Sewaddles en Keystones

Vincent keek trots naar de Scizorite die hij in zijn hand had. Hij was door het bos op weg naar Littleroot Town aan het lopen na de detour van gisteren in Oldale Town. Het was heel vroeg in de ochtend. Hij keek op zijn horloge dat las: 06:13. Zelfs het bos leek rustig in de ochtend. Dit zou inderdaad een fantastische plek zijn om te beginnen als trainer en om pokemon te vangen. Hijzelf had sinds Neptune een volledig team van zes pokemon. Hij was van plan binnenkort de tweede gym uit te dagen, maar voordat hij dat ging doen wilde hij een keystone bemachtigen en Scarlet te trainen in het gebruik van haar Scizorite. Hij zou een keystone op kunnen halen als geregistreerde trainer. Hij begon na te denken over hoe Scarlet zou reageren op de kracht van haar mega-evolutie. Ze was al een redelijk sterke pokemon met een zekere vchtlust, maar toch had Vincent de hoop dat ze niet door zou slaan.
Hij stopte de Scizorite terug in zijn tas, in een extra beveiligd doosje. Hij deed zijn tas weer om en zijn stro hoed weer op toen hij opeens zijn tas zwaarder aan voelde. Verrast keek hij om en zag twee ogen die hem even verrast aan keken. Op zijn tas lag een Bug-type pokemon die nieuwsgierig naar hem aan het staren was. “Ehm... Kan ik je helpen?” Vroeg hij verbaasd. De pokemon hield zijn hoofd schuin in verwarring en besloot dat het een goed idee was om Vincent's neus te bijten. Vincent keek op, nog steeds met de pokemon op zijn neus bijtend, en gilde daarna in blinde paniek. Welke pokemon dan ook nog aan het slapen was in dit bos was nu gegarandeerd wakker. Vincent greep de pokemon beet en probeerde in blinde paniek het van zijn neus af te trekken. Het lukte hem, maar er was een lange kleverige draad tussen zijn neus en de mond van de pokemon. “Wat de Muk?!” Vroeg Vincent geërgerd. De pokemon beet het draad door en spuwde een draad dat Vincent's gezicht bedekte. Schreeuwend rende Vincent richting wat hij dacht dat Littleroot was terwijl de pokemon achter hem aan het draad bengelde. De pokemon hield zich na een tijd aan Vincent's riem vast waar zijn pokedex geactiveerd werd en het in scande. Met een momenteel ironisch blije stem zei zijn pokedex:
“Sewaddle is a caterpillar-like Pokémon with a broad, bitten leaf enfolding its head like a hood. Its large, spherical head is an orange-yellow with two small, close-together knobs on its forehead. Sewaddle's eyes are black and circular, and its mouth has a downward-pointing, crescent-shaped orange snout with a sharp tiny tooth at either end. The underside between the snout and its neck is white. Its green body has three segments with a pair of stubby, spherical orange legs on each segment.
Sewaddle makes itself leafy clothes using chewed-up leaves and a thread-like substance it produces from its mouth, though Leavanny tends to make its first set after hatching. By folding it over its face, its leafy hood is used to help hide it from enemies, whether awake or asleep. It has been shown to eat berries, but when food is scarce it will eat its leafy clothing as an alternative.”
Niet leuk, niet lief, niet ok. Vincent stopte, greep de pokemon vast en hield het voor hem. Met een beschuldigende blik haalde hij het kleverige draad van zijn gezicht af en vroeg: “Wat is er mis met jou?” Hij had geen antwoord verwacht van de pokemon en zette het neer als een boze ouder die een kind een time-out gaf. Hij was net wakker, lekker aan het wandelen en dan wordt hij belaagd door een speelse rups pokemon. Hij zuchtte en hurkte voor de kleine, nu bange, pokemon neer. Hij aaide het voorzichtig en zei verontschuldigend: “Het spijt me kleintje, ik had niet zo naar mogen doen.” Misschien was hij wat gespannen doordat hij zijn keystone ging opvragen. Hij glimlachtte vriendelijk naar de Sewaddle en liep daarna verder. Hij wilde de eerste zijn die vandaag bij professor Birch aan kwam kloppen, vooral omdat het om iets zo belangrijk als een keystone ging. De Sewaddle volgde hem terwijl het zachte geluidjes maakte. Vincent keek naar de kleine pokemon en vroeg: “Wilde jij ook naar Littleroot gaan?” De Sewaddle keek hem vragend aan en met een zucht tilde hij het op. De Sewaddle glimlachte naar Vincent en met een zucht legde hij de kleine pokemon op zijn schouder.
Nadat ze een tijdje gelopen hadden viel de Sewaddle langzaam in slaap en sloot zijn blader kapje. De kleine pokemon was best wel schattig. De grond onder hen veranderde langzaam tot wat opener grasland tot hij voor hen Littleroot Town zag. Hij tilde voorzichtig de Sewaddle, die wakker werd, op en legde deze bij de bosrand neer. De Sewaddle piepte zachtjes en Vincent aaide hem lief over zijn hoofdje en zei vaarwel. De Sewaddle verdween weer het bos in terwijl Vincent de kleine pokemon vaarwel zwaaide. Het was voor zijn doen een hele drukke ochtend geweest. Hij keek weer op zijn horloge en zag dat het al bijna acht uur was. Om acht uur zou het lab open gaan. Gelukkig had hij de vroegste afspraak zo rond half negen.
Hij besloot daardoor maar eerst ergens koffie te gaan halen voordat hij naar het lab toe zou moeten. Een kwartier later liep hij rustig door de stille straten van Littleroot Town met een kopje koffie in de handen richting het laboratorium van professor Birch. Hij was ondertussen al aan het bedenken wat hij zou zeggen, want hij was nooit echt zo goed geweest in het hele bureaucratisch aspect van trainer zijn. Hij nam zijn laatste slok en pleurde het lege bekertje in de vuilnisbak net buiten het laboratorium. Hij liep naar binnen en zag een balie met een assistente in labjas er achter. Ze was mooi, dat hielp niet. Hij legde nerveus uit wie hij was en dat hij een afspraak had. Met een vriendelijke glimlach zei ze dat ze haar maar moest volgen. Ze was wel heel duidelijk dat hij nergens, maar dan ook nergens aan mocht komen. Dat was voor Vincent wel heel veel gevraagd als hij niet zo nerveus was. Het laboratorium was gevuld met vreemde machines en mechanisch gepiep was overal te horen. Overal liepen mensen in labjassen rond terwijl hij gehoorzaam de assistente volgde. Helemaal achterin het laboratorum stond professor Birch die ijverig een keystone aan het poetsen was. De assistente gebaarde dat hij naar hem toe moest en liep weer terug. Nerveus stamelde hij: “Goede mid... Morgen. Ehm. Meneer, ik bedoel professor, Birch. Ik ben Vincent Iron, aangenaam” Terwijl hij vriendelijk zijn hand uitstak. De professor barstte in lachen uit en schudde hem enthousiast de hand terwijl hij zei: “Aangenaam Vincent. Ik ben professor Birch. Jij was de jonge man die kwam voor de keystone, toch?” Vincent knikte instemmend en schrok even toen professor Birch op hem af stapte en iets uit zijn haar plukte. “Is dat Sewaddle zijde?” Vroeg hij verbaasd. Beschaamd keek Vincent weg en antwoordde: “Ehm... Ja, ik kwam een Sewaddle tegen onderweg.” Professor Birch barstte weer in lachen uit en gaf hem een schouderklopje terwijl hij zei: “Geeft niet, gebeurd hier zo vaak. Kom dan regelen we die Keystone wel voor je.”

Vincent knikte instemmend. Het was heel redelijk om te vragen Scarlet te zien. Vincent haalde een pokeball van zijn riem af en wierp deze op. Uit het felle licht kwam Scarlet tevoorschijn. Nieuwsgierig keek ze om zich heen en naar de professor voor zich. Vincent glimlachte vriendelijk naar haar, wat haar leek te ontspannen. Ze was meestal heel rustig, maar werd fanatiek als ze ging vechten. Ze was redelijk beschermend over de rest van zijn pokemon. Alsof ze een oudere zus was.
De professor inspecteerde haar, wat haar redelijk ongemakkelijk deed voelen. "Rustig, hij doet je niets." Zei Vincent met een glimlach. Scarlet zuchtte en liet het maar toe. De professor keek nieuwsgierig naar haar en schreef wat dingen op een notepad. Vincent schraapte zijn keel en riekte hem de Scizorite aan terwijl hij zei: "Ik ben van plan deze te gebruiken, dat is de mega-stone die ik nodig heb toch?" Dat laatste kwam er wat paniekerig uit. Had hij weer een fout gemaakt? Hij moest echt beter focussen, vooral als hij dure aankopen maakte... Professor Birch lachte luid en knikte. Vincent slaakte een zucht van opluchting waarna hij vroeg: "En? Wat denkt u?"