Call It Karma

"Omdat mensen over het algemeen geen bonje willen krijgen met iemand die 't zich de volgende dag toch niet meer kan herinneren. Een dronkenlap kent vaak z'n eigen kracht niet en andere willen niet ervoor opdraaien," antwoorden op een kalme toon. Nee, hij zou de vent niet zo snel gelijk geven en liever met z'n eigen theorie aankomen. "En als je 't toch zo wilt spelen, kan je beter mijn excuus gebruiken. Ik herinner me sowieso vrij weinig van m'n leven," hij knikte naar de barman, die zijn glas weer had ingeschonken en rekte zichzelf eventjes uit. Maar hij moest toegeven dat het saai was hier in de bar, er waren maar weinig mensen en de mensen die er waren zaten rustig te eten of te drinken. Hij had het meer op de wat drukkere en roekelozere bars, maar vandaag vond hij de rust wel prettig aan zijn hoofd.

Een kleine glimlach sierde zijn mondhoeken toen hij hoorde wat Flynn zei. "Ach, dat laatste jaar kan ik misschien maar beter ook vergeten. Ik dacht van m'n problemen af te zijn nadat ze me uit het ziekenhuis flikkerde, nooit gedacht dat er alleen maar meer problemen bij zouden komen," zuchtte hij zachtjes, hij keek naar de vloeistof die in zijn glas stond, de wereld was iets wat waziger geworden om zich heen. Maar niet veel meer dan dat hij gewend was. Echo kon een stevige drinker zijn als het moest, maar meestal hielt hij zich in zodat hij niet opeens alle geheimen van z'n leven zou gaan uitgooien ofzo. Hij was daar toch net wat te paranoia voor waarschijnlijk.

"Touché," antwoorden hij kalmpjes. Hij sloeg zijn glas achterover en schudde zijn hoofd toen de barman aan kwam zetten met de fles. Misschien was het beter om eventjes te minderen, hij had immers gewoon z'n taken te doen morgen en echt veel zin had hij er niet in om er met een kater rond te gaan lopen. "Great, rain," mompelde hij zachtjes toen het geluid zijn oren bereikte. Dat betekende dat hij óf door de regen naar zijn kamer toe moest óf het hier uit moest zitten totdat het zou ophouden. En dat laatste was niet al te aanlokkelijk, gezien het feit dat zijn gezelschap niet bijster spraakzaam was...

Een groep Mightyena kwam het café binnen gerend, maar zijn aandacht werd eerder gepakt door de witte pokémon die ertussen stond. Flynn richtte zich direct op de zwarte pokémon door z'n Golbat, blijkbaar was z'n Zubat geëvolueerd, erop af te sturen. Zelf greep hij ook naar een pokéball en dacht eventjes na, was dit een slim plan? Vast wel. "Hypnosis!" riep hij, terwijl de Gengar tevoorschijn kwam en zich direct op de Absol storten. Hij opende zijn rode, gemene ogen en met een zachte, ritmische hypnotiserende aanval begon de witte pokémon te wankelen op z'n poten.

Hij knikte alleen maar op het moment dat Flynn tegen hem sprak, al moest hij heel eerlijk toegeven dat er niet veel van de woorden daadwerkelijk tot 'm wisten door te dringen. Zijn blik was gefocust op de witte pokémon die langzaam maar zeker in slaap sukkelde. Op een of andere manier vast hij met zijn hoofd vast bij de Disaster pokémon. Een klap tegen zijn hoofd maakte 'm wakker en hij keek naar een grinnikende Gengar, de culprit van dit verhaal. Hij gromde eventjes, maar wist dat het een goede zet was. "Dream Eater!" riep hij naar de Gengar, die direct in het koppie van de Absol dook. De witte pokémon trok zijn poten samen en begon zich om te rollen, alsof ze geen goede positie kon vinden om in te blijven liggen. Nu pas viel het Echo op dat de wilde pokémon een groot litteken op d'r zij had lopen, wat waarschijnlijk door een ander gevecht zou zijn gekomen. Ondertussen bleek Flynn rustig in gevecht te zijn geraakt met de Mightyena, die zou hij nog wel helpen zodra hij klaar was met de Absol.

De Absol leek niet wakker te worden van de aanval, gelukkig maar. Het waren eerder de woorden van Flynn die hem zorgen baarde, het was waar, ze moesten hier weg komen. Maar hoe? "Alles en iedereen aan z'n lot overlaten en ons eigen hachje redden?" vroeg hij over zijn schouder, terwijl hij alles in de gate hielt. "Jax, Sucker Punch," commandeerde hij daarna de Gengar. Zijn armen gloeide paars op, voordat hij razendsnel enkele slagen uitdeelde aan de slapende pokémon. Deze rolde zich om en kwam verward weer overeind, zo te zien had de aanval hem wakker gemaakt. Meteen gloeide het mens op d'r kop wit op en schoot een Razor Wind aanval in hun richting. "Duiken," commandeerde hij Jax en daarmee ook gelijk Flynn. Zelf dook hij voor de toonbank op de grond en trok in de process de oudere vent meteen mee. Achter hem sloeg de bar aan biggelen en werden ze ondergespoten met verschillende soorten alcohol. Jammer van de drank... Maar het had hun wel een uitweg gegeven, min of meer.

Hout splinters zorgde ervoor dat het voor hem wat lastiger was om overeind te komen en hij had hoefde geen hulp te verwachten noch van Flynn noch van Jax. Hij gromde zachtjes, terwijl hij overeind kwam en omzich heen keek. De Mightyena's waren zo te zien verward genoeg om niet mee te krijgen wat er aan de hand was, maar de Absol keek hen aan alsof ze zo juist haar hele nest hadden leeggeroofd. "Jax, hou die Absol tegen terwijl wij 'm smeren," grijnsde hij naar zijn Gengar, die hem met een kwade blik terug aankeek. De Gengar zou zichzelf wel kunnen redden en ermee weg weten te komen, dus daar hoefde hij zich geen zorgen om te maken. Daarna waggelde hij in de richting van Flynn, greep de fles uit zijn handen en nam een diepe slok. "Zo, nu kunnen we gaan," grinde hij naar de oudere vent, terwijl hij hem de fles terug in zijn handen duwde en door het gat achter de toonbank naar buiten dook. Jax ondertussen was bezig met de Absol weer van langs te geven met een Sucker Punch, maar kon niet voorkomen dat hij door een Night Slash aanval langs Echo door naar buiten werd geslagen. "Opgelost," mompelde de jongen, terwijl hij probeerde zonder kleerscheuren naar buiten te komen.