A New Ranger [+ Vivienne Williams]

Ze moest toegeven, Vincent was een dotje. Ondanks dat hij iets wat ouder was dan haar, kwam hij zo onschuldig en onwetend over met alles in deze wereld. Ze glimlchte toen hij zei dat hij niet wist waarom hij nerveus ervoor was. Misschien kon ze hem van de zenuwen afhelpen? "Vertel er anders eens wat over, hoe je je moet aanmelden en hoe het zit met een partner pokémon kiezen," zei ze met een grijns op d'r gezicht. "Misschien helpt dat je van je nerveusiteit af," vervolgde ze daarna.

Ze glimlachte toen hij helemaal rood werd, als ze niet beter wist zou ze hebben gezworen dat hij het expres zou doen om haar in te palmen. Nu zou er veel voor nodig moeten zijn om haar bij Jace weg te halen, maar ze moest toegeven dat Vincent een goede kandidaat zou zijn als ze singel was geweest. De witharige jongen begon over dat hij het zou navragen bij de balie en dat hij zijn pokémon, buiten Scarlet, in z'n box had gedaan. "En Scarlet is...?" vroeg ze nieuwsgierig. Vivienne vond het altijd leuk om te weten welke pokémon andere mensen hadden, dan gaf een vaak een beter beeld van wie de trainer was, dan gewoon met 'm staan te babbelen.

Vincent legde uit dat Scarlet zijn partner was waarmee hij op reis was geweest, ze was een Scizor met een chagrijnig humeur. Vivienne schoot in de lach. "Scizor's met een slecht humeur, praat me er niet van. Ik heb zelf ook zo'n bij me," zei ze met een glimlach. Ze was veel meer gaan trainen met Geralt, en na de laatste gym ging het al een stuk beter. Maar ze was nog steeds wat bang om de mega stone uit te proberen die ze voor hem had gehaald. Ze wist niet zeker of hun band dat nu aan zou kunnen...

Een glimlach verscheen op haar gezicht toen Vincent bijna ongelovig vroeg of zij ook een Scizor had. Ze knikte langzaam. "En een met een gigantisch temperament," zuchte ze daarna, voordat ze Vincent met een verlegen glimlach aankeek. "Hij is niet zo blij met het feit dat z'n trainer een vrouw is en luistert daarom niet altijd naar me. Ik heb 'm in een 1 op 1 gevecht laten zien dat ik 't waardig ben om 'm te trainen, sindsdien gaat 't wat beter. Maar hij blijft onvoorspelbaar," zei ze daarna wat zachter, terwijl ze wat teneergeslagen naar de grond keek. "Hij's wel sterk ja, maar ik weet niet of ik 'm tot z'n volle potentieel kan pushen," gaf ze eerlijk toe.

Ze knikte toen ze de woorden van Vincent hoorde. "Ik heb vaker een Mega Evolutie fout zien gaan en ondanks dat het nog niet bij mij is gebeurd, ben ik wat angstig voor wat er gebeuren zal," zei ze wat beschaamd. Vivienne kon heel snel wisselen van stoer en zelfverzekerd, naar verlegen en onzeker. Ze keek eventjes naar haar koffie en dronk de laatste slokken op. "Geralt is dan ook wel de lastigste uit mijn team en hij's niet al te blij met de rest, dus weet ik ook niet echt meer wat ik met 'm moet," gaf ze daarna met een kleine glimlach toe. Waarom vertelde ze dit alles aan iemand die ze net kon? Misschien kwam het omdat Vincent een soort van vertrouwen uitstraalde, iets wat heel gevaarlijk kon zijn, zo wist ze zelf maar al te goed...

Vivienne keek geschrokken op toen Vincent met het voorstel aan kwam zetten om hun twee Scizor's tegen elkaar te laten vechten. "Ik .. Maar .. uhm.." stamelde ze zachtjes, niet geheel zeker wetend hoe ze daar op moest reageren. "Ik weet niet of dat zo'n goed idee is," gaf ze daarna zachtjes toe. "Ik wil niet dat iemand gewond raakt omdat ik mijn pokémon niet onder controle kan houden," vervolgde ze daarna, terwijl ze op haar lip deed. "En Geralt is gewoon geen makkelijke pokémon, misschien moet ik daar maar gewoon mee leren leven," ze zuchtte zachtjes en keek naar haar lege kop koffie. Hoe zetten je jezelf voor schut, les 1. Zo dus.

Ze zuchtte eventjes toen ze de woorden hoorde van Vincent. Voor iemand die er zo onschulidg uit zien, kon hij nog best slim overkomen. "Misschien heb je gelijk," zei ze zachtjes, terwijl ze naar haar lege kopje koffie staarde. Misschien was ze gewoon te bang om Geralt zijn mega-evolutie te laten gebruiken, omdat ze niet zeker wist wat ze zou kunnen verwachten. Ze wilde niet dat haar pokémon door het lint sloeg immers. "Is goed, ik neem je uitdaging aan," zei ze daarna, terwijl ze haar hand uitstak als teken dat ze de uitdaging inderdaad aannam. "Al denk ik dat het handiger is als we dit buiten doen,"B stelde ze daarna met een glimlach voor.

Zijn enthousiasme was aanstekelijk, zeer aanstekelijk. Ze stond met een glimlach op en knikte toen Vincent zei dat het inderdaad beter was om 't buiten te houden. Ze had immers niet voldoende geld om alles te gaan betalen als ze dit winkeltje ook nog eens zou vernielen. Ze kon zich nog goed herinneren dat ze eens een koffie winkel vernietigd had, maar dat was niet haar schuld geweest, ze waren toen immers aanvallen. Ze glimlachte terwijl ze naar buiten wandelde, nadat ze betaald had, en snoof de frisse lucht op. "Wat een heerlijke dag voor een gevechtje," zei ze met een grijns, terwijl ze zich omdraaide naar Vincent.