[OPEN] Problem...

Sigh... Hij moest deze dag al zijn spullen ophalen die hij had besteld, niet alleen dat, hij moest het allemaal thuis opruimen ook. Nu was de hulp van een ranger wel graag gewild... Naja, het hoefde niet persé een ranger te zijn, gewoon iemand die hem kon helpen. Vooral met deze droge, hoge temperaturen had hij het gevoel dat het steeds erger werd en voelde hij dat hij er ook steeds minder zin in kreeg. Maar eh, wat moest dat moest toch? Hij zuchtte even en begon rustig te lopen naar de bestemming, waarna hij opeens een vrolijk geluidje hoorde naast hem. Zijn laatste vangst, noemde hij het maar, Aileen de zorua. Sigh... Het was zoveel alleen maar hetzelfde, maar dat kwam natuurlijk omdat hij dit niet kon afwisselen met Lyan. Als Lyan had kunnen afwisselen was er niks aan de hand geweest... Maar oke, dat ging niet want Lyan was blind... Niet dat hij Lyan niet vertrouwde hoor... Maar hij was ook nog wat sterker dan zijn broer. Voor al voor dit soort werkjes had je veel kracht nodig en hij wilde Lyan tegelijker tijd beschermen, dus een manier daar van was dan trainen en hard werken. Wat moest hij anders doen, non? Het was ook tegelijker tijd een goede training voor de pokémon, voor de dingen dat ze konden doen tenminste. Hij had eigenlijk een pokémon nodig die ook dingen konden tillen... Zoals een Lucario... Of een andere mens achtige pokémon. Een pokémon die hem goed kon helpen bij het dragen van spullen en eventueel anderen. Maar ach, het was hoe het was. Hij was al blij genoeg dat zijn pokémon hielpen met wat ze tot nu konden doen. Als ze evolueerden zouden ze misschien iets meer kunnen doen, maar aan de andere kant... Ze waren te schattig en mochten niet evolueren! Hmpf. Dat moest. Ze mochten het echt niet! Anders zouden ze niet schattig meer zijn en en... Dan zou hij gaan janken. Heel hard. Toen ze op de bestemming kwamen knipperde hij even en ging hij naar binnen voor de spullen. "Goedemiddag, ik kom de spullen ophalen die vandaag binnen zijn gekomen. Op de naam Hyauki." sprak hij tegen de receptioniste, die even knikte en wat begon in te tikken op haar computer. Iets wat Bryan en Lyan niet hadden thuis. Lyan kon er in de eerste plaats al niet veel mee en hij zelf had er simpel weg geen tijd voor om rustig op een stoel achter de computer te zitten, zijn tijd te verdoen. Het was eigenlijk al een wonder dat ze een telefoon en een tv hadden, want eigenlijk was dat al een te grote afleiding geweest voor hem zelf. Voor Lyan was het wel een goed ets, omdat je de nummers kon voelen van de huistelefoon, dus Lyan kon voelen welke toets hij moest indrukken. En wat de tv betreft, Lyan kon er naar luisteren en toch nog iets van entertainment hebben. Zo zag je maar dat deze dingen soms wel nut hadden, alleen niet in het geval van Bryan. Want hij zelf keek bijna geen tv en gebruikte de huistelefoon alleen maar om bestellingen te plaatsen en zelfs dat deed hij meestal door naar het bedrijf toe te gaan. Hij wist het niet, hij had het gewoon niet zo op de technische dingen en deed het liever met echt menselijk contact. Vandaar dat hij ook niet snapte wat mensen de hele tijd achter hun Holocasters en computers en whatever deden. Hij vond het niks, klaar. Hij praatte liever met mensen face to face, waarom moest dat met een apparaat? Ja oke, in sommige opzichten was het wel beter... maar als nog. Hij zuchtte even terwijl hij nog steeds bij de balie wachtte op een antwoord van de receptioniste. "Excuseer me even." klonk er, waarna de vrouw op stond en door een deur achter de toonbank weg liep. Lekker dan. Bryan zuchtte even en ging op een stoel dicht bij de toonbank zitten, waar op Aileen bij hem op schoot sprong. Oh ja, Aileen was mee gekomen. Was hij zowat vergeten. Hij begon de Zorua te aaien en glimlachte even naar de pokémon. "Wat ben je toch een schatje." sprak hij met een glimlachje tegen de pokémon, die even een vrolijk geluidje maakte. Bryan keek even op toen hij een man binnen zag komen door de deur waar de vrouw achter verdwenen was. Ah, mooi. "Meneer Hyauki?" klonk er van de man af, waar op Bryan de Zorua even rustig op de grond neer zette en op stond. "Ja. Ik kom mijn spullen ophalen." sprak hij rustig tegen de man, die even rustig knikte. "Komt u maar naar de achterkant van het gebouw." sprak de man rustig tegen hem, waar op Bryan even rustig knikte en weer weg liep. "Kom Aileen." sprak hij even waarna hij even floot om haar aandacht te krijgen. Ze was wel snel afgeleid moest hij zeggen. Maar ach, dat maakte niet heel erg uit. Bryan liep naar buiten en toen door een steegje naar achteren. Het was niet het mooiste steegje, moest hij zeggen. Maar ach, het was veilig genoeg om er door te lopen. Hij keek even naar de man. "Hier staat het." Jeetje... Dat waren veel dozen en zakken. Dat werd echt veel heen en weer lopen... helaas. Hij zuchtte even. "Heel erg bedankt." sprak hij tegen de man, waarna hij zijn portemonnee pakte en het geld er uit haalde voor de spullen. De man knikte even en nam het geld mee. Zo... Nu alles vervoeren. In zijn eentje, zoals meestal. "Klaar om veel heen en weer te lopen Aileen?" sprak hij even met een glimlachje, waarna hij zijn shirt uit deed. Het zou namelijk nog een stuk warmer worden met een shirt aan en hij zou veel moeten verplaatsen. Toen de Zorua echter begon te gloeien knipperde hij verbaasd. Wacht... wat? Toen de pokémon opeens begon te vervormen en groter werd, werden zijn ogen groot. Maar... Maar... Hoe? De Zorua was geen Zorua meer toen het licht weg ging... maar een Zoroark... De pokémon keek hem glimlachend aan en tilde een doos op. Met gemak. Eh..? "Wil je helpen?" vroeg hij even verbaasd aan de ander, waar op de pokémon knikte. Nou... nu moest hij zeggen. Met de Zoroark konden ze waarschijnlijk wel efficienter werken. Al zei hij het zelf. Het was in ieder geval zo met spullen verplaatsen kon hij de hulp goed gebruiken... Dus misschien was deze evolutie zo slecht nog niet hm? Hij grinnikte even. "Bedankt Aileen!" sprak hij glimlachend tegen de pokémon, die een vrolijk geluidje maakte. Oh wat zou Lyan zeggen van de extra hulp? Waarschijnlijk zou hij niet caren als hij eerlijk was... Wat best balen was aw... Hij krabbelde even over zijn achterhoofd en knipperde even... Eh.. Hij tilde ook een doos op... Maar er bleven nog wat dozen achter. En ergens wilde hij ze niet achterlaten... Iemand... Hulp?