Closed - Always that stupid bird.

_{Verslagen was de jongen naar de lucht aan het gapen. Zijn handen had hij letterlijk in zijn haren en het zweet stond hem op zijn voorhoofd. ‘Damn it,’ mompelde hij heel de tijd zacht tegen zichzelf. Ondanks dat hij er zo verslagen bij stond, was er ook een zekere woede in zijn ogen te zien.
Die rot vogel ook. Altijd maar spullen stelen en wist hij veel waar overal verstoppen. Meestal voorwerpen die blonken en van andere waren, maar toen natuurlijk niet. Dat ding was er nu vandoor gegaan met zijn ei en aan de horizon verdwenen. Jensen had echt het gevoel dat hij zijn pokémon nooit meer ging terug zien. Of toch zeker het ei niet meer.
Zijn handen haalde hij uiteindelijk uit zijn haar om rond zijn mond te zetten. ‘Harry! Kom terug jij rot beest!’ riep hij luid. Vele mensen keken nogal raar zijn kant op, maar Jensen negeerde het allemaal.}

_{Vanuit zijn ooghoeken zag Jensen dan een klagende Murkrow terug vliegen. Het beest zag er volledig overstuur uit, maar de kwade blik van zijn trainer leek hij niet op te merken. Zoals steeds nam hij gewoon plaats op het hoofd van de jongen. Hij bleef steeds hevig krijsen en met zijn vleugels flapperen. Jensen wist niet wat die allemaal aan het zeggen was, maar het klonk als een hele preek. De preek eindigde echter in een luide piep wanneer dat de jongen zijn handen om het beest heel sloot en die van zijn hoofd af trok.
‘Waar. Is. Het. Ei?’ siste hij tussen zijn tanden door. De pokémon had hij stevig in zijn greep, maar die leek niets te willen zeggen. Harry bleef heel dramatisch doen en probeerde medelijden op te wekken bij de voorbijgangers, maar die keken enkel eens vreemd.}

_{Hij was zijn ei kwijt. Wat was hij een geweldige trainer als hij zelfs zijn pokémon niet onder controle kon houden. Wie weet, misschien had Harry het ei wel op gegeten. Daartoe was die domme vogel nog wel in staat. Het deed altijd van die domme dingen die je niet zou verwachten en waar ieder persoon echt gek van zou worden.
Uiteindelijk stopte hij wel met het door elkaar schudden van de vogel wanneer hij vanuit zijn ooghoeken een meisje zag aankomen. Een glimlach verscheen meteen op zijn gezicht wanneer ze liet zien dat ze het ei had. De vogel in zijn handen liet hij gewoon los en het wezentje was net snel genoeg om zijn vleugels open te slaan en wat omhoog te vliegen, tot hij terug op het hoofd van zijn trainer zat. Het maakte Jensen niet eens uit.
Hij nam het ei terug aan en zuchten even opgelucht. ‘Thanks, voor even dacht ik dat die rot vogel het had opgegeten,’ zei hij eerlijk en Harry maakte een verontwaardigd geluid, maar kraaide kwaad wanneer dat het meisje begon over de Mightyena die naar hem keek. Jensen keek enkel in hoeverre het mogelijk was omhoog naar de kwade pokémon. ‘Ik kan het hem niet kwalijk nemen,’ zei Jensen. Soms kon hij de pokémon ook wel eens villen.}