Waar de Muk?

Meestal was het dat als iemand wegliep, het dan ook lopen bleef, nu was dat enkel een heel ander geval. Nu was het dat de jongen namelijk ineens de grond onderzijn voeten voelde wegzakken en nog voordat hij het zich kon realiseerde, was hij een freefall naar de grond aan het maken, welke een stuk verderweg was dan eerder. Hij had nog deels de klap kunnen opvangen van het moment dat hij op de grond was gekomen, maar het had alsnog flink veel pijn gedaan. Ouch. Hij kwam overeind, om wat om zich heen te kijken, om zowel Deimos als de vreemde te zien. Hierna keek hij omhoog, waar een groot gat te zien was. Man, dat was een flinke val geweest. Het was er zeker donker als benauwd, maar volr zover wat hij kon zien, was het wel dat dit 'gat' een stuk groten was dan hij had verwacht, gezien er verderop een pad leek te zijn, of eerder een gang. Voor zover hij kon zien, was het niet dat de plek van waar de twee waren kwamen vallen, bepaald groot was, waardoor voor zijn geval meteen al de optie om hieruit te vliegen wegviel. Well, shit.

Het enige licht dat er was, was hetgeen dat vanaf boven naar binnen viel, al was dit ook maar amper wat. Hij richtte zijn blik naar de kant van waar de vraag kwam, ook meteen van waar hij dus verwachtte dat de zwartharige was. "Afgaande van het feit dat we enkele meters zijn gevallen, en mogelijk iets gekneusd kunnen hebben? Prima." klonk er droogjes van hem. Maar nee, het voelde niet bepaald alsof er iets ernstigs was gebeurd, niet bij hem in welk geval. Niet op gebruikelijke pijntjes om het maar zo te zeggen na dan. "Met jou dan?" kaatste hij terug, niet dat het hem bepaald veel uitmaakte, maar zelfs alsof doen alsof het iets uitmaakte kon waarschijnlijk helpen. Enkel bij diens vraag, had hij een droge uitdrukking op zijn gezicht gekregen, nee, hij had geen vuur Pokémon bij zijn, daarom liep er ook een Houndoom bij hem. "Ja." en uiteraard wist hij al waar de ander heen wou gaan met die vraag, waardoor hij een knikje gaf naar de Dark Pokémon. Deze leek het simpele gebaar van zijn trainer gezien te hebben en ook begrepen, gezien de hond wat vuur bij diens bek liet ontstaan, maar er wel voor zorgde dat het fel genoeg was om alles in een radius van ongeveer tien á vijftien meten te zien was. Goed genoeg voor zover het mogelijk nu was.

Bij het antwoord dat hij had gekregen, kon de groenharige dus concluderen dat het met de ander goed genoeg ging, scheelde voor hem. Zodra Deimos het lichter had gemaakt, kon hij goed zien waar ze waren, het was eigenlijk gewoon een random uitholling in de grond, met de gang verderop die naar Arceus wist wat heen leidde. Op dit na was er enkel een mengeling van aarde, blaadjes en nog andere dingen om hen heen te zien. Bij de vraag van de zwartharige haalde hij eerst kort zijn schouders op, om daarna het waarschijnlijk verwachte voor te gaan stellen. "Die gang volgen en kijken waar het uitkomt." hij richtte zijn blik weer daarheen, het was er nog donkerder dan hier, maar dat zou niet per sé iets hoeven te betekenen.

Het was nu maar de vraag wat ze daar zouden gaan aantreffen, eenmaal die gang hebben gevolgd. Maar met hier blijven staan zou het ook niet bepaald duidleijker gaan, al was zoiets wel heel erg vanzelfsprekend. Het vuur van de Houndoom naast hem liet spookachtige schaduwen van de twee mannen op de wanden vallen, al bleef het gedeelte in de gang voornamelijk donker. Hij keek de ander de ander even aan toen deze sprak dat hij na Nathan ging, iets waardoor hij lichtjes knikte en naar de gang inliep. Het was voor zover hij kon zien enkel een heel lange rechte gang, met wel nog wat kleine slingers erin die door de natuur zelf gevormd moesten zijn. Verder was er maar weinig, hel leek er niet bepaald op dat er levende dingen waren, op hij, de onbekende en Deimos na. Enkel was er zo een gevoel bij Nathan.. Een gevoel die sprak dat ze dat niet waren.

Al werd zijn blik wel gewoon voor zich gehouden, luisterde de jongen wel naar wat de ander te zeggen had. Enkel was het iets gebruikelijks, of meestal dan, dat in een gesprek werd gedaan. Jezelf gewoon voorstellen. Maar de ander stelde zich dus voor als Flint, met dat deze ook nog een trainer was. Aparte naam trouwens, maar dat vond de jongen wel van meer namen, terwijl hij daar met echt meest standaart naam ooit aankwam. Al kwam zijn antwoord niet gelijk, was het er wel. "De naam is Nathan, ook trainer." ondertussen leek er herop dat de gang iets breder aan het worden was om de zoveel meter, waardoor het nu ongeveer iets van twee meter breed was, een beetje een normale loopruimte nu zeg, jeetje. Was het niet voor hun huidige situatie, had de jongen misschien een gesprek aangeknoopt, waarschijnlijk alsnog niet, maar nu was het nou niet echt dat hij zin had om er gezellig bij te staan en te gaan kletsen als een stel oude wijven.

Eigenlijk was het hem de laatste tijd minder gaan uitmaken hoeveel badges hij had gehaald, al was het wel dat hij toch al bijna klaar was met de gyms. "Zeven." klonk er simpel van de groenharige, waarna er toch nog verassend genoeg kwam "Jij dan?" weinig interesse was er, maar het zou het gesprek wel wat in leven houden. Voor zover er dan een gesprek tussen de twee was. Nu hij het zich bedacht, binnenkort zou hij de laatste gym gaan uitdagen met Ragya, dat kon ook nog wel eens een heel iets gaan worden. Zeg. Wat hij daarna ging doen? Geen idee, maar hij was er wel al heel erg zeker van dat hij niet de Hoenn league ging doen. Nee, dit was wel meer dan genoeg geweest voor hem om te doen. Het werd wel gewoon ronddwalen, dat was iets wat hij wel de meest redelijke optie vond om dan maar te doen.

Er had trots van Flint geklonken dat deze drie badges had, al was dat voor Nathan's perspectief niet zo heel bijzonders meer eigenlijk. Al had hij weinig tot een reactie gegeven op het antwoord van de zwartharige, was het wel te merken geweest dat Nathan het had gehoord. Al was Nathan niet bepaald van plan geweest om verder te gaan veagen naar de ander, omdat zijn intresse min nul was, voelde hij hoe de aarde ineens flink schudden en verderop was het nog erger, te horen in welk geval. Door de vraag wist de jongen dat hij het in welk geval niet had ingebeeld, dat kon oe iets goeds, of iets slechts verzinnen. "Ja, dat heb ik zeker gehoord." het was nogal moeilijk geweest om dat te gaan missen zeg, ook het excuus van 'niet opgelet' telde niet in deze situatie. Nu was het dat hij zich misschien lichtelijk zorgen aan het maken over wat voor ding die trillingen had kunnen veroorzaken. Het liet hem denken aan dat er een Earthquake ofzo door een goed sterke Pokémon werd gebruikt, maar het had uiteraard nog steeds wat anders kunnen zijn. Wel, er was maar een manier om erachter te komen: verder lopen. Dit was dan ook iets dat de jongen gewoon deed.