New face

Het had langer geduurd dan Nala had gewild, maar ze had het gered. Via een pad die vaak gebruikt werd door wandelaars en andere trainers was ze door Snowbelle city gegaan en door het bergachtige gebied dat tussen Snowbelle en Santalune lag. Ze werd begroet met een aangenaam verschijnsel van een klein stadje in de verte. Ze stopte op de heuvel en haalde diep adem. Eindelijk was ze dan bij Santalune city. Bij de gym! Lichte nervositeit kwam omhoog. Ze zou nog veel moeten trainen met Gin als ze het wilde halen, en die verdraaide Froakie luisterde al voor geen meter, laat staan als hij straks een gym gevecht moest doen! Dat beest had veel te veel trots en zelfvertrouwen voor zijn eigen goed. Met een gaap begon Nala te lopen, ze kon niet wachten tot ze een bed tot haar beschikking had.

Vermoeid duwde Nala de deur van haar kamer open en sloot ze hem achter zich. De kamers in het pokécenter waren niet erg mooi, maar de bedden waren comfortabel en betaalbaar. Dat was wat telde. Nala gooide haar tas neer op een stoel naast de deur en trok haar jas en sjaal uit. Te moe om nog helemaal haar tanden te poetsen kleedde ze zich om een simpel topje en kroop ze in bed. Binnen vijf minuten was ze al in dromenland.

Die volgende dag voelde Nala zich een stuk beter. Ze had een aangename en vooral warme nachtrust gehad en voelde zich als herboren. Het enigste wat nu nog gedaan moest worden was een maaltijd vinden. Ze kwam al sinds haar jeugd vaak genoeg af en toe in de stadjes rondom Lumiose city en wist dus wel een beetje waar je voor niet al te veel geld een aardige maaltijd kon krijgen. En dus sloot ze de deur achter zich met haar jas dicht om zich heen geslagen, haar portemonnee en pokeballs in haar jaszak.

De straten waren niet erg druk. Het scheen dat de mensen vandaag liever binnen bleven, en gaf ze eens ongelijk. Het was nog steeds bar koud, en de lucht voorspelde hevige sneeuwval. Opschieten dus. Dacht Nala bezorgd. Hier en daar speelde wat kinderen in de sneeuw maar de volwassenen schenen liever binnen te willen blijven. Niet ver van het pokécenter was een klein zaakje waar ze één keer eerder gegeten had met haar tante. Ze hadden daar lekkere sandwiches én pokémon waren daar toegestaan. Dat kwam uit omdat ze Gin en Nura dan meteen ook te eten kon geven. Met een glimlach liet ze de twee eruit en sloeg haar sjaal dichter om zich heen. Nala had nog geen drie stappen gezet toen haar Froakie er opeens vandoor ging. "Gin, wacht nou!". Riep ze niet erg overtuigend. Met een boze blik rende ze achter haar pokémon aan. Het zou ook eens niet dat hij zo maar wegrende. Hij scheen altijd een eigen plan te trekken. Het maakte niet uit waar ze waren, als Gin besloot dat hij ergens anders heen wilde dan gebeurde dat. Haar Froakie sprong een zijstraat in waarvan ze wist dat hij doodliep. Met een triomfantelijke blik in haar ogen rende ze de hoek om, om vervolgens heel hard en gênant onderuit te gaan. Ze landde niet al te zacht op de gladde stoep en kreunde. Nura vloog bezorgd naar haar trainer toe en landde op de grond. "Auw..". Bracht ze uit en ze kwam overeind in een zittende positie. Ze wreef over haar bonkende hoofd en vervloekte mentaal alles wat met die vervloekte Froakie te maken had. Tot haar schrik zag ze toen ze het steegje in keek dat Gin nergens te bekennen was. Een vreemd gevoel trok over Nala. Ze kon haar vinger er niet opleggen maar had een vreemd gevoel in haar maag. Waar hing hij nu weer uit?

Eerste post voor Aurora Rose