Hello, who are you?

Met kalme passen wandelde de jongen verder. Hij had besloten zonder iets te zeggen tegen Bryan naar de stad te gaan. Het viel vandaag mee, met Shinya dan. De hond was aardig en trok niet al te veel wat ervoor zorgde dat de blonde gast best tevreden was van wat er gebeurde... Hij zou wel iets gaan kopen of iets dergelijks. Misschien wast snoepjes voor de vuurhond. Dus hij zou maar even rondvragen waar er een winkel was dat dit verkocht. Goed dan. "Shinya, breng me naar iemand, please," de Growlithe blafte even instemmend en trok hem kalm mee naar iets. Hij wist niet of de fire type wel degelijk hem aan het helpen was of niet... Ah tja... Het was toen dat hij tegen iemand aanliep en even half omver viel aangezien hij in volle vaart tegen deze persoon was opgeknald... Hij zuchtte even geïrriteerd en keek op. "Hallo, sorry, maar kan je echt niet uitkijken waar je loopt?" klonk er bot van de blonde gast af. Yeah, kijk uit man.

-Echo

Voor de eerste keer zowaar liep Vayne gewoon naast hem. De kleine Zorua begon eindelijk te leren en dat was iets waar hij eigenlijk best wel blij mee was. Het was een lastige pokémon om onder de knie te krijgen, aangezien ze toch wel bekend stonden als tricksters. Hij hoopte alleen maar dat ze niet nog eigenwijzer werd als ze zou evolueren. Want die tijd zat er ook bijna aan te komen. Hij was niet van plan om Vayne in te zetten voor de voglende gym, dus wist hij niet geheel zeker wanneer ze zou gaan evolueren. Gevechten bleef hij tot nu toe liever uit de weg immers. Hij zuchtte eventjes en rekte zich uit, precies op het moment dat iemand tegen hem aanknalde en hij direct een botte opmerking kreeg. Echo bleef stil staan en trok een wenkbrauw op. "Misschien moet je dan es je pokémon bij je houden en beter uit je doppen kijken," gaf hij een korte snauw terug. Hij was niet echt in goed humeur om over zich heen te laten lopen. Eigenlijk wilde hij gewoon terug naar de basis om wat dingen te gaan regelen, maar dat zat er blijkbaar niet in.

Het antwoord wat hij van de ander keek was echt niet nuttig voor hem. Ten eerste hield ie wel zijn Pokémon bij zich en ten tweede kon hij niet kijken. Het was onbeleefd om zo te reageren... Echt... Tsk, wat dacht deze dude wel niet? De blonde gast zuchtte even en keek straal naast hem als poging hem aan te kijken, wel daar faalde hij in. "Oh ja?" klonk er even. "Ik heb gekeken waar ik ging, jij stond in de weg," Dat was heel erg waar. Arceus... "Je kan ook misschien wat vriendelijker zijn hoor!" riep hij boos naar deze kerel. "Je hoeft niet te snauwen naar me!" Ja hij was boos. Hij kon er niet tegen als mensen tegen hem ging schreeuwen, daar werd ie gek van. Het was nutteloos en daarbij had hij altijd gelijk, hun weerwoord was dan ook onnuttig in alle situaties.

Was deze gast zo high als een Clauncher ofzo? Hij leek echt gewoon straal langs hem te kijken. Het kwartje viel wat langzaam bij de zwartharige. Oh ... wacht. Dûh. Hij kon zichzelf wel voor z'n hoofd slaan. Niet high, gewoon stekeblind. De blonde begon hem echter wel meteen uit te kafferen en rustig bleef Echo staan wachten. "Klaar met het gejammer?" vroeg hij op een rustige toon. Het deerde hem niet zo zeer dat er tegen hem werd geschreeuwd, het was niet de eerste keer dat dat gebeurde immers. "Volgens mij was jij diegene die bot tegen mij ging doen. Dus zo'n reactie was best wel normaal," vervolgde hij kalmpjes, toen de jongen klaar was met tieren. Hij leek hem iets ouder te zijn dan dat Echo was, maar dat betekende niet dat hij ook respect zou tonen. Om eerlijk te zijn toonde Echo voor niemand respect. "Zorg er in ieder geval voor dat je pokémon je niet tegen andere mensen aantrekt, blinde vink," zei hij daarna met een zacht gegrinnik tegen de jongen.

Ugh.. Hij vroeg of ie klaar was met zijn gejammer... Wat? WAT?! Okay hij ging eraan. Dat was niet jammer, dit was zijn mening en zijn stem laten horen. Die gast moest echt gewoon leren wat hij deed. Daarna begon hij over het feit dat hij bot ging doen. Hij had blijkbaar zo'n reactie moeten zien aankomen. Hah... nee. Nope. Hij gromde even binnensmonds. Hij wist dat de ander gelijk had maar dat kon de jongen werkelijk geen steek schelen. Hij haatte deze kerel nu al en dat was duidelijk. Toen de ander zei dat hij ervoor moest zorgen dat zijn Pokémon hem niet tegen andere mensen optrok, snoof hij even. Het was toen hij de bijnaam 'blinde vink' toegetost kreeg dat hij er genoeg van had. "Ik ben niet blind!" Riep hij meteen. Nope, helemaal niet. "Serieus, zwijg gewoon, je stond gewoon in de weg, geez," zei hij zuchtend. "En mijn Pokémon doen dat niet! Ze zijn goede dingen! Niet zoiets zoals jij die niet eens kan uitkijken waar hij loopt of staat!" gvd... Hij wist gewoon niet wat te zeggen. Nog even en hij zou Shinya opdragen om de ander aan te vallen... Of nee nog beter, Nina nemen om hem weg te jagen, want ronde zeehonden waren verschrikkelijk eng natuurlijk.

Hij moest zich zó hard inhouden om niet in lachen uit te barsten. Deze vent was hilarisch, al moest hij het zelf zeggen. Schoot meteen uit z'n slof door iets wat hij had gezegd en zijn stem ging nog iets harder. Ergens vroeg Echo zich af of hij die vent zo kon tilten dat zijn stem zou breken. Maar de kans was groot dat hij het dan helemaal niet meer droog zou kunnen houden. "Oh nee dude, natuurlijk ben je niet blind. Daarom staar je langs me heen alsof je hartstikke stoned bent," zei hij met een grijns op zijn gezicht. Serieus, als deze vent hem zou aanvallen zou het een gevecht met een noedel worden. Tenminste, zo kwam dit joch op hem over. Het "ik ben zielig en heb m'n hele leven onder de care van m'n ouders geleefd, dus kan ik niet voor mezelf opkomen behalve door te schreeuwen" types moest het wel zijn. "Hou je pokémon dan gewoon bij je, dan heb je minder problemen en zou mijn Zorua nu niet proberen om je Growlithe omver te duwen met een tackle," vervolgde hij. Hij had vanuit zijn ooghoek gezien dat Vayne nieuwsgierig in de richting van de Growlithe was gelopen en haar voorpootjes tegen de zijkant van de pokémon te zetten, waarna ze nu een poging deed om de Growlithe om te duwen.

Geweldig hoor. Deze kerel was verschrikkelijk. Gvd. Hij moest het er niet in wrijven dat hij blind was, dat wist hij zelf al een jaar lang. Maar om de een of andere reden ontkende hij het gewoon. Blijkbaar keek hij hem gewoon niet recht aan. Wat? Tsk. Wat een grap. Toen de ander dan ook weer begon over zijn Pokémon rolde de blonde jongen even met zijn ogen. Tsk.. wat nou? En zijn Zorua deed iets tegen zijn Growlithe. Hij voelde hoe Shinya meer begon te trekken en blijkbaar dacht dat dit een spelletje was, aangezien hij opgewonden blafte en zijn trainer zo wat meer naar voren sleurde. Zo werd Lyan weer tegen de ander aangeduwd. Grommend trok hij zijn fire type terug en mopperde hij even binnensmonds. "Laat mijn Pokémon, of tenminste mijn Growlithe, nu hier eens buiten, geez," zei hij even op een grommende toon. "Hoe vaak ga je nog zeggen dat ik ze bij ga houden? Of is dat het enige waar je over kan blijven doorgaan?" mopperde hij lekker verder. "En Arceus, ik heb gelijk, jij bent verkeerd," zo dat was er ook weer uit. "En je moet niets stiekem je Zorua opdragen mijn Growlithe aan te vallen! Als je wil vechten moet je het recht in mijn gezicht zeggen!" zo dat was rechtuit. Hij had werkelijk geen idee wat er gebeurde of wat de ander deed momenteel, hij was zo goed bezig.

Dit ging nog werken ook. Hij kon bijna voelen hoe erg deze vent tilted was over wat hij allemaal zei. Als het zo door ging had hij zijn pokémon niet eens nodig en kon hij een gevecht gewoon winnen met alleen woorden. Zolang hij zijn koel maar niet zou verliezen, zou dit wel goed moeten komen. Ondertussen zat het jochie naar hem te ragen over zijn pokémon en dat hij die er eens buiten moest laten. Waarna iets kwam over "ik heb gelijk, jij bent verkeerd". Dat was iets wat hij inmiddels wel gewend was. Over het algemeen had hij een ontzettend slechte invloed op bijna iedereen om zich heen, dus hij was dit eigenlijk wel gewend. "Ik geef mijn pokémon geen opdrachten, ze wilt spelen. Maar als je een gevecht wilt, hou ik je niet tegen," zei hij op een kalme toon. Een gevecht was echter meer dan welkom momenteel, dan kon hij weer eens uitproberen of zijn pokémon sterker waren. En om dit jochie eens te laten zien hoe gemakkelijk hij hem kon inmaken. Arceus, Echo, je eigendunk.

Ugh... Hij trok even stevig aan Shinya toen deze weer even blij blafte en duidelijk naar de Zorua van de ander wilde gaan. Nee, blijf hier, stom ding... Hij luisterde kalm naar de woorden van de ander. Blijkbaar gaf hij zijn geen commando's... Pft, wist hij wel. Had hij ook wel door hoor. Blijkbaar wilde ze spelen en dat had Lyan wel door, want zijn Growlithe wilde ook meedoen en dat was heel irritant. De ander zei daarna dat hij hem niet zou stoppen als ie een gevecht wilde. De blonde jongen vernauwde zijn ogen even en dacht na. "Yeah, yeah, een gevecht, nu," zei hij meteen met een boze uitdrukking op zijn gezicht. Hij pakte de pokéball van... Hij hoopte zo hard Nina... En hield deze voor. Er klonken wat geluiden waarna hij even zijn adem inhield. "Nina...?" klonk er haast onzeker, waardoor de Spheal opgewonden reageerde door geluidjes te maken... Hij zuchtte opgelucht en keek terug boos op... Naar ergens... Hij hoopte gewoon dat ie de goede richting opkeek...

De Zorua blafte vrolijk terug toen ze de Growlithe een blaf hoorde laten en kwispelde met haar staart. Echo vond het allemaal niet zo erg, zolang ze niet spontaan ging aanvallen. Hij probeerde zijn pokémon in ieder geval nog een beetje fatsoen bij te brengen, ondanks dat hij een Team Rocket lid was. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht toen de jongen voor hem begon over een gevecht. Oké, niet echt wat hij had verwacht, maar als het jochie een gevecht wilde hebben, dan kon hij er een krijgen. Uit de pokéball die de jongen had gepakt verscheen een Spheal, een pokémon die hij wel kon, maar nooit tegen gevochten had. Dus voor de zekerheid pakte hij er toch maar z'n pokédex bij. Spheal is a chubby, spherical, seal-like Pokémon with a short, flat tail. Its plushy fur is light blue with several white spots of various sizes on its back. This covering of fluffy fur protects Spheal from the cold. It has black, circular eyes, small tusks protruding from its upper jaw, and small, rounded ears. Its stubby flippers and its underside are both beige. When happy or cheerful, such as when eating in a group, this Pokémon will clap its fins. Because its body is poorly shaped for swimming and can only walk slowly, it moves primarily by rolling across ice floes. It can even coat itself in ice while rolling to use its former signature move, Ice Ball. This Pokémon lives in and around the sea. Een ice-type pokémon dus. Daar had hij wel een oplossing voor. Al moest hij voorzichtig zijn, want dit was een heel erg double-edge sword zet. Hij greep een pokéball van zijn riep en liet Crowe verschijnen. De Ivysaur schudde zijn nog net niet uitgekomen knop op zijn rug uit en maakte daarna een bijna grommend geluid naar de Spheal. Ondertussen floot Echo de Zorua terug, die nieuwsgierig aan zijn zijde ging staan. "Aan jou de eerste zet," zei hij daarna kalm tegen zijn uitdager.

Hij hoorde een pokédex aan het werk en balde zijn handen tot vuisten. Een deel van hem was opgelucht om te horen dat het wel degelijk de Spheal was die eruit was gekomen, maar dat liet hij niet zien op zijn gezicht. Hij wist immers niet wie de ander was en wat zijn doel was... Daarbij... sigh. Hij knipperde enkele keren met zijn ogen en sloot ze toen waarna hij even een hand tegen zijn gezicht zette en hij trillerig adem haalde. ja, hij was redelijk gejaagd en dat zorgde ervoor dat hij zich niet goed voelde. Het was niet dat hij zou flauwvallen. Het was eerder dat hij gewoon niet goed was met dit gevoel. Echt niet. Toen er even wat geluiden klonken, keek de blinde verrast op, maar slikte toen even waarna hij schuin wegkeek. Hij had een nieuwe Pokémon erbij gehaald en deze was momenteel bezig met te grommen naar Nina. Vervolgens floot zijn tegenstander... en Lyan spande zijn spieren aan. Hij verwachte een aanval van de jonge, of eerder van de Pokémon van de jongen. aangezien het gefluit best wel een signaal kon zijn. Er volgde echter geen harde geluiden of zoiets en hij ontspande zich langzaam... heel langzaam. "Aan jou de eerste zet," klonk er uiteindelijk. De blonde jongen snoof even zachtjes. "Aurora Beam" begon hij, waarop de ice-water type meteen in actie schoot en de straal op de tegenstander afschoot. dat hoorde hij... Maar voor nu hoorde hij geen impact... Dus was de vraag enkel of het de tegenstander of iets anders zou raken... Sigh.