Vandaag was de dag, vandaag zouden ze nog een gymbadge halen. In elk geval, dat was wat Kate hoopte te doen vandaag. Samen met Tara en Belladonna zat ze in het gras bij Fortree. Dit was de stilte voor de storm, gewoon even een beetje relaxen.. Belladonna was geëvolueerd na het voorval met Twinkles en was nu een trotse Whirlipede. Haar lichaam had ze vorm van een wiel, perfect om grote snelheden te halen, al lag ze erg vaak stil. Volgens de dex wachten Whirlipede’s totdat ze konden evolueren en vingen ze hun eten als ze stil lagen. Toch konden ze ook geweldige snelheden halen, een stuk sneller dan de onhandige Venipede’s. Kate kon wel zien dat Bella haar nieuwe snelheid geweldig vond, normaal had ze moeite hun bij te houden, maar nu kon ze beidde haar en Tara voorbij razen. Net als een echt wiel. De Whirlipede’s karakter was ook wat veranderd, Bella was niet langer echt bang. Ze gedroeg zich wel verlegen, maar je kon het beter stil noemen. Ze maakte niet veel geluid en keek meestal observerend toe. Toch was het makkelijk haar boos te maken. De Venipede evolutielijn stond ook bekend als erg agressief en het was normaal dat deze geen uitzondering was. Gelukkig was Belladonna nog zwak en luisterde ze ondertussen uitstekend. In problemen zou ze nu minder makkelijk komen. Licht zuur dacht Kate terug aan het voorval met de trainer in Oldale. Nee, dat wilde ze niet nog een keer meemaken. Gelukkig hielp Tara ook mee door de Whirlipede te leren wat wel en wat niet mocht. De Flygon was een geweldige hulp ondanks dat ze nog geen jaar oud was. Op een dag zou Tara vast een geweldige moeder worden.. als ze daar behoefde aan had. Het enige waar Kate mee zat was de mond van Bella. Ze was er nog niet achter waarmee de pokémon at. Nu ze een Whirlipede was had Bella een rond lichaam en waar had een wiel een mond? Waarschijnlijk was dit net een verpoppingsmechanisme en zou Bella niks meer eten tot ze evolueerde. Het was wel handig omdat het kosten bespaarde, maar ze wilde niet dat ze pokémon verhongerde. Ze moest binnenkort maar eens zoeken naar een manier om de Whirlipede te evolueren. Gelukkig zei de dex dat de ronde pokémon’s evolutie level dichtbij dat lag van een Whirlipede. Ze moest alleen een beetje trainen met Bella en dan zou het vast wel een keer lukken. Voor nu moest ze zich concentreren op de gym. Kate keek Tara aan, de Flygon keek terug met haar grote, nieuwsgierige ogen.
“Zullen we gaan meis?” vroeg de Ranger aan haar pokémon. De draak knikte en wisselde een blik met Belladonna. Die begreep dat ze in haar pokéball moest en rolde trouw naar haar trainer. Het vertrouwen was er nu honderd procent. Vroeger niet, maar dat had de evolutie blijkbaar ook verholpen. Bella had vol vertrouwen in haar nieuwe familie. Kate liet de pokémon terug keren en stond op om op Tara’s rug te klimmen. Eenmaal op de rug van de Flygon begon die meteen te vliegen richting Mauville waar de derde gym lag. Kate kon niet ontkennen dat ze niet nerveus was, maar ze had er vertrouwen in. Tara was sterk en Belladonna was back-up al zou ze die het liefst niet willen gebruiken. Voor nu moest ze zich maar eens eerst concentreren om naar de stad zelf te komen, anders kwamen ze nergens. Tara klapperde enthousiast met haar vleugels en krijsde vrolijk. In elk geval had zij er zin in, de Flygon had absoluut geen zorgen. Alleen vechtlust.
Samen met Tara, trouw als altijd, liep Kate in de Mauville City gym. Dit was alweer de derde gym in het rijtje en het zou zeker niet makkelijk worden. Al had Tara een enorm voordeel tegen de pokémon van Wattson, de gymleader, ze was in haar eentje en ze moest drie pokémon verslaan. Ja, ze had onderzocht welke pokémon de leader had. En ze waren allemaal een stuk sterker dan Belladonna, dus zij zou weinig nut hebben. En ook hadden twee van de pokémon een dualtype Steel. Steeltypes konden helemaal niet vergiftigd worden, net als Poisontypes, ze waren zelfs immuun tegen de aanvallen. En dat was net de Whirlipede’s sterkste punt, haar Poison moves. Maar daarvoor kregen ze wel een groot voordeel terug, de dualtypes waren extreem zwak tegenover Tara. Bovendien had de Flygon een item dat haar Groundtype aanvallen met 30% versterkte, ze droeg de steen als amulet om haar nek. De Magneton en Magnezone hadden geen schijn van kans, een dubbele zwakte tegen Tara’s Groundtype moves.. dit werd waarschijnlijk nauwelijks een gevecht. Kate merkte dat ze al een grote grijns op haar gezicht had als ze eraan dacht. Tara had er duidelijk ook zin in, ze had al een tijdje niet gevochten en ze wilde haar krachten weer eens meten. En wat was beter dan een gym om dat te doen? Nu moesten ze alleen nog iemand vinden die hun naar de gymleader konden brengen. De gym.. zag er bizar uit. Overal waren oplichtende pilaren en het leek erop alsof het een soort puzzel was. Veel zin om het op te lossen had Kate niet, dus na een blik te hebben gewisseld met Tara klom ze op de Flygon haar rug en vloog over het hele gedoe. Dit was toch veel makkelijker! Aan het einde van de puzzle was een deur, daarachter zou waarschijnlijk de vechtzaal zijn. Ze was net van Tara’s rug afgegleden toen de deur open ging. Een jongen, misschien drie jaar jonger dan zij, kwam wat teleurgesteld naar buiten. Misschien had hij net verloren of zo iets. Hij liep haar voorbij en dook onder de rare doolhof dingen door. Zo moest je dat toch niet doen? In elk geval was de weg vrij. Kate liep door de deur en zag inderdaad de resten van een gevecht. Verschillende delen van de gym waren zwart, waarschijnlijk door vuuraanvallen, en de gymleader was net bezig met het verzorgen van zijn Magnezone. Bij het horen van haar voetstappen keek de man op en glimlachte breed.
“Nog een uitdager? Zoveel heb ik er nooit achter elkaar,” kwam er op vrolijke toon van de gymleader. Tara humde als reactie een toontje en deed de man even verbaasd kijken.
“Oh, meteen met een voordeel beginnen hé,” grijnzde hij.
“Verwacht niet dat ik me makkelijk overgeef.. deze wedstrijd worden misschien niet zo schokkend, maar wij geven ons niet zomaar over.” Kate grinnikte bij de woorden van de gymleader en knikte.
“Ik ben er klaar voor, wat jij Tara?” reageerde ze met een blik naar de Flygon. De pokémon humde en keek de man vechtlustig aan.
“Goed,” Wattson klapte in zijn handen en draaide zich om naar een jonge vrouw die net binnen was komen lopen. Ze had twee pokéballen die ze overhandigde aan de gymleader.
“Ik ben er nu ook klaar voor,” grijnsde hij terwijl hij naar zijn deel van het strijdveld liep. Kate grijsde ook en liep naar haar deel, ze mocht deze man wel.
“Kom op Taar,” zei ze tegen haar pokémon terwijl ze klaar stond in haar hokje. De Flygon gaf een kleine krijs en nam een vechthouding aan, ze waren er klaar voor!
V.S.
Wattson stopte een van de twee pokéballs weg en liet eentje open klappen. Een pokémon, bestaand uit drie samengevoegde pokémons verscheen. De Magneton zoemde onrustig en keek zijn tegenstander met zijn drie rare, losse ogen aan. Als ze het zich goed herinnerde was dit een wezen wat bestond uit drie Magnemite, ze waren samengevoegd door hun sterke magnetische krachten en zo was er een compleet nieuwe pokémon ontstaan. Tara bromde strijdlustig en sloeg ongeduldig met haar staart op de grond. Haar tegenstander reageerdde door geagiteerd te zoemen en met zijn magneten te zwaaien.
“Oké Tara, begin maar met een Sand Tomb,” riep het meisje tegen haar pokémon. De Flygon zette haar vleugels op en vanaf de grond schoot een wervelwind van zand omhoog. De Magnemite zoemde ongerust en probeerde weg te komen uit de zandtornado. Echt succesvol was het niet, de aanval leek hem overal heen te achtervolgen. De gymleader droeg zijn pokémon op een Metal Sound te doen. Het zou niet helpen de situatie te verbeteren, maar wel de special defense van Tara omlaag brengen. Dat was weer voordelig voor de Magneton omdat die een erg hoge special attack had. Het geluid was echter niet fijn om naar te luisteren, Kate drukte haar handen tegen haar oren om het geluid buiten te sluiten. Tara leek er niet erg veel last van te hebben, maar zij had dan ook luidere aanvallen. Toch leed ze de drop in defense, dat was onvermijdelijk. Bijna meteen na het vreselijke geluid kwam een Sonic Boom op de Flygon af.
“Sonic Boom,” riep ook Kate haar pokémon toe. Tara maakte een mooie zwiep met haar staart en liet een schokgolf op haar tegenstanders aanval gaan. Aangezien haar aanval veel sterker wan dan die van de gympokémon sloeg die de andere Sonic Boom kapot. Een kleine explosie was het gevolg waarin beide pokémon tijd hadden om hun volgende aanval voor te bereiden.
“Dig,” Kate wisselde een blik met haar Flygon terwijl ze haar sjaal over haar mond trok tegen de rook. De draak knikte en begon te graven. Dat ze dat nog kon, met behulp van Dragon Claw baande de pokémon zich een weg door de grond. Boven was de rook verdwenen en een groot gat was zichtbaar. Het gat waarin Tara was verdwenen. Onrustig bewoog de gympokémon heen en weer, hij wist niet waar zijn tegenstander was. Tara wist het ook niet aangezien hij niet op de grond stond, maar ze had wel zo een idee. Het duurde ook niet lang voordat de grond rommelde en ongeveer twee meter van de Magneton vandaan schoot de Flygon uit de grond en vuurde een krachtige Fire Blast op haar tegenstander af. Die had maar even om te reageren en schoot een Magnet Bomb af. Beide aanvallen raakten, op het moment dat de bommen van de gympokémon tegen Tara explodeerden werd hij tegen de grond geslagen door de Fire Blast. De Flygon herstelde zich sneller en deed een poging haar tegenstander te raken met een Earth Power. Helaas was de Magneton net snel genoeg de aanval te ontwijken en zweefde verbrand boven de grond. Het metaal van zijn lichamen was wat zwart geworden, het was duidelijk geen zachte klap geweest. De gympokémon probeerde terug te slaan met een Mirror Shot, hij had niet erg veel aanvallen die schade deden bij de Flygon. Tara wist de aanval te ontwijken en gromde geïrriteerd. Ze had gehoopt tegen deze tijd al klaar te zijn met de eerste gympokémon. Maar het was toch zwaarder dan verwacht.
Kate zag het, de irritatie van haar pokémon, en besloot weer te beginnen met het geven van instructies.
“Roost Tara en Stone Edge.” De Flygon bromde en sloot haar ogen. Een helende, zachte aura kwam voor een kort moment van haar af. De Roost heelde de kracht die ze was verloren en bracht haar weer wat tot rust. Toen was dat moment voorbij en keerde de volle vechtlust bij de draak terug. De Magneton zoemde onrustig en zoefde weg van zijn plek. Net op tijd om de Stone Edge te ontwijken. Op de plek waar hij net zweefde waren een paar grote stenen uit de grond geschoten. Kate had geen idee of ze het goed zag, maar er leek wat van opluchting in de drie ogen van de Magneton te zijn. Het gevecht was echter nog niet over, dat wisten ze allemaal. Dit was pas het begin. Al hoopte Kate meer op het begin van het einde.
“Dragon Rush,” ze had besloten over te gaan op andere aanvallen dan alleen Ground. Tara was sterker als ze fysieke aanvallen zou gebruiken en de meeste Groundtype moves waren op afstand. De Groundgem zorgde er dan weer wel voor dat die aanvallen een stuk krachtiger waren, maar afwisseling was goed toch? De Flygon gromde en stormde met een geweldigde snelheid op haar tegenstander af. Die wist in alle verwarring de aanval half te ontwijken en werd geschampt door de draak. Tollend probeerden de drie Magnemite hun balans weer terug te vinden en voegden weer samen tot een Magneton. Tara was klaar met deze pokémon en liet er duidelijk geen gras over groeien. Terwijl de gympokémon nog aan het herstellen was sloeg ze toe met een Dragon Claw. Het geluid van de draak haar nagels op het metalen lichaam van de Magneton was bijna net zo erg als de Metal Sound. Kate deed haar best niet al te veel onder de invloed te zijn, maar dat was bijna onmogelijk.
“Earth Power,” riep ze haar pokémon toe nadat ze weer wat was hersteld. Tara zette zich schrap op de grond en probeerde haar tegenstander te raken met een krachtige Earth Power. Voor de Magneton was het redelijk makkelijk te ontwijken zolang hij van de grond vandaan bleef. Hij was echter niet voorbereid op de tweede aanval van de Flygon. Tara was opgestegen en vuurde een krachtige Mud-Slap af. Niet de sterkste aanval van de draak, maar wel een handige. Het zand in de ogen van de gympokémon zorgde ervoor dat hij verminderd zich had. De Magneton zoemde onrustig heen en weer terwijl hij het zand uit zijn ogen probeerde te krijgen. Tara dacht van het moment gebruik te maken en wilde een Fire Blast uitvoeren, maar haar tegenstander was haar voor. Hoewel de pokémon niks kon zien schoot hij toch een Magnet Bomb af, dat was zo een aanval die altijd raakte. De Flygon raakte een kort moment in paniek en probeerdde de balletjes van haar af te slaan. Ze kreeg snel door dat het geen zin had en leed de schadde van de nooit missende aanval. Grommend keek ze haar tegenstander aan. Die had weer wat meer van zijn zicht terug en bij het zien van de blik van de draak was duidelijk dat hij het liefst wilde weg zweven. Sneller dan de Flygon was hij niet en toen Tara naar voren kwam met een woest gesis wist iedereen dat het was gedaan. De Fire Blast raakte de Magneton van een korte afstand en liet de pokémon tegen de grond slaan waar hij bewusteloos bleef liggen. Tara landde op de grond en keek haar verslagen tegenstander met een tevreden snuit aan. Ze was helemaal klaar met deze verzameling magneten. De scheidsrechter hief zijn vlag en gaf aan dat zij dit gevecht had gewonnen. Kate glimlachde en keek toe hoe de gymleader zijn pokémon liet terug keren.
“Tara,” de Flygon keek om en zag tot haar verbazing dat haar trainer aangaf dat ze een pauze had. Waarom? Belladonna was toch niet sterk genoeg om te vechten? Braaf liep de draak naar haar trainer en keek die vragend aan.
“Ik wil dat vergiftigd krijgen,” mompelde Kate ter uitleg tegen haar pokémon terwijl ze naar de nieuwe pokémon keek. De volgende gympokémon was een Electrode en die waren niet immuun tegen gif. Tara humde wat en ging naast haar trainer staan in het trainergebied. Het meisje haalde Bella’s pokéball van haar riem en liet de Whirlipede eruit. De show must go on.
V.S.
Belladonna maakte haar metaalachtige geluid terwijl ze uit haar pokéball kwam en keek even snel om zich heen. De Whirlipede richtte haar blik kort op haar trainer en zocht naar het vertrouwen dat ze dit kon doen. Kate wist dat ze de Whirlipede niet het hele gevecht kon laten doen, maar in elk geval tot de gympokémon was vergiftigd. Wattson had zijn Electrode al een tijdje buiten de pokéball en keek inschattend naar de shiny Whirlipede. Belladonna rolde een beetje en wachtte tot iemand het gevecht begon. Aangezien zij de uitdagers waren mochten zij als eerste. Kate dacht kort na, Bella had geen onmogelijk lange lijst aanvallen zoals Tara, dus ze moest kijken wat ze hiermee kon.
“Bella, Iron Defense en Poison Sting.” De Whirlipede sloot haar rode ogen voor een moment en liet haar defense omhoog gaan. Daarna rolde ze richting de andere pokémon en schoot rollend een lading giftige pijlen af. De Electrode werd geraakt door de meeste paarse dingen, maar het had verder niet veel effect. De gympokémon begon ook te rollen, de twee ronde pokémon zagen er grappig uit, en deed een poging Belladonna te raken met een Electro Ball.
“Protect,” Kate keek toe hoe haar pokémon de aanval uitvoerde. Ze wilde zo lang mogelijk ervoor zorgen dat de Bug/Poisontype geen schade leed. Aangezien Bella een stuk zwakker was dan de gympokémon zou een aanval al heel wat schade kunnen doen. Nu sloeg de knetterende, gele bal kapot tegen het schild wat de Whirlipede had gecreërd. Belladonna rolde in rondjes en wachtte op nieuwe orders. In tegenstelling tot Tara was ze echt het type om op commando’s te wachten in dit soort gevechten.
“Poison Tail,” dat had ook een mogelijkheid de tegenstander te vergiftigen. De pokémon verbrak haar cirkelpatroon en rolde op haar tegenstander af. Toen ze dichtbij was lichtte haar staartstekels paars op en veerde ze van de grond om de pokémon te raken. De Electrode was echter niet van plan stil te blijven liggen en ontweek de aanval net. Belladonna liet een geïrriteerd geluid horen en deed nog een poging. Deze keer raakte ze wel en de reactie van de gympokémon gaf het idee dat hij ook vergiftigd was. Misschien de aanval, misschien de Poison Point van Bella. De Whirlipede rolde terug en leek een lovende blik van haar trainer te willen opvangen. Je rug naar je tegenstander draaien is nooit zo een goed idee, vooral niet in een gymgevecht. De Electrode maakte gebruik van de kans en voerde een goedgemikte Electro Ball uit. De Whirlipede werd geraakt en viel om door de kracht van de aanval. Hulpeloos lag Belladonna op de grond, ze had een wielvorm en als ze op haar zij lag was het redelijk moeilijk overeind te komen. Kate wist dat dit over was, maar in elk geval had ze haar doel bereikt. Ze haalde Bella’s pokéball tevoorschijn en seinde de scheids. Die hief zijn vlaggetjes op en gaf toestemming voor een switch. Kate liet haar Whirlipede terug keren en keek naar Tara. De Flygon was wel weer opgeladen en klaar om te gaan. Vechtlustig stapte de draak naar voren. En verder ging het!
V.S.
Meteen nadat ze op het veld stond begon Tara met aanvallen. De grond begon te schudden, zelfs Kate verloor even haar balans bij de Earthquake van de Flygon. Bij de Magneton had het geen effect hebben omdat het ding zweefde, maar deze bal lag vast op de grond en kon niet voorkomen geraakt te worden door de super effectieve aanval. De Electrode herstelde zich sneller dan de twee trainers en reageerde met een Swift. Tara kon niet anders dan geraakt worden door de stervormige aanval. De Flygon siste en zwiepte met haar staart. Ze was meer iemand die zonder commando’s het best vocht. Met een krijs begon ze krachtig met haar vleugels te slaan en wekte zo een zandstorm op. Kate reageerde meteen door haar gogoggles op te zetten en haar sjaal wat beter vast te maken. Aan dit was ze wel gewend. De Electrode leed schade onder dit weer en het zicht was ook wat minder geworden. Des te meer voordeel voor de woestijndeskundigen. Tara zette zich schrap en liet de grond rondom de gympokémon ontploffen met een Earth Power. De balvormige Electrode rolde bijna wanhopig weg, maar waar de Magneton nog een kans had was deze pokémon machteloos. Hoe moest je ontsnappen aan de grond? Onmogelijk voor een pokémon zoals deze. Tara had er redelijk wat plezier in en vloog plagerig rond in de buurt van de gympokémon. Die deed een poging de Flygon te raken met Sonic Boom, maar faalde bij de snelheid van de pokémon. Al snel hield hij op en stapte over op Swift. De sterren kwamen onvermijdelijk op Tara af. De draak kon ze onmogelijk afschudden. In plaats daarvan landde de Flygon en draaide zich om. Tara ademde diep in en blies een krachtige Dragon Breath tegen de witte dingen. De aanval maakte het meeste kapot, maar kon niet alles vernietigen. De rest van de Swift raakten de Ground/Dragontype wat een boze grom los maakte. Tara keek de bal dreigend aan. Ze vond dit allemaal vervelend, niet omdat ze werd aangevallen, maar omdat er geen manier was van echt ontwijken. De Sandstorm was nog in volle gang, vooral omdat zij net een paar rondjes had gevlogen en het zand draaiend hield. Daar had ze nog een voordeel mee, maar verder? Gewoon kiezen op elkaar en doorvechten. De Flygon stompte op de grond en veroorzaakte een tweede aardbeving. Toen de gympokémon begon te rollen, misschien om dichterbij te komen of zo, liet Tara de grond ook nog ontploffen met een Earth Power. Of ze wilde niet meer vechten, of ze had er teveel plezier in. Kate wist niet zeker welke van de twee het was, maar zolang ze dit maar goed deden zou het wel lukken. De Electrode was uitgeput na de lading aanvallen van de draak en wilde duidelijk stoppen. Zijn trainer zag het ook en gaf het volgende commando. Self-Destruct. Tara had een paar seconden om te reageren. Meteen dook ze voor haar trainer en liet een doorzichtige bubbel verschijnen ter bescherming. Ondertussen gloeide de gympokémon wit op en was de spanning zich aan het opbouwen. Kate wende haar ogen af van het verblindende licht en drukte haar handen tegen haar oren om het geluid dat zou komen buiten te sluiten. De knal die hoorde bij de ontploffing van de Electrode was oorverdovend, op hetzelfde level als Tara’s Boomburst. Misschien wel harder. De zandstorm was ook meteen gaan liggen en toen de rook opklaarde werd de uitgeschakelde gympokémon zichtbaar. Niemand had schade geleden, op de Electrode na dan. De scheids hief weer een van zijn vlaggetjes en gaf aan dat Tara dit gevecht had gewonnen. De gymleader grijnsde en liet zijn pokémon terug keren. Kate zag zijn mond bewegen, waarschijnlijk maakte hij een of andere opmerking, maar doordat haar oren nog na zoemden kon ze niks horen. Het enige wat ze wist was dat het laatste gevecht zo van start zou gaan. Wattson had al de volgende pokéball in zijn hand.
V.S
De pokémon die uit de pokéball tevoorschijn kwam was Kate niet bekend, ze had hem niet kunnen vinden met haar dex toen ze een keer had gekeken. Mooie kans om dat nu te doen dan.
‘Magnezone, the Magnet Area Pokémon. The evolution of Magneton and final stage of Magnemite. It evolved from exposure to a special magnetic field. Three units generate magnetism. Sometimes the magnetism emitted by Magnezone is too strong, making them attract each other so they cannot move. A group tried to use scientific means to make Magnezone evolve, but their efforts ended in failure.’ Dat het de evolutie van Magneton was redelijk duidelijk, maar wat deze pokémon kon wist ze nog niet. Net als zijn andere evoluties kon Magnezone vooral elektrische aanvallen en was hij extreem zwak tegen Tara. Een dubbele zwakte tegen Ground was in dit geval echt dodelijk. De Flygon had haar lichaam al aangespannen en wachtte totdat ze haar eerste aanval kon uitvoeren. Deze keer kreeg ze echter niet de kans. Misschien was deze Magnezone nieuw of gewoon een slechte luisteraar, maar hij richtte zijn twee magneten op zijn tegenstander en begon een Zap Cannon te laden. De sterke aanval kwam recht op Kate af doordat Tara daar net had gestaan. De Flygon twijfelde dan ook geen moment en sprong voor haar trainer om de klap op te vangen. De Zap Cannon sloeg krachtig tegen de draak en duwde haar zelfs wat naar achteren, maar deed geen schade. Alle elektrisiteit verliet Tara’s lichaam via de grond en zorgde hoogstens voor wat geknetter. De Flygon brulde boos en kwam razend snel naar voren om haar tegenstander te raken met een Dragon Rush. De Magnezone wist het net te ontwijken en wilde alweer aanvallen met een volgende aanval. Tara was in haar moment van woede echter sneller en raakte de gympokémon met een Fire Blast. Het sloeg de Magnezone naar achteren en zorgde voor een moment van verwarring waarin de pokémon alles weer even op orde moest krijgen. De Flygon maakte daarvan gebruik en viel aan met een Superpower. De Magnezone bewoog geschrokken achteruit en wist een deel van de aanval te ontwijken. Hij had zijn tegenstander duidelijk onderschat. Misschien kwam dat door het gevecht van eerst. Tara gromde en liep ook naar achteren om weer wat afstand te creëren. Als een echte jager liep ze van de ene naar de andere kant, wachtend op haar tegenstander om een aanval te doen. De Magnezone zette een Barrier op om de schade te verminderen, al zou het geen effect hebben op de speciale aanvallen van de draak. De gympokémon was een stuk voorzichtiger aangezien hij zijn tegenstander leek te onderzoeken. Na een moment van doodse stilte kwam hij weer in beweging, bijna op hetzelfde moment als Tara. Beide pokémon vielen op hetzelfde moment aan. De Flygon vuurde een Mud-Slap af en de Magnezone deed een Sonic Boom. De schokgolf van de Sonic Boom zorgde ervoor dat de Mud-Slap uit elkaar spatte en ging toen zelf kapot. De Magnezone kwam opeens naar voren en deed een poging zij tegenstander te raken met een Supersonic. Tara kon het net ontwijken en siste als reactie. Ze bolde haar wangen en schoot een Fire Blast op haar tegenstander af. De Magnezone had geen kans het te ontwijken door de korte afstand tussen hem en de draak. Het vuur liet een brandplek achter, maar niks wat een pokécenter niet kon verhelpen. Tara was nu degene die naar voren kwam en deed een poging de gympokémon te raken met een Crunch. De Magnezone reageerde snel en vuurde een tweede Supersonic af. Het raakte zonder moeite doordat Tara nu degene was die te dichtbij stond.
De Flygon stopte met aanvallen en bleef verward staan. Een troebele blik lag in haar ogen terwijl ze haar tegenstander probeerde te vinden op het veld. De gympokémon had nu alle kans aan te vallen en voerde een Flash Cannon uit. De draak had geen schijn van kans en werd geraakt door de aanval. Door de confusion lukte het haar niet op te focussen op de Magnezone en haar Fire Blast miste compleet. Het liet ergens ver links van de gympokémon een lelijke schroeiplek over op de grond. Nu de Magnezone vrij spel had nam hij daarvan gebruik. Met een combinatie van Mirror Shot, Flash Canon en Magnet Bomb viel hij zijn tegenstander vrij aan. Tara kon niks doen in haar staat. Boos brulde ze en probeerde ze de gympokémon te raken. Het was hopeloos, totdat ze uit de staat zou breken zou ze niks kunnen doen. De Magnezone liet zijn magneten vrolijk licht geven en lade de volgende aanval. Hij had het idee dat hij al helemaal had gewonnen. Op het moment dat hij de aanval afvuurde kwam de Flygon weer bij haar positieven. Razend snel liet ze een beschermende bubbel verschijnen en vermeide daarmee de aanval. Meteen daarna heelde ze zichzelf met Roost. Na de aanvallen had ze heen wat schade geleden, maar niks wat ze niet kon verhelpen met een goede Roost. De Magnezone leek een poging tot aanval te doen, Tara zette zich schrap en maakte zich klaar. Kate kon zien dat de draak totaal pissig was, dit hele gevecht en de confusion had haar gek gemaakt. De Flygon haalde diep adem en krijste toen oorverdovend. Boomburst was een vreselijke aanval. Kate drukte haar handen hard tegen haar oren, maar het geluid was nog steeds doofmakend. Toen de draak klaar was haalde ze langzaam haar handen weg en opende haar onbewust gesloten ogen. Tara was naar voren geschoten en vuurde een Fire Blast af met zo een kracht dat het verbazingwekkend was dat de gympokémon nog overeind stond. De Magnezone zweefde nog steeds in de lucht na de aanval, zijn metaal was rood geworden door de hitte. Lang om te herstellen had hij niet, Tara sloeg met een krachtige Dragon Tail de pokémon tegen de grond en krijste hem aan. Gelukkig niet zo hard als een Boomburst. De Magnezone lag verslagen op de grond, maar was nog niet klaar om op te geven. Langzaam kwam de pokémon weer overeind en vuurde een Magnet Bomb op zijn tegenstander af. Je moest het doorzettingsvermogen van de gympokémon bewonderen. Zelfs al was dit een hopeloos gevecht, hij ging door. Het was echt niet mogelijk dat hij met zijn vierdubbele zwakte voor Ground zou winnen tegen de pokémon die bekend stond als de Desert Spirit.
Tara werd geraakt door de Magnet Bomb, dat was bijna onvermijdelijk. Maar ze leek het ook rustig aan te doen. De Flygon was al verzekerd van haar overwinning en wilde het gevecht nu rustig afmaken. Op dit soort momenten was ze genadeloos. Hoewel ze een Rangerpokémon was was ze ook een jager. In de natuur zou ze ook niet twijfelen om haar tegenstander af te maken. Dit was dan wel een gymgevecht, maar haar instincten kwamen meer en meer boven. Dit duurde al veel te lang. De Flygon snoof en kwam naar voren, ze opende haar bek en gebruikte het als vlammenwerper. Geen Fire Burst, maar een Flamethrower. Dat had meer bereik. De Magnezone, te zwak om echt nog te kunnen ontwijken, verdween in de vlammenzee en kwam gloeiend rood weer tevoorschijn. Nog steeds niet verslagen. Zwak zoemend deed de gympokémon een poging een Flash Cannon af te vuren. Toen Tara een tweede Flamethrower afvuurde was hij meer voorbereid. Een soort glimmende laag kwam over zijn lichaam en hij absorbeerde bijna de hele aanval. Een paar seconden later kwamen de vlammen terug, twee keer zo sterk. Tara siste toen de vlammen raakten en voerde een Roost uit. De helende aanval was echt haar redding. De Flygon was er nu echt klaar mee, de laatste pogingen van de Magnezone zouden hem niet helpen. Ze opende haar bek en een wit balletje verscheen er vlak voor. Al snel veranderde dat in een witte straal en sloeg de Hyper Beam de gympokémon tegen de grond. Tara keek met koele ogen op hem neer, dit was genoeg toch?
