The third battle.

<sub>Nog niet zo heel lang geleden had Floyd zijn tweede gym weten uit te dagen. Hij had toen gewonnen, maar het had te lang geduurd vooraleer dat hij het eindelijk had gedaan. Met Gyms was zijn uitstel gedrag groot, maar het was nog te doen. De zwart harige jonge man had zich voorgenomen om nu de volgende gym uit te dagen en hij had zich al helemaal klaar gemaakt. Er waren maar twee pokémon die hij kon gebruiken, dus dat waren de enige pokeballen die hij had meegenomen. De rest liet hij achter in het pokémon center om vervolgens naar buiten te gaan.
Het was ondertussen al middag dus had hij niet direct nood aan koddie. Hij wilde alles liefst zo snel mogelijk achter zich hebben zodat hij weer verder kon doen met niets doen. Daar leefde hij voor. Niet voor gyms, maar toch deed hij ze.
Floyd was blij dat hij niet zo heel ver weg zat van bij de gym en er dus ook nog redelijk snel was. Wanneer hij de zaal betrad schoot Korrina meteen recht en leek echt blij te zijn dat er iemand was die haar kwam uitdagen. Toch iemand die dan blij was. Dat was het enige wat Floyd kon denken. ‘Ik kom hier om je uit te dagen en bla bla bla,’ zei Floyd. Het was toch altijd wel duidelijk wat iemand kwam doen als die een gym binnen wandelde. Korrina liet weten dat ze het wist en zei ook dat ze direct konden beginnen. Dat was voor Floyd helemaal geweldig. Meer dan dat wilde hij niet. Van de scheidsrechter die aanwezig was kwamen er nog enkele regels, maar daar was Floyd totaal niet naar aan het luisteren. Het ging letterlijk het ene oor in en het andere weer uit, tot ze mochten beginnen.

VS

Floyd gooide de pokébal van zijn meest waarde volle pokémon het veld op. De paarse pokémon kwam zoals gewoonlijk met een brul uit zijn bal en keek wat verschrik om zich heen. Tijdens hun laatste Gym Gevecht was het een beetje verkeerd gelopen, maar achteraf was het toch nog allemaal goed gekomen. Ze hadden toen gewonnen en dat was het enige geweest dat op dat moment telde. Nu was het enkel te hopen dat de Aerodactyl niet weer zou flippen, maar er was gelukkig geen andere prehistorische pokémon. In plaats daarvan was er een klein rat achtig wezentje dat klaar stond om te vechten.
De zwart harige wilde geen tijd verliezen dus ging meteen over in actie. ‘Gebruik je Ice Fang,’ commandeerde Floyd. Het liefst wilde hij het allemaal zo snel mogelijk over hebben, maar helaas zou dat niet het geval zijn. De kleinere pokémon bleef standvastig staan en pas wanneer Viserys zijn bek terug op elkaar klapte sprong die uit de weg. Zo miste de aanval volledig. Helaas was het wezentje zo snel dat het meteen terug sloeg met een double slap. Twee keer werd de Aerodacryl volop in zijn gezicht geklopt tot hij uiteindelijk weer in de lucht vloog en hevig met zijn grote kop. ‘Doe een wing attack,’ zei Floyd. Hiermee moest de pokémon niet te dicht bij komen en snel terug op stijgen.
Viserys begreep dit en in een duikvlucht vloog hij naar beneden. Met één vleugel sloeg hij naar de Mienfoo die geraakt werd, maar de vleugel vast greep. Het was duidelijk dat de pokémon ervaring had, maar dit kon wel eens werken, als ze maar snel genoeg konden werken. ‘Eerst supersonic,’ zei Floyd en de Aerodactyl reageerde meteen. Hij opende zijn bek en hevige luide waves werden op de pokémon aan zijn vleugel afgevuurd. Door het geluid kon de Mienfoo de vleugel niet beet houden en viel vanuit de lucht naar beneden. ‘Nu nog een Ice Fang,’ ging Floyd verder. Weer in een Duikvlucht ging de Aerodactyl achter zijn tegenstander aan en voor die op de grond viel beet hij die nog een.
De Mienfoo wist wel weer recht te staan, maar voor enkele tellen was die wat heen en weer aan het wiebelen terwijl die aan het bekomen was. Dit duurde echter niet lang en de tegenstander Korrina was niet dom. Ze zei tegen haar pokémon om de muren te gebruiken om hoger te komen en dat gebeurde. Voor Floyd was het een klein raadsel omtrent hoe dat de pokémon het deed, maar de pokémon geraakten hoger op en sprong vervolgens op Viserys zijn rug. Een kwade brul kwam uit zijn bek en hij wilde de pokémon afschudden, maar dat leek helaas niet te lukken. De pokémon bleef stevig vast houden en gebruikten Drain Punch op de Aerodactyl. De Hit Points die hij nu verloor gingen naar de pokémon op zijn rug.
Wat zuur keek Floyd toe. Het was een smerige move van Korrina, maar zo zou Floyd ook spelen indien dat het mogelijk zou zijn. ‘Eerst agility,’ zei Floyd die op een idee was gekomen. De pokémon van Floyd verlichten zijn gewicht zodat die sneller zou worden en dan konden ze van start gaan. Floyd commandeerde zijn pokémon om een Iron Head op de grond te laten doen. Dit zou ook nadelig zijn voor Viserys, maar ze konden de pokémon niet op zijn rug laten. Zonder te twijfelen aan wat er werd gevraagd dook de Pokémon recht naar beneden. Wanneer dat hij de grond raakten ontstonden er barsten in en een grote stof wolk vloog omhoog. Viserys wilde sowieso de pokémon van zijn rug, dus misschien had hij iets te opgewekt gereageerd en met teveel kracht. Floyd zou het niet waarderen als zijn pokémon er nu aan was en de Mienfoo nog zou kunnen door vechten.
Zacht bijtend keek hij dan ook toe. De Aerodactyl was niet te zien, ongeacht zijn lichaams groote, maar de Mienfoo was. Die kroop uit de stofwolk met één oog dicht geknepen en enkele scharen. Hoe dan ook, wat Viserys had gedaan had ook schade nagelaten bij de Mienfoo die ook nog eens moest hoesten door de stofwolk. Floyd beet in spanning op de binnenkant van zijn lip, maar kon uiteindelijk wel weer opgelucht adem halen. De stofwolk ging liggen en zo werd de paarse pokémon zichtbaar. Hij stond alweer op zijn achterpoten en zijn voorpoten gebruiken hij al steun punt. Floyd zag wel aan zijn pokémon dat hij niet helemaal in orde was, maar hij kon door vechten en dat was toch wel het belangrijkste.
DIt gevecht winnen en ze waren al wat dichter bij hun prijs. Daar draaide het namelijk allemaal nog altijd om. ‘Thunder Fang en indien mogelijk gevolgd door een Wing Attack,’ zei Floyd. Hij wist dat de grote pokémon niet goed was op de grond, maar toch kroop de pokémon vooruit. Zijn snelheid en dan de manier van kruipen gaf het echt iets heel angstaanjagend. Zelfs de zwart harige jongen vond dat. Hij wilde niet weten hoe het was voor de Mienfoo, die niet goed genoeg hersteld was om de aanval te kunnen ontwijken. De werd hard gebeten en enkele vonkjes schoten van Viserys zijn tanden en de vacht van zijn tegenstander. Niet in staat om te bewegen kon Viserys meteen terug reageren met een Wing Attack. De Miefoo vloog een heel eind naar achter en lande hard tegen de muur van het gebouw.
Indien de pokémon er nu nog niet aan was zou het niet lang meer mogen duren, dus Floyd wilde zeker zijn. ‘Nog een Iron Head om het af te maken,’ zei Floyd. Viserys liep meteen naar voor, met zijn hoofd uitgestoken. Om sneller te kunnen lopen gebruikten hij zijn vleugels waarmee hij klapte tijdens het rennen. De Miefoo lag uitgesteld tegen de muur en werd hard geraakt door de Iron Head. Tevreden zetten Viserys enkele passen naar achter en liet een tevreden, zachte brul horen. ’Mienfoo is uitgeschakeld, Viserys is de winnaar van dit gevecht. Gelieve u pokémon voor de volgende battle plaats te laten nemen,’ zei de scheids en sluw grijnsde Floyd.
Wanneer dat Viserys om keek om te kijken of hij nog een keer moest, knipte Floyd. De pokémon nam dan ook weer plaats op het veld, maar het was niet zeker hoe lang dat de Aeroactyl het nog zou kunnen uithouden.

VS

Floyd wist niet zeker wat dat de volgende pokémon ging zijn, maar aangezien het een Fight Gym was verwachten hij toch iets sterk. Het vogel achtige type dat uiteindelijk op het veld verscheen was maar iets vreemd. Nooit eerder had hij het ding gezien en hij wist dus ook niet wat hij erbij moest voorstellen. V oor de verandering nam hij zelfs zijn pokéx erbij. Het was iets dat hij eerder nog niet had gedaan. ‘Hawlucha the bipedal bird-like Pokémon. Hawlucha makes up for its small body with its proficiency in fighting, which allows it to keep up with bigger fighters such asMachamp and Hariyama. It deftly controls its position in the air by using its wings. A favored tactic is to strike from above, as many opponents have a hard time defending against this maneuver.’ vertelde zijn dex hem en Floyd bekeek het wezentje even. Ach het moest wel lukken. Het groene ding stak hij weer weg in zijn broekzak. Hij wist dat het eigenlijk rood is, maar die kleur kan hij nog steeds niet zien.
Deze keer kon Floyd echter niet als eerste aanvallen want Korrina was sneller dan hem en zo ook de Hawlucha. Een Hone Claw werd uitgevoerd. Het was verbazingwekkend hoe snel het kleine ding was. Terwijl dat hij de aanval gebruikte liep hij namelijk naar voor om gelijk nadien een karate Chop uit te voeren. Het lande recht bovenop Viserys zijn kop zodat die vervolgens op de grond terecht kwam. De Hawlucha ging maar verder en wilde duidelijk nog iets uitvoeren, maar werd tegen gehouden.
Viserys sloeg met één vleugel naar de pokémon toe, maar die kon het volledig ontwijken door enkel maar naar achter te springen. De prehistorische pokémon liet het er enkel niet mee en vloog de lucht in. Daar was hij toch meer in het voordeel aangezien een Hawlucha niet zou kunnen vliegen, voor zover dat Floyd al had gezien. ‘Nu een supersonic,’ zei Floyd. Weer werd een wave van hevig geluid op de tegenstander afgevuurd die afkomstig was uit de mond van Viserys. Die aanval wist gelukkig wel te raken en het was te merken dat de Hawlucha er wat moeiten mee had. Hij stond een heel pak minder stabiel, maar was van gezondheid nog helemaal in orde. Daar moest echt wat aan veranderen. ‘Een thunder fang nu,’ zei Floyd. Viserys reageerde er meteen op en dook naar beneden. In vergelijking met de vorige aanval was het nu wel raak. De Hawlucha werd geplet tussen de donder tanden van Viserys en nadien los gelaten nadat de Aerodactyl alweer wat in de lucht zat.
Met een harde knal viel de Hawlucha op de grond, maar aan de hand van een koprol die hij meteen maakten kwam hij weer op beide poten terecht. Een grijns leek op de snavel van de pokémon te staan als Floyd zich niet vergiste. Het stoorde de zwart harige. Hij had het gevoel dat de pokémon van de tegenstander alleen maar aan het spelen was en het niet eens serieus nam.
Floyd had wel niet verwacht dat de pokémon ineens heel hoog in de lucht besloot te springen en op gelijke hoogte kwam met Viserys. Ook de pokémon leek even verstrooid en kon niet op tijd reageren wanneer een karate chop werd uitgevoerd. Weer werd de Aerodactyl hard in het gezicht geraakt en het koste hem moeiten om voor dat moment in de lucht te blijven. De Hawlucha ging gelijk verder met een wing attack, maar Viserys vermande zich. Twee vleugels kwamen hard tegen elkaar aan en de pokémon staarde elkaar vastberaden in de ogen. Ze wisselde zelfs van vleugel op hetzelfde moment, maar dat was niet de bedoeling.
Viserys besloot het dan maar anders aan te pakken en hij zakte een klein beetje om nadien omhoog te schieten met een Thunder fang, maar de Hawlucha maakten er gebruik van. De kleinere pokémon greep de hoorns van Viserys vast en wist zo aan de pokémon te blijven hangen en de aanval te ontwijken. Korrina wist waar ze mee bezig was en zo ook haar pokémon. Een Roost werd ingeschakeld om een klein deel van de Hawlucha zijn Hit poinst weer naar boven te krijgen, juist op een moment dat Viserys niets kon doen.
Alsof Floyd het kon voelen, gebeurde er wat hij verwachten. De Hawlucha sloeg nadat hij zijn gezondheid weer naar boven had gehaald toe. Hij gebruikten Flying Press. Daarvoor sprong hij eerst in de lucht om dan op volle snelheid naar beneden te duiken. Hij belanden hard op de rug van Viserys. Deze slaakte een pijnlijke kreet terwijl hij door de impact naar beneden viel. Hard kwam hij neer op de grond en Floyd zag hoe dat de Hawlucha zonder problemen weg schoot om niet ook schaden op te lopen.
Floyd wist enkel niet hoe dat zijn Aerodactyl eraan toe was, maar hij vreesde voor het ergste. Een tweede keer was er een stofwolk ontstaan, maar hij wist dat het niet ging lopen zoals de vorige keer en hij had gelijk. Wanneer dat de stofwolk ging liggen zag hij Viserys bewegingloos liggen. De pokémon kon niet meer verder vechten, zoveel was duidelijk, maar hij had eerder zijn best gedaan, dus de zwart harige kon niet meer verwachten. Een ander zou nu het gevecht moeten afronden en het laatste winnen.  ’Viserys is uitgeschakeld, Viserys is de winnaar van dit gevecht. Gelieve u pokémon voor de volgende battle plaats te laten nemen,’ zei de scheidsrechter alweer, maar deze keer moest Floyd een andere pokémon gaan kiezen.

VS

Tegen zijn zin liet hij Viserys terug keren, maar hij had een volgende pokébal al in zijn handen. Zijn vuur type moest het nu allemaal oplossen en Floyd kon alleen maar hopen dat het goed zou gaan. Hij had vertrouwen in al zijn pokémon, maar je wist het maar nooit. De bal van zijn pokémon gooide hij alvast op het veld en de wezel achtige pokémon verscheen op het veld. De vlammen in haar nek begonnen meteen hevig te branden en met een grijns keek hij naar de Hawlucha die voor haar stond. Het was wel duidelijk dat Amara zin had in het gevecht en het zeker wilde pokémon. Heel vaak had Floyd haar nog niet gebruikt, maar dit ging goed komen, hij voelde het. In zijn kleine teen zoals vele zouden zeggen.
Floyd wilde dit zo snel mogelijk afgerond hebben dus nu ging hij wel eerst beginnen. ‘Meteen een Smokescreen,’ zei Floyd. Om dit snel te winnen moest het allemaal wel tactisch gebeuren. Zo wilde hij ook proberen om te vechten. Uit de bek van Amara kwam een dikke wolk van rook die het meteen onmogelijk maakten om iets te kunnen zien. Korrina dacht slim te zijn door haar Hawlucha in de lucht te laten springen. Vanaf daar kon de pokémon om zich heen kijken, maar aangezien Amara in de rookwolk stond was ze haast onzichtbaar. ‘Nu Flamethrower,’ zei Floyd en vanuit de rook kwam er een heel dikke straal vuur die dat de Hawlucha te laat had opgemerkt.
De pokémon van de tegenstander viel op de grond en recht in het de zwarte rook die een beetje begon te vervagen, maar nog altijd dik genoeg was om te gebruiken. ‘Snel een Gyro Ball voordat al de rook verdwijnt,’ zei Floyd en bijna wilde hij zijn vingers kruisen in de hoop dat het allemaal volgens plan ging. Arceus moest wel aan zijn kant staan want de Hawlucha vloog uit de rookwolk die ook volledig verdwenen was nadien. ‘En een Lava Plume,’ ging Floyd verder. Hij zou zijn pokémon de ee aanval na de andere laten uitvoeren.
Amara zetten ondertussen alles om de Hawlucha in brand en zo ook de pokémon zelf. Deze liet een kreet van pijn uit, die dat alleen maar erger werd wanneer hij ook nog eens werd geraakt door een Tackle van Amara. Helaas had de Hawlucha nog wel meer in zich. Met moeiten wist hij zichzelf weer recht te hijsen. Amara gromde enkel eens heel luid en bedreigend, bijna alsof ze wilde zeggen tegen de Hawlucha om op de grond te blijven liggen, maar zo werkte het allemaal helaas niet. Dat kon zij enkel niet weten.
De Hawlucha probeerde toe te slaan met een wing attack, maar de vorige aanvallen hadden hem verzwakt. De Typhlosion wist de aanval makkelijk te ontwijken door een stap naar links te zetten en vervolgens een stap naar recht wanneer er weer een Karate Chop volgde. ‘Flamethrower om hem bij je weg te krijgen,’ zei Floyd en Amara deed wat er van haar werd verwacht. Een zee van vuur verliet haar mond. Het vuur in haar nek werd voor even groter en de Hawlucha was niet te zien. Wanneer dat ze echter haar bek weer dicht deed en het vuur verdween kwam de Hawlucha op haar af. Tijdens de zee van vuur was hij op zijn plek kunnen blijven staan en nu was hij dicht genoeg in de buurt. Een harde Karate Chop werd nog eens uitgevoerd en die keer was het wel raak. Amara liet het daar toch niet bij en van dicht bij gebruikten ze een flame charges. Vuur vanuit haar nek omhulde heel haar lichaam en hard knalde ze tegen de Hawlucha aan. Zelfs wist ze weer op al haar poten te belanden, maar haar tegenstander had net wat minder geluk.
De Hawlucha was een eind verder gevlogen en had hard de grond geraakt. Het zag er niet naar uit dat er nog beweging in zat. Zowel Floyd al Korrina waren vol spanning aan het kijken, maar het was de scheidsrechter die moest bepalen of het gevecht erop zat.
’Hawlucha is uitgeschakeld, Viserys is de winnaar van dit gevecht. Gelieve u pokémon voor de volgende battle plaats te laten nemen,’ zei de scheidsrechter. Zo moest een gevecht verlopen. De grijns was terug op Floyd zijn gezicht verschenen wanneer dat hij zag dat ook de Hawlucha nu was verslagen. Dat wilde dus zeggen dat hij nog maar één gevecht te gaan had en hij zou winnen.

VS

De volgende pokémon die zou worden ingezet wist Floyd al en hij wist ook dat het niet makkelijk ging worden. Een Lucario was een geduchte tegenstander en dat was waar ze het tegenop moesten nemen. Om even tot rust te komen nam Floyd diep adem. Dit waren de enige momenten wanneer dat hij stress had, wanneer dat hij een gevecht met een gym leader aan ging. In het dagelijkse leven had hij geen stress, maar dit was anders en het verbeterde niet wanneer de Lucario uit zijn bal werd gelaten.
De intensiteit tussen de twee pokémon was meteen te voelen en Amara was hevig beginnen grommen. Ze hadden het geluk dat Amara in het voordeel was met haar type. Hopen dat het allemaal maar goed ging. ‘Gebruik een Flamethrower,’ zei Floyd en meteen kwam de vuurzee uit de bek van Amara. De Lucario sprong opzij in de hoop het te ontwijken en vervolgens op Amara af te rennen, maar de Typhlosion was slim. Ze draaide zichzelf en zo werd de Lucario toch omringt door al het vuur en kon hij niet verder met zijn aanval. Hij hield zijn armen voor zijn lichaam, maar het zou enkel zijn gezicht wat beschermen tegen al het vuur.  ‘Nu meteen een Flame Wheel,’ zei Floyd en Amara omhulde zich met vuur om vervolgens aan een hoge snelheid op de Lucario af te gaan. Zoals de naam het zei leek het op een brandend wiel dat op zijn doelwit af ging.
De Lucario bleef enkel standvastig stil staan en strekte zijn armen. Floyd had het nooit verwacht, maar hij hield Amara tegen, maar liep daarmee wel de nodige schade op. Nu ze echter zo dicht bij elkaar waren en Amara nog uit haar aanval kwam had de Lucario even vrij spel. Hij gebruikten Close Combat zonder dat Amara er wat tegen kon doen. Door het nog eens af te sluiten met een Metal Claw vloog Amara weer een eind naar achter, maar kon nog op alle vier de poten belanden. ‘Lava Plume,’ zei Floyd en enkele kleine vlammetjes vlogen op de Lucario af om vervolgens de pokémon en alles eromheen in brand te zetten. Al bij al ging het nog goed.
Floyd wilde echter niet te lang wachten. ‘Meteen een Flamethrower,’ zei Floyd en weer ontstond er een serieuze zee van vuur. Deze keer wist de Lucario het helaas wel te ontwijken door omhoog te springen in de lucht. Met een quick attack kwam de tegenstander vervolgens op Amara af, maar ze wist het soepel te ontwijken en daar bleef het niet bij. ‘Snel een Flame Charge,’ zei Floyd. De Lucario moest nog even afremmen en in die tijd was Amara weer omhuld in vuur en knalde ze hard tegen de Lucario op. De pokémon viel voorover op de grond en Amara zetten haar poot op de Lucario. Het plan was nog een aanval uit te voeren, maar de Lucario was sneller.
Amara vloog door een Aura Speer die van de tegenstander afkomstig was van de pokémon en kwam een eind verder weer neer. ‘Flamethrower,’ zei Floyd in de hoop dat het nu wel raakte en dat was zo. Lucario wist dat hij het niet zou kunnen ontwijken en hield zijn armen weer voor zijn hoofd om zichzelf toch een beetje te beschermen. Wanneer het vuur stopte had hij een aanval verwacht, maar niet zo één als die dat gebruikt werd. ‘Eruption,’ zei Floyd snel. Amara schoot naar voor en met een explosieve kracht viel ze de Lucario aan die achteraf door zijn poten zakten en even moeite leek te hebben met overeind te blijven.
Floyd onderschatten de Lucario echter. Met een Close Combat raakten hij Amara enkele keren en werd zij naar achter gejaagd om aan de aanval te ontsnappen. De zwart haroge was echter wel van een agressief gevecht, dus defens was niet waar hij vaak aan deed. ‘Een Flame Charge nu,’ zei Floyd en nog voor hij was uitgesproken had Amara zich al omhuld met vuur en liep aan een hoge snelheid op de Lucario af om die recht in zijn borstkas te raken. Door één poot op de grond te plaatsen wilde de Lucario overeid blijven staan, maar daar onderbrak Amara hem weer. ‘Een Quick attack om hem op de grond te krijgen.’
Amara liep op een hoge snelheid op de tegenstander af en ramde hem hard. Daardoor viel de Lucario inderdaad naar achter op de grond. Om er zeker van te zijn dat de Lucario niet even snel nog weg zou geraken zetten Amara haar beide voorpoten op het lichaam van de Lucario. De blauwe pokémon lag heel stil, maar Floyd was niet overtuigd dat de pokémon inderdaad eraan was. ‘Nog één ember,’ zei Floyd daarom ook. Een kleinere vlam kwam uit de Typhlosion zijn bek en vloog recht in het gezicht van de Lucario. Korrina keek hierom even kwaad op, maar Floyd keek enkel tevreden. Het was voor wat meer zekerheid, maar ergens was het best grappig om een pokémon aan te vallen, recht in het gezicht wanneer het niets deed.
Na die aanval deed de Lucario nog minder. Het lag daar maar op zijn rug met Amara boven op hem. De Thyplosion snuffelde zelfs even aan het lichaam, maar er leek geen reactie van te komen. Floyd kon ook alleen maar in spanning afwachten en hopen dat het hem was gelukt. Als de Lucario er nu aan was dan had hij maar liefst zijn derde badge binnen en dat was waar het achteraf allemaal om ging. Het halen van Badges en zo laten zien aan anderen dat je echt een krachtig team had. Als je namelijk badges had konden mensen ook beter inschatten hoe sterk je was, maar zo nauwkeurig was het niet. Floyd zijn team was krachtig genoeg om nog enkele andere gyms uit te dagen, dus zo een goed beeld gaf het niet.
Nieuwsgierig keek Floyd even op naar de scheidsrechter die dat heel intens aan het kijken was naar de twee pokémon. Hij wilde duidelijk inschatten of de Lucario eraan was om niets verkeerd te zeggen, maar de spanning was te snijden. Was de Lucario verslagen of zou het gevecht nog moeten worden verder gezet?

2x Flamethrower
1x Flame Wheel
1x lava Plume
2x Flame Charge
1x Eruption
1x Quick Attack
1x Ember</sub>