Free Samples [+Echo Wolf]

Echo glimlachte eventjes toen hij het complimentje hoorde. Dit was makkelijker dan een pokémon stelen van een Ranger. Hij volgde Taylor door de kamer heen en eventjes voelde hij zich weer een klein kind, niet dat hij zich kon herinneren hoe hij was als klein kind, maar dat deerde niet. Om hem heen stonden tafels vol met taarten en andere lekkernijen en nu pas herinnerde Echo zich hoe erge honger dat hij wel niet had. Hij at al een paar dagen slecht zodat hij zijn expeditie op touw kon krijgen, maar hij had nooit kunnen bedenken dat hij daarmee in deze zevende taartenhemel terecht zou komen. Misschien was deze dag toch nog niet zo heel erg. Hij keek eventjes om zich heen en merkte direct dat Taylor zichzelf weer in de problemen had gewerkt. Echo zuchtte en wandelde erop af. "Paron meneer, zorgt mijn verloofde voor problemen?" vroeg hij aan de man, die overduidelijk de kok moest zijn. Hij legde een schouder rond de middel van het meisje en drukte haar tegen hem aan. Normaliter zou hij dit nooit doen, maar alles voor de schijn, en de taarten.

Voor iemand ook maar iets kon zeggen, stond Echo al naast Taylor met een arm om haar middel. Het verraste de blondine wel even, maar ze zei er niks van. Het hielp dat ze was opgegroeid met een zus die graag aan anderen zat en bovendien moesten ze doen alsof ze een stel waren. De blondine wilde eraan toevoegen dat ze helemaal niet voor problemen zorgde, maar de stereotype chef was haar al voor. “Ah, zo jong en toch al zo verliefd?” merkte hij geamuseerd op. Hij leek niet heel sceptisch te zijn. Taylor had juist het idee dat het hem vreugde bracht. Wat de Muk? Ze besloot het echter mee te spelen en probeerde Tiffany’s arrogantie te matchen. “Liefde kent geen grenzen,” begon ze met een klein grijnsje. Eigenlijk kende ze zelf geen grenzen, want ze was bereid om veel meer te doen voor gratis eten.

Echo zette zijn beste beentje voor. Daar ging Taylor in ieder geval vanuit, want hij was wel erg beleefd tegen de chef. Bovendien wist hij ter plekke een logische leugen neer te zetten. Damn. Een tranentrekkende leugen zelfs. De blondine liet haar mondhoeken meteen zakken toen hij zijn zegje had gedaan en richtte haar ogen op de chef. Toen ze voelde dat Echo haar steviger vastpakte, sloeg ze ook haar eigen arm om zijn middel heen. Dit moest wel geloofwaardig overkomen, toch? De man was klaarblijkelijk erg naïef, want hij geloofde het meteen. In zijn blik was meelij op te merken, waarna hij zijn mond open deed om een reactie te kunnen vormen. “Ah – spijtig om te horen,” begon hij, zijn toon gevuld met verdriet. Sucker. “Dan hou ik jullie liever niet op bij het proeven. Op elke tafel staat wat voor een taart het is en als jullie vragen hebben naar ingrediënten voor een allergie, dan sta ik gewoon hier,” vertelde hij. Net op dat moment kwam er nog een koppel binnen – eentje die er wel oud genoeg uitzagen om te kunnen trouwen. De chef verontschuldigde zich en focuste ze zich toen op dat andere koppel. Taylor nam dit moment om breed naar Echo te grijnzen. Wat kon hij makkelijk liegen. Misschien kon hij het haar wel leren.

Hij trapte er gewoon met open ogen in. Een vermakelijke blik verscheen in zijn ogen toen de chef weer weg liep om een ander stel te helpen. Wat was het toch heerlijk om zo uit je nek te kunnen kletsen. Hij merkte dan ook al snel dat Taylor hem met een brede grijns aankeek en nonchalant haalde hij zijn schouders op. "Het is niets," zei hij rustig, terwijl zijn gifgroene ogen over de tafels heen gleden. Zijn maag begon nog net niet kwaadaardig te brommen, want Arceus wat had hij een honger. "Zullen we dan maar? We trekken nog de meeste aandacht als we hier blijven staan," zei hij met een grijns op zijn gezicht.

Niets? Niets? Dat was niet niets! Dat was een stevig staaltje. Ze volgde echter nieuwsgierig zijn blik en herinnerde zich meteen waarom ze ook alweer hier waren. Echo vroeg haar of ze konden beginnen en Taylor had nog nooit zo erg ingestemd met iemand als nu. “Eet smakelijk, schat,” sprak ze tegen hem met een plagerige grijns, waarna ze naar de dichtstbijzijnde tafel liep. De blondine liet er geen gras over groeien en plukte meteen een bordje van tafel, waarna ze gretig een hap nam van het puntje nadat ze haar vorkje erin had begraven. Wow.

Rustig wandelde hij achter Taylor aan naar een tafeltje en glimlachte eventjes toen ze hem schat noemde. "Na u, schoonheid," zei hij daarna, met een buiging en een knipoog. Het was vreemd om zo hoffelijk te moeten doen, maar ergens ook wel weer leuk. Het was weer eens wat anders dan zijn standaard gedrag en veranderingen konden ooit zo veel kwaad. Hij keek eventjes om zich heen naar iets lekkers en reikte uit naar een tafel met kleine zoete hapjes. Later zou hij zich wel over geven aan de taart, nu wilde hij eerst dit dingen hebben. Wat het precies was wist hij niet, maar het zag eruit als een klein taartje in de vorm van een Goomy en net zo slijmerig. Waarschijnlijk iets met drilpudding. Hij stak zijn vorkje erin en glimlachte toen hij een hap nam. Goed, Taylor had gelijk, dit was geweldig.

Hij noemde haar schoonheid. Taylor kon het niet laten om te grinniken om zijn woorden. De blondine was blij dat ze hem tegen het lijf was gelopen en niet één of ander chagrijn die het niet zag zitten om dit met haar te doen. In tegenstelling tot haar ging Echo eerst voor de kleinere hapjes in plaats van de taart. Taylor had die nog niet eens gezien, zo gefixeerd was ze op haar stukje taart geweest, maar toen ze het opmerkte na even in de zevende hemel te zijn geweest, wendde ze zich tot de jongeman. “Shit dat ziet er veel te leuk uit om op te eten,” merkte ze op. “Hoe smaakt het?”

Al snel stond Taylor naast hem en zei dat het er bijna te leuk was om op te eten. Hij knikte met zijn mond half vol met de Goomy taartjes. Toen er gevraagd werd hoe het smaakte, maakte hij eerst zijn mond leeg en keek haar eventjes aan. "Slijmerig... maar smakelijk," zei hij met een grijns en keek daarna om zich heen. Er stond zo ontzettend veel en hij had werkelijk geen idee waar hij verder wilde gaan kijken. "Ik ga even daar heen," zei hij, terwijl hij wees op een groot ijsbeeld in de vorm van een Froslass. Rustig stak hij zijn handen in zijn zakken en wandelde op het beeld af, hij pakte een kommetje en haalde een bolletje van het ijs af. Echo nam een hap en een glimlach verscheen op zijn gezicht. Bosbessen, heerlijk~

Zijn antwoord kwam als een verrassing, maar ondanks dat snapte ze de reference meteen. Taylor grijnsde haar tanden bloot, alleen kon ze hem geen gepaste reactie geven omdat ze de film lang niet zo vaak had gezien als de rest van haar generatie blijkbaar had gedaan. Ze besloot echter op dat moment wel dat ze Echo mocht. Net als hij liet ze haar blik op iets anders vallen en dat waren toevallig de simpel versierde cupcakes die in een hoekje stonden verstopt. De blondine liep er meteen op af, nam een hap van de lekkernij en smolt meteen weg toen de smaak haar overweldigde. Tevreden met haar keuze stapte ze trots op Echo af en met een geniepige grijns hield ze de cupcake voor hem omhoog. “Hier lieverd, moet je eens proeven,” sprak ze – en met die woorden duwde ze het etenswaar tegen zijn lippen aan.