The Sun King [+Cecille Skarsgård]

Niets kon haar goede humeur nog verpesten. De zon scheen weer - lang leven het droogteseizoen - haar prachtige Sunkern bestond nog altijd en ze stond aan het begin van de reis van haar leven. Ze had gekampeerd in Petalburg Woods. Ze had natuurlijk ook in Petalburg City een kamer kunnen krijgen (ze had zelfs bij haar tante kunnen logeren), maar nu ze op reis was, wilde ze ook meteen het echte werk. Na een nogal oninteressant ontbijt besloot ze dat het tijd was voor de eerste training. Ze liet Helios tevoorschijn komen en keek nog even verrukt naar hem - zo mooi, zo mooi! Na een paar tellen herpakte ze haar zelfbeheersing. "Helios, vandaag beginnen we met trainen", zei ze, bijna op en neer springend van vrolijkheid. Helios keek haar aan en Imogen kon maar weinig van haar eigen enthousiasme op zijn gezicht terugzien. "Laten we eerst kijken wat je al kunt. Absorb zou je in ieder geval al moeten kunnen. Kun je die uitproberen op... hm, ik zie geen wilde pokémon en die wil ik eigenlijk ook niet gaan zoeken voor ik weet wat je aankunt... op... die paardebloem daar?" Ze keek hem vol verwachting aan. De Sunkern keek terug. Er viel een complete stilte.

Helios keek naar het mens tegenover hem. Wat stond ze daar nou als een idioot te dansen en te roepen? Hij was d'r Growlithe niet! "Ehm, sorry, snap je niet wat ik bedoel?" probeerde het kind. "Absorb, de aanval, kun je die al? Misschien ken je de naam ervan niet... het ziet eruit als een rode straal..." Helios snoof. "Iedere Sunkern kent Absorb, hoe dom denk je dat ik ben?" riep hij beledigd. Hij schudde zijn kop. "Je snapt het niet meisje, ik ken de aanval wel, ik voer hem alleen niet uit, en weet je waarom niet?" Hij richtte zich op tot zijn volle lengte - die niet erg groot was, maar hij voelde zich in ieder geval erg indrukwekkend. "Ik ben Helios, de mooiste en edelste Sunkern van Hoenn, en ik zal geen bevelen aannemen van een jong en onervaren kind als jij!"

"Sunkern, Súnk? Sunsunsun, sunkern, sun? Sun sun, sunker sunkern sun, sun sun kern sunkern sunk sunk su!" Dat was zoals deze grootste toespraak in Imogens oren klonk. Het meisje staarde de pokémon niet-begrijpend aan. Was hij boos omdat ze te veel van hem vroeg? Misschien moest ze ook rustig beginnen, hij deed dit net zo goed voor de eerste keer als zij, toch? "Probeer je te zeggen dat je Absorb nog niet geleerd hebt?" vroeg ze voorzichtig. "Ik kan proberen uit te leggen hoe het werkt, ik heb er wel wat over gehad bij Aanvalstheorie op school." Ze vond het een van de leukste vakken, samen met biologie, omdat het over pokémon ging. Ze was er echter niet bijster goed in en had altijd moeite om de ingewikkelde theorieën te onthouden. Helios snoof echter geërgerd en richtte zich tot de zonnebloem. Hij haalde diep adem, richtte het steeltje op zijn kop op de bloem en vuurde een indrukwekkende rode lichtstraal op het plantje af, dat gevangen werd in rood licht in zichtbaar begon te verleppen. Imogen kon al helemaal voor zich zien hoe ze bij een contest een prachtige lichtshow neer kon zetten met gebruik van deze aanval. Het licht verdween en Helios keek Imogen nors aan. "Dus je kende het al wel", zei het meisje. Haar bewondering maakte plaats voor verwarring. Ze snapte niets van de Sunkern. Waarom had hij het niet gewoon meteen gedaan als hij het al zo goed kon? En waarom was hij nou weer boos geworden. Ergernis borrelde in haar op. Waarom gedroeg Helios zich zo stom? Ze moesten toch een team zijn?

+Cecille Skarsgård

Ze zuchtte. Nou, goed, het zou vast beter gaan naarmate ze langer bezig waren. Welke aanvallen zou hij nog meer moeten kunnen? Growth was de andere die hij al vanaf het begin zou moeten kennen, toch? Ze keek even naar Helios, tot ze zich bedacht dat ze helemaal niets meer hoefde te vragen. Hij hád namelijk al Growth gedaan toen hij haar die verontwaardigde speech gaf. Ja, ze wist het zeker, hij was groter dan daarvoor. Ze lachte. "Goed, Growth kun je dus ook goed genoeg", zei ze, terwijl Helios haar ietwat wantrouwig aanstaarde. "En dan... Huh? Oh, hoi", zei ze toen er opeens een blond meisje tevoorschijn kwam. Ze begroette haar vrolijk en vroeg naar haar bezigheden. "Goed gezien", zei Imogen met een brede lach. Ja, ze was aan het trainen! Het ging misschien nog niet perfect, maar dit was toch waar ze al die jaren naar had uitgekeken? Het was niet alsof ze geen hindernissen had verwacht. "Al ben ik nog maar net begonnen, ik ben tot nu toe vooral aan het kijken wat hij allemaal al kan."
Ze staarde ongegeneerd naar het andere meisje. Aangezien ze haar nog niet kende, ging ze voor een eerste mentale beoordeling uit van het uiterlijk. Niet echt mijn kledingstijl, maar haar haar is prachtig. En Arceus, wat zijn sproeten toch fantastisch. Ze verbaasde zich er vooral over hoe lang de ander was. Zelf was Imogen ook nog best lang voor een meisje, en doordat ze zo slank was leek ze in verhouding nog wat langer dan ze was, maar dit meisje stak toch wel een paar centimeter boven haar uit, schatte ze. Het paarse wezentje dat naast de blondine stond vond ze er vooral een beetje apart uitzien. Ze wist niet hoe de pokémon heette, al had ze er al wel eens afbeeldingen van gezien. Zijn paarse hoofd was nogal groot en die rondjes aan de zijkanten waren ook wat apart. Bovendien leek het net alsof hij en of ander vreselijk broekje aan had. Dat rode sjaaltje was dan wel weer leuk, en natuurlijk kreeg hij pluspunten omdat hij dezelfde kleur had als haar haar. Toch was het niet echt de eerste pokémon die ze zelf zou vangen. "En jij?"

Cecille schoof haar arme pokémon naar voren en Imogen wreef kwaadaardig in haar handen. 'Helaas' besloot de blondine dat ze Sivar toch liever mét ziel dan zonder had. "Jammer", zuchtte Imogen. "Ook jammer dat ik Helios al van hem heb gekregen. Een monster uit de hel heeft geen ziel meer om te verkopen." De Sunkern rolde met zijn ogen. Hij had wel door dat hij niet beledigd werd en alleen werd betrokken in een of andere grap, maar hij vond wel dat ze een beetje erg lang op die stomme grap doorgingen. De coördinator had het echter enorm naar haar zin. Zij greep iedere kans om te lachen met beide handen aan, hoe flauw de grap ook was. Thuis was haar vader een onophoudelijke bron van fantastische dad-jokes, maar op reis haalde ze haar pret ook wel uit gesprekken over duivelsaanbidding.

Met Helios in haar armen liep ze weer naar Cecille. Die reageerde vrolijk op haar opmerkingen over Helios' gewicht en de Sunkern reageerde daar weer op door nog maar eens een keertje Growth te doen. Imogen wist zeker dat het deels uit trots om de opmerking was en deels gewoon om haar te jennen. "Cecille, staaawp", klaagde Imogen. "Mijn arme armen kunnen dit niet aan!" Ze schoof Helios wat meer op een arm om met haar andere de kaart erbij te kunnen pakken. Het was een beetje gedoe om met één hand de kaart zo op te vouwen dat ze precies het stuk kon zien dat ze nodig hadden, en uiteraard liep er precies een vouwlijn door de route, zodat ze halverwege de kaart weer anders zou moeten vouwen, maar het lukte. Het voelde net alsof ze een baby op haar arm had. Ze keek even omlaag naar Helios en besloot deze gedachte maar niet hardop uit te spreken. Ze had al wat grappen ten koste van hem gemaakt en ze kreeg het gevoel dat hij daar niet zo goed tegen kon. "Nou, ik geloof dat we klaar zijn om te gaan", zei ze. "Die kant op." Ze wees met een dramatisch gebaar in de richting die ze op moesten. "Sun", bromde Helios. Imogen meende zowaar te kunnen raden wat hij bedoelde en draaide hem een beetje, zodat zijn gezicht naar voren was gericht in plaats van opzij. Dat leek hem inderdaad tevreden te stellen. "Wat ben je eigenlijk?" vroeg Imogen aan Cecille. "In de zin van welk type, trainer, coördinator, enzovoort. Ik twijfel er niet aan dat je een mens bent." Ze bekeek Cecille nog eens goed, alsof ze nu toch een beetje twijfelde om die uitspraak. "Toch?"