My demons. &Nathan.

Een geamuseerde grinnikt klonk in de verte toen ze met een wantrouwende blik naar de Charizard had gekeken. Ja hallo, dat beest had naar haar gekeken alsof ze diens lunch was... Logisch dat het moeilijk was om het daarna nog te vertrouwen, toch? Uiteindelijk liep ze toch maar naar de aangewezen draak, want een ander vervoersmiddel was er op het moment niet. Jammer voor haar, want anders had ze echt wel iets anders dan een stomme draak genomen. Door middel van zichzelf op te hijsen klom ze op de draak om zich zo goed mogelijk te nestelen. Ach, het zat precies hetzelfde als een paard, dus voor haar was het niet zo'n probleem. Even keek ze achterom naar haar broer om te horen hoe hij het commando gaf om naar Anistar te vliegen. Kort na zijn woorden zette de draak waarop ze zat -die dus blijkbaar Abby heette- zich schrap om vervolgens een paar keer met haar vleugels te klappen. Geschrokken klampte ze zich vast aan diens nek om van de schrik hevig te beginnen met ademen. Omg. Omg. Omg. Dit was eng?! Help mensen... Met haar ogen gesloten had ze zichzelf helemaal tegen de draak aangedrukt om vervolgens de vraag te horen of ze er wat van vond. Yhea man, dit was echt geweldig, echt leuker kon het niet... "Dit is eng verdomme," mompelde ze zachtjes om vervolgens voorzichtig haar ogen te openen. "Hoog, piepte ze gelijk om de draak nog steviger dan eerst vast te pakken.

- Sorry voor de laatheid shrekkie <'3

Het antwoord op zijn vraag was niet gekomen, maar het was wel heel duidelijk te zien wat ze er van vond. Er werd zelf nog wat gemompeld door de rozeharige, geen idee wat, maar hij kon gemakkelijk raden dat het hiermee te maken vond. Een klein grijnsje was op zijn gezicht verschenen. "Geen zorgen." klnok hij, wel nog hard genoeg om boven de razende wind uit te komen. "Ze zal je echt niet laten vallen." dat was wel vrij ehm, geruststellend, toch? Hij dacht van wel, dus dit was dan maar ook waar de groenharige het op hield. In tegenstelling tot Caith, welke dan ook letterlijk tegen Abby zat aangedrukt, half vrezend voor haar leven ofzo, was Nathan gewoon half gaan staan. Het scheelde dan ook wel zwaar voor hem dat hij absoluut geen last had van hoogtevrees, anders was dit dan ook absoluut geen optie geweest om te doen.. heh.

Ik haat je.

Ze wilde van de draak af, maar dan zo snel mogelijk ook. Met haar armen stevig om Abby haar nek geslagen keek ze naar haar broer. Hij leek totaal geenn moeite met de draak of de hoogte te hebben, maar dat had vast te maken met het feit dat hij dit gewoon gewend was. Althans dat hoopte ze, want ook zij zat niet op eeuwige angst voor vliegen te wachten. Bij de woorden van de groen harige verscheen er een diepe frons op haar gezicht, want geruststellend was het nou niet echt bepaald te noemen. Dat de draak haar niet zou laten vallen was mooi, maar dat ging dus echt helpen bij haar hoogtevrees hoor. "Jij kan makkelijk praten ja," snoof ze geïrriteerd om haar grip op Abby iets te verminderen zodat ook zij weer normaal adem kon halen. Met grote ogen keek ze naar Nathan toen ze zag dat hij het in zijn hoofd haalde om doodleuk half op zijn draak te gaan staan. "Jeez man straks val je er vanaf!" gilde ze gelijk in paniek om hem streng aan te kijken, hopend dat hij zo snel mogelijk weer ging zitten.

Zodra hij was uitgesproken was er een enorme frons te zien op haar gezicht, oh kom op, zo erg was het toch ook niet..? Oh well, meningen verschillen maar weer zo te zien. Een klein zuchtje was uit zijn mond gekomen zodra er nog werd gesproken door Ciathlynn dat hij makkelijk te praten had. Ondertussen had de jongen dan maar ook gewoon besloten om te gaan staan, hij had dit vaak genoeg gedaan en had dan ook vertrouwen in de draak dat het gewoon goed zou gaan. Echter bij de hysterische reactie van zijn zusje kwam de jongen op een idee, een idee waardoor ze waarschijk haarzelf half dood zou laten schikken, maar het zou het wel waard zijn. Hij gaf een kort tikje tegen de nek van Agrona, en zodra zij naar haar trainer had gekeken, fluisterde deze haar wat toe, iets dat de ander onmogelijk kon horen. "Al ik me zo laat vallen, wacht nog even met me weer opvangen." hij kort de Charizard al bijna horen zuchtten bij zijn idiote idee. Hierna richtte hij izjn blik weer op de rozeharige, om vervolgens breed te grijnzen. "Geen zorgen, ik doe dit wel vaker." ondertussen, had hij zijn voet echt zo gezegd dat het net erop leek dat hij zijn evenwicht half verloor. Precies kwam er op dat moment een, uiteraard gespeelde, uitdrukking van 'f*ck' te zien, waarna hij dus van Agrona afviel.