What did I expect?

Nog steeds was hij geneigd om haar gewoon heel hard te laten schrikken, maar hij hielt zich in voor nu. Rustig wandelde hij verder de trap af. Door de luchtbundel kon hij aardig zien waar hij moest lopen, al zag het er naar uit dat Nala de afstand tussen haar en hemzelf steeds veranderde. Op het moment dat de luchtbundel stil bleef staan, wist hij dat ze stil was blijven staan en draaide zich om. "Of misschien vinden we de legendary pokémon waar men het altijd over heeft," zei hij op een kalme toon. Arceus, als hem dat zou lukken en hij die pokémon zou kunnen vangen, ja, dan zou Team Rocket blij met hem zijn. Dan zou hij die vervloekte Flynn kunnen laten zien dat hij beter was dan hem.

Echo hielt zijn aandacht volledig op de trappen gericht, ze waren donker en iets wat glibberig en hij had geen zin om naar beneden te glibberen. Vooral omdat hij niet met zekerheid kon zeggen hoe diep de trappen gingen. Nu vond hij het best wel jammer dat hij geen pokémon had die flash kon. Hij had niet eens een vuur pokémon die voor wat licht kon zorgen. Het enige wat hij zou kunnen doen was z'n Garchomp een Flamethrower naar beneden te laten spuwen, maar dat zou ook niet bijster veel zin hebben. Dus dan moesten ze het toch maar doen met de zaklamp van Nala. "Wie weet, niemand weet precies wat zich hier beneden bevind," zei hij op een rustige toon, terwijl hij nog een paar stappen naar achter zetten. Hij voelde hoe zijn voet bijna een vrije val maakte en snel verzetten hij zich. "Kijk uit, gat," waarschuwde hij Nala, voordat hij over het gat heen stapte en verder de trap af ging.

Hij vroeg zich af waarom ze eigenlijk de hele tijd aan het fluisteren was, hij wist wel dat dit ding op instorten kon staan, maar dat maakte hem echt niet z'n stemgeluid verlagen. Echt veel zijn zou het toch niet hebben. Nala wees langs hem heen en scheen met de zaklamp op iets wat leek op het einde van de trap. Mooi zo, dan hoefde hij iets minder bang te zijn om zijn nek te breken over deze slijmerige traptreden. Hij wandelde verder naar beneden en zuchtte zachtjes toen hij vaste grond onder zich voelde. "We zijn beneden," zei hij op een rustige toon, waarna hij een pokéball pakte en zijn Murkrow terug liet keren. Dust zou niet nodig zijn in deze grot, de kraai pokémon zou het niet goed kunnen vinden zo diep onder de grond.

Eenmaal met vaste grond onder zijn voeten, voelde Echo zich iets veiliger. Die trap was niet zijn vriend geweest en het was een wonder dat hij naar beneden was gekomen zonder iets te breken. Hij knikte bij wat Nala zei. "Dan zullen we maar eens gaan kijken of we er een kunnen vinden hè," zei hij op een rustige toon en hij wilde net naar voren lopen, toen er ergens een steen op de vloer viel. Het klonk ver in de duisternis, maar aan het geluid te horen was er water in de buurt. Nu hij stil bleef hoorde hij ook vaagjes waterdruppels in een plas vallen. Zou waarschijnlijk komen omdat ze enkele meters diep onder de grond zaten. Nala zei dat hij eens moest gaan kijken en rustig haalde hij zijn schouders op. Hij pakte een pokéball erbij en liet zijn Garchomp eruit, als er iets was dat hem wilde aanvallen, had hij tenminste iets om zich te verdedigen. "Come on Scrum, let's check this out," zei hij rustig, terwijl hij verder de duisternis in wandelde.