Shut Up And Dance [T-Wheel]

Bella trippelde tussen de bomen door, haar trainer zat op haar rug en keek rustig om zich heen. Ze waren de omgeving aan het verkennen aangezien ze geen echte opdracht hadden van de base. Bovendien was veiligheid heel belangrijk en al die onzin. Maar een tripje rond Fortree was zo slecht nog niet, vooral omdat de Scolipede niet veel beweging kreeg buiten missie’s. Boomhuizen waren eenmaal niet geschikt voor de grote van de pokémon, laat staan het gewicht. Wandelingen zoals deze waren dan ook erg geliefd door de Scolipede. Kate zat lui op de rug van de grote pokémon en bekeek de omgeving half terwijl ze de rest van haar aandacht aan het ei op haar schoot bestede. Ze had het ding al een tijdje, maar het was nog steeds niet uitgekomen. En oké, ze had ook niet erg veel ervaring met eieren. Het enige wat ze ooit had gedaan was voor Tara zorgen en daar was alles oké mee.. hopelijk zou deze pokémon ook gewoon gezond zijn. Het feit dat het ei in Scolipede gif was bedekt geweest was een beetje zorgwekkend, maar als het echt te lang duurde zou ze contact op nemen met de Daycare. Tot die tijd.. gewoon warm houden? Dat deden vogels toch? Kate zuchtte en keek naar de Scolipede. Bella had al een sprintje getrokken en sjokte nu rustig door de begroeiing. De wandeling was al bijna over en ze zouden zo Fortree binnen komen. Hierna konden ze kijken of er wat te doen was of vragen of ze naar huis konden. Veel mogelijkheden leken er niet te zijn..

Beleefd klopte Kate aan. Nadat ze zich had gemeld was ze hierheen gestuurd. Waarom? De Ranger had echt geen idee. Deze keer had ze geen instructies gekregen of in elk geval een soort omschrijving van de situatie. Nu had ze alleen een briefje met een adres. Het huis leek eerder een soort studio te zijn. Een dansstudio om precies te zijn, te zien aan de versiering op de ramen. Zo een plek waar mensen kwamen om te leren dansen. Wat voor soort dans wist Kate niet, maar het zou vast wel iets zijn waar ze totaal geen verstand van had. Het gebouw stond in elk geval op de grond, dat betekende dat er niet zomaar mensen konden uitvallen.. niet dat ze dacht dat dat zou gebeuren. Maar je wist maar nooit, vooral met zo een activiteit als dansen. Fortree huizen hadden altijd wel wat bredere ramen. Maar goed, terug naar haar opdracht, wat het ook mocht zijn. Voetstappen klonken van achter de deur en een redelijk jonge vrouw deed open. Licht onzeker keek Kate haar aan, met het ei in haar armen leek ze niet echt op een professional. Maar goed, niks aan te doen. “Ik ben Kate,” stelde ze zich meteen voor. “Ik ben hierheen gestuurd vanaf de Ranger Base.” De vrouw had even een moment nodig om dit te verwerken en trok het meisje toen naar binnen. “Maar natuurlijk,” begon ze opgewonden. “Ze zeiden al dat ze een paar mensen zouden sturen.” Kate volgde de vrouw en probeerde de situatie te begrijpen. Maar het enige waar ze echt aan kon denken was het feit dat ze had gezegd ‘een paar’. Waarvoor waren ‘een paar’ Rangers nodig? Tja, zij was niet het type wat veel vragen ging stellen in dit soort situaties, maar het was toch raar. Ze zou het later wel vragen bij haar leidinggevende. Jammer genoeg stond hij ook bekend als een onserieuze grappenmaker, dus als dit allemaal zijn doen was zou dat haar niks verbazen. De vrouw bracht haar richting een zaal waar al een paar mensen waren, maar geen van deze waren Rangers. Hoewel Kate niet alle Fortree Rangers kende wist ze dat ze deze nog nooit had zien rondlopen. Wel waren er een paar bekende gezichten van boomhuizen bij haar in de buurt. Al deze.. kinderen, ze waren waarschijnlijk niet ouder dan zestien, wachten geduldig tot iets zou beginnen. Waarschijnlijk een dansles, maar dat was alleen maar logisch. Kate keek wat ongemakkelijk om zich heen, met haar één vierentachtig was ze een stuk groter dan de meeste in de ruimte en het leeftijdsverschil hielp ook niet. “Wat eh.. wat moet ik doen?” vroeg Kate ongemakkelijk aan de vrouw die haar had vergezeld. “Wachten,” was het antwoord. “Zo meteen zal hij wel komen.”

En daar zat ze dan, op een bankje. Kate keek naar de nog lege zaal en probeerde te doen alsof dit heel normaal was en ze hier hoorde. Wat niet erg makkelijk was aangezien dat totaal niet het geval was. Het enige waar ze mee bezig kon zijn was het ei op haar schoot. Het hielp een beetje om de zenuwen weg te houden, maar ook weer niet erg veel. Er was nog niemand gekomen en met de minuten die voorbij tikten werd Kate steeds banger dat dit een of andere streek was van haar baas. Aan de andere kant, ze zou waarschijnlijk niet de enige zijn als er ‘een paar’ Rangers zouden komen. Toch, het liefst zou ze Tara of Bella eruit laten en wegvluchten. Door de lucht of over land, het zou allebei werken.. hopelijk. Het was moeilijk te zeggen wie er mogelijk Ranger was en wie niet aangezien ze niet meer naar de binnenkomers keek omdat ze zelf niet wilde opvallen. Ze kon hier nooit langer dan tien minuten hebben gezeten, maar het voelde als een eeuwigheid. Vooral met de blikken die in haar rug prikten. Net toen ze begon te overwegen om op te staan en iemand van de leiding te vinden kwam er een man binnengelopen in nogal.. uitbundige kleding. Hij kon nooit een van de dansstudenten zijn. Een naar voorgevoel vond langzaam een weg naar haar buik. De man ging in het midden van de zaal staan en meteen werd de aandacht naar hem getrokken. Kate begon haar ei wat beter vast te houden en hoopte dat dit niet op een drama zou uitlopen. “Wie is er klaar voor dansles?” kwam in een overdreven stem van de.. leraar? Er kwam geen meteen antwoord, maar de stilte was best toepasselijk. Wat??

& Benji

De man wilde net verder gaan met zijn intro toen de deur open ging, een jongen kwam binnengelopen die meteen zijn excuses aanbood voor het storen. "Bonjour," begon de dansleraar, onaangedaan door de plotselinge binnenkomer. "Je bent net op tijd." En met die woorden liep hij naar een muziekinstallatie en zette die aan. Kate had geen idee wat voor muziek dit precies was, maar het was.. luid. Als ze niet aan de krijsen van haar pokémon gewend was geweest had ze dit vast te hard gevonden. "Nu zoek allemaal een partner en danse," de leraars maakte een overdreven dramatische pose en keek zijn studenten aan. Degene die hier normaal waren leken het gewend te zijn, maar er waren duidelijk ook een paar verbijsterde blikken te vinden. Kate zette haar koker met ei neer en stond voorzichtig op, oké..

Verdwaald keek Kate over de dansvloer. Wat was er in Arceusnaam aan de hand? Zodra ze terug was op de base zou ze een lang gesprek met de leiding voeren, of in elk geval degene verantwoordelijk. Want dit moest wel een grap zijn, toch? De jongen die net was binnengekomen stapte op haar af en vroeg wat over een oproep. "Eh, ja," mompelde ze als antwoord zonder echt te beseffen wat er aan de hand was. Waarom? Waarom zij? "Wacht, wat?" Kate keek de jongen verbaasd aan, alsof ze nu pas besefte dat die daar stond. "Ik eh.. ja, maar ik heb geen idee wat er aan de hand is." Sommige paren waren al begonnen en dansten een soort hiphop moves. Yeah, right. Alsof ze dat kon. "Wie ben jij?" vragend keek de oudere Ranger haar junior aan. Misschien had ze hem wel eens gezien.. misschien ook niet, op het moment had ze haar hoofd er niet bij. "Ik ben Kate," stelde ze zichzelf voor. Goed, en nu?

Zij was dus niet de enige, dat was al een hele opluchting. De jonge Ranger stelde zich voor als Benji.. misschien had ze hem toch wel een keer gezien. Kate probeerde zich een ontmoeting te herinneren, maar in dit soort situaties kon ze niet echt helder denken. Vooral met de luide muziek. "Dansen?" herhaalde ze wat verbaasd toen hethet aan haar gevraagd werd. Toen ving ze de blik van de 'leraar' ook en slikte. "Ehm.. ik zou het niet weten," antwoordde ze met een blik op de andere studenten. Hoewel de leraar echt nergens op sloeg zaten er wel een paar goede dansers tussen. Dat zou ze niet kunnen nadoen..

Een beetje ongemakkelijk keek Kate om zich heen, waarom was ze ook zo groot? Benji stelde voor om zelf een dans te verzinnen, in principe geen slecht idee.. als je ook echt kon dansen. De jongen begon zijn eigen bewegingen te maken en zei dat ze mee moest doen. Twijfelend was ze een moment stil en zuchtte toen. Oké, muk it. Maar ze ging niet 'gewoon' dansen met haar lengte tussen al deze tieners, dat was gewoon te. Een beetje onhandig begon ze met breakdancen. Het ging eerst een beetje stroef, maar al snel merkte Kate dat het.. eigenlijk best goed ging. Bovendien stak ze op deze manier niet boven alle tieners uit, dat was ook een hele opluchting.

Kate hield op toen ze de opmerkingen kreeg en keek Benji aan. "Ik heb echt geen idee," mompelde ze terwijl ze snel een blik op de leraar wierp. "Maar misschien heb ik het vroeger wel eens gedaan of zo." Wie weet, misschien had ze vroeger wel gedanst. Ze zuchtte en ging zitten, waarom moest ze dit doen? Ze wilde naar huis! Lang duurde de pauze echter niet, de leraar kwam aanlopen en leek wat te willen zeggen. Maar net toen hij zijn mond open deed struikelde hij over iemands been en viel plat naar voren. Helaas raakte hij hierdoor Kate in haar zij en aangezien dat een nogal gevoelige plek was week ze automatisch opzij. Waar dit allemaal heen ging? De blauwe pokéball van een bepaalde Scolipede kwam los en opeens verscheen Belladonna imposant in de zaal, omringd door glitters. De shiny, twee meter zestig grote Scolipede keek nieuwsgierig om zich heen, de geschrokken blikken negerend. Ohh, dit zag er leuk uit!

Belladonna keek om zich heen en al snel was haar aandacht getrokken door de jongen die erg onder de indruk leek te zijn van haar voorkomen. Een shiny? Wat was dat? Kon je het eten? Hij leek echter geen eten bij te hebben, dus veel interesse besloot de pokémon er niet voor te hebben. "Bella is een shiny," bevestigde Kate die languit op de grond lag. Ugh, ze wilde slapen. Bella keek licht verbaasd neer op haar trainer en liet zich toen op de grond ploffen. Groepsknuffel! De Scolipede ging met haar zware nek over haar trainer liggen die een soort 'oemph' liet horen. Kate deed haar best de pokémon van haar af te duwen, maar ze was geen partij voor het gewicht van de Scolipede. Bella lag niet met haar hele gewicht op haar, maar het was toch wel veel. De pokémon woog ongeveer 200 kilo.. help! Bella zelf leek heel blij met haar plek, normaal kon ze dit niet doen, maar zij wilde ook wel eens een knuffel!

Bella keek op toen de jongen ook om een knuffel vroeg. Normaal had ze het niet op vreemden, maar.. degene die de leiding scheen te hebben keek haar kwaad aan, dus waarom niet. Bovendien moesten ze extra vriendelijk zijn voor kinderen.. en oude mensen.. en nog wat andere die ze was vergeten. Voorzichtig stak de Scolipede haar neus uit om de jonge Ranger toe te staan haar aan te raken, wat al heel wat was voor de schuwe pokémon. Kate wist ondertussen zich onder het dier vandaan te werken en stond op, er was een heel gewicht van haar af gevallen.. letterlijk. Maar terug naar de dansleraar, hij leek niet erg blij met de plotselinge verschijning in zijn studio. Ook al was hij grotendeels de oorzaak van de verschijning. Misschien zouden ze toch wat eerder vertrekken dan gepland.. vond ze niet erg tho, geen gedans meer, alsjeblieft.