I've burned a lot of matches tryin' to make flames +Ciro

Kijk, dit was nou een plek waar de jongen een tijd niet was geweest. Het Santalune Forest. Hij had er niet een bepaalde reden voor gehad, te druk? Dat zou het misschien wel kunnen zijn. Het was ook dat hier niet bepaald veel was te doen, want tja, het was een bos.cnidt heel veel anders daarvan moest er van te verwachten zijn, op rust na. Zijn ogen volgden rustig Aella, welke niet veel verderop boven de bomen uitvloog. Niet dat hij de Flygon zo makkelijk kon zien, maar toch. Het was te zien hoe er een stuk verderop enkele Pokémon het struikgewas in verdwenen, maar er werd weinig moeite voor gedaan om er dan ook daadwerkelijk doelgericht heen te gaan. Na een klein zuchtje te hebben geslaken en zijn handen in zijn zakken te hebben gestopt, liep de groenharige door. Zelfs al was het pas Mei, was het de laatste week flink warm geweest. Niet dat je hem daarover hoorde klagen, heerlijk was het zelfs. Nathan had dan nu ook voor de verandering wat luchtigs aangetrokken, wat inhield een simpele zwarte t-shirt en een driekwarts broek. Het was wel bij het shirt dat het op enkele plekken duidelijk te zien was dat hij verwond was geraakt, waar hij in Santalune City dan ook veel rare blikken door had gekregen. Echter was dat iets dat hem al niet meer uitmaakte, waarom zou hij immers? Nu hij er ergens zo over nadacht, was het toch wel even fijn om in rust te zijn, mensen waren vaak genoeg enorm.. luidruchtig namelijk. Naja, hier ook was hij niet geheel alleen, de Pokémon die hier in de bossen leefden waren er uiteraard nog steeds, maar op dat na.. rust... toch?

_{Succesvol had hij recentelijk nog een Pokémon weten te stelen maar voordat hij het wist was zijn buit niets meer dan een Sableye geweest. Oké, hij had de Mega stone liggen voor de Pokémon én als kind wilde hij er al één hebben. Het waren eenmaal duivelse schepsels die je dag flink konden verzuren, geweldig toch? Dat terzijde had hij een vrije dag genomen en was het flink door de war geschopt door een zekere draak die weigerde naar hem te willen luisteren. Ugh, wat een nare tante was e toch… En het was geeneens Calliber, die was hartstikke loyaal. Nee, het was dé zogenaamde ‘betere’ draak van Hoenn die wél een Mega evolutie had. Echt waar, Flygon was beter. Punt uit. Met enkel verscheurde kleren aan die nog net stand hielden liep hij met een tak door een dicht bos, zich opnieuw afvragend hoe het zo ver had kunnen komen. Het was begonnen met een eenvoudige training met enkel deze Salamence, waarna het weer zijn middelvinger naar hem uitgestoken had. En voordat hij het wist probeerde hij op de rug van de tante te vluchten maar haar brandende koppigheid deed hen instorten in dit bos en nu was hij haar gek genoeg kwijt geraakt. Zomaar.. als dát. Een draak van enkele meters hoog en breed was gescheiden van een licht, kort wezen als hem. Vermoeid stak hij maar zijn tak uit naar een boom waar er inmiddels vier krassen opstonden e hij met een zcht een streep door heen maakte. “Vijf… Serieus?” De boom had hij nou al voor de vijfde keer gezien en hij liep op het moment urenlang al rondjes zonder een mens meer te zien, geeneens een Pokémon. Hij zuchtte geërgerd en liep weer verder met zijn tak in de hand, verder zich een weg door het dichtbegroeide bos wanend. Als hij geluk had, kwam hij weleens een Pokémon tegen die hij kon gaan oppeuzelen maar dan moest het wel kunnen vullen door groot genoeg te zijn. Bedenkelijk liep de jongen verder, totdat hij iets meende te horen en een grijns zijn gezicht sierde. PROOI! Alert speurde hij de locatie af en zag al spoedig verderop een groene schim hem naderen van een redelijk formaat. Een Grass type, huh? Het werkte prima, hij zou nu niet kieskeurig lopen doen. Met de tak in de aanslag zette hij zich af en sprong recht op zijn mensachtige prooi af. “Wazaaaaa!” Een luide klap deelde hij met de tak tegen de kop van de schim uit en uit pure honger bleef hij tegenover de zogenaamd ‘onherkenbare prooi staan.}

Er was en update gekomen van de weersvewachting: 'cloudy with a chance of idiot.' Want als er wel iets was geweest waarvan de jongen had gedacht hier te krijgen, wat het niet lastiggevallen worden door idioten. Had hij daar nou even pech mee gehad. Het had niet namelijk al te lang geduurd of iemand schreeuwde ineens wat, gevolgd door dat er wat tegen zijn hoofd werd geslagen "Auw, Godverdomme!" klonk er dan ook van de jongen, waarna hij nijdig de kant opkeek waar het vandaan was gekomen... Om enkel Ciro daar aan te treffen. "Waar the f*ck sloeg dat op?!" ja, vind je het raar dat hij pissed is, na een verdomde tak tegen zijn hoofd te hebben gekregen, niet bepaald zacht ook. Hij had ondertussen ook zijn had op zijn hoofd gelegd en wreef er zachtjes over, gezien het nog steeds wat nabonkte. Oké, dat zou uiteraard wel uiteindelijk moeten minderen, maar toch, het was niet iets wat nou geweldig was.

_{Er volgde wat zeer bekend gescheld uit de Grass type Pokémon maar het drong nog steeds niet tot hem door dat Pokémon dus niet konden schelden. De pijnkreet die erachter volgde was echter puur vermaak, waardoor hij met het taak zwaaide, gereed voor nog een uithaal. Wacht, hij kéde echt dat rot stem ergens vandaan maar wie was het? Oma… Nee, te zwaar voor… Opa, te hoog voor.. Met zijn handen over elkaar en tak tikkend tegen zijn zij dacht hij in alle kalmte na. De vrouwelijke mensen vielen überhaupt af, dus was het… Met wijd opengesperde ogen poke’t hij direct de groenharige met zijn tak. “F-Flippy?!... Wat doe jij in een verlaten bos… behalve mensen af te schrikken met je zeewier haar?” Dit was een onbewoond stuk gebied die hij uit het niets bereikt had door een tegenwerkende Salamence, enkel om plotseling een bekende tegen te komen. Was dat een behekst bos, zat er iets vreemds in de milkshake die hij laatst gedronken had? “… Je bent wel écht, toch? Niet stiekem een Ditto, right?” Met tot spleetjes getrokken ogen hield hij zijn tak beschermend voor zich. Het kon allemaal. Hij had zeker niet de Miltank Deluxe moeten uitproberen, zeker met de gerucht dat het misschien niet van vrouwelijke Pokémon was, maar een mannelijk. Etiquette lezen was verstandig. Hij zelf? Nee, nooit geweest.}

Zodra hij weer werd gepoked met de tak, graaide de groenharige een enkele keer naar het ding, als hij het ding niet had pech en zo wel scheelde dat. Zodra er verbaast geklonken had van de bruinharige waarom hij hier was, met hetgeen dat erna volgde vernauwde hij zijn ogen. "Kan ik beter aan jou vragen, wat jij hier doet." Het was wel duidelijk te merken dat de jongen hier niet geheel gediend was, gezien het duidelijk van zijn gezicht af te lezen was dat hij niet geheel blij was.. zacht uitgedrukt. Echter wat nog later kwam, liet Nathan ongeamuseerd snuiven. "Zou een Ditto je in je gezicht slaan? Want nu zou ik dat maar al te graag doen.." klonk er nijdig van de jongen, waarbij hij lichtjes zijn vingers liet knakken met zijn handen. Het was wel te merken, maar als er wel even voor nu iets was waar hij geen zin in had, was het wel dit nu. 

_{Na weer de zeewier jongen gepoke’t te hebben haalde de groene Ditto zelfs naar het voorwerp uit in een poging het van hem te jatten, wat gedeeltelijk hem was gelukt. Hij had er zo hard aangetrokken dat de heldhaftige tak in tweeën brak, waarvan de ene helft recht op de groene Ditto’s gezicht af schoot en de ander recht Ciro’s mond in. W-Whaa.. Blergh! Hoestend en direct misselijk spuwde hij de tak uit, ook weer recht op de groene Ditto afschietend, alsof het een ‘Branch Bomb’ aanval was wat heel toevallig een pyromaan kon. Logica bestond er toch niet in deze wereld maar dat was hartstikke smerig. Zijn hand langs zijn mond wrijvend probeerde hij de smaak enigzins uit te krijgen. Zoethout vond hij al een hel en dan een rasechte tak in je mond gestoken te krijgen? Een vegetariër worden zou zijn dood zijn of een Grass type moeten imiteren. Oké, hij was een baggere Grass type want met de aanval had hij niet de groene Ditto’s geratel tegen kunnen houden. Hé, wat jammer. Er zaten geen bij-effecten aan. En wbetreft wat hij hier deed? “Ursaring Grylls imiteren, natuurlijk… Nee, maar mijn ‘vliegtuig…’” Direct stak hij zijn handen omhoog en liet duidelijk zijn sarcasme blijken, “ stortte neer omdat ik geen retour had geregeld en nu ben ik die kwijt,” En plotseling wilde deze Ditto hem in elkaar slaan met zijn vast gelei-achtige armen die iets weg hadden als die van de armen van een octopus, of een springende Lopunny natuurlijk. Of knakken met je gelei armen, dat was óók een optie. Dus, dit was toch de enige echte Flippy met zijn leger aan Charizard’s? “In dat geval…”Bijna leek het erop alsof hij zich klaar maakte voor een gevecht maar hij haalde enkel zijn mobiel tevoorschijn met een foto van een Salemence… Ooit, gezien er voornamelijk vlammen in te ien waren. “Ik zoek deze Salamence dus, oftewel mijn vliegtuig. Heb je haar gezien op één van je Charizard’s?”}

Hij had niet verwacht dat hij dan ook daadwerkelijk de tak te pakken zou krijgen, iets waardoor hij er al helemaal niet op voorbereid was dat de tak in tweeën zou gaan breken en één van de twee helften op hem afschoot. Om enkel met een klap in zijn geizcht te belanden en zelfs een klein deel in zijn mond. Zo snel als de jongen kon haalde hij het ding er weer uit, om het proberen weg te spuwen ook nog, daarbij flink falend. "Gadver.." mopperde hij dan ook. Echter zag hij nu wel de tweede tak op zich afkomen, welke hij wegsloeg.. Of probeerde dat in wel kgeval. Eh, het raakte zijn arm waardoor het niet maar op Nathan afkwam, het werkte. Al snel waren de twee takken op de grond gevallen, nu ze daar nog laten en niet de bruinharige ermee slaan, al zou die drang voor zijn gevoel groot worden. Wel bij het horen van Ciro's antwoord waarom hij hier was, moest hij lichtjes grinniken. Geweldige beschrijving. "Heb je goed gedaan." klonk er met een flinke dosis sarcasme van de groenharige, want dat was uiteraard nodig geweest. Zodra de groenharige diens knokkels had geknakt leek het er in het eerste moment op dat de ander zich klaarmaakte om te gaan vechten, enkel pakte Ciro er niet veel later diens mobiel erbij om de jongen een foto te laten zien van een Salamence met de vraag of hij deze had gezien. Kort schudde Nathan zijn hoofd "Ik heb je vliegtuig nergens gezien." sprak hij daarna. Misschien dat Aella der had gezien, maar hijzelf niet.

_{Achteraf gezien hadden twee pyromanen nu Branch Bom aangeleerd, al had Flippy er iet meer last van, terwijl hij eerder een moordenaar was dan vuur aanstichter. Dat groenkleurige haar en het feit dat hij net zo sadistisch was, leek het hem eerder een Grass-en Dark type die mensen met wapens vermoordde, zoals dolken. Wacht eens even… Ciro spuwde het laatste beetje smerige nasmaak van de tak weg en keek kort de ander ernstig recht in zijn ogen aan. Dat kon toch niet waar zijn, hij stond gelijk aan een Cacturne! Flippy was een vlezige vogelverschrikker en dat verklaarde eigenlijk flink wat. De gedachte zakte echter ver toen de Cacturne ineens om hem besloot te grinniken met een vleugje sarcasme erachteraan. Het klopte echter wel, dus wat was er grappig aan?! Hij probeerde te overleven in een bos met niets op zak en zijn vliegtuig die compleet verdwenen was. Daarover gesproken had de ander hem niet gezien en borg hij zwaar teleurgesteld het toestel weer op. Dit bracht hem echt nergens. Tenzij hij.. “Vraag nummer deux, heb je zoetigheid bij je? Zo niet, mag ik dan een vliegtuig van je lenen?” Voldaan sloeg hij zijn armen over elkaar met een grijns op zijn gezicht. Dat moordlustige wezen hield namelijk heel erg van zoete dingen. En anders kon hij altijd heel verveeld op een Charizard zitten, haar zoekend wat waarschijnlijk uren zou duren. Wat was echter de kans dat Cacturne snoep of iets dergelijks bij zich had, tenzij hij ineens een carrière als kinderlokker was begonnen? Of… ze konden honing verzamelen. Méh, te lui.}

Toen hij ineens flink ernstig werd aangekeken door de bruinharige, fronste de ander lichtjes, wat had deze ineens? Geen idee, hij zou het liever ook maar niet willen weten, Ciro nu lang genoeg kennende. Naja, al snel kwamen ze aan bij het volgende, de vraag of hij zoetigheid bij zich had en anders vervoer kon lenen. Bij de volgende grijns op het gezicht van de bruinharige, moest de jongen kort met zijn ogen rollen, serieus? "Nee." antwoordde Nathan, meteen op beiden vragen die werden gesteld. "Heb je Cannon dan niet bij je?" wist Nathan veel wat de ander deed met diens team. Waarom trouwens juist van alle dingen zoetigheid? Het zou waarschijnlijk Ciro's aanpakking zijn om zijn Pokémon terug te halen, maar dan had de groenharige eerder verwacht dat het met kip zou zijn. Dit viel ergens dus nog wel uit de toon van wat er waarschijnlijk normaal zou gebeuren. Maar oké, wanneer was er dan nou iets 'normaals' gebeurt als hun twee samen waren? Dat was nou iets om even over te gaan nadenken, want ja.

_{Fijn. Dus Cacturne gunde hem géén vliegtuigje en geen zoet voedsel om een draak te lokken? Hij had duidelijk weer weinig aan hem, dus kon hij in principe zelf weer verder gaan zoeken. Het zou weinig uitmaken, tenzij hij… een Charizard of een andere Pokémon van hem zou kunnen lenen. Oké, dat geval tegenover hem bleef wellicht zijn ‘baas’ in zekere zin maar autoriteit gold niet in de wilde natuur! “Dus, bedankt voor niets nog!” snoog hij lichtelijk geagiteerd en keerde al zijn rug naar hem toe, totdat de ander weer een suffe vraag had moeten stellen. Ging hij juist om het overduidelijke vragen? Met een geagiteerde zenuwtrekje n zijn gezicht keerde hij zijn gezicht naar de vogelverschrikker.
“.. O ja, natuurlijk kan ik dat, zeker zonder Pokéball’s” Direct rolde hij met zijn ogen, zwaaiend naar de lucht, “Die komt plotseling verschijnen… “ Plats! Nee, geen Cannon maar iets wat uit een natuurlijke kannon geschoten werd. Met een rood aangloeiend gezicht droop Talonflame cloaca materiaal over zijn gezicht heen. Uh, gatverdamme! Aah, haal het weg! “IEUWL, HAAL HET ERAF! EN IK BEN ZO DONE!” In een poging niet over te geven of mentaal de geest te nemen, wreef hij het van zijn gezicht af, enkel om te zien dat nu zijn armen eronder zaten. “M-Muk, muk, muk.. Ieuwl!” Automatisch greep hij maar zijn vest die trots besmeurd maar moest raken met het goedje. Direct het smerige shirt van hem afwerpend, toevallig richting de Cacturne kwam hij weer bij, niet beseffend dat hij door een stap genomen te hebben een val geactiveerd had. Nog amper beseffend van zijn daad dat de Cacturne in een visnet aan een boomtak zou hangen, keek hij gebroken naar het shirt. “M-mijn shirt….” Mompelde hij teleurgesteld maar stak trots zijn vuist bij zijn borst, “Gij was een dappere strijder!”}

Nadat de jongen het duidelijk had gemaakt dat hij niet van plan was vervoer te lenen aan de bruinharige, snoof deze geagiteerd, met nog de woorden dat hij voor niets werd bedankt. "You're welcome." sprak hij dan ook nog echt met een grijnsje, want ja, waarom niet. Zodra er enkel een opmerking werd gemaakt over Cannon werd er overdreven gereageerd door de bruinharige, met dat hij geen Pokéballs had en wat meer gerage waar hij al niet meer naar luisterde. Hij wist niet dat Ciro de aanval Rage kon, elke dag weer wat nieuws blijkbaar. "Hoe had ik kunnen weten dat ji-" en splat. Er was een stuk Talonflame poep op het gezicht van de ander geland. Bij het aanzicht moest Nathan onwillekeuren gaan lachen, want Arceus, het was wel erg mooi. "Wist niet dat de nieuwe seizoens-look vogelpoep bruin was? Staat je goed." klonk er lachend van de jongen want hell, dit was mooi. Voor zover het kon, zou de jongen hier nog absoluut gebruik van maken, niet enkel voor zover het nu nog zou komen. Ineens wat het te voelen hoe iets lichtjes onder zijn voeten verstrakte, waarna in een split second een net om de jongen heensloot en al snel de grond onder zijn voeten liet verdwijnen, doei grond, gij word gemist. En daar hing hij dus, stond, een mengeling van. "Godver!" riep hij voor de zoveelste keer uit. Met een wat giftige blik keek hij naar Ciro. "Wat hulp word gewaardaard." eigenlijk had hij die niet speciaal nodig, maar het werd het wel wat handiger. Zelf haalde de jongen wel zijn mes uit zijn mouw, lang leve dat ding bij je hebben, om alvast dat touw proberen door te snijden. Ja, het werbranden kon, maar de kans dat hij daarbij zelf levend werd verbrand.. Erger dan hij al was, stond de jongen niet aan, dus dat vond hij geen optie.

_{Graag gedaan? Grmpf. Ciro wilde er helemaal niets van hebben, zeker niet als hij met een leger aan Pokémon rondliep maar een even aan hem uitleende. Kom op, zeg! De grijns ergerde hem dan ook mateloos die op Flippy’s gezicht was verschenen. Om het erger te maken besloot een vliegend stuk Moltres wannabe recht op hem zijn afvoer uit te scheiden, met al zijn rood gekleurde gezicht uit pure woede. Het kon niet erger dan dit: vernederd, Pokémon kwijt en beland in een vrij onbekend boos voor hem. Dit was zelfs minder erg dan die keer dat hij zijn vader te vuist was gegaan in de tijd dat hij zelfs ene Sniper aan zijn zijde had, Rifle maar een Combusen was en Revolver een miezerige Shuppet. Een zenuwtrek verscheen op zijn voorhoofd, terwijl de Cacturne spontaan in de lach schoot. Al was hij bezig in alle chaos het smurrie van zichzelf af te krijgen en het was enigszins gelukt. Al had hij enkel een aszwart hemd eronder aan en had hij een wit shirt moeten opofferen. Niet dat hij Cacturne zijn woede liet ontsnappen. “Jij… Je gaat hierna echt wel betalen voor dat shirt! Of nee, je moet het gaan breien met enkel één hand en… Ja, het is een trend. De wannabe Moltres stront trend,” snauwde hij hem toe, waarna hij weer opkeek, “En dat niet all-“ Huh? Wat… Zag hij dat nu goed? De jongen wreef in zijn ogen en spoedig barstte hij in het lachen uit, de woorden van hem verder negerend. “Hahahaha, prachtig, o Arceus. Hoe voelt het om gevangen te zijn, Cacturne?” vroeg hij met zijn armen geamuseerd over elkaar heen, “Je lijkt mij niet de beste vangst van de dag,” Kon hij niet iets beter vangen dan een groenharige jongen die binnenkort een kannibaal werd? Al was het van korte duur toen hij een mes greep om het touw weg te snijden. “Dat wordt een harde landing, dat begrijp je toch wel?” Niet dat hem iets deerde om de ander in pijn te zien. “Wacht!” Een geweldig idee schoot hem te binnen en hij legde zijn shirt vlak onder het net, “Land.. hier maar,” Hé, hij hielp hem, niet waar? Al hoorde hij vremde geluiden achter zich en nog voordat hij erop kon reageren, verscheen een Slakoth. De Pokémon sleurde zijn lichaam slapjes door de boomtoppen en zonder waarschuwing trok deze een van afschuw getrokken gezicht richting de shirt. Spontaan greep deze een spons en sleurde die recht tegen Cacturne op. Gevolgd door meerdere. In zijn achterhoofd hoorde hij al het deuntje van Zubatman afspelen met de tekst: “SCHOONMAAK PEEKO-MAN!”. Waarom ‘Peeko’ erin kwam? Zijn geweten begreep het, maar hij zelf niet, alsof iets van buitenaf het aan hem had doorgegeven.}

Ja, dit was voor het moment wel zeker amusant voor de jongen. Vooral nog hoe de bruinharige hier kwaad om leek te worden, waarbij tierend hoe Nathan het shirt moest betalen, nee, erger nog, met een hand moest gaan breien. What the. Enkel had hij het ehm, te druk met in een verdomd net te hangen dan om ook echt antwoord te geven. Bij het gelach van de idioot idioot vernauwde hij zijn ogen, maar zei er verder niets over. Het was al duidelijk dat hij daar dus niets aan zal gaan hebben, geweldig. Dus probeerde hij een poging om het net kapot te snijden, dit was wel iets dat nog even zal gaan duren, dat wist hij nu al. Echter leek Ciro zijn shirt onder het net te leggen, om vervolgens te spreken dat hij hierop kon gaan landen. "Alsof dát helpt." klonk er dan ook sarcastisch van de groenharige, de ander wat giftig aankijkend. En ineens, helemaal vanuit het niets verscheen er een Slakoth vanachter de bruinharige, met ehm, meerdere sponzen en begon deze dan ook daadwerkelijk te gooien richting Nathan. What the Muk. "What the.." mompelde de jongen dan ook. Dit was in welk geval niets iets ehm, alledaags om tegen te komen. Absoluut niet.

<sub>Zijn vest had absoluut geen nut meer maar wel nog steeds toch als een kussen, niet dan? En dat het besmeurd was met smurrie zou toch dan niet moeten uitmaken? Ciro grijnsde vermakelijk, en genoot van volle tuigen van Flippy’s reactie. Die vond het duidelijk niet zo heel handig maar hé, hij wilde dat hij hielp? Als het voor of na de val was maakte niet uit. “Had je specifieker mogen zijn,” Simpel. De grijns op zijn gezicht werd daarbij breder terwijl hij met zijn armen over elkaar naar hem opkeek. Het beeld dat de kannibaal in een net zat was te hilarisch. Eigenlijk moest hij het opslaan. Natuurlijk! Hij haalde zijn Holo Caster erbij, al had hij natuurlijk weer geen bereik maar foto’s maken..? Wacht, nee, een filmpje! Direct drukte hij de optie aan en filmde de Cacturne kort, voordat hij het stopte. Nog net wist hij de eerste spons te filmen die tegen Flippy aan kwam. Ehm, hetzelfde reactie had hij als de ander maar hij vond het enkel hilarisch. “Oké, ik zou eigenlijk een vlogger moeten worden… Glimlach even, Cacturne!” En de camera functie ging weer aan en grinnikend filmde hij het. Hij werd niet geraakt, dus… Al stopte het spoedig.

Net toen hij het flmpje stopte, voelde hij echter geen spons maar iets harders tegen zijn rug aan knallen. “Argh! Wat was dat?!” Compleet verrast draaide hij zich om, enkel om een zeep op de grond zien liggen en dezelfde Slakoth die een hele verzameling van het goedje naar hem wierp. Ehm…. Hij was nu wel viezer dan voorheen, maar kom op… Kon hij niet snel de zepen aansteken? Snel keek hij naar de nog vastzittende groenharige die nou ook zepen tegen zich aan kreeg. Tijd om te gaan. Snel ging hij zijn broekzakken af en vond wat deo en een aansteker. Top! Zonder er langer bij te denken spoot hij met de deo, hield de aansteker ernaast en schoot daarmee een vlammenzee richting de tak waar het net aan zat en de Slakoth. “Ugh, ik blijf toch liever smerig!”</sub>

Op het moment dat de jongen werd bekogeld met meerdere sponsen kon hij het zien hoe de bruinharige hem begon te filmen, iets dat zijn humeur dus nog erger maakte. Al helemaal toen er werd gesproken dat de snder een vlogger moest worden, gevolgd door dat Nathan moest glimlachen. In tegenstelling tot dat stak hij juist zijn middelvinger op, want zo een aardige vriend was hij wel weer. Gelukkig had Ciro uiteindelijk wel de camera uitgezet, waarna de groenharig het kon zien hoe deze werd geraakt door een stuk zeep, welke was gegooid door de Slakoth... juist ja. Een soort van verbaast kreetje had van de ander geklonken, wanneer deze het niet veel later ook al doorhad dat het van de Slakoth was gekomen. Jammer genoeg werd Nathan niet bespaard van de zepen en werd er ook door bekogeld, wát had dat beest? Eindelijk leek Ciro nu wel een nuttige hulp te zijn, gezien deze met wat vuur de tak verbrandde waar het net aan vastzat. Al snel had wat gekraak geklonken, waarna het ding afbrak en de jongen, samen met het net, met een flinke val op de ground kwam. Ouch, dat had pijn gedaan. In welk geval was de bovenkant van het net niet dicht, dus daar kon hij op die manier makkelijk weer uitkomen. "Was dat nou zo moeilijk om eerder te doen?" klonk er van de groenharige.