Stupid dog...

Met zijn handen in de zakken van zijn zwartte cargo broek gestoken liep Puck over straat. Naast hem liep een blauwe Houndour die wantrouwend om zich heen keek en non-stop aan het grommen was tegen wat random dingen op straat. Eigenlijk zou hij het stomme beest moeten laten terugkeren in haar Pokéball vanwege haar nogal irritante gedrag, maar de hele dag opgesloten zitten met dit mooie weer was weer zo zielig. Bovendien was de Houndour altijd irritant, want zo zat Empusa gewoon in elkaar. De hond vertrouwde niemand meer nadat ze was achtergelaten door haar voormalige baas en had zelfs moeite met het vertrouwen van Puck. Juist daarom was de jongen zo voorzichtig met de hond, want ze was zomaar instaat om iemand aan te vliegen. Gelukkig wisten de meeste mensen wel hoe ze zichzelf moesten beschermen tegen een losgeslagen Pokémon, maar lang niet iedereen wist dit. Gelukkig was Empusa maar een vervelende babyhond, want een volwassen Houndoom kon Puck natuurlijk zelf ook niet aan. "Empusa, kom hier," commandeerde hij de Houndour dan ook vrijwel meteen toen deze abrupt was gestopt met lopen. Wat had ze nou weer gezien? Een vliegtuig? Een vogel? Nee, dat was het niet. Het was Mega Mindy een mens, een groenharige jongen om precies te zijn. "Shit," vloekte Puck dan ook toen Empusa grommend haar oren in haar nek legde als waarschuwing dat de jongen niet meer dichterbij mocht komen. "Nee Empu-," probeerde Puck nog paniekerig, maar het was al te laat. De blauwe hond snelde grommend op de jongen af, ondertussen luid blaffend. Gvd, kuthond dat het was. "Empusa!" schreeuwde de kleine jongen in paniek om achter zijn losgeslagen hond te rennen. Nu al had hij spijt dat hij het stomme dier niet gewoon in haar Pokéball had laten zitten.

&Nathan.

Op zijn gemakje zat de jongeman op een random bankje in Santalune City, met zoals gewoonlijk zijn hood weer op en nu ook een sigaret rokend. Voor een verandering had Eric Deimos uit diens Pokéball gehaald, en al had de hond eerst extreem vijandig gedaan, doorhebbende dat hij overduidelijk Nathan niet was, deed de hond nu wel wat normaler. Dat was in welk geval al een hele vooruitgang. Ineens was een stem te horen, van iemand die bevool iets haar diens plek te laten komen. Zelf lette hij er abosluut niet op, tot hij realiseerde dat de Pokémon, welke een blauwe Houndour was, op hem afkwam. Hij rolde puur zijn ogen, ergens wou hij er geen aandacht aan besteden, maar wetende dat er in de kortste keren een hond aan zijn kuiten kon liggen knagen was ook niet een aannemelijke optie. "Deimos." klonk er simpeltjes van hem. Meteen stond de grote hond op en gromde erg vals naar diens mini variant. En als dit het beest wel niet tegenhield, dan waren er genoeg andere manieren.

Paniekerig was Puck achter zijn losgeslagen hond gerend toen deze de benen had genomen. Wat voor een slachtoffer had ze nu weer weten uit te kiezen? Vanaf de verte leek de jongen niet op een klein kind, dus als het goed met hem meezat kon deze zichzelf wel redden. Halverwege had Puck het dan ook opgegeven met rennen -Empusa was toch vele malen sneller-, hopend dat de groenharige een beetje wist hoe hij met Pokémon moest omgaan. Zolang hij Empusa maar niet ging trappen, dan ging alles hopelijk wel goed komen. Snelwandelend kwam de jongen dan ook dichterbij, zien hoe de grote variant van zijn eigen hond een dreigende grom liet horen. Aha, de jongen was dus zelf ook een trainer en had de niet shiny versie van een Houndoom. Abrupt stopte Empusa met grommen toen de grote hond één dreigende grom liet horen. Ha! Stiekem was ze toch wel een mietje. "Sorry," verontschuldigde de jongen zich kortaf om naar zijn hond te lopen. "Empusa, kom, commandeerde hij, maar tevergeefs. De kleine hond leek de grotere hond veel leuker te vinden dan haar eigen trainer. Oh joy...

Het viel hem nu pas op dat er een paarsharige jongen achter de Houndoom aanzat, al was het eerder op een snellopende pas in plaats van echt rennen. Hij kon enkel raden dat dit persoon de trainer was van het blauwe beest. Trouwens, het was blauw. In andere woorden, een shiny Houndour. Als hij het kon stelen, wat hij trouwens betwijfelde moeilijk zou zijn, kon het beest een fortuin opleveren. Maar er was weer die andere kant van Eric die sprak dar hij geen zin had in die kleine moeite. Het was te horen hoe het jochie zichzelf verontschuldigde, iers waarop de jongeman snoof. Meteen daarbij was er ook een dikke, blauw rook uit zijn mond gekomen, door uiteraard de sigaret. "Hou dat beest bij je, draoidín" klonk er scherp van de groenharige, de ander zou al blij moeten zijn als Deimos het beest niet serieus ging aanvallen, gokkende dat het niet de sterkste hond zou zijn, zou dit voor de Houndoom kinderspel zijn.