Trots snoof hij de frisse ochtendlucht in met zijn handen rustend op zijn heupen en zijn borst naar voren met zijn blik op de gym gevestigd. Het was al een flinke tijd geleden dat hij een gym nog benaderd had, maar al helemaal de stad waarin de derde van Hoenn zich bevond; Mauville City. Het was namelijk een erg technisch gerichte stad vol vreemde apparatuur die gek genoeg zelfs voor zijn soortgenoten onbekend was, wat dus al genoeg zei. De bewoners van deze stad schenen er verder heel normaal mee om te kunnen gaan, al werden de meeste apparaten voor de meest nutteloze taken gebruikt en had hij dus al snel zijn aandacht in ze verloren. Hij begreep nog het nut achter de Holo Caster, omdat communiceren over lange afstanden eenmaal iets nuttigs was in zowel deze als zijn oude samenleving. Hij dacht er dan wel zo over, maar zijn Pokémon begrepen er al helemaal niets van buiten natuurlijk Agami die wel op de hoogte van hun functionaliteit in zijn samenleving. Ze had duidelijk alles samen met hem moeten ontdekken. Dat allemaal terzijde, had hij gehoord dat de gym in deze stad Electric types gebruikte en wel die Pokémon in plaats van de reguliere twee die hij door de twee eerste gyms gewend was geraakt. Daarbij was het interieur ook heel interessant ingericht, namelijk dat er platen waren op de grond en indien je die indrukte veranderde de elektrische lading tussen meerdere staven die gekenmerkt werden met een kleur. Het was in ieder geval vrij puzzel-achtig en dat vond hij juist interessanter dan wat hij bij de vorige gyms had moeten doorlopen, voordat hij de leider kon uitdagen. Het leek er echter wel op dat hij beter kon gaan, en keek daarbij weer om zijn schouder naar Rhino en Macro die hem vastberaden aankeken. Ze spraken geen woord en hun blik straalde enkel strijdlust uit, waardoor Averill zijn vraag inslikte of ze er klaar voor waren. Deze twee had hij verder ook gekozen, omdat de Rhydon immuun was tegen Electric type aanvallen en flink wat schade kon uitdelen met zijn speciale aanvallen, maar ook spierkracht. Echter zou er nog een vrij snelle Pokémon tussen zitten, namelijk een Electrode waardoor hij maar ook Macro's hulp zou gebruiken die wat sneller was dan hem. Ze had dan amper effectieve aanvallen, maar ze was net zoals de Rhydon een spierbundel, samen met haar jong die haar continu zou blijven aanmoedigen. Tevreden grijnsde hij naar de twee, voordat hij maar zwijgend op het gymgebouw afliep die zich schijnbaar in een zekere 'winkelcentrum' bevond. Het hield een enorm gebouw in met vele winkels – vestigingen waar je voor boomschors eten of kleren kon krijgen- en het scheen op de tweede verdieping als een soort hotel te fungeren. Terwijl hij stevig doorliep werden zoals gewoonlijk weer afkeurende of verwarde blikken op hem geworpen, al zag hij er zelf verzorgd uit, maar liep hij enkel rond met twee Pkémon die middelgroot waren en rondliepen. Veel vreemd was er toch niet aan, of had hij onbewust naar de twee gegromd? Hij schonk zijn soortgenoten al geen aandacht meer en stapte vastberaden het gymgebouw in.
Haast direct gromde hij uit pure verbazing toen hij zag dat de geruchten allemaal de waarheid spraken: er zaten platen op de grond en ook diverse gekleurde palen waar een flinke dosis elektriciteit tussen raasde. Na enige stappen verzet te hebben wisten ook zijn Pokémon de omgeving tot hen op te nemen, al Rhino vrij kalm erop, gezien hij al van nature wist dat het hem niets zou doen. Macro vuurde hem dan ook een vuile blik en hield één poot beschermend over haar jong heen, waarna ze wat dichter bij Averill stond. Overduidelijk vond ze die gevaarlijke elektrische lading niets, evenals de sterke geur van metaal die er hing en verre van natuurlijk moest zijn voor haar. Op een rustig tempo benaderde hij al één van de platen, gezien hij nog iets van de geruchten wilde testen. Soepel sprong hij erop en direct schoot de plaat naar beneden, waarna hij direct op keek toen het patroon van de elektrische lading was veranderd. Ditmaal was er een zichtbare stroom tussen twee anders gekleurde palen die duidelijk hun weg scheen te blokkeren. Daarachter zag hij namelijk dat er nog een ruimte was waarin ze dezelfde puzzel, maar met andere platen en patroon moesten oplossen. Nadenkend keek hij naar de lading tussen de palen die een rode gloed had, terwijl de blauwe zijn weg nog blokkeerde. In dat geval moest hij waarschijnlijk op de blauwe plaat staan en met dat idee in zijn achterhoofd liep hij recht op de plaat af, plaatste zijn gewicht op en direct veranderde het patroon weer. Ditmaal waren er twee andere palen die een elektrische lading tussen zich hadden en daarmee de weg niet meer blokkeerde. “Dit moet goed gaan,” zei Averill eamuseerd en wenkte de twee naar zich toe die hem gehoorzaam volgde. Het was hem niet ontgaan dat Macro's vrees voor de elektriciteit wat verminderd was, maar hij kon haar onzekerheid nog wel voelen. Zelf had hij er iets over willen zeggen, maar Rhino had zich al tot haar gekeerd en haar weten te kalmeren met wat kalmerende grommen. De sfeer in zijn team werd gelukkig beter nu iedereen elkaar wat beter kende en wist wat hun zwakke- en sterke punten waren. Tot voor kort geleden bschikte Rhino amper over kalmte in onbekend terrein en hetzelfde gold voor Elapi, maar Macro en Agami hadden wonderen gericht. Zijn andere twee Pokémon daarentegen waren zeer in zichzelf gekropen en hielden zich zoveel mogelijk afzijdig van de rest, al leek het al beter te gaan met Lucan. Inmiddels liepen ze al een trap op en kon hij alweer de volgende puzzel zien die natuurlijk er wat ingewikkelder uit zag. Eenmaal boven keek hij direct naar het patroon die de elektriciteit vormde en het leek erop dat hij eerst op de blauwe plaat moest staan, voordat hij verder kon. Een blauwe straal blokkeerde namelijk de weg. Het viel hem nou ook op dat er ditmaal ook duidelijk meerdere palen én platen bevonden. “Blijf zo dichtbij mogelijk bij mij,” zei Averill op zijn hoede tegen de twee Pokémon die er met een gedempte grom instemmend op reageerde. Hij rook hun geur ook sterker toen hij recht op een plaat af liep en er weer plaats op nam. De ruimten tussen de elektrische stralen waren namelijk vrij klein en al had het geen effect op Rhino, wilde hij hem liever zo dichtbij mogelijk hebben. Geen onnodig risico lopen, dat was dus de reden erachter. Na echter op de plaat gestaan te hebben veranderde zoals verwacht weer het patroon van de blauwe stralen. Ditmaal werd de route niet meer geblokkeerd en konden ze weer verder lopen, al was het niet veel. Ditmaal zat er een rode plaat verderop en was het een rode straal die weer hun weg blokkeerde, dus automatisch stod hij erop. Nou konden ze eindelijk weer verder, maar volgde er dus weer een blauwe plaat en na de laatste blokkade van de etage uit de weg geruimd te hebben liepen ze weer een trap op.
Met een vastberaden blik in zijn en de twee Pokémon's ogen kwam hij terecht in een ruimte omringd met technische apparatuur. In het midden zat echter wel een strijdveld en aan het uiteinde stond er al een gymleider. Zijn geur rook om erlijk te zijn ook flink naar mentaal, maar ook vaag naar vuur wat veel op de geur van elektriciteit leek, gezien bijna dezelfde stoffen daarbij vrijkwamen. De scheidsrechter daarentegen rook er veel minder sterk naar en scheen zelfs aan de jonge kant te zijn. Hij rook in ieder geval meer naar de bomen die rond de stad te vinden waren wat hem verastte voor een gym als deze om een mogelijke natuurliefhebber als scheidsrechter te zien. Misschien was het wel té hypocriet van hem om dat te denken. 'Wat? Je bent langs al die palen gekomen? Wauw,' sprak de vrij mollig en wat oudere gymleider uit pure verbazing, waarna hij luidop begon te… lachen? De man was overduidelijk geamuseerd dat hij de puzzels had weten op te lossen, maar ze stelden eigenlijk maar weinig voor. 'Maar goed, de naam is Watsson en jij bent..?' vroeg hij na uitgelachen te zijn. “Averill en deze twee achter mij zijn Rhino en Macro; mijn partners voor dit gymgevecht,” sprak hij vol trots en keek daarbij de twee aan, maar liet zijn blik vervolens op de man rusten. Hij had geeneens gek opgekeken toen hij begonnen was over dat hij zijn Pokémon als partners aan zag. Dat was dan voor de eerste keer, gezien hij er een discussie over had met Roxanne en Brawly daar gemengde gevoelens over had. Deze man mocht hij echter wel; zijn enthousiasme en kinderlijkheid straalde van hem af, waardoor zijn grijns breder werd. 'Ik waardeerdie blik in je ogen. Laten we maar gelijk beginnen dan maar!' En met die woorden stoof direct Rhino naar voren en haalde Watsson zijn eerste Pokémon al tevoorschijn.
Averill sent out Rhino!
Watsson sent out Magneton!
Magneton used Mirror Shot! it was very effective!
Rhino used Bulldoze! It lowered Magneton's speed with one stage.
Rhino used Earhquake! it was very effective!
Magneton used Zap Cannon! It had no effect!
Rhino used Drill Run! It's a critical hit! It was very effective!
Magneton used Tri Attack! It wasn't very effective! Rhino was frozen solid!
Rhino is frozen solid!
Magneton used Magnet Bomb! It was very effective!
Rhino is frozen solid!
Magneton used Supersonic! It missed!
Rhino thawed out! It used Earthquake! It was super effective!
Magneton used Sonicboom! It wasn't very effective!
Rhino used Hammerarm! It lowered Rhino's speed with one stage! It was very effective!
Magneton fainted!
Opgelucht haalde Averill adem nu de eerste Pokémon na een hevige strijd was verslagen, al had Rhino flink wat schade in het proces opgelopen en zeker na een tijdlang bevroren te zijn geweest. De metalen Pokémon wiens geur hij enkel een keer eerder geroken had, had zeker effectieve aanvallen toen uitgevoerd, maar wist hem wonderbaarlijk niet te verwarren, omdat de aanval mistte. Dat had zeker veel gescheeld, maar met de laatste aanval van Rhino tegen de ijzeren Pokémon was hij echter aan de zeer trage kant en dat zou verre van goed gaan tegenover de tweede, veel snellere Pokémon Electrode. Het was een balvormige Pokémon die zeer veel op een Pokéball leek en vooral in de steden voorkwam dan in het wld door hun felle kleur en gebrek aan mechanismen om zich te kunnen voeden. Met zijn armen over elkaar en een blik op de al link hijgende Rhydon was de hint wel duidelijk voor hem dat hij tijdelijk aan de zijlijn moest terugkeren om voorbereidt te zijn voor de laatste Pokémon die de evolutie was van de Pokémon die hij nog net verslagen had. “Goed gedaan, Rhino!” complimenteerde hij hem grommend en gaf hem daarbij een schouderklopje toen hij hem passeerde en Macro met een luide strijdkreet plaatsnam. Nu zou het haar beurt zijn om zich te bewijzen.
Averill sent out Macro!
Watson sent out Electrode!
Macro used Fake Out! Electrode flinched!
Electrode used Charge Beam! It raised his special attack with one stage!
Macro used Tail Whip! It lowered Electrode's defense with one stage!
Electrode used Charge Beam! It raised his special attack with one stage!
Macro used Mega Punch!
Electrode used Spark! Macro got paralyzed!
Macro used Dizzy Punch! Electrode got confused!
Electrode hurts himself in confusion!
Macro is fully paralyzed!
Electrode used Electro Ball!
Macro used Crunch! It lowered Electrode's defense stat with one stage!
Electrode hurts himself in confusion!
Macro used Comet Punch! It hit 4 times!
Electrode fainted!
Teleurgesteld keerde de gymleider de uitgetelde Pokémon terug, terwijl Averill de zijne juist trots op haar schouder klopte. Ze had immers door gevchten, ondanks het feit dat haar lichaam gedeeltelijk verlamd was. De verwarring die de Electrode echter door de Dizzy Punch had opgelopen had wel degelijk veel effect op de uitslag gehad, want veel kon Macro zeker niet verdragen met de brandwonden die ze opgelopen had door de elktrische aanval die telkens ook sterker waren geworden door de Charge Beam. Verder had ze het ook goed uit kunnen houden met de snelheid van de tegenstander die zich ook uitstekend op het strijdveld kon manouveren door vaak buiten haar bereik weg te rollen. Hij keerde haar dan ook met een goedkeurende blik in zijn ogen terug, wetend dat zelfs alleen maar kiken naar de laatste strijd vermoeiend voor haar en zelfs haar jong zou zijn. Ze had er verder ook niets op tegen. Zijn blik gleed echter toen naar Rhino die er flink wat beter uit zag nu hij tijd had om van de vorige strijd bij te komen. Dezelfde en misschien een meer intense strijdblik heerstte dan ook in zijn ogen en zonder een woord meer te zeggen stak Averill energiek zijn gebalde vuist naar hem uit toen de Pokémon hem passeerde. Een tel lang fronstte de Pokémon totdat hij de hint begreep en zijn gepantserde poot balde en recht tegen zijn vuist aansloeg. Zijn mondhoeken trokken direct omhoog nadat het gebaar hem duidelijk was geworden, waarop hij met hernieuwde energie op het strijdveld plaatsnam. Met zijn achterpoot schrapend over de grond en een luide strijdkreet uit zijn longen was het wel duidelijk dat hij er helemaal klaar voor was, en hij zelf? “Kom maar op!” brulde Averill er half grommend uit, waarop Rhino reageerde met een uithaal van zijn gepantserde en sterk gespierde staart. Deze enthousiasme overwelmde duidelijk de gymleider, maar op een goede manier. Met dezelfde enthousiasme haalde hij de laatste Pokémon tevoorschijn wat hij nog nooit eerder gezien had. Het was een metalen Pokémon die samengesteld leek te zijn uit meerdere Magnemite's, maar eerder koepel vormig was dan zijn vorige evoluties. 'Wij zullen zegeveren, hoor!' riep de gymleider, waarop de Pokémon met zijn 'armen' ronddraaide en zijn oog vernauwde. Na een sein van de scheidsrechter kon de strijd eindelijk beginnen die alles beslissend zou zijn voor de overwinning.
Direct gromde Averill de aanval 'Scary Face' voor het geval de zwevende Pokémon sneller was dan Rhino, zoals de pre-evolutie ervan was geweest. De Rhydon liet direct een donkere schaduw over zijn gezicht trekken en trok daarbij zijn kaken zo ver mogelijk open om zijn rijen vlijmscherpe tanden aan de Pokémon te tonen. Het scheen wel effect te hebben: de Magnezone knipper verschrikt met zijn ogen en zwoof een stuk naar achteren. Helaas was het van korte duur en herstelde de Magnezone zich al snel met ditmaal een vastberaden blik op de Rhydon gericht die de angst van de ander vrij vermaelijk vond. 'Metal Sound! En gebruik dan je Flash Cannon!' Direct bewoog de Pokémon zijn armen weer in een ronde beweging wat een verschrikkelijk hoog geluid naar buiten bracht en waarbij hij zelfs naar de grond zakte met zijn handen strak om zijn oren. Ugh.. Het deed écht flink veel pijn, maar zijn oren waren gevoeliger dan die van de wat dovere Rhino die kalm overeind bleef te staan, maar wel geagiteerd met zijn kop had geschud. Toen schoot hem echter te binnen wat de gymleider van plan was en al helemaal ls hij dacht aan de eerste strijd die ze gestreden hadden; toen verhoogde hij de aanvalskracht van zijn Pokémon en ditmaal verlaagde hij juist de verdedigingskracht van Rhino, zodat de aanvallen meer zouden aanrichten. Een slimme strategie, maar dan moesten ze koste wat het kost die verlagende aanvallen moeten stoppen. Inmiddels leek echter de Magnezone een witte, oogverblindende bol boven zich te vormen, terwijl hij zelf een hoge pieptoon bleef horen. De aanval zou zeer effectief op Rhino zijn en het was overduidelijk flink wat krachtiger dan die van de pre-evolutie. Moeizaam hees hij zijn lichaam overeind en gromde direct de aanval 'Smack Down', wetend dat daarmee de aanval geremd kon worden en ze deze na het drukken tegen de grond aan, konden verzwakken met een Earthquake. Hierna werd het een kwestie van het verkleinen van de afstand tussen hun twee, zodat de Magnezone minder geneigd zou zijn om weer zijn speciale aavallen te gebruiken.
Maar goed, dan moest alles naar wens verlopen en de eerste fase leek ten minste goed te gaan; Rhino stampte met volle kracht op de grond , waardoor een stuk grond los kwam en wierp deze recht tegen de Magnezone aan. De straal die uit de bol was geschoten knalde direct tegen het stuk grond op en de restanten ervan knalden tegen hem aan. Een restant van de straal knalde echter stevig tegen Rhino's borst aan en hij had een verrast kreetje geslagen, maar had ze zich razendsnel alweer hersteld. 'Snel, gebruik je Sonic Boom op de grond!' De Pokémon lag al tegen de grond aan, maar kwam moeizaam overeind en vuurde een flinke schokgolf af die de grond voor zich in stukken brak. Deze stukken schoten direct op Rhino af, maar zonder op Averill te letten liet hij al enkele rotsen zijn lichaam omringen, waarna hij ze recht op de schokgolf afvuurde. Een milde explosie volgde, maar er was nog genoeg te zien aan zijn kant. Hij had genoeg vertrouwen in de Pokémon dat hij soms ook goed voor zichzelf kon vechten, maar nou werd het tijd voor de tweede fase; pue schade leveren. Hij gromde een simpele Earthquake, wat zelfs de lievelingsaanval van de Pokémon was nu hij flik wat kracht kon vrijlaten. Gepaard met een oorverdoende brul stapte hij stevig met zijn beide achterpoten op de grond, waarna er een enorme beving volgde en daarmee een scheur in de grond verscheen. De Magnezone wist zich niet op tijd weer de lucht in te brengen en zakte daarmee weg in de kloof, geheel beperkt in enige vorm van beweging. 'Snel, bevrijdt je met Spark!' Daarmee liet de Pokémon direct een flinke elektrische lading om zijn lijf verschijnen, maar Rhino zou hen voor zijn, gezien hij toch nou wat sneller was. Direct commandeerde hij grommend 'Bulldoze', waarop Rhino op de Pokémon afrende en met een laatste sprint volop zijn lijf tegen de Pokémon in beukte. De flinke klap veroorzaakte flink wat schade en de Magnezone sloeg uit pure paniek flink met zijn armen, terwijl Rhino zijn gewicht op de Pokémon bleef drukken. Deze zakte ook dieper weg in de mini-kloof die door de Earthquake ontstaan was en de elektricteit die hij opgewekt had was vlak na de klap verdwenen. De kalmte en enthousiasme bij de gymleider was flink verminderd en ditmaal was hij enkel bezorgd, maar wist hij nog net een aanval uit te kramen. 'Mirror Shot, in zijn gezicht!' Weer verscheen er een bol boven de kop van de Magnezone en automatisch had Rhino zich al terug willen trekken, maar hij was net een tel te traag. De oogverblindende aanval werd recht in zijn gezicht geschoten en een verraste, maar pijnlijke kreet verliet zijn bek toen hij direct opzij sprong en zijn poten om zijn kop heen hield. “Gaat het, Rhino?” vroeg Averill direct tamelijk bezorgd, maar nog vrij kalm aan hem, waarop hij zijn poten van zijn gezicht verwijderde en naar hem knikte. Hij kon dus nog prima verder strijden, dat scheelde.
Echter gold dat ook voor hun tegenstander die zich had weten te bevrijden uit de mini-kloof en met een vernauwde oog recht op de Rhydon af vloog. 'Supersonic en Magnet Bomb!' De Pokémon vuurde op woeste wijze diverse lichtjes op Rhino af, gevolgd door oogverblindende, ijzer-uitziende ronde vormen die niet hun doelwit leken te kunnen missen. Dit betekende dus dat de gecombineerde aanval gegarandeerd zou raken en de Rhydon zou verwarren. Averill balde gefrustreerd zijn vuisten en beet op zijn onderlip, razendsnel denkend over een eventuele oplossing. Het volgde dus overduidelijk zijn doelwit, gezien Rhino heen- en weer liep, mar deze niet van zich af kon schudden. Een grijns sierde toen zijn lippen, waarop hij de Pokémon commandeerde naar de Magnezone toe te rennen en achter hem te schuilen. Op dit punt stond de Rhydon geeneens stil bij de absurdheid ervan en snelde zijn lichaam naar de Pokémon en verschool zich erachter. Ook de gymleider begreep er eveneens niets van, maar dat veranderde op het laatste moment: hij had al iets willen roepen, maar daar was hij té laat voor. De aanval knalde al recht tegen de Magnezone op, waarop de Rhydon geamuseerd grijnsde. Zonder de Pokémon een kans te geven om zich af te weren commandeerde hij direct een 'Hammer Arm' en Rhino haalde daarbij direct zijn poot naar achteren en haalde flink uit naar de achterzijde van de Pokémon. Deze sloeg een verraste pijnkreet, waarop de Rhydon een tweede knal met zijn gepantserde arm uitdeelde door recht tegen zijn oog te slaan. Dat was…. Niet wat Averill wilde, maar het had zeker flink wat schade uitgedeeld aan de Pokémon die ditmaal ook gedesorïenteerd was geraakt door de tweede klap.
Echter had de aanval tot gevolg dat de snelheid van de Pokémon daarbij ook flink verlaagde en op dit moment was deze dan tweemaal zo laag. Het was dan nog de vraag of Rhino nog sneller was dan de Pokémon, maar die had hij echter met de knal tegen de grond aan weten te slaan. Op dit zekere moment hadden ze ten minste de volledige controle over de tegenstander, dus gromde hij een Earthquake om zoveel mogelijk schade uit te richten op hem. Rhino greep de Magnezone ook vast, duwde die met zijn volle spierkracht tegen de grond aan en zorgde vervolgens weer voor een hevige beving, waarbij er weer een breuk in de grond kwam. Ditmaal had Averill echter een ander idee dan de Pokémon daarin te laten vallen. 'Flash Cannon op de Rhydon achter je!' riep de gymleider, waarop de Pokémon moeizaam weer een bol boven zijn lijf liet verschijnen. Zo ver lieten ze het zeker niet komen! Weer gromde hij een aanval en leunde daarbij iets naar voren om alles wat beter in beeld te kunnen krijgen. De Rhydon liet direct vele rotsen van vlak onder de Magnezone verschijnen die direct zijn aanval had willen afvuren, maar deze dus recht op de rotsen schoot.
Het zorgde voor een diepe gat in de grond en met een Bulldoze erachter aan stortte Rhino zijn volledige gewicht op de Pokémon om deze diep de grond in te krijgen. 'Nee, Magnezone! Combineer snel je Spark en Flash Cannon!' riep Watsson ditmaal in lichte paniek die direct werd overgebracht op de Pokémon wiens bewegingen ook minder soepel werden. Een flinke dosis elektriciteit vormde hij om zijn lijf die spoedig door de tweede aanval wit kleurde, waarop hij zijn lijf direct tegen Rhino opknalde. 'Rhy!' De Rhydon werd recht de lucht in geduwd door de Magnezone, waarna hij zich terugtrok. 'Magnet Bmb, nu!' De paniek in zijn stem was weer verdwenen en weer verschenen er metaen bollen die recht op de Rhydon werden afgeschoten. Averill's mond was open gevallen uit verbazing en hij zag dat de Rhydon pijnpijl op zijn rug op de grond was beland en dus amper de aanval kon afweren. Het werd dus tijd voor zijn intrede en hij sprintte zelf recht naar de Rhydon toe en keek diect op naar de hen snel naderende aanval. Snel, hij moest iets verzinnen om de aanval te stoppen, voordat het wellicht fataal voor de Rhydon kon zijn, maar.. wát kon hij doen? Natuurlijk! In een poging met een Electric type te praten sprak hij enkele nare dingen hardop uit, zoals dat hij maar een roestbak was – iets wat hij niet meende, maar dit was het enige wat hij nog kon doen- en gelukig raakte de Magnezone opgefokt over. Woest schoot zijn aanval op hem af en sprong Averill behendig naar voren, waarop hij een sprintje naar de Pokémon trok. Hetzelfde tactiek als zonet, maar net wat anders. Snel sprong hij met een grijns vlak voo de Magnezone op, greep de stalen uisteeksel op zijn kop vast en wist op ijd zijn lijf de lucht in te werpen, voordat de aanval de Pokémon raakte. Verward sloeg hij achterover en riep Averill uit volle borst de laatste aanval uit; “Hammer Arm!” Hij balde zijn vuist, net zoals Rhino die zijn lijf overeind gehesen had en met al zijn laatste kracht tegelijkertijd als zijn partner een stoot uitdeelde aan de Pokémon's oog. Nog een laatste verrast kreetje schoot uit de Pokḿon, voordat deze keihard tegen de grond neerknalde en bewegingsloos bleef liggen. Averill wilde weer landen, maar werd direct vastgegrepen bij zijn zij door Rhino die hem dankbaar aankeek. “We zijn een team, niet waar?” Dat zei hij dan wel, maar hadden ze als 'team' deze gymgevecht tot een goed einde gebracht?
1x Scary Face
1x Smack Down
1x Rock Blast
2x Earthquake
1x Bulldoze
3x Hammer Arm
(2x Geraakt door eigen Magnet Bomb)
