘Is daar iemand?’